Aleja Zakochanych

[Powiernik Pieśni]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

To tylko utwierdzało w przekonaniu, że Yulo nie stanowił niczego wyjątkowego. Otwartość kiedyś była jego atutem, ale w wyniku nieustającego życia... cóż, wraz z upadkiem pewności siebie, ta otwartość się zamknęła. Teraz uważał, że zawadza gdziekolwiek był i z kimkolwiek rozmawiał.
Niestety Strażnik trafił też na smoka, który najnowszych informacji nie miał zbyt wielu, ale mógł łatwo sobie przypomnieć pewne rzeczy. Miał paskudną zdolność swojego ojca... pamiętał wszystko, od kiedy był świadom swoich poczynań...
Został zatrzymany słowem, ale się nie obrócił jeszcze. Usłyszał kolejne słowa i wreszcie się obrócił. Wyjątkowo mu wykwitł blady uśmiech na pysku. Coś jednak mógł zrobić... Tak, łatwo sobie przypomniał, że Strażnik kiedyś bywał na ceremoniach Słońca... nawet jeśli przychodził na ich zakończenie. Potem przestał.
– Jesteś prorokiem, ale nadal smokiem... raczej nikt nie spodziewa się, abyś był wszędzie.– stwierdził cicho i obrócił się ponownie do Strażnika pyskiem. Poszukiwał kogoś lepszego od niego, ale on mógł mu powiedzieć tyle co wiedział.
– Na pewno lepiej, abyś zapytał przywódczyni lub Su, a nawet bardziej do mojego wuja, bo Powroty jest mniej dysponowana z jakiegoś powodu i nie prowadzi nawet ceremonii, chociaż w nich uczestniczy. Wątpię, aby zwiastowało to przyszłą zmianę stanowisk... Moje stado ostatnio straciło na prawdę dużo wspaniałych smoków, ale napłynęli nowi, a jeśli chodzi o wojnę z ludźmi to wszyscy odnosimy sukcesy, nawet jeśli niektórzy płacą za to nieco więcej, niż inni– z tymi słowami uniósł kikut nieco wyżej- Szykujemy się do ostatnich walk, planuje się zniszczenie miasta ludzi, ale być może po tym nastaną wreszcie czasy pokoju.– dodał ciszej i zamilkł oczekując na pytania, albo odprawienie. Przecież był smokiem Słońca to i Yulo nie wiedział za dużo o innych stadach. Nikt go też nie zapraszał do rozmów pomiędzy przywódcami.

Strażnik Gwiazd

[Strażnik Gwiazd]

Prorok odetchnął w duchu, gdy samiec zdecydował się go wysłuchać. Najwyraźniej nawet nie zdawał sobie sprawy, jak bardzo w tyle był smok mający pośredniczyć między śmiertelnikami, a bogami. Nie zamierzał się z tym specjalnie obnosić, choć perspektywa kwestionowania jego aktywności również jakoś wielce go nie przerażała.
Mimo to, komentarz na temat jego wątpliwej wszechobecności z jakiejś przyczyny odbił się w jego głowie, zostawiając weń nieprzyjazne echo. Nikt niczego od niego nie oczekiwał, to przecież jasne.
Albo nie.
Nie dość, że nie to próbował mu zasugerować Słoneczny, to i nawet jego własna, skrzywiona interpretacja nie byłaby tutaj prawdą. Okazjonalnie zawsze spotykał smoki, które czegoś potrzebowały. To że nie oferowały w zamian za pomoc żadnej wdzięczności, to już zupełnie inna sprawa. Od kiedy zaś pokuta wiązała się z wdzięcznością jednostek wokół?

