Miejsce wymian

[Pasterz Kóz]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Tak, nawet Bezchmurny tutaj przybył. Miał tyle samo szczęścia do kamieni jak do zwierzyny, ale co poradzić, że pożywienie szybciej schodziło. Dlatego postanowił przeprowadzić wymianę, lecz nie chciał iść do elfów, a przynajmniej jeszcze nie. Niebo skinął głową Słowu, widząc, że tego smoka dopadł głód. Dobrze, iż wolał radzić sobie sam, niż wiecznie męczyć Łowców, niektórzy nie mieli tyle sumienia. Położył zielony malachit na ołtarzu, a następnie odsunął się. Schylił łeb i zamknął ślepia, pamiętając oślepiające światło.

[Trzy Odcienie]

Płowy zjawił się w tym miejscu po raz pierwszy.W pysku miał błyszczący szafir, mając nadzieję że tutaj na coś mu się przyda. Widząc dwa smoki, wyraźnie pochodzące ze stada Życia, zrozumiał że tutaj może wymienić z bogami kamień na mięso. Skinął łbem na powitanie i położył swój kamień na ołtarzu. Przez chwilę przyglądał się samcom, po czym czekał. Ogonem ruszał niespokojnie i czekał. Chciał mieć po prostu zapas jedzenia, bo polowania... Tak średnio mu szły.

[Administrator]

Czekanie się opłaciło. Chociaż Słowo musiał tkwić tu najdłużej. Niemniej jak tylko Płowy Kolec położył na ołtarzu przyniesiony przez siebie kamień, rozbłysło jasne światło. A zaraz potem wszystkie trzy smoki dobiegł smakowity zapach pożywienia.
Na miejscu rubinu Słowa leżała suta porcja mięsa jelenia (4/4 mięsa).
Tam, gdzie malachit położył Niebo, przywitała go sterta soczystych brzoskwiń (4/4 owoców).
I na końcu Płowy Kolec zamiast swojego szafiru dostrzegł krwiste mięsko z żubra (4/4 mięsa).

Słowo Prawdy:
– rubin
+ 4/4 mięsa

Bezchmurne Niebo:
– malachit
+ 4/4 owoców

Płowy Kolec:
– szafir
+ 4/4 mięsa

[Trzy Odcienie]

Płowy zamknął oczy kiedy rozbłysło światło. To było niesamowite. Miał nareszcie zapasy. Do sytości potrzebował tylko 2/4 mięsa, a więc resztę ma na potem. Przy samcach skonsumował szybko dwa kawałki a resztę złapał w pysk i odbiegł w stronę swojego legowiska.

[Nathi]

Nie zastanawiał się długo skąd, jak i dlaczego. Odpowiedź była jedna – bogowie.
– Dziękuję – mruknął, po czym chwycił jelenia paszczą za kark i pociągnął za sobą, idąc tyłem i zostawiając za sobą długi, krwawy ślad. Nie odważył się oczywiście pożreć go na ołtarzu. Nie chciałby rozgniewać wszechmogących. Zabrał się więc do posiłku z dala od świętego miejsca, w przyjemnym cieniu pod drzewem. Rozpruł pazurami skórę i zanurzył we wnętrzu zwierzęcia podłużny pysk, łapami poszerzając rozcięcie. Poczuł przyjemne ciepło bijące z wnętrza martwego stworzenia. Nie czekał, zabrał się do dokładnego, choć szybkiego przeżuwania mięsa i połykania go. Obgryzł dokładnie kości i poczuł, że jest syty, zjadł wszystko .
Oblizał się i odszedł, pozostawiając po sobie szczątki dla padlinożerców. Kły i pazury doczyści potem, w strumieniu.

[Pasterz Kóz]

Bezchmurny z lekkim uśmiechem spojrzał na uzyskane owoce. Miło trafić na taką odmianę od mięsa. Nie było ono jednak przeznaczone dla niego, jak zawsze dbał o smoki, które nękał głód, z tym wiązała się jego profesja. Za pomocą magii przeniósł je do swojej groty, następnie wrócił do obozu Życia. Nie miał powodów, by zostawać tu dłużej.

[Fantazjotwórcza]

Ojej. Ale dawno tutaj nie była. Cicha podeszła powolnym krokiem do ołtarza. Chyba w ogóle dawno tutaj nikogo nie było. Z księżyc? Może więcej? Tak czy siak samica położyła na ołtarzu jaspis, który ostatnio ze sobą przyniosła. Położyła go delikatnie na ołtarzu po czym odeszła kilka kroków do tyłu. Co prawda bardzo przydałoby się jej mięso ale tak naprawdę najbardziej to chciałaby otrzymać owoce. Uwielbiała owoce. Agrest, jabłka, borówki czy wiśnie. Nie ważne! Wszystkie były przepyszne. Niestety... nie wiedziała co tym razem podarują jej bogowie. Pozostało jej więc tylko czekać.

