Smocze rasy

[Administrator]

  Smocze rasy  
W świecie smoków można się zetknąć z dziesięcioma czystymi rasami tego gatunku (oraz ich licznymi mieszankami), a każda ma swoje plusy oraz swoje minusy. Poniższa lista została uszeregowana wedle zwiększającej się wielkości smoka, a każdy gatunek ma podany swój średni wzrost. Wielkość smoka nie ma znaczącego wpływu na jego zalety czy wady, ponieważ te różnice nie są znaczące.

  » Porównanie wielkości smoczych ras: [klik]

Istnieje także opcja modyfikacji utartych schematów wyglądu przedstawiciela smoczego rodzaju. Więcej informacji na ten temat znaleźć można na dole posta.

Jeżeli zaś interesuje Cię gra obecnie najmniej spotykanym gatunkiem, prowadzimy spis aktywnych postaci z podziałem na ich rasy; można go znaleźć tutaj.
 

---

 

• SMOK WĘŻOWY

Bardzo charakterystyczny gatunek smoka. Ma karłowate łapy (dwie pary), które ledwo umożliwiają mu poruszanie się po lądzie. Jego korpus za to jest niezwykle długi, a imponującej masy ogon często przeszkadza im w podkradaniu się do zdobyczy. Przez inne gatunki smoków często porównywane są do węży, i rzeczywiście, niektóre smoki wężowe zaadaptowały sposób zabijania czy walki polegający na stopniowym zaciskaniu długiego, giętkiego ciała wokół ofiary. Są przykute do ziemi ze względu na brak skrzydeł. Doskonale jednak pływają. Ciało tego gatunku pokryte jest drobną, przylegającą łuską, przybierającą różnorakie jaskrawe barwy. Nie posiadają kolców ani kostnych wyrostków, ale często, pomimo braku krwi smoków północnych, mogą poszczycić się niemalże lwią grzywą twardszą w dotyku niż zwykłe futro. Cechą charakterystyczną tej rasy są giętkie wąsy wyrastające znad nozdrzy oraz poroże podobne do jeleniego, przyozdabiające łeb.

• Preferowane środowisko: okolice jezior i rzek
  Mocne strony: dobry pływak, dobrze znosi zarówno chłód jak i upał. Ponadto ich giętki, długi ogon pozwala im na owinięcie przeciwników w walce.
  Słabe strony: nie ma skrzydeł, wolno biega
  Czym zieje: lodem LUB kwasem.
  Ciekawostki: często potrafi tkwić w bezruchu długie godziny, czekając na ofiarę.
  Rozmiary: 1,4 m wysokości, 14 m długości.

• SMOK DRZEWNY

Są to smok o lekko wydłużonym, smukłym ciele. Posiadają zazwyczaj krótkie, ale zgrabne łapy z niezwykle chwytnymi palcami oraz długie i cienkie ogony, którymi mogą chwytać się gałęzi zupełnie jak oposy. Ich skrzydła są raczej cienkie, opływowe, zakończone pojedynczymi-podwójnymi palcami umożliwiającymi chwytanie się drzew, a także poruszanie się między ich pniami. Ich łuski prawie nigdy nie przylegają ciasno do ciała, jedne mają łuski okrągłe, inne trójkątne, niemniej zawsze odstające, na pierwszy rzut oka i w dotyku do złudzenia przypominające korę drzew. Częste ubarwienia tych smoków to różne odcienie zieleni, beżu, brązu, spiżu, złote, szare lub czarne, ponadto miewają plamy na ciele ułatwiające kamuflaż w lesie. Wiele z nich obdarzonych jest ogromną ciekawością do świata roślin.

• Preferowane środowisko: lasy
  Mocne strony: Długie, zwinne palce pozwalają na bardzo precyzyjne czynności. Są dość spore, ale mimo to lekkie, co umożliwia im wspinanie się po drzewach bez łamania każdej z napotkanych gałęzi. Ponadto ich giętki, długi ogon pozwala im na owinięcie przeciwników w walce.
  Słabe strony: ich chropowate łuski utrudniają pływanie. Smoki drzewne bardzo źle czują się na terenach pustynnych.
  Czym zieje: kwasem.
  Ciekawostki: niezwykle czuły węch. Zdarza im się spać niczym nietoperze, zwisając głową w dół z gałęzi.
  Rozmiary: 1,5 m wysokości, 7 m długości (w tym około 4-metrowy ogon), 9 m rozpiętości skrzydeł.

