Miejsce wymian

[Pasterz Kóz]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Wszedł do świątyni, kierująca się do ołtarza. Potrzebował nieco jedzenia, ale nie dla siebie, a dla innych. Gdzie indziej niż tutaj, uda mu się jakieś zdobyć? Ostatnim razem bardzo mu się to przydało, pomagając w napełnieniu brzucha. Wątpliwym było, aby tym razem odmówiono mu wymiany kamienia szlachetnego na pożywienie. Swój cytryn, który trzymał w łapie, położył na szarym kamieniu i odwrócił łeb, aby światło nie poraziło go w oczy. O ile bogowie w ogóle zdecydują się mu pomóc.

[Administrator]

Bezchmurne Niebo nie czekał długo na swoje mięso. Chwilę po tym, jak rozsądnie odwrócił ślepia od ołtarza, rozbłysło jasne światło. A później do nosa łowcy dotarł smakowity zapach – ale czego? Była to cała kałamarnica olbrzymia, stworzenie zdolne nakarmić brzuch jednego wygłodniałego smoka. Ale czy było smaczne? Bezchmurne Niebo sam będzie musiał to stwierdzić.

Bezchmurne Niebo otrzymuje kałamarnicę olbrzymią !

[Pasterz Kóz]

Tego stwora to nigdy na oczy nie widział ani niezbyt o nim słyszał. Wyglądał jakby z jakiś głębin... Czyli prawdopodobnie wodne stworzenie. Pachniało całkiem, całkiem, ale jak w smaku? Może jest lekko galaretowate? Będzie musiał się przekonać... Albo ktoś kto poprosi go o mięso. Nie będzie jednak wybredny, bogowie raczej nie daliby mu czegoś co jest niejadalne. Tylko te ramiona z przyssawkami i wielgachne oczy... Uch. Wracając jednak do rzeczywistości, póki stwór jest świeży, pokłonił się jeszcze raz przed ołtarzem i zgarnął kałamarnicę za pomocą magii. Wyszedł ze świątyni, myśląc komu przypadnie radość spożycia tego mięsa.

[Jaskiniowy Kolec]

Kolejny raz pojawił się przy ołtarzu i położył nań Koral. Był głodny, a nikt w tej chwili nie mógł mu zapewnić jedzenia... Poza tym miał jeszcze dwa kamienie na zbyciu, więc czemuż by nie wykorzystać jednego i nie zawracać zarazem głowy Bezchmurnego Nieba...?
Nic nie powiedział, bo nawet powiedzieć nie mógł.
Po prostu wycofał się i oczekiwał na zmianę jego korala w jakieś pożywne mięso, albo ryby...

[Kropla Goryczy]

Po raz kolejny do świątyni weszła Deirdre, już pewniej niż poprzednio. Wiedziała co robić. Podeszła szybko do ołtarza i położyła nań ametyst. Cofnęła się i delikatnie odwróciła głowę, przygotowana na falę światła. I niesamowicie głodna.

[Administrator]

Smoki nie musiały długo czekać. Kamienie złożone na ołtarzu zalśniły delikatnym blaskiem. Światło zasłoniło dary, a gdy po chwili zniknęło, przed Adeptami leżało już mięso. Świeże, pachnące i kuszące smocze nozdrza.

Sumienny Kolec otrzymuje mięso kozła !
Szara Łuska otrzymuje mięso daniela !

[Kropla Goryczy]

Deirdre nie czekała z jedzeniem na wyjście ze świątyni. Ściągnęła mięso z ołtarza i pochłonęła je, szybko kłapiąc szczękami. Pomimo pośpiechu udało się jej nie pobrudzić futra. Skinęła delikatnie głową w stronę posągów i opuściła to miejsce.

