Smoki Wolnych Stad

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Wrząca ponownie zawitała nad kwarce, czując, że powinna nadrobić pewne zaległości. Powietrze było ciężkie od nadchodzącego zagrożenia, nie mogła pozwolić sobie na żadne niedociągnięcia.
Zrzuciła z grzbietu truchła kilku zwierząt, a obok położyła dwa kamienie. Po tym stanęła przed tabliczką, która w niewytłumaczalny dla niej sposób miała przekazać jej wiedzę na temat... skradania.

//8/4 mięsa, jaspis, akwamaryn za Skradanie II

Oba smoki zawitały u kwarcu odpowiadającego za poprawę umiejętności skradania. Gdy położyły przed kamieniem swą zapłatę, ten rozjaśniał stopniowo, zaraz zsyłając ku ich łbom instruujący głos. Prowadził ich on przez tajniki skradania, przedstawiając umiejętność tę z zupełnie innej perspektywy. Pozwalał im on wyobrazić sobie, jak gdyby to oni sami byli zwierzyną, do której należy się zakraść. Wyczuleni na wszystko, a więc świadomi, czego winni unikać, jeżeli chcieli pochwycić najzwinniejszą i najwrażliwszą nawet istotę. Omówione zostały również techniki skradania, a także dodatkowe aspekty, na które warto było zwracać uwagę w trakcie. Następnie przejść mieli praktyczne szkolenie ze zdobytej właśnie wiedzy, opierające się na wykonywaniu rozmaitych zadań powiązanych z rozszerzeniem tejże umiejętności. Mieli więc zakradać się przez gęsty, iglasty zagajnik, który szeleścić miał przy najmniejszym ich nieprzezornym ruchu. Warunki nie były idealne, bowiem igiełki bodły i przeszkadzały, jednakże światełko przed nimi, niezwykle płochliwe, zdawało się ich przyciągać, zmuszając ich do parcia za nim. Parcia... po cichu. Ostrożnie. Instruowani byli przez cały ten czas, a podpowiedzi trwały do momentu, dopóki nie zbliżyli się do światełka i nie trącili go nosem. To świadczyło o tym, że posiedli odpowiednie na ten moment umiejętności. Wizja zniknęła, pozostawiając ich ze ścierpniętymi od uginania stawami, jednakże bogatsi byli w nową wiedzę, szczuplejsi o pozostawione pożywienie oraz kamienie.

Wrząca Krew
– 8/4 mięsa, jaspis, akwamaryn
+ Skradanie II.

Samczyk jednakże zbliżył się jeszcze do drugiego z kwarców, prosząc o naukę śledzenia. I ten kwarc wysłuchał go, oślepiając swym blaskiem i rozpoczynając naukę. Podobnie jak poprzednio wpierw przedstawione mu zostało wszystko w interesujący sposób, właściwie zmuszający do przemyślenia tego samemu. Po tym wiedzieć mógł już, na co konkretnie winien był zwracać uwagę i co potrafić rozpoznać. Teraz jedynie pozostało przedstawić mu słownie w jaki sposób należy do zrobić. Słuchać musiał uważnie, używając przy tym wyobraźni, by nie umknęło mu nic i by był w stanie pojąć schemat działania tejże umiejętności. Schemat bowiem był, gdy potrafił słuchać swych zmysłów. Informacje te były dość trudne do przekazania, toteż praktyka nadeszła prędko. Zadaniem Ilo było wywęszyć trop, rozpoznając każdy z najsubtelniejszych zapachów. Doedukowany, wewnątrz siebie, jeżeli tylko słuchałby swego zmysłu powonienia i podszeptujących mu przeczuć, rozpoznałby je prędko, będąc w stanie ocenić nie tylko gatunek, ale również ilość i stan, w jakim znajdowały się tworzące stadko osobniki. Gdy poćwiczył w ten sposób parokrotnie, dla krótkiego przypomnienia, po trudnym zadaniu, przejść się mógł ścieżką zawierającą ślady kopyt, odciski łap, a także pozostawione kępki futra i złamane gałązki na swej drodze. W ten sposób całkiem sprawnie mógł ocenić na pierwszy rzut oka jakie zwierzę przechadzało się tę samą drogą, a także w jakim kierunku się udało. Po tym mógł być pewien, że potrafi tropić. Wizja zniknęła, podobnie jak zapłata. Ilo był z pewnością jeszcze bardziej wycieńczony po całym tym bieganiu, węszeniu i zerkaniu, jednakże z pewnością nauczył się tego dnia wiele. Kwarc zgasnął.