• SMOK BAGIENNY

Jest dość przysadzistym gatunkiem, brak mu smukłości smoków morskich. Sprawia przez to wrażenie ciężkiego i niezbyt zwinnego, ale bardzo często bywa to jedynie iluzja. Ich ciała pokrywa gęsta, dość gładka łuska, u niektórych drobna, u innych dość spora, zawsze ciasno przylegająca do ciała. Kolory, jakimi najczęściej może się poszczycić, to brąz, ciemna zieleń, czerń, granat, czasem szarość czy jadowita żółć. Ich skrzydła są średniej wielkości, nie czynią z nich asów przestworzy, ale są satysfakcjonująco funkcjonalne. Dobrze pływa i z łatwością porusza się po bagnistych, grząskich terenach – w dużej mierze ułatwia im to szczątkowa błona pławna rozpięta między palcami tylnych łap. Nie mają kolców czy innych kostnych wyrostków na grzbiecie, ale wiele z nich posiada skórzaste grzebienie, pomagające im w pływaniu.

• Preferowane środowisko: bagna, tereny podmokłe.
  Mocne strony: bardzo dobrze pływa, pewnie czuje się na bagnach i trzęsawiskach. Może bez konsekwencji zjadać zatrute mięso (np. demona, mentykory czy ekimmy)
  Słabe strony: ze względu na skórzaste grzebienie szybko tracą wodę z organizmu, przez co muszą stale przebywać w pobliżu źródła wody.
  Czym zieje: kwasem LUB ogniem.
  Ciekawostki: jest odporny na zatrucia pokarmowe i ma wyższą tolerancje na trucizny.
  Rozmiary: 1,5 m wysokości, 7 m długości, 9 m rozpiętość skrzydeł.

• SMOK RAJSKI

Są drobnej postury, a na ciele wyrastają różnokolorowe piórka, zupełnie jak u ptaków – choć z daleka mogą dawać wrażenie sierści. Istnieją też osobniki, które mają na łapach twardą skórę nieporośniętą piórami. W przeciwieństwie do swoich północnych kuzynów, smoki rajskie mogą mieć na ciele szczątkowe elementy łusek, a ich palce często przypominają bardziej szpony gryfów, niźli smoków. Skrzydła są zawsze pierzaste, nigdy błoniaste. Pysk często miewa twardą końcówkę przypominającą dziób, jednak nadal są to łuski – rajskie smoki posiadają zęby tak jak inne smoki.

• Preferowane środowisko: ciepłe lasy i wyspy.
  Mocne strony: doskonale znosi nawet największe upały. Długie palce pozwalają na bardzo precyzyjne czynności. Są niezwykle zwinnymi lotnikami na krótkich odległościach.
  Słabe strony: ich łapy są bardzo delikatne i podatne na zimno. Długie przebywanie w wodzie powoduje przemoczenie piór i uziemienie aż do wyschnięcia.
  Czym zieje: lodem LUB ogniem.
  Ciekawostki: Pochodzą z terenów tropikalnych a ich przodkami są smoki północne. Mają jedne z najpiękniejszych głosów.
  Rozmiary: 1,5 m wysokości, 7 m długości, 8,5 m rozpiętość skrzydeł.