[Spojrzenie Mroku]

Ant przyleciał na miejsce wymian po kolejny posiłek. wkrótce zostanie łowcą, lecz na razie jeszcze nim nim nie był. Tak więc nastał czas by się najeść by w ogóle móc dożyć swojego pierwszego polowania. Po dotarciu na miejsce wymian, adept postawił swój kamień na ołtarzu i nie wiedząc co dalej czekał na rezultaty

[Niebieski Kolec]

Już niedługo będę mógł polować jednak do tego czasu muszę znaleźć inny sposób na zaspokojenie męczącego mnie od jakiegoś czasu głodu. Z diamentem w łapie przybyłem na miejsce wymian. Położyłem go na ołtarzu i usiadłem obok czekając na dalszy przebieg wydarzeń.

[Administrator]

Z dwóch smoków, które przybyły do Świątyni, tylko jeden doczekał się reakcji ze strony bogów. Diament położony na ołtarzu przez Zapomnianego Kolca zalśnił jasnym blaskiem, na moment pozbawiając młodzików wzroku. Gdy mrugnięcia odgoniły mrok, przed Adeptem Życia leżała spora porcja mięsa. A Łowca Cienia jak stał, tak stał.

Spojrzenie Mroku nie otrzymuje niczego! Proszę o opisanie jaki dokładny kamień zostaje przeznaczony na wymianę.
Zapomniany Kolec otrzymuje mięso Żółwia Stepowego !

[Agresja]

Ledwo wrócił z wyprawy, a już musiał iść do świątyni. I bynajmniej nie po to, żeby się modlić. Trzymał w łapie granat, znaleziony gdzieś niedaleko Sowiego Drzewa. Po chwili położył go na ołtarzu, patrząc zmrużonymi ślepiami i zastanawiając się, co się stanie. I czy w ogóle coś się stanie.

//Jeszcze nie zaktualizowane, jest w raportach.

[Niebieski Kolec]

Wreszcie uda mi się zaspokoić głód. Gdy mój kamień zaczął migotać by po chwili zacząć oślepiająco świecić. Gdy światło zgasło zobaczyłem mięso żółwia i pośpiesznie wyszedłem z świątyni kierując się w stronę terenów Życia.

[Pasterz Kóz]

Ponownie przybył do Świątyni. Niesamowicie pożytecznym było wymienianie kamieni szlachetnych na jedzenie. Kiwnął wszystkim obecnym głową i podszedł do ołtarza, trzymając w łapie rubin. Delikatnie położył go na wolnym miejscu i odsunął się nieco, zamykając oczy, aby nie poraziło go światło. I tak nie zobaczy jak to się wszystko dzieje, więc wolał spokojnie poczekać.

[Spojrzenie Mroku]

Mrok patrzył się jak jego kamień leży i... nic. Westchnął głęboko i wziął go do łapy. Obejrzał dokładnie opal by upewnić się czy nie ma jakiś wad. Następnie położył go z powrotem na półce z niecierpliwością wbijając w niego wzrok. Diamentu wolał jeszcze nie poświęcać. Zachowa go dla Nauczyciela

[Administrator]

Spojrzenie Mroku bez wątpienia czekał najdłużej, ale całe szczęście jego opal uległ zmianie. Tym razem cała trójka doczekała błyskających świateł i świeżych, apetycznych zapachów. I to niemal jednocześnie. Kto wie jak podziała smakowity zapach świeżego mięsa na puste brzuchy młodych smoków?

Spojrzenie Mroku traci opal, otrzymuje porcję (4/4) mięsa żubra.
Bezchmurne Niebo traci rubin, otrzymuje porcję (4/4) mięsa bażantów.
Chłodny Kolec traci granat, otrzymuje porcję (4/4) mięsa kozicy.

[Pasterz Kóz]

Świetnie, pyszny bażant! Znaczy, nigdy go nie jadł i tego też nie zje, ale komuś na pewno posmakuje. Z resztą, na pewno jest świeży i napełni brzuch na tyle by zaspokoić głód. Pokłonił się szybko przed ołtarzem w podziękowaniu za wymianę, po czym zgarnął swoje mięso i ruszył ku wyjściu. Nic tu po nim, może niedługo znów wróci, ale nigdy nie wiadomo.