Smoki Wolnych Stad

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

• Gheina zachichotała i pokiwała łbem.
  – Bez problemu mała, jestem.. Powiedzmy że trochę większa niż normalny smok w moim wieku. Po mamie – dodała. No, Tata też był wielkim samcem ale geny olbrzymów zdecydowanie nie wychodziły od niego a właśnie od Matczynej strony. Adeptka leżała tak sobie aż siostra nie wdrapała się na nią a potem podniosła się powoli, mając na uwadze że mogła się jeszcze dobrze nie usadowić i zlecieć.
  – Mhmm, mhmm. Już, muszę się rozpędzić – zachichotała w odpowiedzi na mały rozkaz, obróciła się łbem do dorosłych i zaraz rozpędziła by mocno odbić się od ziemi dopiero w momencie, gdy czuła że Sea się trzyma. Mocno. Z Gafy nie był lotnik spokojny a wyczynowy, to też od razu zaczęła mocniej bić skrzydłami by jak najszybciej wzbić się coraz to wyżej i wyżej. Zależało jej na tym by być na takiej wysokości aby rzeczywiście widzieć wodospad. Pułap i "spokojne" ułożenie złapała dopiero po chwili, choć mknęła przez chmury niczym maddarowy pocisk.
  ~ Ehe, Kurwa to ktoś zły. – odpowiedziała jej w łebku, mentalnie sunąć ku najbliższemu wodospadowi. Mama będzie szczęśliwsza? Gheina delikatnie zmarszczyła nos ale nie skomentowała tego ~ Nie zwalaj wszystkiego na Tatę. On ma.. swoje problemy. To naszym zadaniem jest być silnymi i niezależnymi, żeby nie zwalać na niego zbyt wielu obowiązków – taa, dla Gafy taka kolej rzeczy była oczywista. Tata urabiał się po łokcie żeby była bezpieczna, miała zawsze co jeść i dałby się za nią żywcem pokroić ale w głowie jej się nie mieściło, iż miałaby siedzieć na zadzie i pachnieć, kiedy on odpieprzał za nią każdą robotę. Na kolejne pytania lekko się zaśmiała.. Że też ona musi teraz tłumaczyć się z tego że Wojownik lubi sobie pochędożyć.
  ~ Jesteśmy siostrami bo mamy jednego tatę a dwie różne mamy. Ale to dalej bycie siostrami, płynie w nas ta sama krew mimo wszystko. – zniżyła lot i trochę zwolniła by leniwie sunąć w górze, tuż nad przepięknym widokiem rwących rzek choć.. Wszystko z tej odległości wyglądało przepięknie, tereny układały się w różnorakie pasma, tu przepiękne góry, tam przecudne laski.. Gafa zwróciła uwagę siostry na wodospad, znajdujący się tuż nad nimi i zaczęła go leniwie okrążać.
  ~ Mamy się bać? No coś Ty. Stoczył z nią pojedynek i co prawda podobno go przegrał ale bardzo mojej mamie zaimponował tym jak walczy. No a że przypadli sobie do gustu to pojawiłam się ja – zachichotała w myślach mniejszej samiczki.
  Były w powietrzu i trochę się oddaliły, choć towarzyszył im Lhatark więc Gienia była spokojna że rozmowa dorosłych odbywa się w spokoju a Samotniczka nie pomyśli sobie że ta próbuje utopić jej córkę. Ah, no właśnie.
  ~ A jaka jest Twoja mama? – zapytała Seaynah. Czas rozpocząć kolejne śledztwo.
  
