Szumiąca polana

[Światło Głębin]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Wszystko znikło, łącznie z narkotykiem, chociaż młody automatycznie nie wytrzeźwiał w sekundę. Jeszcze się głupio chichotał co jakiś czas, przez swoje senne upojenie. Konwersacja może być trochę problematyczna póki całkiem mu nie przejdzie. Oooojaaa! Wszystko się kręci. No cóż...przynajmniej dobrze się bawił. – Taaa...pewnieee... – Odpowiedział, wyłapując słowa starszego smoka jedyną działającą w tym momencie szarą komórką. Chyba Echo będzie musiał dać mu chwilkę, by dzieciak całkiem wytrzeźwiał, bo ciężko powiedzieć czy w tej chwili cokolwiek zrozumie. – Hehe! Mango! Manoooo! – Zapiszczał, przewracając się plackiem na ziemię.

...

Skarabeusz leżał przez chwilę na trawię, ciesząc się resztkami zjarania. Po krótkim czasie mógł zauważyć że ziemia przestaje wirować i rzeczy stają się wyraźniejsze. Łącznie z Echo Istnienia. W końcu dał radę podnieść się na łapy, czując się bardziej normalnie. – O cym...cekaj... – Powiedział zamykając i otwierając szczękę. Potrząsnął głową. – O czym mówiliśmy? – Zapytał, nie do końca pewny co się przed chwilą działo. Czuł jednak lekki ból głowy. Widocznie narkotyk miał jakieś efekty uboczne. – Nauczysz mnie...? – Zapytał, próbując wyłapać o czym rozmawiali jakieś pięć minut temu. Jak o tym mówili, to chętnie. Tylko fajnie by było żeby głowa go nie bolała.

[Echo Zbłąkanych]

Młody wyczarował trochę delikatnego wietrzyku, który miał otrzeźwić pisklaka. Pospieszył z wyjaśnieniami.
–Będziemy uczyć się na temta magii precyzyjnej. Jest to wstęp do każdej bardziej skomplikowanej nauki związanej z maddarą... Ale czym jest właściwie maddara? Jest to boska energia, którą obdarzyła nas Bogini Naralea.. Część stworzeń ma do niej dostępu, i jakoś sobie radzą... Inne potrafią jej używać, natomiast w bardzo ograniczony sposób. Smoki natomiast potrafią z niej korzystać w postaci tak zwanej magii tworzenia, czego inne gatunki nie potrafią. Aby w ogóle czarować, należy odnaleźć w sobie źródło, które stanowi miejsce przechowywania energii magicznej. Bez tego nie da się zacząć czarować.. Co do samych czarów, trwają tak długo, jak przelewasz energię ze źródła, jak przestaniesz, magiczny obiekt, który się stworzyło zanika... Jednak efekty czaru pozostają... Choćby wesołe chmurki, które wyczarowywałem... znikly, jakl odpuściłem czar, jednak efekt wesoły pozostał! Co do jeszcze magicznej bariery.. właśnie magiczna bariera! daje sokom naturalną odporność na magię, tzn magiczną ingerencję! Jest ona jednak wrażliwa na dotyk, dzięki czemu uzdrowiciele mogą leczyć rany smoków! – wyłożył małemu podstawową wiedzę czarodziej.
–Czy masz jakieś pytania, wątpliwości, zanim zaczniemy? – zapytał Skaraba. Wiedza jest podstawową rzeczą, nie można pominąć niczego, może mieć to katastrofalne skutki.

[Światło Głębin]

Teraz gdy był w miarę w stanie się skupić na temacie, to był sens zaczynać. Magia precyzyjna. Zastanawiało go co dokładnie to obejmuje i czy są inne rodzaje. Skoro jest jeden, to pewnie były i inne. Ale miał nadzieję że może smok wyjaśni to w trakcie nauki, jako że musiał się skupić by zrozumieć co Echo mówi. Temat wydawał się dość skomplikowany. Przekrzywił głowę, słysząc że padło imię kolejnego Boga. Co to właściwie znaczyło że byli bogami?
Źródło...źródło. Do tej pory jedynym rodzajem źródła o jakim słyszał było przykładowo źródło rzeki. Ale smoki też miały źródło? – Gdzie może być to źródło? – Zapytał. Pytanie mogło wydawać się raczej śmieszne, ale chciał wiedzieć. Przynajmniej Echo podał jakieś częściowe wyjaśnienie czym ono było, bo inaczej jego myśli poszłyby w ogóle złym kierunku. Młodzik uważnie obserwował Echo, co jakiś czas potakując. Chciał wiedzieć co kryło się za rozśmieszającymi chmurkami i innymi tworami. No i także jak samemu je robić. Jakby się nauczył, to mógłby to robić kiedy mu się żywnie podobało. Chociaż czy to na pewno była umiejętność która powinna się znaleźć w łapach pisklaka?
Zwrócił także uwagę na barierę o której nie słyszał do tej pory. – Tak jak porozumiewanie się przez maddarę? Mirri mówiła że da się "zamknąć" umysł, by uniemożliwić komuś mówienie do ciebie w ten sposób. – Wspomniał, przypominając sobie coś co brzmiało dość podobnie, więc może jakiś rodzaj bariery także za tym stał. Na ostateczne pytanie młody skinął głową z determinacją. Chciał wiedzieć więcej.