Opalizująca Łuska
– 2x opal, agat, cytryn, perła, onyks, malachit, turkus
+ Skradanie II, Śledzenie II.

Serenada ponownie zawitała w warsztacie, miała teraz środki na udoskonalenie swoich umiejętności i miała zamiar to wykorzystać. Razem z kamieniami szlachetnymi oraz mięsem ruszyła do miejsca które odpowiadały za umiejętności potrzebne zazwyczaj łowcom jednak nie obchodziło ją dzisiaj coś takiego jak skradanie. Śledzenie, to było coś czego potrzebowała, jeśli tylko znajdzie ślady wystarczy że wytropi i zaatakuje, nie musi się kryć.
-Prosiłabym o pomoc w rozwinięciu moich umiejętności tropienia- Rzuciła lekkim tonem, kładąc dary w odpowiednim miejscu po prostu czekając na to czy dary zostaną przyjęte czy też odrzucone.

// 4/4 mięsa i 3x nefryt za Śledzenie 2

Kwarc pojaśniał, gdy znalazła się przed nim nie tylko smoczyca, ale również odpowiednia zapłata. Krótko po oślepieniu wojowniczki jej oczom ukazała się wizja jej samej, znajdującej się w tajemniczym, odległym miejscu. Instruujący ją głos, przedstawiający głównie podstawy, przeprowadził ją przez najważniejsze z aspektów, kolejno uzupełniając wiedzę samicy. Usłyszała o tym, w jaki sposób należy rozróżniać ślady, kiedy śledzenie jest najbardziej opłacalne, a także w jaki sposób wywęszyć zwierzynę i ocenić liczebność stadka. Kolejno Serenadzie pozostało rozejrzeć się za tropem, który zdawał się przyciągać ją jak gdyby za sprawą niewidzialnej, cienkiej linki. Gdy znalazła się dostatecznie blisko, szepczący głos podpowiadał jej, za czym winna była się rozglądać. W tenże sposób odnalazła kępki sierści, racice odciśnięte w śniegu, połamane gałązki niewielkich krzewów porastających okolicę... Bardzo ważny był jednak zapach, który wodził ją po wyznaczonej ścieżce, pozwalając jej zmysłom kierować nią samą. Niedługo po tym dołączyły również dźwięki, które wprawiały jej uszy w nieznaczne drżenie od czasu do czasu. Nie zauważyła nawet, gdy wskazówki zniknęły, tropiąc dalej samodzielnie. Gdy w oddali zamajaczyły sylwetki paru cienistych saren, wizja urwała się, a kwarc zgasł. Serenada Poległych była teraz bogatsza nie tylko w wiedzę, ale także umiejętności, do których potrzebny był jej zmysł percepcji – nie tylko poprzez rozglądanie się, ale również węszenie czy nasłuchiwanie. Zapłata zniknęła.

Serenada Poległych
– 4/4 mięsa, 3x nefryt
+ Śledzenie II.

Była późna pora, ale tylko wtedy mogła znaleźć czas dla siebie i pozałatwiać kilka spraw w (na poczcie) Świątyni. A miała dosyć pilną sprawę do kwarcu Skradania, toteż bez większej zwłoki i niepotrzebnych ceregieli, podeszła do magicznego kryształu. Wciągnęła z prowizorycznego worka przy swoim prawym boku 6 pereł, które poukładała równo w rządku blisko siebie. Wyrównała je pazurkiem w jednej linii i popatrzyła na bijący energią kwarc i poprosiła w myślach o pomoc w uzyskaniu lepszej sprawności w skradaniu.

// 6 pereł z mojego KP za Skradanie III

Kwarc wysłuchał prośby smoczycy, w moment jaśniejąc oślepiającym blaskiem. Wizja była pozbawiona kolorów, ponadto wokół Opoki unosiła się gęsta, mleczna mgła. Wpierw wysłuchała niegłośno niosącego się głosu instruującego ją. Przypomniał on, na co należy zwrócić uwagę, a ponadto jak radzić sobie wtedy, gdy pogoda nie sprzyja poszukiwaniom czy bezszelestnemu poruszaniu się. W oddali rozległ się grzmot, natomiast realistyczna wizja zapewniła Tio odczucie kropel deszczu lądujących na pierzastym okryciu. Zapachy zaczęły stopniowo ulatniać się, toteż samica musiała wyostrzyć wszystkie z pomocnych zmysłów, jednocześnie skupiając się na zachowaniu ciszy. Gdy hałas rozdzierał niebo, zwierzyna była znacznie bardziej wrażliwa na ewentualne niebezpieczeństwo, wypatrując go i zachowując należytą czujność. Szarość utrudniała dostrzeganie odznaczających się kępek futra czy śladów, natomiast deszcz rozpraszał oraz, oczywiście, wymywał zapachy uciekające Opoce sprzed nosa, jednakże to nie to stanowiło utrudnienie. Po czasie dotarła do zwierzyny, dostrzegając cienistą sarnę. Grząskie podłoże stanowiło ryzyko poślizgnięcia się i zaprzepaszczenia szansy na całkiem ciche podejście zwierzęcia, a ponadto pod jej łapami walały się mokre, szeleszczące gałązki. Mimo to głos podpowiadał smoczycy, w jaki sposób należy stawiać łapy i przypominał, by wybierać odpowiednie miejsca na stąpnięcia. W końcu rajska znalazła się dostatecznie blisko, by zaatakować. Sarna podniosła łeb i strzygnęła uszami, po czym uciekła. Jej sylwetka rozmyła się we mgle, podobnie jak sama wizja. Smoczyca czuła się bogatsza w nową wiedzę i doświadczenie, zaś po zapłacie również nie było ani śladu.