  Seaynah

• Gheina sunęła sobie w przestworzach i choć zszokowała siostrę swoim umiejętnościami maddary.. Choć dziwne że nikt nigdy nie mówił tak do niej, hm...
  ~ To maddara, przyjdzie czas że będziesz na tyle duża że sama tak będziesz umieć – rzuciła w odpowiedzi, zniżając lekko lot i robiąc leniwe kółko nad Terenami Wspólnymi. Bardziej tu liczyła na Lhatarka bo sama nie wiedziała w sumie gdzie dokładnie są a feniks potrafił "wytropić" tatę bez problemu. Nie zamierzała wracać od razu, widząc że siostra czuje się komfortowo bo przecież mieli chyba dużo do przegadania, prawda? A gadaniny dorosłych były.. Nudne. I skomplikowane.
  Bała się trochę że któreś powie coś za dużo, pokłócą się i przestraszą małą, którą ona zamierzała tak czy siak wziąć do Mgieł. Jeżeli ma być bezpieczna w Stadzie, niech tak się stanie. Jedynie by za mocno tego nie przeżyła.. Ciężko było stwierdzić czy argumenty Taty przemówią do dorosłej samicy.
  A co to?
  Czując jak bardziej ją obejmuje, jeszcze bardziej zniżyła lot i go uspokoiła. Może trochę zbyt przytłoczyła ją ta szybkość? Gheina niestety należała do lotników wyczynowych i narwanych, kiedy już nauczyła się tej trudnej sztuki to korzystała z niej bardzo.. Chaotycznie. Ale starała się chociaż być zgrabna, no..
  Słuchała jej w ciszy, układając sobie w głowie wszystkie te nowe informacje, które trochę podstępem wyciągnęła ze swojej biednej, Młodszej Siostry. Nie by jej zaszkodzić ale jednak... Chciała wiedzieć, kogo wpuszczają do siebie. Mglistymi kierowała głównie nieufność a Tatko niestety, miał miękkie serducho. Czuła się więc w obowiązku być takim jego głosem rozsądku, żeby mu ta ruda w głowie za bardzo nie zakręciła. Bo Sea jeszcze można ukształtować, Sytherai już ma (jak się okazało) jakieś swoje demony.
  ~ Brzmi fajnie, dobrze że jest odważna – zachichotała w głowie ~ Tata też ma koszmary. Czasami głaszcze go albo przytulam gdy za bardzo się wierci ale nie mów mu tego, niech nie wie – posłała jej szelmowski uśmieszek a potem zniżyła lot jeszcze bardziej, już prawie hacząc o korony drzew.
  ~ Jak Ci się podoba? Pamiętam jak mnie mama wzięła pierwszy raz na grzbiet, super uczucie! – taak.. I jedno z najszczęśliwszych wspomnień o którym przypomniał jej tak niedawno Błąd. A właśnie, ciekawe co u niego?
  
  Seaynah

• No I co, mogły se lecieć w spokoju jednak Sea postanowiła zostać kaskaderem! Oczywiście że poczuła, gdy ciężar z jej grzbietu zelżał, to też odwróciła łeb do tyłu.. I...
  Każda inna siostra zapewne krzyknęłaby w trwodze i umarła wewnętrznie, jednak Gheina była ulepiona z całkowicie innej gliny. Westchnęła jedynie a potem zapikowała gwałtownie, tak by zrobić szybki piruet pod ciałem Młodszej. Machnęła przy zakręcie mocniej skrzydłami by też złapać lekko wyższy pułap od Sea a potem musiała zrobić kilka rzeczy na raz. Po pierwsze dalej skupiać się na locie, po drugie zasięgnąć maddary która nie była jej mocną stroną.
  ~ Młoda, miotając się jak wściekły demon w pułapce nic nie zrobisz. Nie machaj tak gwałtownie skrzydłami. Nie czujesz że tracisz poziom i spadasz? – jej głos nie brzmiał jak reprymenda, bardziej zdziwienie że w ogóle coś takiego przyszło jej do głowy. Maddara zadrgała a cienkie choć silne sznureczki znalazły się z jednej strony pod samiczką, utrzymując ją w jednej pozycji, drugi koniec natomiast znajdował się w przednich łapach Gheiny, która trzymała młodszą na.. Swoistych lejcach. Normalnie złapałaby ją za boczki, jednak wtedy nie mogłaby ruszać skrzydłami. A skoro tak bardzo chciała..
  – Nie rozgrzałaś skrzydeł. Teraz powoli zacznij nimi machać równomiernie w tym samym momencie, góra dół, góra, dół. Jak poczujesz pieczenie to mi powiedz – mówiła już do niej normalnie, ponieważ porozumiewanie się mentalnie, trzymanie tworu i dodatkowo jeszcze skupianie się na trzymaniu siostry siłą to było trochę za dużo dla jej umysłu. Ale małymi kroczkami.. Narazie były na takiej wysokości że Sea nie walnie w żadne drzewo czy skałę.
  