• SMOK MORSKI

Ich ciała są przystosowane do życia w słonej wodzie morskiej, umożliwiając im przebywanie pod wodą długie księżyce bez konieczności wychodzenia na ląd. Istotnie, nie przepadają za stałym lądem, ale jak wszystkie inne smocze gatunki mogą tam wieść całkiem przyjemne życie. Ciało morskich ma zazwyczaj bardzo opływowy kształt. Pokrywa je łuska (o gładkiej fakturze) ściśle przylegająca do skóry. Między ich palcami wykształciła się błona pławna. Skrzydła są najczęściej nieduże, a większość morskich smoków nie znosi latania, zamiast tego swoje niewielkie skrzydła wykorzystując jako dodatkowy podwodny napęd. Ich ciała nie są przyozdobione zbyt wieloma rogami czy kolcami, zamiast tego często można jednak zaobserwować osobniki z grzebieniem wzdłuż grzbietu. Mogą mieć przeróżne ubarwienie, niektóre z nich są błękitne, niebieskoszare lub szare by łatwiej kamuflować się pod wodą, ale są też takie, których barwy wręcz odstraszają jak kolory toksycznych żab. Niektóre nawet nieznacznie świecą jak ryby w głębinach.
Jest to jedyny gatunek smoka, który nie zieje, ale też jedyny, który swobodnie oddycha zarówno na lądzie, jak i pod wodą. Kiedy płynie pod wodą, w miejscu gruczołów w głębi pyska posiada otwory, które odprowadzają wodę do skrzeli. Po pobraniu tlenu woda jest odprowadzana pasywnie otworami z tyłu pyska na zewnątrz. Kiedy smok przebywa na powietrzu, otwory zewnętrzne z tyłu pyska są szczelnie zamknięte, zapobiegając utracie wilgoci czy przesuszeniu skrzeli.

• Preferowane środowisko: morza, jeziora, wartkie rzeki
  Mocne strony: potrafi oddychać pod wodą i na lądzie
  Słabe strony: niewprawny lotnik, nie zieje, na lądzie wybitnie brakuje mu gracji, nie może przebywać w terenach górskich
  Czym zieje: nie zieje, posiada skrzela
  Ciekawostki: Jako jedyny smok nie potrzebuje pić – niezbędną ilość wody dostarczają mu skrzela. Często zdarza się lekka bioluminescencja, u innych ras jest to niezwykła rzadkość.
  Rozmiary: 1,6 m wysokości, 6 m długości, 8,5 m rozpiętości skrzydeł.

• SMOK PÓŁNOCNY

Jedyny gatunek smoka, którego całe ciało porasta gęsta izolująca sierść, a łusek nie uświadczy się nawet na końcówce ogona. Smoki północne z reguły są niskie chociaż masywne, a ich kształtom brakuje smukłości. Najeżone futro może je znacząco powiększyć wizualnie. Posiadają stosunkowo krótkie łapy o mocnych szponach i wyjątkowo grube spody łap, które umożliwiają im sprawne poruszanie się nawet po najostrzejszych kamieniach. Skrzydła pierzaste zbudowane z twardych długich lotek, lub błoniaste o grubych nieczułych błonach czasem pokrytych ciepłym puszkiem. Na łbie, grzbiecie i ogonie często mają futrzastą grzywę lub pióropusz. Lecz smoki północne, w przeciwieństwie do swoich rajskich pobratyńców, nigdy nie są całkowicie pokryte piórami. Maści północnych są wszelakie, chociaż najczęściej zdarza się jasne, zimowe ubarwienie kontrastowane z ciemnymi wzorami.

• Preferowane środowisko: chłodniejsze tereny.
  Mocne strony: doskonale znosi nawet największe mrozy, posiadają gęste wodoodporne futro
  Słabe strony: Szybko się przegrzewa. Może mieć problemy z lotem jeśli jego futro zdoła przemoknąć.
  Czym zieje: lodem.
  Ciekawostki: Północne polujące w strumieniach na ryby, czasem są mylone z niedźwiedziami. Przechodzi silny okres linienia początkiem wiosny i końcem jesieni. Niektóre osobniki zimą zmieniają szatę na białą.
  Rozmiary: 1,6 m wysokości, 7 m długości, 10 m rozpiętość skrzydeł.