– Nie jesteś w takim razie tak nieobeznany, jakim siebie przedstawiasz – zwrócił uwagę, poprawiając pozycję siadu. To by oznaczało, że może zdołają przeprowadzić nieco dłuższą rozmowę.
– Mam w planach rozmówienie się z przywódcą, lecz niewątpliwie skorzystałbym z opinii różnych uczestników konfliktu. Czy byłbyś w stanie.. – tutaj spojrzał znów wymownie na jego skróconą kończynę.
– Opisać mi przebieg potyczek w których brałeś udział albo jak obecnie prezentują się plany zniszczenia ludzkiego siedliska?
Rozumiem że przywódca przybliżył wam również szczegóły rozejmu z Nową Trudią? – mówił spokojnie, bez nacisku, chociaż była w jego głosie jakaś tłumiona szorstkość. Zapewne utrzymanie jej w ryzach było ułatwione intensywnym spoglądaniem rozmówcy w ślepia.

Powiernik Pieśni

[Powiernik Pieśni]

Każdy smok powinien postępować tak, jak każe mu sumienie, nie oczekując wdzięczności ani nagrody. To uczucie nie powinno mieć terminu ważności, niezależnie od tego jaką się pozycję piastowało. Yulo nigdy nie zapomni uzdrowicielom ich pracy, łowcą ich poświęcenia dla dobra stada i jego... Nie uważał też, żeby potrzebował pokutować... Czy prorok był tak zmęczony swoim istnieniem, że uważał życie za wieczną tułaczkę? Wojownik nie miał pojęcia jak to jest, ale i pewnie nigdy nie będzie w stanie się dowiedzieć. Tylko wybitne jednostki mogły liczyć na życie kilka pokoleń, a taki Yulo...? Cóż albo zaśnie na sto księżyców i miałby w tedy szansę przeżyć... Albo jego naturalnym celem była zwykła prokreacja i liczenie, że jego pisklęta przeżyją tak długo, aż sami się rozmnożą... Patrząc z boku... smutne to życie, bez większego celu...

– W takim razie jestem rad, że nie zawiodłem Cię przynajmniej do tej pory– kiwnął łbem i lekko się uśmiechnął. Niech mu będzie, chociaż czas pewnie pokaże, że jego ocena była tylko namiastką prawdy.
Jego zjeżdżające spojrzenie na brak łapy nieco zdziwił samca. To było aż tak jasne, że akurat w tych walkach stracił łapę? Smoki miewały różne... wypadki, chociażby na arenie boga.
– Odcięliśmy transporty dostarczane do miasta ludzi oraz zaatakowaliśmy obozy pod głównymi murami... z powodzeniem. Obecnie odbywają się rozmowy na temat strategii dostania się do miasta, ale sam plan poznamy pewnie już kiedy zbierzemy się pod miastem. Jeśli chodzi o Nową Trudię... Cóż, wiem tylko tyle, że mamy rozejm, ale nadal nie można tego nazwać współpracą. Podejrzewam raczej, ze przywódczyni woli dokończyć sprawy związane z Rathen, a może wtedy zajmie się dokończeniem rozmów z ludźmi.– mówił tyle ile wiedział, bo akurat nigdy nie miał problemów z pamięcią. Wątpliwe, aby Strażnik wiedział kim był Khart i czy wiedział jaki dar posiadał i dzielił zarazem ze swoim synem. Mniejsza jednak o to.
Yulo robił po prostu to co do niego należało i nie był typem, który oczekiwałby jakiekolwiek wdzięczności.

Strażnik Gwiazd

[Strażnik Gwiazd]

Samiec ledwie zauważalnie pokiwał łbem. Wyczuwał przez więź iż trójnoga oswaja się z głosem Słonecznego, choć to jeszcze nie motywowało jej do zmiany pozycji. Najwyraźniej nie miała nic przeciwko obserwowaniu konwersacji, leżąc bezpośrednio obok smoków ją prowadzących.
Sam prorok natomiast, nie tonął w jakichś szczególnie głębokich przemyśleniach. Był zmęczony całym światem, ale zależało mu na zmuszeniu się do jakiegoś działania. Bez tego, no i może faktu że musiał stale pilnować bezpieczeństwa Gezim, prawdopodobnie nie byłby zdolny do kiwnięcia palcem.