  Seaynah

• Prychnęła na ten żarcik Siostry bo coś jej się przypomniało..
  – Nie, moim uczniem bo inaczej byś się zabiła. Ale zapamiętaj to ze zwierzątkami, jak podrośniesz to coś Ci opowiem – Sea od początku była dzieckiem Wolnych a Gheina zdążyła się nauczyć że tutaj zasady ale i obyczaje były inne.. Chociaż.. Może tu gdzieś hasają smoki, lubiące być zwierzątkami innych? Narazie wolała nie sprawdzać, niezbyt jeszcze pojmowała dwuznaczność całej takiej sytuacji i obecnie uważała to za po prostu zabawne przedsięwzięcie.
  No ale dobra, powrót do nauki. Utrzymywała czar i patrzyła jak siostra sobie radzi bo choć linki ją trzymały, adeptka starała się cały czas utrzymać coś na kształt realistyczności, wzmacniając swój czar jedynie wtedy, gdy zbyt mocno machała skrzydłami czy zbyt lekko co powodowało skoki w poziomie i trzeba było pociągnąć ją do góry.
  – No, dobrze. To teraz łapy dociśnij do ciała, tak żebyś mogła oddychać ale żeby Ci się nie majtały. I łeb wypchnij przed siebie lekko, co do machania możesz na chwilę przestać, trzymam Cię – odkrzyknęła jej, patrząc po otoczeniu. Niebo miały czyste, choć niedługo trzeba będzie zawrócić.. Ale to zaraz, niech najpierw Sea złapie sobie nową pozycję i się do niej.. Przyzwyczai.
  – Delikatnie machaj ogonem gdy poczujesz że za mocno Cię przechyla w jakąś stronę. Widzisz? Teraz wręcz płyniesz po chmurach – zachichotała, dokładnie obserwując i dalej poczynania siostry – Gdy poczujesz się pewnie w tej pozycji, zacznij delikatnie machać skrzydłami. Nie tak mocno jak wcześniej, tylko delikatnie i miarowo. Jak zobaczę że dobrze Ci idzie to puszczam więc się nie wystrasz – dodała zaraz i jeżeli Seaynah na nią spojrzała, puściła jej oczko.
  No to jak będzie?
  Odważy się?
  
  Seaynah

• Nie mogła powstrzymać się od mimowolnego przewrócenia oczami, gdy wspomniał o byciu nagrodą najwidoczniej jakiejś rosłej, muskularnej wojowniczki. Więc była ogniwem łańcuszka? On był nagrodą przypakowanej, a ona jego? Zaraz jednakże odrzuciła tę myśl, zdając sobie sprawę, że w rzeczywistości najprawdopodobniej jej to ani trochę nie obchodziło. Usprawiedliwiając się zaraz byciem konkretnym "typem", sam wywołał uśmiech na pysku samotniczki. Odrobinę bawiło ją stawianie samego siebie w takim świetle, co za biedny samiec.
  – To może pobiję jakiś rekord? – prychnęła w odpowiedzi, tym samym pozwalając sobie na reakcję nieco niepasującą do tematu ich rozmowy i napiętej atmosfery sprzed chwili. Na znak rozluźnienia machnęła za sobą swobodnie ogonem, przesuwając jego puchatą końcówką po ziemi. W przeciwieństwie zaś do niego odprowadziła pisklęta wzrokiem, jednakże dostrzegając jego kompana podążającego za nimi, nie zrobiła sobie nic więcej z tej sprawy. W dodatku córka Gradu nie wyglądała na taką znowu najmniejszą... w znaczeniu wieku, oczywiście. Zapewne wiedziała, by nie oddalać się przesadnie daleko.
  
  – Tylko "próbować przeżyć" potrafię. Od zawsze. – Mgły... Miałaby stać się częścią stada? W zasadzie wyobcowała samą siebie głównie ze względu na uprzedzenia i samodzielny osąd, twierdzący bezsprzecznie, że nie nadaje się ona do życia w społeczeństwie. Może jednak nie było to prawdą i ze względu na zachowanie dobrego imienia nie tylko przed Gradem, ale także zapewne jego współstadnymi, którzy dowiedzieliby się o karygodnej matce porzucającej nową, młodą Mgłę, powinna przystać na tę propozycję? Nie miała czasu odpowiedzieć czegoś jeszcze, unosząc wejrzenie ku miodowym ślepiom, kiedy Grad przysunął się bliżej. Drapieżnemu spojrzeniu, jakim ją uraczył, niewiele brakowało, by zmusić ją do odwrócenia wzroku. Zrobił to natomiast mruczący szept, któremu towarzyszył dreszcz pojawiający się znowuż na jej grzbiecie. Och, na całe Wolne Stada i ich bogów – czy poważnie w ten sposób mógł naruszać stabilną konstrukcję, którą tworzyła w sobie od zawsze? Gapiła się teraz na poruszającą się w rytm oddechu szyję samca, mimowolnie zaciągając się jego zapachem. Ciężko było jej ocenić, czy pozostały na nim drobinki jej zapachu, natomiast sobą pachniał doskonale – już znajomo. Wyciągnęła ku niemu łapę i powoli, niemalże ostrożnie, dotknęła boku jego szyi, nie mogąc powstrzymać się od chęci poczucia faktury jego łusek pod opuszkami swoich łap. Przełknęła powoli ślinę.
  