• SMOK WYWERNOWY

Jeden z najbardziej charakterystycznych smoczych gatunków. Mają tylko jedną parę łap, tylnych, które są bardzo dobrze umięśnione. Dzięki nim smoki te mogą skakać na imponujące odległości, a wzbicie się w powietrze nie jest dla nich problemem. Należy się jednakże wystrzegać ich kopnięć! Skrzydła są bardzo duże i silne, o wyjątkowo dobrze unerwionej błonie – przystosowanej do wyczuwania najmniejszych zmian w prądach powietrznych. Niestety przez to jest podatna na zranienia, dlatego smoki te zwykle unikają gęstych lasów i innych miejsc, które mogłyby je uszkodzić. Skrzydła pełnią też rolę utraconych przednich kończyn. Ponadto ich skrzydła zaopatrzone są w palce, najczęściej dwa, którymi mogą chwytać się skał i wspinać. Oczywiście mogą też ranić nimi przeciwnika, czy chociażby wspierać na nich swoje ciało, kiedy stąpają po ziemi. Ich łuski są mocne, twarde, odporne na zadrapania. Ich umaszczenie najczęściej jest stonowane, bogate w szarości czy brązy, choć zdarzają się osobniki o łuskach w kolorze jaskrawej czerwieni.

• Preferowane środowisko: skaliste tereny, przestworza
  Mocne strony: doskonały wspinacz i świetny lotnik.
  Słabe strony: bywa nieporadny na ziemi czy w wodzie. Ich palcom brakuje zwinności pozwalającej na wykonywanie precyzyjnych zadań.
  Czym zieje: ogniem lub kwasem
  Ciekawostki: Mimo rozmiarów są najlżejszym gatunkiem smoka. Jako jedyne potrafią drzemać w czasie szybowania co pozwala im na bardzo dalekie podróże.
  Rozmiary: 1,7 m wysokości, 8 m długości, 11 m rozpiętość skrzydeł.

• SMOK PIERWOTNY

Jest najbardziej typowym gatunkiem smoka. Nie posiada żadnych szczególnych zdolności, ale też nie ma jakiś szczególnych wad. Ma zawsze cztery łapy, parę proporcjonalnie dużych skrzydeł. Mocne łuski w najróżniejszych kolorach i odcieniach. Miewają wyrostki kostne/rogowe lub kolce na grzbiecie. Przodek wszystkich podgatunków, które istnieją dziś. Niestety sam smok pierwotny jest obecnie bardzo rzadki – czasem można stwierdzić, że jest wręcz na skraju wymarcia.

• Preferowane środowisko: równiny, lasy, klimat umiarkowany.
  Mocne strony: brak
  Słabe strony: brak
  Czym zieje: ogniem LUB lodem LUB kwasem
  Ciekawostki: Gigantyczne pierwotne są nazywane Olbrzymami. Za to pozbawione skrzydeł smoki pierwotne są nazywane po prostu "bezskrzydłymi". Ponoć to własnie one w głównej mierze były dawnymi Równinnymi.
  Rozmiary: 1,7 m wysokości, 8,5 m długości, 12 m rozpiętość skrzydeł.

• SMOK PUSTYNNY

Jest smukłym gatunkiem smoka o wydłużonym ciele i długich, szczupłych łapach. Lekko spłaszczone palce u łap umożliwiają mu sprawne poruszanie się nawet po sypkiej powierzchni piaszczystych wydm. Jego łuski są mocne, umożliwiające mu zatrzymywanie większej ilości wody w organizmie. Rzadko przybiera ciemne barwy, najczęściej jest biały lub piaskowy, co chroni go przed przegrzaniem w promieniach bezlitosnego, pustynnego słońca. Zazwyczaj nie posiada błoniastych grzebieni ani kolców, ale za to ma bardzo duże skrzydła pomagające mu w chłodzeniu organizmu. Często wśród pustynnych pojawiają się osobniki z grubym skórzanym kołnierzem wokół szyji, podobnym do niektórych jaszczurek. Jest bardzo zwinny i szybki.

• Preferowane środowisko: tereny pustynne i półpustynne
  Mocne strony: odporny na bardzo wysokie temperatury, dobrze znosi długotrwały brak wody i pożywienia, może swobodnie biegać po piaszczystych terenach.
  Słabe strony: wrażliwy na zimno, źle czuje się przy dużej wilgotności powietrza.
  Czym zieje: ogniem.
  Ciekawostki: zdarza im się mieć alergię na futro smoków północnych.
  Rozmiary: 1,8 m wysokości, 10 m długości, 13 m rozpiętości skrzydeł.