– Powiedz nieco jak wyglądały ataki na obozy. Smoki mają różny stosunek do dwunogów. Jedni bardziej przejmują się nieuzbrojonymi jednostkami, inni mniej – nie chciał tą wypowiedzią rzucać żadnego osądu, więc poprowadził ton naturalnie, jakby jakoś głęboko mu nie zależało. Po części zresztą była to prawda.
– Kto je zamieszkiwał? Czy były dobrze zaopatrzone albo trudne w podbiciu? – dopytał dalej, podczas gdy na moment jego myśli powędrowały w stronę smoka uratowanego na wyprawie. Tyle krwi po nic.
Dlaczego ludzie decydowali się ryzykować w ten sposób, tylko by wypełnić wolę jakiegoś szaleńca?


Powiernik Pieśni

[Powiernik Pieśni]

Yulo jakoś już zapomniał o kompanie, który okazał się nadal siedzieć w ciszy i nawet jeśli strzygł uszami to nie miało to większego znaczenia dla tematu i dalszych działań.
Był nieco zaskoczony tym co właściwie oczekiwał od niego prorok. Oczywiście natychmiast wyczuł intencję i to spowodowało, że zaciekawiony wojownik przekrzywił łeb na bok nieco baczniej przyglądając się Strażnikowi Gwiazd. Pewnie nie chodziło o to, że lubił dwunogów tylko nie lubił niepotrzebnej pomocy. Akurat wyjątkowo mocno Yulo zgadzał się z tym przekonaniem.
– W obozach pod miastem byli przede wszystkim łowcy, albo tacy, którzy ich wspierali. Nie wiem czy znaleźli się tacy, którzy gonili za uciekającymi, bo wtedy z pomocą bogów wycofywałem się na tyły, aby się nie wykrwawić po stracie łapy. Nie potrafię dokładniej przedstawić wartości obozów, wydawały się dość bogate, chociaż śmierdziały strasznie wszechobecnymi szczynami i miały wszędzie pełno śmieci i resztek jakichś zwierząt, albo smoków...
Wyjaśnił lekko kiwając barkami. Chyba nie chodziło mu o to, aby dowiedzieć się jaki w ogóle był plan na ataki, a jedynie o ofiary... i to po stronie ludzkiej. Jakby się nie obawiał o śmierć smoków tylko o ich dusze. Cóż, sam osobiście uważał, że mógł zabić jakichś nieuzbrojonych, ale nie wynikało to z chęci, a jedynie z konieczności. Oni, albo ludzie... Dobijanie i ganianie za bezbronnymi byłoby bestialstwem.
– Ale jeśli okrężnie pytasz mnie o zdanie... mdli mnie i obrzydza, że ktokolwiek byłby skłonny celebrować mechanizmy niszczenia życia.– powiedział nieco oschle, ale po krótkiej przerwie wyłagodził ton do bardziej neutralnego –Zabijanie stanowi czasami paskudną konieczność. Nie jest formą rozrywki i nie powinna być zadawana jako odpłatę... Gniew stanowi złą motywację.
Za to lojalność, chęć zysku, teoretyczny honor... To mogło powodować, że ludzie słuchali. Przecież to ten cały król zbierał łowców. Czy Rathen bez niego byłoby spokojnym sąsiadem dla terenów Wolnych? Cóż, mieli już nieco ludzi na terenie, ale przecież podpisywali pakt o nieagresji...
– Być może słyszałeś, że w Słońcu mamy wojowniczkę Słońca, która jest człowiekiem i szyje z łuku. Powiem więcej, miesza w grocie połączonej z moją. Dlatego pozwolę sobie powiedzieć, że nie nienawidzę ludzi, tylko nienawidzę czynów, których się podejmują.