  Jego polecenie wytrąciło ją z rozmyślań, do czego ciężko było jej się przyznać. Westchnęła cicho w odpowiedzi i bawiła się mocnymi łuskami budującymi jego szyję, raz nieznacznie je podważając, tak, by nie sprawić mu bólu, by zaraz przygładzić je z powrotem, jakby był świetnie sprawującym się kompanem, którego chciała nagrodzić głaskaniem.
  – Raczej nie mam nad czym się zastanawiać, prawda? – zapytała retorycznie, przysuwając się do niego jeszcze odrobinę. Mógł poczuć włosie miękkiej grzywy muskające jego klatkę piersiową, a także oddech smoczycy. – Każdy o zdrowych zmysłach zgodziłby się pójść z Tobą. Do stada, kiedy już to proponujesz. Samotność była częścią mnie od zawsze, ale w jaki sposób rozwijać się i pozwolić sobie żyć, trzymając się jedynie znanego sobie schematu?
  
  Przeniosła łapę na jego klatkę piersiową, bowiem tak było jej znacznie wygodniej.
  – To raczej... same plusy. Będę mogła być z Seaynah i nie będę zmuszona wybierać, czy wolę, by została przy mnie, czy żyła w bezpiecznym stadzie. To wiele. – oparła o niego łeb, zupełnie jak gdyby muskanie jego ciała palcami wymagało od niej nie lada skupienia. – Mgłom być może też przyda się łowca. I nie będę... obarczona zapłatą za tereny. I...
  
  Jej głos zadrżał, tak, jakby się zawahała. Zaraz jednak powrócił odrobinę figlarny, pewny siebie ton.
  – Więcej czasu będziemy mogli spędzić razem. – rzuciła, niemal łamiąc sobie kark przy podnoszeniu łba, aby znowu na niego spojrzeć. Błysk w jej ślepiach nadawał im rozbawionego wyglądu. – No chyba, że mam wykopać sobie norę nieopodal i czaić się na spotkanie was jak jakiś lis. – dodała, obracając wypowiedź w chichot.
  