Opoka Ognia
– 6x perła
+ Skradanie III.

Kwarc rozbłysnął, gdy samotniczka ułożyła przed nim rośliny i kamienie szlachetne. Słusznie zauważyła, że zapłata nie musiała być jednolita, a zwyczajnie wartość przyniesionych podarków musiała się zgadzać. Niemniej, poprosiła o naukę śledzenia, toteż zaraz w jej łbie rozbrzmiał głos opowiadający jej, w jaki sposób najefektywniej należało tropić. Posłyszała o pozostawionych śladach, a także w jaki sposób je rozpoznawać i interpretować, by być w stanie wywnioskować liczbę tropionych osobników czy to, w jakim znajdowały się stanie. Czy były ranne, a może stado stanowiły matki z młodymi? Może wręcz przeciwnie, na spotkanie wyszedłby silny, rosły samiec, którego upolowanie mogło stanowić większe wyzwanie? Ponadto kluczową sprawą było rozpoznawanie gatunków, nie tylko poprzez odciski ich łap czy racic, ale także niesiony przez nie zapach, pozostawioną sierść, łuski i inne, przydatne ślady. Ważnym przypomnieniem było również to, w jaki sposób należy się ustawić – to jest pod wiatr, by nie ostrzegać zwierzyny własnym zapachem, jednocześnie będąc w stanie podążać za wonią danego zwierzęcia. Gdy Sytherai wysłuchała teorii, zostało przed nią postawione w miarę proste zadanie, które miało sprawdzić praktyczne jej umiejętności. Naturalnie, wypatrywać musiała wszystkich znaków obecności zwierzęcia, a także oszacować liczebność stadka i stan, w jakim znajdowali się jego członkowie. Nie mogła zapomnieć o wietrze, a także o cichym, ale uważnym poruszaniu się, jednocześnie dostatecznie prędkim, by nie zgubić tropu. Musiała również zwracać uwagę na to, by nie zadeptać przypadkiem śladów swoimi własnymi. Gdy próbę tę przeszła pomyślnie, a jej oczom ukazały się dwie łanie – matka z pełnym sił dzieckiem, obraz w jej głowie rozmył się. Kiedy smoczyca mrugnęła parę razy, dostrzegłaby, że kwarc nie świeci już niemal wcale, a jej zapłaty już nie było. Za to ona sama bogatsza była o nową wiedze i umiejętności.

Sytherai
– 8/4 roślin, granat, turkus
+ Śledzenie II.

Rzekomo istniało coś takiego jak kwarce – i nie dość, że istniało, to jeszcze smoki często się do nich wybierały. Podobno.
Nie chodziło o to, że była jakoś uprzedzona... Chociaż, kogo miała oszukiwać: była. Nie ufała magii, którą tutejsze smoki traktowały jak narzędzie codziennego użytku; nie ufała magicznym bytom, które budziły ją w nocy i pozbawiały jedynych znajomych na pstryknięcie szponów. Jednak na logikę, skoro owe magiczne kwarce były tak popularne, to prawdopodobnie nie szkodziły – a przynajmniej nie w oczywisty sposób. Musiała się tego przekonać na własną skórę i tak jak w normalnych warunkach wolałaby ominąć cały temat szerokim łukiem, tak teraz... była podstawiona pod mur.
Albo to, albo wyrusza w dalszą podróż i na pewną śmierć. Wolała zostać, a żeby zostać, musiała być do czegokolwiek przydatna. I to była najprostsza droga.