Strażnik Gwiazd

[Strażnik Gwiazd]

Nie wiedział czego spodziewać się po ludzkich obozach więc o ile nie lubił zawierzać pojedynczym źródłom, nie zamierzał wykluczać spostrzeżeń Słonecznego. Ino kiwnął nań łbem, ani zawiedziony, ani zachwycony tym co usłyszał. Ulżyło mu jednak na sam fakt, iż wciąż istnieli wśród Wolnych tacy, którzy nie przechwalali się morderstwami, ani nie tryskali nienawiścią wobec innych gatunków. Sam nie uważał się za jakąkolwiek ostoję tolerancji, zwłaszcza że smoki w oczywisty sposób uważał za istotniejsze, ale nie sądził by ignorancja i brutalność musiały iść ze sobą w parze.

– Gniew nie jest dobrą motywacją, ale poczucie sprawiedliwości już tak – mruknął sucho, na jeden z komentarzy rozmówcy. Nie żeby go przedrzeźnić, bo sprawiedliwość była niezaprzeczalnie ważnym motywatorem, ale czasami w praktyce niewiele różniła się od nie przefiltrowanego gniewu.

– Ah. Jak miewa się Landaria? – podjął kolejny temat, choć bez entuzjazmu w głosie. Jego dawna chęć zaangażowania się w jej los całkowicie wygasła, jakby z dnia na dzień. Czuł za to czasem wyrzuty sumienie, ale nic nie mógł poradzić na fakt, że nie była już młodzieniaszkiem.
– Jeśli sojusz z Nową Trundią zyska status stabilnego, będzie mogła w końcu zawiązać relację z własnym gatunkiem – Nie wiedział rzecz jasna jak wyglądał jej czas wolny, ale nie miał podstaw by zakładać iż miała z dwunogami dobry kontakt. Choć może się mylił?
– Często z nią rozmawiasz? – dodał, z iskierką większego zainteresowania.

Powiernik Pieśni

[Powiernik Pieśni]

Ludzie zebrani pod miastem za cel obrali zarobek. Żer na ich trupach. Yulo od kiedy pamiętał to łowcy stanowili zagrożenie dla nich wszystkich. Czuł smutek na myśl o tym ile to wszystko musiało pochłonąć ofiar, ale zawsze istniała nadzieja, że skończy się na bilansie ujemnym bardziej złych, niż dobrych istot- i tu nie chodziło o określenie jakiejś rasy. Po prostu z perspektywy smoka- to ludzie przyszli i napadli na nich, starając się nie tylko zabić ich, ale zagarnąć wszystkie ich tereny. Nie wszyscy jednak wybierali walkę na śmierć i życie... zawsze znajdą się tacy, którzy zechcą zażegnać konflikt. Najwyraźniej niedługo Nowa Trundia stanie się ich sąsiadami i chociaż zaanektowali sobie ziemię to wcale nie musiało to oznaczać wrogości. Czas pokaże czy faktycznie ludzie mogli żyć w częściowej zgodzie ze smokami.
– Przez sprawiedliwość nikt się nie zmieni... sprawiedliwość jest dla satysfakcji tego, który ją wymierza... i z pewnością wielu powie o niej czując gniew. A pętla nienawiści trwa. My będziemy oskarżać ich o to, że zabili naszych bliskich, oni podobnie. Chyba wolałbym miłosierdzie...– odpowiedział oczywiście dla poparcia własnego zdania. Niemniej jeśli ktoś faktycznie postępował sprawiedliwie. . . tylko kto decydował o sprawiedliwości?