• SMOK GÓRSKI

Jest dość sporym gatunkiem smoka zamieszkującym niesprzyjające wszelkiemu życiu szczyty górskie. Jego masywne cielsko pokryte jest twardą łuską odporną na zranienie przez ostre skały czy uodparniającą go na niskie temperatury. Ubarwienie jego łusek może być doprawdy przeróżne, od kolorów stonowanych po krzykliwe, często przeplatane jaskrawymi wzorami, opalizującymi w półmroku. Ma liczne wyrostki kostne i kolce przez co sprawia wrażenie najeżonej kolcami skały, które u niektórych osobników czasem wręcz wyglądają jak kryształy wyrastające ze smoka. Ma dwie pary masywnych łap i parę mocnych skrzydeł o grubej błonie. Doskonale czuje się w ciemności i ze wszystkich gatunków ma zdecydowanie najlepszy słuch. W czasie dnia czy upałów potrafi godzinami spać w swojej jaskini, by wyjść dopiero nocą na polowanie.

• Preferowane środowisko: tereny górskie
  Mocne strony: wyjątkowo wydolne płuca pozwalają mu na przebywanie nawet w najwyższych partiach gór. Dobrze widzi w ciemności.
  Słabe strony: bagna i trzęsawiska są dla niego śmiertelną pułapką. Nie lubi pływać. Wrażliwy na upał i hałas.
  Czym zieje: ogniem LUB lodem.
  Ciekawostki: kryształowe wypustki, to tak naprawdę puste w środku keratynowe wytwory naskórka.
  Rozmiary: 1,8 m wysokości, 9 m długości, 12 m rozpiętość skrzydeł.

• SMOK SKRAJNY

Jest mieszanką smoków dwóch innych ras. Od swoich rodziców przejmuje zarówno mocne jak i słabe strony konkretnych ras, tak więc np. mieszanka północnego i wywernowego może nie mieć przednich łap i byc bardzo wrażliwa na upały.

• Preferowane środowisko: wypadkowa dwóch ras.
  Mocne strony: wypadkowa dwóch ras.
  Słabe strony: wypadkowa dwóch ras.
  Czym zieje: w momencie tworzenia KP gracz wybiera spośród wszystkich opcji dostępnych dwóm rasom wchodzącym w skrajność. Skrzela są wyłącznie dla krzyżówek morskiego z bagiennym lub wężowym.
  Ciekawostki: mogą mieć wymieszany wygląd obu ras, ale nie ich cech szczególnych jak np. chwytny ogon u drzewnego. Przykładowo, smok górsko-północny może posiadać łuski i grzywę, a skrzydła pierzaste. Krzyżówka morskiego z bagiennym i wężowym może dziedziczyć skrzela. Krzyżówka bagiennego z inną rasą nie jest odporna na trujące mięso. Krzyżówka z północnym nie zmienia koloru futra na zimę.
  Rozmiary: wypadkowa dwóch ras. Maksymalnie 20 cm wyższe od średniej wielkości mniejszej z ras. Nie większe niż przeciętne rozmiary większej z ras.
  • średnia wielkość = zapisana w opisie rasy
    przeciętna wielkość = +-6cm różnicy od średniej wielkości

Ostatnio edytowane: 16.01.23r.

[Administrator]

Modyfikacje standardowego wyglądu  
Gigantyzm i karłowatość
W obrębie danej rasy normalna jest zmienność wzrostu około 6 centymetrów w górę i w dół, chociaż zdarzają się też osobniki dużo niższe, zachowujące pełnię zdrowia. Dla smoków czystych wężowych minimalny wzrost to 1,3m, zaś dla pozostałych ras 1,4m. W przypadku ekstremalnych różnic (smoki najmniejszych ras są na nie najbardziej podatne) mówimy o gigantyzmie i karłowatości.
Zarówno karłowatość, jak i gigantyzm wiążą się z wrodzonym kalectwem. O ile karłowata może być każda postać, tak gigantyzm możliwy jest tylko w przypadku, gdy jeden z rodziców miał tę cechę genetyczną (jeżeli postać nie posiada rodziców na forum, nie ma to znaczenia).