Na terenach wspólnych czuła się nieswojo, szczególnie że pierwszym jej przystankiem była "świątynia"; dosyć pompatyczna nazwa dla kilku jaskiń, w jej mniemaniu. Choć może nie powinna oceniać książki po okładce? W końcu jedyne co, to przeczytała spis tutejszych praw – i właśnie to było źródłem jej dyskomfortu. Z jednej strony miała jasne warunki do spełnienia i umowę z przywódcą Ziemi, a z drugiej... czy to wystarczyło, by była członkiem stada wedle tych zasad? Szczerze w to wątpiła. A jeśli miała rację, to każdy smok mógł ją sobie ot tak... zabić.
Smoki nie były szczególnie mordercze, prawda?
Nadal nie wiedziała, ile jest prawdy w ludzkich przesądach.

Znalazła się w każdym razie przed czcigodnymi kwarcami i położyła przed nimi swoje ofiary. Skąd miała tak dużo mięsa? Jak się tutaj znalazło? To były dobre pytania.

//Śledzenie II i Skradanie II za 32/4 mięsa

Niedowierzająca intencji kwarców smoczyca przybyła przed oblicze jednego z nich, układając przedeń solidny stos zapłaty. Odpowiedzialny za obie umiejętności, w stanie był wyczytać z myśli smoczycy to, w jakim celu tutaj przybyła. Kwarc rozbłysnął mocnym światłem, oślepiając Świeczkę tymczasowo. Krótko po tym w jej łbie rozległyby się dwa głosy – pierwszy z nich opowiadał o sztuce skradania, czyli bezszelestnego poruszania się w ślad za zwierzyną, za wrogiem, za czymkolwiek innym. O tym, w jaki sposób pozostać niezauważonym oraz nieuchwytnym dla cudzych uszu. Drugi z nich kolei przedstawił tajniki śledzenia, tudzież tropienia, nie tylko z użyciem zmysłu wzroku, szacując liczbę i gatunek osobników za pomocą oczywistych śladów takich jak odciski łap czy kopyt, ale również za pomocą węchu czy słuchu. Smoki, jako drapieżniki z niesamowicie wyostrzonymi zmysłami, zdecydowanie górowały jeśli chodziło o tropienie. Ważne jednak było również parę zasad, jak między innymi poruszanie się wbrew kierunkowi wiatru oraz rozwaga – tak, aby nie zadeptać cennych śladów, zdradzających położenie.
Praktyka nie była specjalnie trudna. Ot, przed Ziemną postawione zostały dwa zadanie, jakimi było w pierwszej kolejności rozpoznanie i odnalezienie zwierzyny. Zapachów było wiele i wszystkie mieszały się ze sobą, jednak wywerna miała wyłapać jeden konkretny, który podpowiadany jej był przez cichy szept. Gdy udało jej się znaleźć kierunek, w jakim udała się samotna, ranna sarna, miała podążyć tym tropem i utrzymać go dzięki widocznym wokół śladom. Kolejno mogła również nasłuchiwać cichego przebierania kopytami czy parsknięć, a także charakterystycznego dla przeżuwaczy odgłosu rwania trawy. Finalnie, gdy jej oczom ukazał się biały osobnik, musiała podkraść się, uważając na wszelkie możliwie generujące szelesty obiekty, takie jak liście, większe kępy traw czy leżące na ziemi patyki. Jako wywerna miała nieco utrudnione zadanie, jednakże nie przeszkodziło jej to w odbyciu nauki. Upewniwszy się, że wiatr nie niesie jej zapachu już wcześniej, kontynuowała skradanie się do nieświadomego zwierzęcia. Gdy znalazła się dostatecznie blisko, by pochwycić sarnę, ta rozsypała się niby miałki piasek, znikając podobnie jak wizja. Zapłata zniknęła, co Świeczka spostrzegła, gdy kwarc zgasł. A ona posiadła nowe, udoskonalone umiejętności.

Świeczka
– 32/4 mięsa
+ Śledzenie II, Skradanie II.

Niespodziewanie przy kwarcu zawierającym wspomnienia odnośnie śledzenia i skradania pojawił się Su, z torbą u boku. Nie wyglądało na to, żeby był to najpopularniejszy kwarc na świecie, więc zanim zaczął wyciągać swoje dary, obracając się tyłem przetarł obszar dookoła kwarcu i sam kwarc końcówką swojego ogona. Zakończona miotełką z długich piór, zgrabnie starła nagromadzoną warstwę kurzu i pyłu. Nie znosił robienia czegokolwiek w syfie przez szacunek do samego siebie. Oczyści sobie ogon w drodze powrotnej.