Yulo lekko pokiwał łbem. Mógł się spodziewać, że prorok poznał Landarię. Niemniej chyba nie miał zbyt dobrych wieści na jej temat- Z przykrością muszę stwierdzić, że nie zostało jej wiele życia. Ma jednak córkę i rośnie niczym adept.
Wyjaśnił zwięźle, aby przejść do dalszego tematu skoro prorok wydawał się bardziej pochłonięty łączeniem ludzi z ludźmi.
– Myślisz, że będzie chciała przebywać pomiędzy ludźmi, którzy przyczynili się do śmierci jej bliskich smoków? Cóż, być może ta kwestia rozwiąże się sama niedługo, o ile honorowy pojedynek dojdzie do skutku– nieco przygnębiony uśmiech pojawił się na jego pysku, a ślepia wyrażały raczej zmęczenie. Nie chciał nawet myślał o tym, że wuj Su będzie musiał walczyć z kimś innym i być może umrzeć za umarłe już smoki. Jednak taka miała być sprawiedliwość, prawda...?
– Z nimi. Mieszkają obok mnie. To moja mama zrobiła im legowisko i często je odwiedzam po jej odejściu. Landaria nigdy nie potrzebowała kogoś do pomocy, jednak martwię się o Latirę. Jest... mała.

Strażnik Gwiazd

[Strażnik Gwiazd]

Jednym było poddawać pod wątpliwość rzetelność pewnych aktów rzekomej sprawiedliwości, a zupełnie innym mówić, że nie miała sensu jaki tako.
– Miłosierdzie nie rozwiązuje konfliktów – odparł tylko, nie chcąc za bardzo rozdrapywać tematu. Lubił filozoficzne debaty, ale w tym przypadku Landaria i jej młode interesowało go bardziej.
Nie zbulwersował się jeszcze, choć lekko zacisnął szczęki, na wiadomość o jego istnieniu.
– Honorowy pojedynek? – zmrużył oczy pytająco, nie będąc pewnym czy nie pamiętał, czy zwyczajnie nie wiedział o owym wątku. Jakieś mentalne wiadomości przewinęły się na spotkaniu, ale równie dobrze umowa tego rodzaju mogła powstać kiedy indziej.
– Długi brak kontaktu z ludźmi dla człowieka musi być bardzo dysocjujący. Jeśli ma wyrosnąć na stabilną, rozumiejącą własne ciało jednostkę, powinna mieć więcej interakcji z własnym gatunkiem – jego opinia nie wynikała w tym przypadku że znajomości dwunogów, a samego siebie. Był obcy we własnym ciele, mimo iż miał styczność ze smokami od wyklucia, lecz gdyby wychował się wśród innego gatunku, był przekonany, że jego wewnętrzny konflikt jawiłby się o wiele gorzej.
– Ponadto jak właściwie... – Powiernik mógł nie mieć pojęcia, ale musiał zapytać. Zawahał się jednak przez moment, czując gulę w gardle. Czy dwunogi podchodziły do rozmnażania jakoś inaczej niż smoki?
– Z mojego rozumienia Landarii wynikało, że żywi niechęć do dwunogów, a sama spędza czas wyłącznie lub przeważnie ze smokami. Jak więc zaszła w ciążę?

Powiernik Pieśni

[Powiernik Pieśni]

Yulo się lekko uśmiechnął na kolejne wyrażenie zdania, ale tym razem wyjątkowo przemilczał, bo w końcu sprawiedliwość mogła tak samo rozwiązywać konflikt jak go przedłużać w nieskończoność.
– Chciałbym dowiedzieć się możliwie dużo o swoim stadzie i Ogniu. Jeśli byłbyś skłonny mi powiedzieć jak najwięcej, albo wskazać kogoś kto wie najwięcej. – Zmienił temat, ale na niego nie naciskał, szczególnie, że Strażnik najwyraźniej bardziej się interesował teraz ludźmi w ich stadzie.