➜ karłowatość I stopnia

• 1,2 – 1,3 m w kłębie/wężowe 1,1 – 1,25 m) ; +1 ST do siły, +2 ST do wytrzymałości, płodność od 30 księżyca

➜ karłowatość II stopnia

• 1 – 1,19 m w kłębie / wężowe 0,9 – 1,09 m ; +2 ST do siły, +2 ST do wytrzymałości, maksymalny poziom atrybutu to 4, płodność od 35 księżyca

➜ gigantyzm

• Jeśli wystarczy miejsca w profilu, w polu rasy należy wpisać "olbrzymi " np. olbrzymi morski. W przeciwnym wypadku należy umieścić tą informacje w podpisie.
  
  dodatkowe 30 cm dla przeciętnego wzrostu rasy, maksymalnie może osiągnąć 2 m w kłębie ; do sytości potrzeba 5/4 pożywienia

Nietypowe elementy aparycji
Typowy smok posiada dwie pary łap, jedną parę skrzydeł, jeden ogon i głowę. Istnieją także rasy naturalnie posiadające inną budowę ciała, takie jak wywerny (brak przedniej pary łap), wężowe (brak skrzydeł, wydłużone ciało), ale w przyrodzie zdarzają się też nieprzewidywalne mutacje. Jeżeli marzy ci się, by twój smok miał cztery skrzydła, sześć łap i dwa ogony, to wystarczy skonsultować się z Administracją wraz z chwilą opublikowania swojej Karty Postaci.

Tak długo jak modyfikacje smoczej sylwetki nie doprowadzą do natychmiastowej śmierci, możesz ją dowolnie zmieniać, ale pamiętaj – nie obejdzie się bez konsekwencji! Dodatkowe kończyny zwiększają zapotrzebowanie energetyczne organizmu, a brakujące uniemożliwiają wykonywanie pewnych czynności. Do tego niektóre połączenia kalectw mogą skutkować większymi karami niż ich suma! (Szczególnie to dotyczy nadmiernej ilości kończyn.) Im wygląd bardziej odbiega od wyglądu standardowego smoka, tym cięższe będzie kalectwo, dlatego warto dobrze przemyśleć chęć grania taką postacią. Jeśli kalectwo zaproponowane przez Administratora ci nie odpowiada, możesz bez przeszkód zmienić wygląd swojej postaci tak by zmniejszyć konsekwencje modyfikacji wyglądu, bądź też wrócić do typowej smoczej morfologii.
Pamiętaj! To nie nietypowy wygląd decyduje o tym jak oryginalna będzie twoja postać, a raczej jej charakter, wybory i twój styl gry! Najciekawsze postaci na naszym forum były typowymi przedstawicielami swojego gatunku, ale wyróżniały się zawsze podczas gry.

Przykładowe modyfikacje i związane z nimi kalectwa:
– brak skrzydeł: niezdolność do lotu
– dodatkowa para skrzydeł: +1/4 pożywienia do sytości
– dodatkowa para łap: +1/4 pożywienia do sytości
– brak jednej pary łap: +2 ST do akcji fizycznych na ziemi (nie dotyczy wywern)
– brak dwóch par łap: niezdolność do biegu, +4 ST do akcji fizycznych na ziemi
– dwa ogony: w zależności od miejsca rozdziału ogonów, od braku komplikacji aż po zwiększenie ilości wymaganego na sytość pożywienia
– elementy pozarasowe (np. grzywa u smoka górskiego): możliwe częstsze występowanie grzybicy
– dodatkowa para ślepi: możliwe częstsze bóle głowy i migreny
(Uwaga! Gałka oczna na czole skutkuje śmiercią postaci przy narodzinach)
– bliźniaki syjamskie: każda z głów jest osobną postacią, muszą być prowadzone przez dwóch użytkowników na różnych kontach.
– całkowity brak łusek, futra i piór: +1 ST do obrony, możliwe poparzenia skóry w okresie letnim
– międzypłciowość: bezpłodność
– wrodzona ślepota: +2 ST do umiejętności fizycznych, magicznych
– smoki bez kończyn posiadają od 60 do 90 cm w kłębie
... i inne.
Miej na uwadze, że kalectwa wynikające z opisu Wyglądu postaci, w przeciwieństwie do kalectw nabytych w czasie gry, nie są uleczalne!
  Ciekawostki  
Poniższe dane mają na celu wyłącznie pobudzenie ciekawości i wyobraźni graczy i ułatwienie im wcielanie się w rolę smoka. W większości wypadków konsekwencje mechaniczne nie będą wyciągane, aczkolwiek bardzo mile widziane jest przestrzeganie poniższych informacji w swoich opisach fabularnych!