Poszperał w niej wyciągając sporą ilość dżemów i konfitur pozamykanych w szklanych słojach za drewnianymi pokrywkami pokrytymi ochronną warstwą wosku, a także dosyć duże zawiniątko z paskami wysuszonego miejsca. Dary te ułożył pod kwarcem i usiadł sobie kawałek dalej, będąc ciekaw kogo i jakie wspomnienia ujrzy tym razem.

//11/4 roślin i 5/4 mięsa za Skradanie 2

Choć kwarc nie lubił smoczego dotyku, to nie mógł narzekać na uprzejmość Słonecznego, tym bardziej ze względu na jej subtelny charakter. Udzielił więc samcowi nauki w momencie, w którym ten ułożył przed nim dary. Prosił on o naukę skradania, więc jego myśli szybko przeniosły się w leśny gąszcz. Towarzyszył mu jedynie głos nieznanego mu smoka, który opowiedział mu o istocie dobrego skradania się. O umiejętności wtopienia się w tło, stania się całkowicie niewidocznym dla otoczenia. Należało bowiem zwracać uwagę na wszystko, co może demaskować nasze położenie – wydające odgłosy gałązki, liście, trawy. Braki i prześwity w kryjówce, którą sobie obraliśmy. Wiatr, który może ponieść nasz zapach ku ofierze lub drapieżnikowi i ściągnąć na nas ich uwagę. O tym wszystkim należało pamiętać Ponadto ważny był także sam sposób skradania się, ułożenia ciała, stąpania łap. Zostało mu to przedstawione na jego własnym przykładzie, a skradająca się sylwetka czarodzieja była w razie potrzeby korygowana. Wkrótce pojął, w jaki sposób może usprawnić swoje umiejętności cichego poruszania się. Wizja urwała się, a Obca Idea był od tej pory znacznie lepszym, bezszelestnym myśliwym.

Obca Idea
– 11/4 roślin, 5/4 mięsa;
+ Skradanie II.

Muszelka po fiasku polowania z ogierem, zaciągnęła go pod kwarce, gdzie sama zyskała sporo. Co prawda zyskała do sprawności ciała, ale upewniła się u mamy, że i te od zyskiwania lepszych umiejętności znajdzie.
Karah dreptał za nią naburmuszony, to prychając, to podrzucając łbem.
Smoczyca smagnęła go w myślach, przywołując wspomnienie jego pokracznego skradania się na lądzie. To chyba ruszyło dumę zwierzęcia, bo stanęło przed wskazanym kryształem, wpatrując się w niego zielonymi ślepiami.

/skradanie 2 dla kompana 8/4 mięsa

Kwarce zapraszały do siebie także smoczych kompanów, na czym skorzystała Łakoma Łuska. Ogier kelpie, którego ze sobą przyprowadziła, miał nauczyć się lepiej skradać, z czym nie było większego problemu. Kiedy jego opiekunka ułożyła przed sobą przyniesione dary, błysk oślepił ich oboje, kolejno udzielając lekcji Karahowi. Zostało wytłumaczone mu w sposób dlań zrozumiały, w jaki sposób rozwinąć umiejętność skradania się, na co zwracać uwagę, a także czego unikać podczas podkradania się do zwierzyny czy drapieżnika. Nauka uzupełniona została o trening i zastosowanie całej teoretycznej wiedzy w praktyce. Zadaniem samca było podkraść się do rozkopującego śnieg zajączka. Czujne zwierzątko pozostawało nieświadome obecności kelpie, a gdy Karah miał już zaatakować, szarak rozpłynął się w powietrzu i cała wizja zniknęła, a oni oboje – zarówno on, jak i jego smoczyca – znowu znaleźli się na terenie świątynnego warsztatu.

Łakoma Łuska
– 8/4 mięsa.

Karah (kompan)
+ Skradanie II.

Ikka wiedziała, że babcia to świetna mistrzyni i wiele się od niej nauczyła. Ale ostatnio miała dla niej nieco mniej czasu, a polowanie musiało iść dalej, do przodu. A jej umiejętności nie były jeszcze na tyle wystarczające, by móc w pełni wykorzystywać swój potencjał. Wiedziała jedno – wykorzysta dobrze spadek, który pozostawili jej rodzice. Zamierzała więc być świetnym łowcą, jak mama i babcia. Przyszła z naręczem mięsa do kwarców i położyła stos zabitych ofiar przed kwarcem skradania. Pomyślała "proszę, chcę być tak wspaniałym łowcą, jak mama i babcia, pomóż mi lepiej podkradać się do zwierząt". I zamknęła ślepia, czekając na to, co się wydarzy.

//Skradanie II za 16/4 mięsa (nie własnej zdobyczy) poproszę