[Echo Zbłąkanych]

Hmmm, pytania, dobrze.... trzeba odpowiedzieć taaak, wiedza, największa broń w ręach czarodzieja i nie tylko, no, może wojowie nie potrzebują jedynie myśleć!
Coś tu trzeba sensownie powiedzieć, o barierze? hmmm, hmmm....
–Bariera, tak... Mirri ma 100% racji.... Smok może się zamknąć na mentalne wiadomości, jednak sam wtedy nie może takowych wysyłać, to jest trochę taki bilet w jedną stronę. Mentalna wiadomość nie polega jednak na manipulacji iw umyśle obcego smoka, a wysłaniu jedynie wiadomości, adresowanej do innego przedstawiciela naszego gatunku. Nie ma jednak gwarancji, że ją odbierze. Dobrze, teraz kolej na Twoje pierwsze zadanie. Będzie ono polegało na odnalezieniu źródła..... Czyli magazynu energii, który pozwoli Ci tworzyć magiczne twory, wpływać na rzeczywistość.. ahh, to jest wspaniałe! Ale nie rozpraszajmy się.... Źródło ma skończoną ilość maddary, więc musisz uważać, żeby nie przegiąć w tworzeniem czarów, może mieć to przykre konsekwencje... może nie letalne, ale nie fajne. Jednak energia w obrębie źródła stale się odtwarza, dlatego czarodziej może czarować dość długo.... Jedyne rzeczy ograniczające czarodzieja stanowią: energia źródła i jego własna wyobraźnia. Co do samego odnalezienia źródła..... Musisz się skupić, wprowadzić w rodzaj transu.... Co do skupienia, to najlepiej skupić się na jakimś jednostajnym dźwięku, co pomaga w osiągnięciu stadium medytacji... Mi to przynajmniej pomogło.... Wizja źródła nie zawsze się wiąże z przyjemną wizją, czasem wygląda to dość groźnie, jednak nie musisz się obawiać. Źródło po prostu czasem znajdzie Cię, nim Ty zaczniesz poszukiwania. Dobra, do roboty, koniec gadania! – wypowiedział się Świetlik. Trochę to zajęło... miał nadzieje, że mu to wytłumaczył w dość przystępny sposób. Się okaże....

[Światło Głębin]

Pierwsze zadanie, odnaleźć źródło! Ok, tylko młody nie do końca potrafił sobie wyobrazić jak niby ma to zrobić. – Skąd będę wiedział że znalazłem. – Zapytał. Echo mógł spokojnie używać maddary, więc na pewno odnalazł już swoje. Czy czuł coś specyficznego przy tym? Nie za bardzo rozumiał jak wizja źródła mogła być straszna, ale w sumie czym było źródło? Młodzik przestał myśleć o hipotezach i spróbował skupić się na zadaniu. Skupić się na konkretnej rzeczy. Może dźwięku? Pisklak próbował skupić się na delikatnym szumie wiatru, jako że był to jedyny ciągły dźwięk na tą chwilę. Nie wiedział prawdę mówiąc czym była medytacja.
Minęła minuta, dwie, pięć. Wyglądało na razie na to że utrzymanie skupienia nie było łatwe dla pisklęcia. Jego umysł nadal szybko się rozpraszał, przechodząc przez różne przypadkowe myśli. Być może metoda Echo nie była do końca dla niego? – To...chyba nie działa... – Co w takim razie mogłoby zadziałać? Pisklak przymknął oczy, próbując znaleźć coś innego. Czego szukał? Co dawało mu spokój...? Woda...
Skarabeusz postanowił spróbować czegoś innego. Próbował wyobrazić sobie te uczucie niemal nieważkości, gdy dryfował w wodzie. Jak ruch wody delikatnie ocierał się o jego ciało. Przez chwilę nawet czuł się jak w dziwnym stanie jakiego można doświadczyć zaraz przed utratą przytomności przy zasypianiu. Czy to było to?