Jak szybkie są smoki?
W tempie marszu smok nie męczy się prawie w ogóle i może przejść wiele kilometrów bez odpoczynku. Smocza wersja kłusu pozwala pokonać średnie dystanse nim wystawiona zostanie na próbę indywidualna wytrzymałość. Tempo to jest zbyt wolne by dogonić szybką zwierzynę łowną, ale smoki polegające na tej technice zwyczajnie biegną tak długo, aż ich ofiara się zmęczy i sama zwolni, co pozwala im dogonić potencjalną zwierzynę. Pełny bieg również służy do gonitwy lub ucieczki, a jego rodzaj zależy od obranej techniki: można polegać na sile (taranując potencjalne przeszkody) lub zręczności (wymijanie przeszkód oraz sprint).
Smoki wężowe i wywernowe ze względu na swoją anatomię są wolniejsze zarówno w kłusie, jak i sprincie.

Prędkość w locie zależy od rozmiaru smoka, umiejętności, stanu zdrowia czy pogody. Są raczej długodystansowcami, choć nie jest im obce sprintowanie w powietrzu, zwłaszcza rasom przystosowanym do niebios (np. wywernom).

Dlaczego smoki latają?
Smoki mają trzy rzeczy, poza skrzydłami, które im to umożliwiają:
I) worki powietrzne (oddychanie na wysokości i dodatkowy podaż tlenu w czasie pracy skrzydłami),
II) kości pneumatyczne (wszystkie kości poza kościami miednicznymi są puste w środku – miednica to jedyne krwiotwórcze miejsce i dlatego smoki są tak wrażliwe na utratę krwi),
III) maddara (tego, co zwykłe stworzenia nie byłyby w stanie osiągnąć siłą swych mięśni, smoki osiągają instynktownie za pomocą maddary, która wspomaga skrzydła, dodatkowo obniża masę ciała smoka w czasie lotu i dostarcza niezbędnych zwyżek energii).

Czym oddychają morskie? Jak wygląda mechanizm oddychania w czasie chodzenia, latania, pływania, czy chodzenia po wysokich partiach gór?
We wszystkich tradycyjnych sposobach podróżowania smoki oddychają płucami. W czasie latania dodatkowy tlen zapewniają worki powietrzne, które siłą mięśni piersiowych są napełniane i opróżniane wraz z ruchami skrzydeł.
W przypadku smoków morskich, oddychanie pod wodą jest możliwe dzięki obecności skrzeli, które otwierają się z tyłu łba, za kościami policzkowymi, pod wpływem wody.
Smoki górskie mają znacznie wydajniejsze płuca niż pozostałe gatunki, i dlatego pomimo swoich dużych rozmiarów są w stanie chodzić po górach w rzadkim powietrzu.
Smoki wężowe są naturalnie pozbawione skrzydeł i nie mają worków powietrznych.
Smoki, które urodziły się bez skrzydeł lub straciły je bardzo wcześnie zwykle są cięższe od swoich skrzydlatych pobratyńców i mają znacząco mniejsze worki powietrzne.

Pijalność wody
Wszystkie smoki muszą pić wodę słodką, która następnie usuwana jest wraz z moczem lub parując z powierzchni ciała. Łuski czy futro zapobiegają parowaniu wody, ale każde grzebienie, błony pławne, czy chociaż pozbawione łusek spody łap mogą być regionami ciała tracącymi wodę. Woda morska jest pobierana przez smoki morskie, ale nie w formie napoju do żołądka, tylko raczej wchłaniana podczas oddychania, kiedy przemywa ich skrzela. Dzięki temu smoki morskie nie muszą praktycznie w ogóle pić w tradycyjny sposób (chyba, że nie pływają za często).