Sekcja Zwłok

[Ślepa Sprawiedliwość]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

// Naranlea

Zatrzymała się przed pomnikiem bogini magii i zdjęła kapelusz ze łba. Przytrzymała go metalową łapą przy piersi, po czym pochyliła łeb.

– Naranleo, wiedz, że bardzo żałuję za to, co zrobiłam Lahae. Krzywda pisklęcia to najgorsza rzecz, jaką może doświadczyć matka. Z twoich piskląt oboje są kalekimi, z czego do jednej krzywdy ja sama się przyczyniłam, za co cię przepraszam z całego mojego serca.

Czuła się zobowiązana do tych przeprosin, nawet jeśli przepraszała już wiele razy.

– Przyszłam w sprawie twojego syna. Od odzyskania iskry, Tarram coraz bardziej przecieka przez boga uzdrowień. Ma na niego zły wpływ, a przez to Erycal krzywdzi smoki, które chcą się do niego modlić. Ostatnio nawiedził mnie we śnie i nałożył pragnienie, którego nie mogłam zaspokoić niczym innym, niż piciem dziwnej czarnej mazi z jego piedestału, która wcześniej poraniła moje gardło i zainfekowała mnie chorobą. Nie wiem co by się ze mną stało, gdyby Nenya nie zdjęła ze mnie tego pragnienia.

Odchrząknęła i podrapała się nerwowo po szyi.

– Czy nie da się jakoś podzielić Tarramem, żeby cały ciężar więzienia nie spadał na barki jednego boga, który już nie daje rady? Albo czy nie dałoby się chociaż nim wymieniać, żeby nie mógł zbyt długo przegryzać się od środka przez swoje więzienie? Ateral powiedział, że nie jest Erycalowi nic winien, choć według mnie, to on powinien trzymać Tarrama, skoro dzięki temu w ogóle istnieje. Nenya też nic mi na ten temat nie powiedziała, prócz tego, że Ateral nigdy nie będzie wdzięczny za decyzje Immanora.

Pewnie był jakiś powód, czemu było tak, a nie inaczej, ale kompletnie go nie rozumiała. Jak tak dalej pójdzie, to będą musieli zniechęcić modlitw do Erycala, żeby Tarram nie miał negatywnego wpływu na smoki. Kto wie ile Erycala było w Erycalu. Na tym etapie, to Tarram mógł się podszywać pod boga uzdrowień, a wiążący stał się uwięzionym.

[Narrator]

Srebrna łuna ledwie zaczęła przebijać się przez sklepienie świątyni, a już zdążyła zniknąć jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, gdy tylko smoczyca w rozpoczęła trzecie zdanie. Do samego końca monologu Sekcja Zwłok mogła pozostać w przekonaniu, że mówi dosłownie do ściany, kiedy to w oddali usłyszała nieprzyjemny, głośny trzask tłuczonego... szkła? Nie, czegoś cięższego. Lodu. Nie mogła jednak znaleźć źródła dźwięku, które musiała zinterpretować na własny sposób.

[Ślepa Sprawiedliwość]

// Katamu

Smoczyca zatrzymała się przed zakątkiem duszków. Na skórach, które tam rozłożono, położyła błyszczący topaz. Potem odchrząknęła i zaczęła modlitwę.

Kłów dwadzieścia osiem w zielonej paszczy stoi
Większość śnieżnobiała, choć dwa inne ma kolory
Katamu, jak to jest, że gdy jeden ząb pęknie
Wszystkie kły słabną w tej zielonej gębie?

Potem poczekała na odpowiedź duszka. O ile w ogóle chciałby jej odpowiedzieć, bo nie cieszyła się pewnie popularnością pośród nich.

[Narrator]

Jedynym co słyszała piastunka, było echo jej własnych słów. Wiersze zagadki odbijały się od ścian świątyni, pozostawiając Sekcję całkowicie bez odpowiedzi. Nie pojawił się żaden sygnał sugerujący, że ktokolwiek ją wysłuchał. Była tylko ona, jej zagadka i nieskończona cisza.

[Ślepa Sprawiedliwość]

// Valanyan

No cóż, spróbowała. Nie miała ochoty bardziej się wysilać, żeby spełniać zachcianki jakiegoś obcego duszka. Właściwie to równie dobrze mogła to zgłosić.

Przeszła pod stojący nieopodal pomnik Valanyan i uchyliła łeb przed boginią.

– Pani Rzemiosła, jakiś duszek mnie szantażuje i wychciewa ode mnie rzeczy. Ma w posiadaniu kryształ wysłannika Erycala, który kiedyś należał do Basiora Lancetowatego.

Była temu pośrednio winna.

– Kryształ umieściłam kiedyś w sekcji Giganta, wydzielonej przeze mnie pod podobne ważne dla smoków przedmioty związane z historią Wolnych, ale został stamtąd przez kogoś wyniesiony i ukradziony. Teraz ma go ten duszek, którego za bardzo nie znam imienia, ale posługuje się dużo lodem oraz odmroził mi łapę na ceremonii.

Pokazała lewą dłoń. Niestety była już wyleczona przez Astrala, ale smoczyca nie kłamała.

– Wiem że kryształy są twoimi dziełami, kryształ wysłannika chyba też, dlatego chciałam się ciebie zapytać co powinnam zrobić w tej sytuacji. Oprócz tego też mam pytanie, jak można by lepiej zabezpieczyć Giganta, żeby znowu go nie okradziono. Te stare rzeczy, które umieściłam w Gigancie, to nie aż tak wielka strata, w przypadku kradzieży, ale na przykład kroniki mogłyby podobnie zostać ukradzione, lub zniszczone. To jest dzieło wielu pokoleń smoków i strata takiej spuścizny byłaby dla nas bardzo bolesna.

[Valanyan]

W świątyni zrobiło się nieprzyjemnie ciepło, a niewidzialny dym zaczął drażnić nozdrza Sekcji. Wkrótce w jej umyśle zazgrzytały cudze słowa:
– Zawsze tylko "co mam zrobić, co mam zrobić". Myślisz czasem samodzielnie? Przestań zawracać mi łeb. – Bogini nie kryła swojego zdegustowania.
Oj. To chyba nie był najlepszy temat na nawiązanie nowego kontaktu z boginią, przed którą Sekcja ośmieszyła się ostatnim razem. Sekcja Zwłok

[Ślepa Sprawiedliwość]

// Valanyan

Och, czyli jednak to nie było tak poważne jak myślała. No dobrze, nie będzie niepotrzebnie zawracać bogini głowy. Sama coś sobie wymyśli.

– Dziękuję za wysłuchanie i za radę – powiedziała z uśmiechem i kiwnęła łbem w podziękowaniu. – Życzę szczęścia i wielu piskląt z Nenyą.

Nadal pamiętała reakcję bogini zręczności, po tym jak jej dała kamyk od Valanyan. Rzadko się zdarza taka miłość pośród bogów, a tak właściwie to chyba tylko jedna para, która nadal była parą. Trochę jej pod tym względem przypominały Astrala i Goździk.

Po tym pozdrowieniu postanowiła wycofać się ze świątyni i pójść gdzieś indziej.