  Grad Skał

• Przyglądała się siostrze, gdy ta robiła swoje próby utrzymania się w locie ale milczała cały ten czas bo nie chciała mącić w jej małym łebku. Wydawała się być lekko niepewna, może trochę zlękniona na samym początku robiła wszystko niepewnie to.. Pod koniec nabrała brawury, unosząc się.. Dobrze. I wtedy Gheina przerwała swój czar a linki puściły samiczkę, sama Starsza zaś machnęła skrzydłami mocniej, chcąc ją wyprzedzić.
  ~ Świetnie! Jeżeli prąd jest dobry, najlepiej ciepły to pamiętaj że nie musisz machać tymi skrzydłami bo wtedy możesz korzystać z niego by się unosić. O, tu jest jeden! – zachichotała znów w jej głowie, machając skrzydłami mocniej by wlecieć w jeden, który musnął błonę jej skrzydła niedaleko. Ot ustawiła skrzydła tak jak przy zwykłym locie, choć teraz wydawały się być.. Po prostu nieruchomo unoszące się na gorącym prądzie. O rany! Jakież to było ciekawe i świetne! Cały czas obserwowała Młódkę, żeby czasem nie robiła jakiś dziwnych manewrów tak by spaść. Trochę... Ciężko byłoby się z tego potem wytłumaczyć.
  Ale skoro mowa o manewrach..
  ~ Wiesz jak się skręca przy biegu, no nie? W powietrzu skręcamy podobnie jednak musisz robić wszystko mocniej i bardziej gwałtownie. Tak jak.. – machnęła skrzydłami mocniej, by przestać unosić się delikatnie na gorącym powietrzu w ruszyć dalej. Choć najpierw ustawiła swoje ciało w coś na kształt prostej strzały, nagle szarpnęła łbem w prawą stronę, mocniej machając lewym skrzydłem tak jakby chciała odbić się od powietrza, które było bardzo spokojnie. Balansowała ogonem, zginając go lekko w łuk i również chcąc nim odbić się od powietrza. Wykręciła równie gwałtownie ciało w prawo by skręt przeszedł bez najmniejszych komplikacji. I tak też się stało a potem zadowolona odwróciła się w stronę siostry.
  ~ Teraz Twoja kolej a potem.. – i Aoha wydarł się tak iż przepłoszył chyba wszystkie okoliczne ptaszyska. O rany, ten Tatko ~ Potem wracamy, obserwuj mnie dokładnie bo pokaże Ci pikowanie.. Choć lądowania nie powtarzaj. Jak będziemy niżej i już będziesz widzieć trawę, pomachaj skrzydłami ale coraz wolniej i wolniej, tak byś lekko zwolniła i zaczęła spadać. A będziesz czuć że zbliżasz się do ziemi, rozprostuj delikatnie przednie i zadnie łapy, uginając lekko nadgarstki – I od razu jak poczujesz na opuszkach łap ziemię, zacznij biec; tylko nie sprintem a delikatnie. I złóż skrzydła dopiero jak będziesz na ziemi. – mentalne instrukcje mogły wydawać się dość skomplikowane lecz Gheina wierzyła że siostra sobie poradzi. Ona sama zaś nagle.. Złożyła skrzydła przyciskając je do boków i przechyliła się gwałtownie do przodu, znów ustawiając swoje ciało w coś na kształt strzały. Zaczęła szybko spadać i gdy zbiła trochę z wysokości, rozłożyła skrzydła by machnąć nimi mocno ale nie za często. Miała dalej spadać, zakręciła się nawet podczas tego robiąc popisową beczkę. Jej ogon delikatnie manewrował całością by czasem nie chybotało ją za bardzo na boki. Łapy przy sobie choć gdy już była na dole..
  – Proszę Państwa, oto Gheina wykonuje teraz popisowe Splunięcie Mantykory, publika zamiera na moment! – krzyknęła, chichocząc przy tym i wyciągając do przodu przednie łapy by.. Złożyć skrzydła całkiem i wylądować na Gradzie, obejmując go mocno za szyję. Cóż, wojownik był wielki ale ona też nie była małym pisklęciem. Dlatego też ostatecznie najpewniej oboje się przewrócą a Gheina poharata sobie cały brzuch jego kryształami. Ale cooo taaam..
  
  [Po Twoim odpisie raport – Lot I]
  
  Seaynah Grad Skał Sytherai

• Dostrzegała to, jak się powstrzymywał, choć szczerze mówiąc nie do końca to miała na celu. Zwyczajnie potrzeba dotknięcia Gradu w jakikolwiek sposób okazała się dla niej dostatecznie silna, by to zrobiła. Nie protestowała więc, gdy pochylił się gwałtownie i musnął jej wargi własnymi, otulając jej pysk swoim ciepłym oddechem. Zmrużyła oczy i z trudem powstrzymała uśmiech, wydając z siebie jednocześnie niższy pomruk. Westchnęła cicho i przesunęła językiem po jego wydatnej szczęce, gdy się od niej odsuwał. Przyjemne ciepło rozlało się po jej ciele, a Sytherai przebrała tylnymi łapami. Drażniące mrowienie powróciło, jednakże usiłowała je zignorować, próbując nie dać Gradowi powodu do pomniejszych drwinek. Widząc jego uśmiech poniekąd przeczuwała, że tak właśnie by było, choć nie w negatywnym słówka "drwinek" znaczeniu.
  