Yulo się zdziwił niewiedzą i to było widać. Był przekonany, że Arel wspomniała o tym, że prorok tam był.
– Pojedynek, zaproponowany pierwotnie dla mojej mamy Aie i Landarii, jako jakąś dziwną formę rekompensaty za zabicie niektórych członków rodziny – wyjaśnił i powoli znów pojawił się łagodny uśmiech na obliczu samca. Na kwestię samej ludzkiej kobiety nieco przekrzywił łeb. Czy faktycznie tak musiało być?
– Przymus to najmniej skuteczny bodziec do działania... Jeśli zechce to pójdzie, nawet jeśli będzie to oznaczało, że będę się miał martwić całą tą wizytę.
Wyjaśnił swoje stanowisko w tej sprawie i potem znów nieco się skrzywił niepewny co powinien o tym myśleć. Brzmiał na prawdę jakby ją znał, ale przecież nie widział jej od... bardzo dawna. Urodziła kiedy on był jeszcze szczęśliwym adeptem, przed smoczym snem.
– Przykro mi... Najwyraźniej musisz zrewidować swoje zdanie wobec niej. Nie znam szczegółów i nawet nie chcę. Być może zdążysz ją samodzielnie zapytać. Znajdziesz ją na wulkanie, jeśli przyjdziesz w porze kiedy Słońce jest wysoko to duża szansa, że akurat spać nie będzie.– wyjaśnił swoją kwestię a potem chwilę milczał, aby upewnić się, że prorok był gotów odpuścić już ten temat i ewentualnie odnieść się do poprzedniego tematu z nauką o dawnych dziejach jego stada.

Strażnik Gwiazd

[Strażnik Gwiazd]

Prośba Powiernika dotycząca Ognia wydała mu się nagła, biorąc pod uwagę kontekst ich rozmowy, toteż prorok wycofał łeb zdziwiony, w pierwszej chwili nic nie mówiąc. Skinął za to łbem, pozwalając by owy temat poczekał trochę, nim wyłoni go ponownie spośród pozostałych.
– Ah tak. Nie wiedziałem kto planował wziąć w tym udział, poza przywódcą – odparł, chcąc sprostować kwestię dotyczącą pojedynku. Mógł o to dopytać wcześniej, ale do wielu rzeczy nie miał głowy.

– Co do człowieka... – podjął ostrożniej, jako że i Słoneczny używał raczej grzecznego, asekuracyjnego języka.
– Sądzę, że czasami ekspozycja na większe zróżnicowanie środowiska powinna być narzucona, a nie tylko wynikać z uczuć. Niemniej masz rację, takie komentarze, czy pytania powinienem zachować na rozmowę ze źródłem mojego zainteresowania – A szkoda, ponieważ prawdę mówiąc nie miał wielkiej ochoty na dyskusje z dwunogami. Powinien jednak, póki jeszcze miał czas.

– W związku z Ogniem zaś... – na chwilę zmrużył ślepia, jakby na samą myśl rozbolała go głowa.
– Biorąc pod uwagę że nie jesteś pierwszą ciekawą osobą, rzeczywiście lepiej byłoby tę wiedzę wyryć na kamieniu – Na to też nie miał siły, ani ochoty ale przecież nie mógłby tego wyznać wprost. Komentarz ten zatem skierował od niechcenia, bardziej do samego siebie.
Dopiero kolejne słowa zebrały w sobie nieco więcej energii.
– Co dokładnie cię interesuje?


Powiernik Pieśni

[Powiernik Pieśni]

Miało to większy sens kiedy właśnie tak to ujął chociaż to nadal wydawało mu się nieco dziwne... Jakby Strażnik faktycznie czegoś zapomniał, czy to możliwe? Przemilczał jednak tą kwestię.

– Czasami powinna... może masz rację, chociaż nie jestem pewny kto winien decydować o tym.
I tutaj nie chciał podejmować się dalszego tematu, gdyż sam zobaczył jak ciężko jest kogoś przekonać do swojego zdania. Młódka pomimo braku umiejętności bronienia się, nawet nie chciała słyszeć o pomyśle smoka, który za pomocą kompana starałby się ją chronić i przynajmniej mieć na nią baczenie. Wszystkie pisklęta właśnie tak wyrastały, a ten podrostek tego nie chciał.

