Miejsce wymian

[Iskra Nadziei]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Przybyła również Puszysta z Szafirem, wziętym z zapasów stada, weszła do świątyni i zauważyła Sumiennego. Lekko kiwnęła łbem na przywitanie i położyła niebieski kamień obok rubina Kolca i czekała. Miała nadzieje że wymiana się uda, będzie miała trochę mięsa, dla siebie. Nie polowała jeszcze, a jeść musi, by nie umrzeć z głodu, więc każdy kawałek mięsa jej się przyda. Usiadła cichutko, owinęła puszysty, błękitny ogon wokół przednich łap. Czekała...

[Księżycowa Łuna]

Oblicze czuła się niezręcznie. Dzierżyła w pysku rubin ze Składu Życia, wiedziała, że odda swój dług, nie zamierzała być nikomu nic winna, ale sama była głodna, a nie wzięłaby mięsa, które jest przeznaczone dla głodujących. Stanęła przed ołtarzem i odetchnęła.
Ułożyła rubin na kamieniu i schyliła pysk.
– Oto mój skromny dar, Bogowie wesprzyjcie mnie w niedoli, abym mogła nabrać sił i służyć swemu Stadu – szepnęła cichym głosem.

[Administrator]

Ale nic się nie stało – bogowie nie odpowiedzieli. Przed smokami Życia nie pojawił się nawet najmniejszy skrawek mięsa, choćby starego. Jaki mógłby być tego powód? Kto wie, co się kłębi w głowach Nieśmiertelnych. Ale dobrym początkiem byłoby... Przyniesienie kamieni przez smoki. Zasady wymiany były jasne.

// Żadne z was nie ma kamieni w przedmiotach posiadanych! Jeśli chcecie wykorzystać Zapasy Stada, najpierw się w nie zaopatrzcie.

[Ciernisty Kwiat]

Ciernisty przybył ponownie w miejsce wymian, z akwamarynem który trzymał w pysku, aby nie komplikować sobie chodzenia. Podszedł do słynnego kamienia na którym odbywały się wymiany i upuścił na niego kamień, aby następnie się odsunąć i zaczekać aż nastąpi wymiana. Cóż, zamierzał wesprzeć swoje stado kiedy brakowało mięsa, nawet jeśli na swoje własne wyżywienie, jak sądził, jeszcze zdąży zapracować w polowaniu...

[Jaskiniowy Kolec]

Sumienny ponowił próbę(tym razem otrzymując kamień ze składziku).
Położył rubin na ołtarzyku, obok kamienia szlachetnego jego mistrza i oczekiwał na zmianę na mięso. Bogowie. Pośpieszcie się. Treningi na niego czekały, a wizyta przedłużała się niemiłosiernie długo. Przynajmniej dla Sumiennego.

[Księżycowa Łuna]

Oblicze czuła się niezręcznie. Dzierżyła w pysku rubin ze Składu Życia, wiedziała, że odda swój dług, nie zamierzała być nikomu nic winna, ale sama była głodna, a nie wzięłaby mięsa, które jest przeznaczone dla głodujących. Stanęła przed ołtarzem i odetchnęła.
Ułożyła rubin na kamieniu i schyliła pysk.
– Oto mój skromny dar, Bogowie wesprzyjcie mnie w niedoli, abym mogła nabrać sił i służyć swemu Stadu – szepnęła cichym głosem.

[Iskra Nadziei]

Puszysta nie miała zamiaru ustępować, więc przyszła kolejny raz tym razem już mając szafir w łapie. W świątyni były już trzy smoki ze stada Życia, skinęła łbem i położyła kamień na ołtarzu i czekała, no bo co miała innego robić. Miała nadzieje że tym razem wymiana odbędzie się tak jak należy i nie będzie żadnych niepowodzeń. Znowu czekała...

[Administrator]

Kamienie położone na ołtarzu przez smoki Życia zalśniły delikatnie, a w uszach smoków coś zabrzęczało. Zupełnie, jakby obok przeleciała natrętna osa, rozpraszając ich uwagę. Nagle dary zniknęły. I zostały zastąpione innymi, o które proszono bogów.
Przed Ciernistym Kolcem pojawił się spory, soczysty kawałek mięsa tura .
Sumienny Kolec otrzymał ociekające jeszcze krwią porcje sarny .
Kamień Oblicza zamienił się w delikatne królicze mięso .
Puszysta Łuska zaś obdarzona została porcją konia .

[Jaskiniowy Kolec]

-Dziękuję
Tylko tyle powiedział w stronę ołtarzyku. Po chwili podszedł po mięso, które otrzymał wzamian za kamień szlachetny no i tyle. Sumienny wyszedł ze świątyni i poleciał do ojca, aby zostawić mięso w ich zapasach. W końcu smok miał już własne mięso na następne dwa księżyce...