  – Kodeksem? Cóż, zasady to będzie całkiem spora odmiana. – posłała mu uśmiech. Właściwie nie chciała go urazić mówiąc nic więcej, bowiem nie była pewna, jakie podejście ma do zasad. Może gdyby zażartowała w jakikolwiek sposób i naruszyła autorytet kodeksu, jedynie by go tym zignorowała? Zanim nie pozna jego podejścia, wolała nie posuwać się ku czemuś podobnemu. Podniosła więc zadnią część ciała na tylnych łapach i przeciągnęła się, w moment się krzywiąc, gdy samiec ryknął donośnie. Niemal odruchowo uniosła łapy do boków czaszki, jednak okrzyk ten nie był przesadnie długi. Zamrugała kilkukrotnie i potrząsnęła łbem. Doceniała jednak jego troskę, nawet jeśli pseudonim, jakim obdarzył ich córkę spotkał się z cichym, rozbawionym prychnięciem.
  
  Ilość feromonów wiszących w powietrzu i ją przyprawiała o zawroty głowy, toteż odsunięcie się na bezpieczną odległość dobrze jej zrobiło, w połączeniu z nieznacznymi powiewami ciepłego wiatru. Nastrój jednak nie utrzymywał się nadzwyczaj długo, bowiem z nieba runęła na samca Gheina. Gdy runęli oboje, Sytherai pobladłaby, gdyby było to możliwe u smoczego gatunku. Orzechowe ślepia, osobliwie spokojne, ale poszerzone, wpatrywałyby się w dwa ciała. Pamiętając usadowienie Seaynah na grzbiecie swojej nowej, przyrodniej siostry, przed oczami samotniczki stanęła jedyna wizja, gdy zza obu sylwetek nie wychynęło niewielkie pisklę. W jej myślach ukazała się bowiem niewielka posturka okryta ciemną posoką, z makabrycznie powykrzywianymi kończynami wraz z karkiem, odkasłująca krew zalegającą w przerwanych złamanymi kośćmi płuckach przy rozpaczliwych próbach zaczerpnięcia oddechu. Zamarła, czując zimny dla odmiany dreszcz pędzący wzdłuż jej ciała. Dopiero trzepot małych skrzydeł wyrwał ją z podobnego stanu, zmuszając do zadarcia łba.
  
  Prędko wypuściła powietrze z płuc i wyciągnęła łapy ku górze, unosząc się na tylnych łapach. Wyglądało to dość zabawnie, gdy usiłowała balansować wydłużonym, wężowym ciałem w powietrzu. Pochwyciłaby córkę, kiedy ta podeszła do lądowania, umożliwiając jej bezpieczne znalezienie się w matczynych ramionach. Młoda mogła czuć jeszcze chwilę, jak prędko biło jej serce. Nic się nie działo. Nauczyła się latać.
  
  – Seaynah... Potrafisz latać. – stwierdziła, choć nie brzmiała na przesadnie zaskoczoną. Pochwyciła córkę w jedną łapę, lądując na drugiej przedniej kończynie, by zaraz odstawić malucha obok siebie. Znowu pogłaskała ją po łebku, mierzwiąc nieco długą grzywę, zanim nie ułożyła jej z powrotem. – Tak szybko się tego nauczyłaś, jesteś bardzo zdolna.
  
  I niemalże przyprawiłaś matkę o zatrzymanie akcji serca, gdy spostrzegła, że nie było Cię tam, gdzie powinnaś być.
  – I Gheina to najwidoczniej świetny nauczyciel. – spojrzała ku fioletowej. No cóż, ona nie mogła nauczyć swojego dziecka lotu, więc cieszyła się, że ta młódka potrafiła to zrobić!
  