Czego chciał wiedzieć? To dobre pytanie...
– Czy nie wystarczy przekazać słów innym, aby oni nieśli tą wiedzę? W końcu chyba niewielu zapomina...Moi przodkowie przybyli stosunkowo niedawno na te tereny. Wiem, że Ogień niegdyś połączył się z Księżycem w wyniku tego postało Słońce. Wiem, że była niegdyś tradycją w ogniu oznaczanie skały w grocie wspólnej. Interesuje mnie dosłownie wszystko. Stadne tradycje, wierzenia, jacy byli przywódcy, jak sprawy układały się pomiędzy innymi stadami...?
Yulo mógłby go zalać pytaniami, ale wolał zadawać pytania niesprecyzowane, wtedy też mógł się więcej dowiedzieć. Zaś jeśli chodziło o pamięć... Tak, Yulo raczej miał problem z próbami nie pamiętania czegoś, niż pamiętania. Nikt oprócz niego (co uważał za całkowicie normalne) nie wiedział, że raz przeczytana czy zasłyszana informacja zostaje w jego pamięci.

Strażnik Gwiazd

[Strażnik Gwiazd]

Temat Landarii zakończyli dosyć prędko, ale nie zamierzał się tym przejmować. W tyle głowy zapisał sobie jednak, że powinien w wolnej chwili odwiedzić ją albo jej młode.

Przekazywanie wiedzy, jakkolwiek nadawało mu, jako prorokowi pewną użyteczność, nie zawsze go ekscytowało, stąd też mentalna przychylność w stronę pisma. Niestety tylko mentalna, bo pisarzem był miernym.
– Pismo jest niezawodne o ile dobrze je przechowasz – zauważył. Widać zresztą jak zachowała się historia Ognia. Kto by wiedział cokolwiek, gdyby nie prorok? Gdzie te przekazy ustne smoków, którym powinno zależeć najbardziej.
– Podzielę się z tobą wiedzą pod jednym warunkiem – kontynuował poważnie, choć na chwilę odwrócił wzrok, żeby skupić się lepiej na własnych myślach.
– Chciałbym abyś dołożył się do dziedzictwa Słońca i po naszej rozmowie sporządził tabliczkę, w której podsumujesz wybrane przez siebie, istotne wydarzenie, którego byłeś świadkiem.
Jesteś w stanie się tego podjąć? – założył z góry, że Słoneczny potrafi pisać, bo była to całkiem typowa zdolność wśród smoków.
Zastanawiał się poza tym, czy jeśli sam miał tyle oporów przed ryciem, czy pisaniem słów z których byłby zadowolony, nadałby się w jakiś sposób na motywatora dla innych.

Powiernik Pieśni

[Powiernik Pieśni]

Cóż, trudno było się nie zgodzić z jego logiką. Przecież widział kilka tomów, które miała Bealyn, a ona robiła dosłownie wszystko, aby się nie uszkodziły. Nawet łapy musiał wymyć i wysuszyć, aby chociaż przewracać strony. Nigdy też nie dostałby takiej książki na przechowanie lub do własnego użytku.
– Potrzeba odpowiednich do tego łap i znajomości materiału. Uzdrowiciela Ziemi, Bealyn doskonale o tym wie, być może ją znasz.
Wojownik akurat nigdy nie powiedziałby, że jest odpowiednią osobą do trzymania takich książek. Nigdy nie dbał przesadnie nawet o swój własny wygląd. Może się to jednak zmienić za jakiś czas.
Zdecydowanie jego zmęczone ślepia się nieco ożywiły na wzmiankę o tym, że dostanie to czego chciał. Warunek był raczej nieistotny, bo z pewnością będzie się mieścił w granicy rozsądku.
Ale które wydarzenie było... ważne?
– To raczej nie powinno stanowić problemu, o ile pomożesz mi rozszyfrować jakie wydarzenie powinienem opisać. Walki z Rathen to sprawa wszystkich stad, a nic istotnego do tej pory nie wydarzyło się na tyle, aby uwieczniać to w... czym? Historii na kamieniu...? Chyba, że zechcesz zobaczyć opis rozejmu jeśli już zostanie dokładnie spisany i omówiony. To wydaje się być dość istotne dla pokoleń, które będą się musiały pogodzić z wyborem dzisiejszych smoków.
Yulo zamilkł i zastanowił się przez chwilę. Tak, to wydarzenie było dość istotne dla stada, ale również dla wszystkich pozostałych. Walka z ludźmi w tym również może zostać zawarta... Tylko co, miał to napisać i oddać Strażnikowi. W jakiej formie? Miał poprosić Bealyn o czystą książkę? Miał pisać po niej pazurem maczanym w krwi?