[Iskra Nadziei]

Puszysta również podziękowała skinieniem łba i cichym "dziękuję". Ruszyła po mięso, które lekko wzięła w pysk i nie czekając dłużej wyszła ze świątyni. Poleciała prosto do swojej groty, by zanieść mięso i ruszyć na kolejny trening. Musi dużo trenować, by zostać dobrym czarodziejem.

[Kropla Goryczy]

Deirdre nie wiedziała, czego sama oczekuje. Widziała jednak zamianę, której dokonywały tu smoki. Choć spotkała Aterala, a nawet rozmawiała z nim, wciąż czuła się niepewnie myśląc o bogach. Jak wielką mieli siłę? I czy pomogą jej ot tak, obcej?
Naśladując poprzedników, położyła szafir na ołtarzu i odsunęła się, czekając.

[Administrator]

Ołtarz rozbłysł na chwilę białym, oślepiającym światłem. Kiedy Adeptka Cienia mogła znowu bez szkody dla siebie spojrzeć na miejsce, w którym zostawiła kamień, dostrzegł kawał (4/4) mięsa jelenia. Apetyczny zapach, który docierał do jej nozdrzy sugerował, iż nie jest to iluzja. Bogowie wymienili ten kamień szlachetny na mięso.

[Chwilowa Łuska]

Chwilowa po kilku księżycach przybyła tu ponownie. Delikatnie ukłoniła się przed ołtarzem. Wiedziała, że historia o tym, iż kamień tu położony zmienia się w mięso nie jest tylko historyjką lecz prawdą. w końcu sama tego wcześniej doświadczyła gdy jej onyks zmienił się w wyśmienite, rybie mięso.
Samica podeszła powolnym krokiem i położyła błyszczący kamień. tym razem był to różowo-fioletowy ametyst. Przepiękny kamień błyszczał nawet jeśli słońce musnęło go ledwo co. Jeżeli w ogóle jakieś promienie tu były. Adeptka dawno już nie widziała słońca i nie pamięta by w tej porze kiedykolwiek widziała śnieg!
Tak czy siak Chwila usiadła na ziemi czekając. Miała nadzieje, że znów będą to ryby. W końcu tak bardzo je lubiła. Ale jednak nie pogardzi też czymkolwiek innym co byłoby jadalne...

[Administrator]

Tak, młoda Chwilowa Łuska dobrze pamiętała i doskonale trafiła. Bowiem kilka uderzeń jej serca po położeniu ametystu na ołtarzu powietrze zaczęło dziwnie pulsować, rozbłysło silne jasne światło, i raptem po miejscu wymian rozszedł się smakowity zapach świeżych tuńczyków (4/4). Po kamieniu szlachetnym nie było najmniejszego śladu, bo w jego miejscu leżały dwie dorodne ryby, jeszcze ociekające morską wodą.

[Krwiożerczy Obłęd]

I znowu to samo. Jak zwykle na polowaniu nie mógł nic znaleźć, więc musiał się ratować w inny sposób. Iść do stadnego Łowcy nie mógł, bo ani jeden ani drugi nie byli aż tak aktywni jakby powinni, i chyba jedzenia również nie mieli. Jedyną smoczycę która mogła coś mieć, nie zamierzał prosić – miała przecież swoje stado, więc to ono będzie dla niej priorytetem, a i przedłużająca się Pora Białej Ziemi dawała się mocno we znaki nawet dla Łowców i adeptów szkolących się na tą rangę – więc pozostało mu tylko jedno. Przyjście tutaj. Nie był religijny – można było powiedzieć, że jest niewierzący – ale kiedy na gwałt potrzebował jedzenia postanowił zawierzyć cudom, które tu się odbywały. Położył Cytryn, który kiedyś – dawno temu – znalazł na polowaniu, i który przyniósł ze sobą, po czym odsunął się lekko. Ciekawe czy coś się stanie? Nigdy nie był świadkiem czegoś takiego, więc wolał to obserwować z dalszej perspektywy.

[Administrator]

Oczywiście, że coś się stanie. I to od razu. Jak tylko cytryn znieruchomiał na kamiennym ołtarzu, wokół kamyka rozbłysło białe, oślepiające światło. A zaraz potem po Świątyni rozszedł się całkiem apetyczny zapach żubra. Świeży kawał mięsa (4/4) leżał tam, gdzie jeszcze przed chwilą cytryn Krwiożerczego Obłędu.
Ciekawe skąd bogowie brali to całe mięso...