....Byłem wdzięczny za to, że nie naciskał zbytnio na mój przepis. Posłałem mu tylko tajemniczy uśmieszek
– Przeświadcenie Dobrobytu i Gwiazdeczka mnie uczyli za pisklaka. Wspólne spędzanie czasu. Jestem smakoszem i lubię zjadać najlepsze kąski. – spojrzałem na niego łakomym wzrokiem i oblizałem się po pyszczku. Dawno nie zjadałem niczego dobrego w tak dobrym towarzystwie. ....Kiwnąłem głową. Dobrze, że się jakoś dogadują. Szkoda tylko że wolno to idzie, ale cóż czego wymagać można od dwóch dusz w jednym ciele? Ogon już dotarł prawie do boku
– Dobra... Bardzo dobra... – w tym momencie mój ogon zaczął łaskotać samca po boku. Wkradając sie krańcem piór w jego futerko. Posłałem mu uśmiech przyjemny i do ogona miały dołączyć łapki, al e w tym momencie obok nas wylądowała Thrud ze swoim pyskiem pełnym zainteresowania. Wpatrywała się w mięso na ogniu.
– Przeświadczenie? – Hm, nie spodziewał się znajomego imienia członka jego stada. Nie żeby to było jakieś zaskakujące, przecież mieli prawo się znać, czy to rodzina czy przyjaciele. Mimo wszystko ucho drgnęło słysząc znajome imię. – Ooo, to miło. – uśmiechnął się, mrużąc przy tym lekko oczy. – A tak z ciekawości, znasz jeszcze kogoś ze Słońca? – przechylił łebek. – Heh, waleczna duszyczka. Może i ja się czegoś od niej nauczę. – Wzdrygnął się odrobinkę, gdy pierzasty ogon zaczął smyrać jego bok. – Ej, znowu zaczynasz… – rzucił żartobliwie, ale i nieco ostrzegawczo. W końcu to Xeri ostatnio zwyciężył. Chyba, że Yngwe znowu chciał przegrać? (Co z tego, że teraz przewyższał Słonecznego rozmiarem i prawdopodobnie łatwo mógłby go przygnieść.)
Nagle tuż obok wylądował kompan, co wymusiło u Xeriego kolejne wzdrygnięcie. Podniósł się nieco na łapy, jakby przygotowywał się do ewentualnej ucieczki albo walki, ale czekał na pierwszy ruch hipogryfa, badając go wzrokiem. Ciało się spięło, a wokół delikatnie zadrgała maddara, gotowa do utworzenia obrony. Dopiero po chwili ogarnął, że stworzenie nie wydaje się być agresywne i skupione bardziej na ich posiłku. Popatrzył na Yngwe pytającym wzrokiem.
○ Pechowiec ○
••• po każdym niepowodzeniu -1 ST do następnej akcji. Bonus sumuje się do 3 porażek z rzędu ••• ○ Nieparzystołuski ○
••• -1 ST do Mocy i Wytrzymałości w czasie nieparzystych miesięcy •••
....Kiwnąłem głową. Znałem jeszcze kilka słoneczek.
– Widmo Tęczy, Kalekę... Jak miał na imię... Ach...! Powiernik pieśni. Do tego orzeszywani bracia Moron i ten drugi... Czuję że jeszcze kogoś pominąłem... – zawstydzony podrapałem się po uchu, a wolną łapką przewróciłem mięsko...
....Łaskotki laskotkami, ale wyładowanie hippogryficy. Czułem maddare krążącą wokół Xeri. Zaś ta wegielkowa kobyła zbliżyła się do obiadu.
– Thrud... Zostaw mój obiad! – ta ne robiąc sobie nic z mojej prośby, chapsła jeden kawałek w ptasi pysk. Usiadła obok i powoli zagryzała sarninę pod drzewem – Wybacz... To moja nowa towarzyszka, Thrud. – spojrzałem na samca i z powrotem zacząłem go delikatnie łaskotać po boku idąc w stronę szyi. Nie zostawię tego futerka bez wymiziania
– O, okej. – Kiwnął łbem. Przynajmniej z imienia kojarzył wojowników. – Oh, bracia? – Czyli jednak rodzina. Hmh, jeszcze się okaże, że Yngwe zna więcej smoków ze Słońca niż on sam. Trochę głupio mu było, że osobiście nie znał jakoś bliżej zbyt wielu osobników z własnego stada… Ale cóż, nic dziwnego skoro zazwyczaj trzyma się z boku. A poznawanie nowych smoków jest trudne.
– T-Thrud…? – Widząc reakcje zarówno smoka, jak i hipogryfa, Xeri rozluźnił się nieco. Odetchnął głęboko i z powrotem opadł na zad, nadal obserwując czarnopiórą. – Huh? Kompan? – Przechylił odrobinę łeb na bok. – Co nie mówiłeś wcześniej? Już myślałem że zaraz nas zaatakuje czy coś! – rzucił żartobliwym tonem, choć tak naprawdę gotowy był jak do poważnej walki. Ale chyba na takiego nie wyglądał skoro został po prostu zignorowany przez hipogryficę. Wtem znów poczuł cliwienie na skórze. – Ej! Ty opowiadaj gdzie i jak ją spotkałeś, a nie- yy- no, to! – I zamierzał tak jak ostatnim razem zaatakować okolice pachy Mglistego. Przynajmniej wtedy zadziałało. A on tak łatwo się nie da!