  
  Pingi

  Grad Skał | Seaynah | Waląca Łuska

• Sama, trochę głupia nauka lotu pokazywała jak obie są od siebie różne, choć przecież były siostrami. Sea była Młodsza i być może bardziej strachliwa ale rosła na spokojniejszy egzemplarz niż Gheina która.. No właśnie. Czasami szło się z boku mieć wrażenie iż myślała sobie że jest nieśmiertelna.
  Będąc bliżej ziemi, wiedziała już że nie zrobi swojego popisowego numeru ale nie wyhamowała, dając Wojownikowi ją złapać co spotkało się z głośnym ale bardzo szczerym, dziecięcym chichotem i krótkim "Łiiii". Jak zwykle Tata był niezawodny, zaskakiwał ją tym jaki był silny i pomysłowy! Nie wpadłaby na takie powstrzymanie Splunięcia Mantykory (bo w prawdziwej walce, cóż dorosłego smoka bez szwanku się tak nie zatrzyma) a jeszcze przez chwilę Tatko trzymał ją w górze..
  Za jak bardzo dorosłą by się nie uważała, wciąż była dzieckiem. I miała bardzo dziecięce postrzeganie świata.
  – Czy widzieliście państwo, niesamowity manewr Gradu Skał odwrócił przebieg pojedynku! Co za emocje! – krzyknęła uradowana, na pytanie ojca szczerząc kły. Tak, będzie mu w taki sposób przerywać rozmowy z innymi dorosłymi do usranej śmierci bo uważała to za bardzo zabawne ale też za każdym razem podobała jej się ta pomysłowość Aohy. Jeżeli wojownik dał jej taką sposobność, wygięła się jak węgorz i sprzedała mu buziaka w nos nim postawił ją na ziemi.
  – No dooobra, tylko serio wróć na kolacje – wyszczerzyła ząbki a potem uśmiechnęła się do Syth a następnie podeszła do Młodszej. – Chodź, pokażemy Ci z Lhatarkiem naszą grotę – poczekała na reakcje a gdy już obie były gotowe, wzbiła się do lotu, lecąc za feniksem. Taaa, pewnie dorośli wrócą w środku nocy ale przynajmniej pokaże Sea jak się robi suszone paski z wołowiny, którymi paśli się oboje z ojcem. Może trochę za często?
  
  Sytherai Grad Skał Seaynah

• Samotniczkę? Rzadka sytuacja. Ciężko było wyżyć na ziemiach wolnych stad nie będąc, cóż, pośród jednego ze stad. Westchnęła, wiecznie zmęczona od ostatnich kilku księżyców. Zsunęła się leniwie ze skalnej półki, na której przyszło jej wypoczywać, obserwując majaczący w oddali obóz mrocznych elfów i rozłożyła skrzydła, wyrównując lot nim jej ciało zyskało szansę rozbicia się katastroficznie o ostre, górskie zbocze.
  
  Do samca wysłała tylko krótki impuls sygnalizujący, że odebrała wiadomość i zmierza w wyznaczone miejsce. Nie znosiła długich, mentalnych rozmów, więc wolała załatwić temat pyskiem w pysk. Zamajaczyła na horyzoncie, przebijając się przez warstwę chmur i wylądowała gładko nieopodal. Dostrzegła Aohę – cóż za niespodzianka, kto by się spodziewał – oraz obcą samicę, która, jak mniemała, była głównym obiektem tutejszego zainteresowania.
  Podeszła leniwym krokiem bliżej, by móc przeprowadzić z Nieznajomą w miarę normalną rozmowę, nie kryjąc się ze swoim spojrzeniem, które ciągnęła po całej długości wężowego ciała, jakby szukając konkretnych wskazówek. Jak zwykle, jej wzrok zdawał się nieco dłużej zawisnąć na pokrytej gęstym futrem piersi, szukając tam czegoś, co sugerowałoby powiązanie z łowcami smoków.
  – Mahvran. – przyłożyła palce do piersi, po czym przeszła od razu do sedna. – Skąd zainteresowanie akurat Mgłami? Zakładam, że zdołałaś zasmakować aur pozostałych stad podczas swojego samotniczego życia tutaj.
  
  Sytherai Grad Skał

• Odprowadziła pisklęta kolejnym spojrzeniem, po czym odetchnęła cicho. Drobinki maddary drgającej w powietrzu pozwoliły jej domyślić się, iż Grad właśnie wzywał przywódczynię Mgieł na miejsce. Rozluźniła nieco ciało, rozsiadając się wygodnie na puchatej zieleni, jaką miała pod sobą. Samiec ewentualnie zacząłby opowiadać o kodeksie, a ona, zdecydowanie mniej już zauroczona unoszącymi się na wietrze feromonami, przysłuchiwała się jego słowom, chłonąc kolejne zasady. Wprawdzie niespecjalnie interesował ją żaden wewnętrzny regulamin, lecz w jej interesie znalazło się niestety zadbanie o to, by sprawić dobre pozory, jeżeli chciała czerpać korzyści z przebywania w stadzie. Wysłuchała więc górskiego uważnie, od czasu do czasu przerywając mu ostrożnie, by o coś dopytać. Na ogół jednakże kodeks był dosadny i bezpośredni, toteż wątpliwości nie było wiele.
  