Strażnik Gwiazd

[Strażnik Gwiazd]

Czy znał Ziemistą uzdrowicielkę? Ostatnimi czasy nie mógł pochwalić się rozwojem swojego życia towarzyskiego. Przeciwnie zresztą, miał wrażenie, że długowieczność połączona z brakiem czytelnej motywacji ułatwiała mu zaakceptowanie, że coraz więcej spraw przesypywało mu się przez palce. Nawet gdy pragnął ów sprawy nadrobić, czuł iż przypływ energii był krótkotrwały, nieporównywalnie mniej odznaczający się na linii jego życia, niż bezczynność.
Cholera. Skąd te myśli teraz? Bealyn nie była przecież pierwszym i ostatnim smokiem, którego los i zainteresowania nie wzbudziły dostatecznie jego ciekawości.
Kiwnął głową, w ramach niemego stwierdzenia iż kojarzy samicę.

– W kamieniu. Na skórze, cokolwiek uznasz za wygodne, ale dostatecznie trwałe – wypuścił powietrze powoli, gdy Słoneczny skończył swoją wypowiedź. Zamierzał osobiście stawić się na rozmowie dotyczącej rozejmu, ale to nie tak, że aż płonął na myśl aby cokolwiek z tego wynotować. Był przecież świadkiem wielu ważnych zdarzeń, a nadal żadne z jego przemyśleń nie zaszczyciło bebechów Giganta. Na tym etapie zastanawiał się czy kiedykolwiek ulegnie to zmianie. Zdziwiło go w każdym razie, że Powiernik miał mieć coś wspólnego z Nową Trundią, ale nie zamierzał o to dopytywać. Najwyżej nadrobi braki później, gdy porozmawia z Powrotami.
– To jakie wydarzenie opiszesz, zostawiam tobie. Chcę być pierwszą osobą, której owy zapis przedstawisz. Jeśli sądzisz, że nadchodzący rozejm może być wart uwiecznienia, niech tak będzie. O Ogniu dowiesz się już teraz, więc liczę, że w niedalekiej przyszłości rozliczysz się z własnych słów... – wtem przerwał wypowiedź, choć przez parę uderzeń serca jego pysk pozostał otwarty, jakby chciał dodać coś jeszcze. Istotnie przez łeb przeszło mu parę myśli. Co takiego zamierzał zrobić, jeśli Słoneczny nie zdecyduje się wypełnić obietnicy. Przecież go za to nie ukarze.
Przymknął pysk powoli i przełknął ślinę. Czy konsekwencje powinny być jedyną siłą napędową? Czy nie powinien ufać w godność smoków jako taką?
Przyjrzał się ślepiom Słonecznego nieco dłużej, nim kontynuował.
– Powiedz, o czym chciałbyś dowiedzieć się najpierw? – przybliżenie mu surowej linii wydarzeń odkąd pamiętał wydawało się najbardziej optymalne, ale być może wolał pierw zapytać o przywódców, czy tradycje o których mu opowiadano.

Powiernik Pieśni