○ Pechowiec ○
••• po każdym niepowodzeniu -1 ST do następnej akcji. Bonus sumuje się do 3 porażek z rzędu ••• ○ Nieparzystołuski ○
••• -1 ST do Mocy i Wytrzymałości w czasie nieparzystych miesięcy •••
...Kiwnąłem głową z lekkim uśmiechem
– Pisanie pazurem po wodzie. Ich ojciec mnie wychowywał. Miłe duszyczki – posłałem mu lekki uśmiech. Widziałem to mikro zakłopotanie. Zaczepiłem go lekko i po przyjacielsku. – Uszy do góry. Prawdę mówiąc znam więcej słonecznych smoków i z własnego stada. – wypaliłem ze szczerością w głosie. Jakoś za swoimi nie przepadam. Są zbyt... Inni i widzą tylko ojca w moich czynach i słowach.
...Kiwnąłem głową i spojrzałem oburzony na samicę hipogryfa, która jak nigdy nic zjadała płat mięsa. Bogowie co ja mam z tą latającą koniną.
– Parę dni dopiero jest moim kompanem. Spotkałem ją na polowaniu w górach. Jest łagodna jak baranek, ale zajęła moje ulubione skóry. – fuknąłem oburzony i wróciłem do łaskotania. Niestety nie pozostał mi dłużny. Tak dobrał się do moich pach. Zaśmiałem się i miziałem samca w jego czułych punktem. Zobaczymy kto tym razem przegra walkę na gilgotki. Na to wszytko patrzyła węglowa kreaturka z lekkim politowaniem. Nie wtrącała się, choć wnikliwie analizowała co się dzieje.
– Aah, czyli w ten sposób. – Zbliżył na moment łapę do pyska, jakby w zastanowieniu. – Hah, a ja na odwrót. Niedługo chyba poznam więcej Mglistych niż Słonecznych. – Zaśmiał się cicho. – Przynajmniej na tyle, żeby wymienić z kimś parę zdań. – Tak jakoś wyszło. Trudno mu było integrować się z własnym stadem, szczególnie, że dalej martwił się nieprzyjemną sytuacją z jednej z poprzednich ceremonii. Często więc wybywał na dłuższe spacery i zdarzało mu się porozmawiać z paroma smokami z innych stad. – To co robisz w Mgłach w takim razie? – Wypalił trochę bez zastanowienia. Przemówiła bardziej jego ciekawość, co do bycia wychowanym przez Dobrobyt. Dopiero po chwili zorientował się, że temat może być wrażliwy. – Znaczy- yyy… nie muszę wiedzieć. Jakby co. – Próbował jakoś wybrnąć.
Uważnie przyglądał się hipogryfowi. Wow, jeszcze nigdy nie widział takiego na żywo. – Ooh, ciekawe! Czyli mam rozumieć, że zakładanie więzi było proste? – zerknął na Yngwe z uśmieszkiem. Słyszał już parę historii związanych z kompanami, także ciekawy był jak wygląda oswajanie takiego stworzenia. – Czy jednak trzeba było ją jakoś podejść? – Spojrzał znów na spożywającą mięso Thrud. Wzdrygnął się i wrócił wzrokiem, gdy perłowofutry ponowił atak. – No nie- dalej ci mało? – Parsknął śmiechem, wyginając ciałem by uniknąć łaskotek. Spróbował złapać łapy samca, obrócić się i skierować jego kończyny do ziemi, po czym znowu zaatakować pachy, próbując przy tym przewrócić przeciwnika na bok. Szanse może miał niewielkie, zważając na jego cienkie łapki, ale spróbować warto.
○ Pechowiec ○
••• po każdym niepowodzeniu -1 ST do następnej akcji. Bonus sumuje się do 3 porażek z rzędu ••• ○ Nieparzystołuski ○
••• -1 ST do Mocy i Wytrzymałości w czasie nieparzystych miesięcy •••
....Spojrzałem na samca z lekkim bólem w oczach. Mógł ujrzeć w nich więcej niż zwyczajne roztargnienie i smutek świata ukryty za wieloma maskami i uśmiechami. Tutaj prawda wyszła przy jednym pytaniu, tak prostym i trafiającym w sedno mego problemu. Słowami zburzył skrzętnie utrzymany fason
– Ja... Zostałem zmuszony. To nie był MÓJ wybór. Zostałem wręcz porwany do mgieł, gdzie nie dali mi żadnego wyboru. – spojrzałem na ziemie. Chciałbym się pod nią zapaść, zanurzyć w mroku tych sześć ogonów pod nią. Zdechnąć przez grzechy me i tamte... Bardiej czuje, że muszę zmienić otoczenie.
....Kiwnąłem pyskiem twierdząco, założenie było ciężkie. Tym bardziej przypominając sobie próby na obu gryfach. Bogowie... Oby Tamci nie opowiedzieli prawdy o tej wyprawie. Choć i tak będzie słabo... Na kolejne pytania tylko odpowiedziałem uśmiechem. Niektóre aspekty jednak powinna tłumaczyć osoba co naucza perswazji. Ja w tym najlepszy nie jestem...
Gdy tylko mój atak łaskotek nie był na tyle skuteczny na ile myślałem. Zdołał futrzany się obronić. Złapać na moje łapki i przycisnąć do ziemi. Na tyle mógł zrobić. Nie zdołał jednak obrócić mnie.
– Prawie Ci się udało Xeri. – posłałem mu kokieteryjny uśmiech, patrząc w oczy. Dobrze było mieć te dwie pary oczu
![[PEŁNY WYGLĄD]](https://i.imgur.com/r898aoj.jpeg){kind=link}