[Administrator]

Minęła chwila i zdawałoby się, że tym razem bogowie nie odpowiedzą. Ale w końcu leżący na Ołtarzu jaspis zamigotał i rozbłysł jasnym blaskiem. Gdy światło przygasło Fantazjotwórcza zobaczyła na miejscu swojego kamienia kawałki mięsa. Świeże i pachnące, wyglądające na ryby . Najwidoczniej owoce nie były możliwym do uzyskania tu darem.

[Niebieski Kolec]

Który już raz zawitałem do tej części świątyni? Drugi, trzeci? Chyba mniejsza o to bo głód doskwiera i trzeba to jak najszybciej załatwić. Tak więc powoli przemierzałem świątynie w pysku ostrożnie trzymając diament. Zbliżyłem się do ołtarza kładąc na nim kamień i czekałem na jakąś reakcję bogów...

[Administrator]

Nie musiałeś długo czekać. Położony na ołtarzu diament zalśnił oślepiającym światłem. Dopiero po chwili odzyskałeś pełnię wzroku. A wtedy już przed tobą leżał nie kamień szlachetny, a kawał mięsa . Świeża sarna, mniam!

[Niebieski Kolec]

Gdy przed ślepiami zobaczyłem światło najpierw odwróciłem łeb, a później lekko się uśmiechnąłem. Widząc mięso mój uśmiech się poszerzył. Spojrzałem w górę dziękując tym samym bogom i po przeniesieniu mięsa do swojej groty. Po chwili też sam ruszyłem do domu...

Dodano: 2015-07-21, 15:13[/i] ]
Znów zawitałem do świątyni i znów zrobiłem to tylko w jednym celu... Jedzenie. W łapie trzymałem dwa jaspisy i obserwowałem posągi bogów, które mijałem. W swoim czasie zobaczę wszystkich, ale mam nadzieję, że ten czas nastąpi gdy będę starcem niestety bez bujnej siwej brody. Gdy dotarłem do ołtarzyka ostrożnie położyłem na nim kamienie i po odsunięciu się na prawie ogon zacząłem czekać.

[Administrator]

Ale tylko jeden kamień się zmienił. Kiedy zgasło zwyczajowe, jasne światło, obok sporego kawału mięsa jelenia leżał smętnie nieruszony drugi jaspis. Ktoś tu chyba zapomniał, że Świątynia to nie jadłodajnia, i ma pewien limit cudotwórstwa!
Co nie zmienia faktu że mięso jelenia pachniało niebiańsko. Na pewno nakarmi czyjś głodny brzuszek.

+ 4/4 mięsa
– jaspis

[Pasterz Kóz]

Łowca dawno tutaj nie był, zazwyczaj zaopatrywał się u elfów, ale teraz jednak chciał wymienić tylko jeden kamień. Wiedział, że więcej nie da rady, ot, może coby nie nadwyrężać boskiego miłosierdzia. Smok podszedł do szarego, płaskiego kamienia, ukłonił się przed nim, a następnie położył granat. Odsunął się lekko, w oczekiwaniu na oślepiający blask, jednocześnie zasłonił oczy swoją łapą. Bywał już tutaj, wiedział jak to będzie i że nigdy nie uda mu się podpatrzyć czegoś, choćby tego kto zajmuje się podmianą kamieni na jedzenie.

[Administrator]

Bogowie, przynajmniej w tym jednym miejscu, byli bardzo przewidywalni. Ledwie granat znieruchomiał na ołtarzu, a już wiał silny wiatr, a łowcę oślepiło światło. Kiedy znowu przejrzał na oczy, w miejscu jego granatu na zimnym kamieniu ołtarza leżała tusza żubra, ociekająca ciepłą krwią.

– granat
+ 4/4 mięsa

[Pasterz Kóz]

Bezchmurny mocno pochylił głowę przed ołtarzem, chcąc w ten sposób podziękować bogom. Co by te smoki bez nich zrobiły. Podszedł do kamienia, z zadowoleniem powąchał unoszącą się od żubra woń, a potem ściągnął go na ziemie. Skupił się chwilę, zbierając swoją maddarę, by po chwili całe mięso znalazło się w jego grocie, dzięki magii. Smok powoli wycofał się tyłem, kierując się do wyjścia, aż w końcu obrócił się i wyszedł. I tyle go tu było.