  Finalnie dotarła do nich wysoka, półpustynna smoczyca o chylącej się ku ziemi posturze. Sytherai zlustrowała spojrzeniem ciemny łeb otoczony koroną kilku par rogów, kiedy ta lądowała nieopodal. Przedstawiła się, co wężowa skwitowała krótkim skinieniem łba, pozwalając jej mówić. Drobnostka, taka jak przerwanie jej teraz, mogłaby zostać przez nią negatywnie zarejestrowana.
  – Sytherai. – rzuciła równie krótko, zaraz skupiając się na odpowiedzi. Ignorując wzrok wywerny wiodący teraz wzdłuż jej piersi, boków i po czerwonej grzywie, wlepiła wejrzenie własnych ślepi w onyksowe odpowiedniki, zanim się nie odezwała. – Prawdę powiedziawszy, sprawa rozchodzi się o moje pisklę. Moje i Gradu. – orzechowe tęczówki przeskoczyły na ułamek oddechu ku górskiemu samcowi, zaraz wracając na miejsce. – Życie w stadzie jest nieporównywalnie bezpieczniejsze, aniżeli życie na terenach wspólnych – szczególnie, gdy jest się w wieku kilku księżyców. Sama zamierzałam jedynie oddać córkę pod opiekę Gradu, jednak ten zaproponował mi dołączenie do Mgieł wraz z nią. Nie ukrywam, że propozycja ta jest o tyle kusząca, że nie musiałabym rozpatrywać każdego napotykanego nieznajomego, gdziekolwiek przebywam, jako potencjalne niebezpieczeństwo. Przede wszystkim nie musiałabym także rozstawać się córką na rzecz stadnej ochrony.
  
  Przyjrzała się raz jeszcze łuskom o złotej barwie, na moment łamiąc kontakt wzrokowy. Uniósłszy łeb, kontynuowała.
  – Dodatkowo łowy i gromadzenie zapasu dla rozwoju własnego czy swojego potomka z pewnością przychodzi łatwiej, gdy nie obowiązuje ścisła zapłata za korzystanie ze stadnych terenów. – uśmiechnęła się, unosząc kącik pyska. Mahvran, żyjąca na tych ziemiach z pewnością dłużej od niej, zapewne domyślała się, że samotniczka przeżyć musiała właśnie dzięki temu. Żar jednak zniknął w nieznanych jej okolicznościach, a także nie upominał się o zapłatę, więc... do takowej nigdy nie doszło. – Dodatkowa para łap z pewnością się przyda, by zaspokoić głód lub ewentualnie odciążyć obecnych łowców, bez względu na ich liczebność. Polowałam całe życie w strasznych warunkach, więc poniekąd mogę się wykazać.
  
  Zamilkła, przyglądając się reakcji wywerny. Nie patrzyła na Grad, zupełnie tak, jak gdyby go tam nie było.
  
  Infamia Nieumarłych × Grad Skał

• Nie widziała po samicy oznak, sugerujących iż byłą sprzymierzona z łowcami. Na dobrą sprawę mogła być z nimi w ogóle niezwiązana. Pachniała... Cóż, po prostu smokiem, dzikim, ledwo nasączonym wonią jakiegokolwiek ze stad. W sumie to trochę czuć było na niej woń Aohy, ale nad tym Mahvran nie chciała się długo zastanawiać.
  – No tak. Czego się nie zrobi dla swoich młodych. – mruknęła, przelotnie zerkając na wojownika. A więc miał już nie tylko Gheinę. Poczuła niesmak. Nie wobec samca, tylko wobec siebie. Przez całe swoje życie miała tylko trójkę potomstwa i żadne nie było tak naprawdę z jej krwi. Ale tylko jedno przeżyło. Nigdy nie zapomniała dwóch pierwszych.
  Gdzieś w głębi duszy chciała czuć się spełniona także jako matka, ale nie było jej to dane.
  
  Skupiła się z powrotem na Sytherai. – Jeżeli jesteś skłonna zaakceptować Kodeks i przysiąc stadu lojalność, wpuszczę ciebie na tereny moich smoków. Miej tylko świadomość, że to droga w jedną stronę. Nie będziesz mogła nigdy zrzec się Mgieł na rzecz Słońca, Ziemi, czy jakiejkolwiek innej grupy, jaka może tutaj zaistnieć. – podsumowała krótko, obserwując samicę bacznie.
  
  Sytherai