[Poszukiwacz Kości]

Po raz kolejny przybył tu po by wykonać prostą wymianę. Zabierając ze sobą Tygrysie Oko, łowca wszedł do świątyni by położyć kamień na ołtarzu. Wiedział co się stanie i właśnie w tym celu tu przybył. Wyglądał już marnie, czuł się wręcz wymęczony, na skraju śmierci, a jednak jego wytrwałość nie pozwalała mu upaść i poddać się. Któryś z Bogów ucieszy się, a on przynajmniej się naje i będzie mógł ponownie wrócić do normalności. Jeszcze zanim położył kamień, zastanawiał się co dostanie w zamian. Wynikiem nie raz był zaskoczony.. I może uda mu się zobaczyć w jaki to magiczny sposób oraz gdzie znika kamień? Być może zaraz dostanie odpowiedź, bo w tej chwili minerał zetknął się z zimną skałą ołtarzu.

[Administrator]

A właśnie. Ciekawa kwestia. Po co bogom te wszystkie kamienie? Ot, jakby ktoś chciał się nad tym zastanowić...
Jak tylko tygrysie oko dotknęło ołtarza, jak zwykle zniknęło. Ale chwilę nie pojawiało się mięso w zamian... Minęło jedno uderzenie serca, drugie. Aż w końcu! Coś chlupnęło na ołtarzu. Coś, co miało opływowy kształt, nie miało skrzydeł ani innych kończyn tylko jakieś dziwne krótkie płetwy, długi nos... A skóra tego czegoś była szara, śliska i ociekająca morską wodą. Zwierzę było duże. Ale raczej nie należało do tych, które Poszukiwacz Kości umiałby rozpoznać.

– tygrysie oko
+ 4/4 mięsa

[Poszukiwacz Kości]

Ze zdziwieniem umalowanym na pysku przyglądał się otrzymanemu daru. Dałby sobie łapę uciąć, że czuł tu wcześniej mięso czerwone, takie bogate, tłuste.. I takiego również pożywienia się spodziewał – czegoś co będzie mu znane. A jednak ponownie otrzymał coś co żyło daleko na zachód i prawdopodobnie nigdy nie ujrzy ani nie upoluje takiego cudaka. Czy zaś dobrze smakowało? To sprawdzi lada moment, teraz trzeba było znieść cielsko z ołtarzu, a nawet wypadałoby wynieść z świątyni. Tak też zrobił, po czym kęs po kęsie, Poszukiwacz odrywał kawały mięsa tego wyjątkowego stworzenia, wypełniając powoli strudzony żołądek. Nie jadł łapczywie, ale dość szybko ciamkał i po pewnym czasie z interesującego stworzenia pozostały.. mało interesujące szczątki, które weźmie do groty i zostawi by mieć w razie czego znów możliwość zasycenia swojego głodu.
Opuszczając to miejsce, zastanowił się, czym zasłużył sobie na tak egzotyczny posiłek? Prawdopodobnie odpowiedzi nigdy nie dostanie, tak samo jak i nigdy nie dowie się skąd bierze się mięso na ołtarzu. Może lepiej nawet nie wiedzieć.

[Trzy Odcienie]

Odcieniowi skończyło się mięso, więc mimo że dużo poluje, postanowił iść jako tako na łatwiznę i wymienić trzy kamienie na mięso bądź owoce. Wszedł powoli do świątyni i przywołał na ołtarz bursztyn, opal i szafir. Póki były przyglądał się im a potem tylko czekał na pożywienie.

[Administrator]

Niestety, bogowie nie byli sklepem. Nie wymieniali wszystkiego na wszystko. Istniał pewien limit, o którym Trzy Odcienie zapomniał. Dlatego mógł być nieco zdziwiony, kiedy tylko jeden kamień (bursztyn) rozpłynął się w powietrzu, a na jego miejscu pojawił się kawał mięsa żubra (4/4 mięsa). Pozostałe kamienie nawet nie drgnęły, niestety.

– bursztyn
+ 4/4 mięsa

[Nathi]

Słowo przyszedł do świątyni z żółtym, połyskującym kamieniem w paszczy – cytrynem. Nie tym, który został mu jeszcze z czasów, w których był w Życiu. Tamten zachował jako pamiątkę. Bezchmurny mu go zostawił jako jedyny z kamieni. Pozostałe zabrał jako "karę" za próbę "kradzieży". Jak Słowo mógłby ukraść coś, co należało do niego?
W każdym razie wojownik posiadał dwa cytryny i dbał, aby mu się nie pomylili. Na kamień położył ten zwyczajny, który znalazł nie tak dawno. Ten, który był tylko kamieniem.
Cóż, był głodny.