[Echo Zbłąkanych]

No proszę, kto by sądził, że mały żuczek sobie tak ładnie poradzi z pierwszym zadaniem! Dla Echo znalezienie właśnie tego magazynu energii było dość...traumatycznym przeżyciem. Dobrze, że jego uczeń miał gładkie z tym przejście... Bywało bardzo różnie.. Ale był dumny.
–Wyczułem, że się Ci udało...Osiągnąłeś pewien stan, który umożliwi sprawne czarowanie, obyło się bez wizji o dziwo, ja zobaczyłem trawiące las płomienie! Masz bardzo posłuszne źródło – powiedział Echo. Wyczuł zawirowania maddary, więc coś tam się uczniowi udało osiągnąć.
Pora na pierwsze zadanie!
–Dobra, lecimy z zadankiem pierwszym.. Najpierw wytłumaczę Ci naturę magii tworzenia. Zawsze postępuje się od ogółu do szczegółu. Stworzyć prostą iluzję, nadając wyłącznie kształt swojemu tworowi, nawet bez koloru jest w miarę prosto. Schody zaczynają się, gdy chcemy nadawać kolejne cechy, bardziej fikuśny kształt, kolor, teksturę, zapach, gęstość, wilgotność... to wymaga większej wprawy.. Ale z odpiwiednią edukacją wszzystko jest możliwe... Więc wyobrażasz sobie wszystko po kolei, od najprostszych cech, do tych najbardziej skomplikowanych, wpierw kształt, gęstość, kontury, na sam koniec zapach. Przy wymyślaniu tego przez cały czas musisz przelewać energię z źródła, które dopiero co udało Ci się odnaleźć... Twór, który zlecę Ci wykonać, będzie trwał, póki nie zabraknie Ci energii... przestaniesz przelewać maddare, puf, twór zniknie. Jednak pośrednie jego działanie pozostanie, np zapach jego tak szybko nie zaniknie! Uwielbiam czary! Przepraszam, już wracam na ziemię! Twoje pierwsze zadanie będzie polegać naaa: stworzeniu kolorowego żuczka, o zapachu.... grzybów! Ma mieć kolory tęczy, inne cechy pozostawiam Tobie, do dzieła! – oznajmił Świetlik, nagadał się dużo, aż mu zaschło w gardle, ostatkiem sił powiedział, jakie ma być zadanie. No co? Edukacja przede wszystkim, bez wiedzy teoretycznej nic nie da się osiągnąć! No, zobaczymy jak nasz żuczek sobie poradzi....

[Światło Głębin]

Jak dało się zauważyć, źródło inaczej współpracowało dla każdego smoka. Może w przypadku Echo miało to związek z niestabilnością jego maddary. Co w niektórych sytuacjach mogło być pomocne, w innych tylko mu zaszkodzić. – Woda. – Podzielił się krótko. Prawdę mówiąc nie miał wizji wzrokowych. Doświadczył to bardziej przez dotyk. Lekkie uczucie chłodu i ogólne uczucie bycia otoczonym prze wodę. Zabawne jak ich Maddara objawiła się w zupełnie przeciwnych żywiołach.
Pisklak próbował wyłapać jak najwięcej z słów czarodzieja. Czyli polegało to głównie na wyobraźni? Było wiele detali, które musiał brać pod uwagę, by stworzyć to co chciał. Ale nie wydawało się to zbyt trudne w teorii, zobaczymy jednak jak będzie w praktyce.
W końcu dostał pierwsze zadanie. tęczowy żuczek o zapachu grzybów. Czas było spróbować. Próbował sobie wyobrazić tęczowego żuczka i skupić się na zapachu trochę później. Przymknął oczy. Żuczek...żuczek...he...mama go tak czasami nazywała. Młody próbował, ale coś ogólnie tu nie grało. Po kilku próbach i żadnych rezultatach, pisklak zaczął się zastanawiać gdzie był problem. Powinien może na nowo spróbować znaleźć źródło przed wyobrażeniem sobie celu? Możliwe że porwał się na za wiele na raz, próbując nadać zbyt wiele cech zbyt szybko. Biorąc głęboki wdech, Skarabeusz spróbował ponownie wejść w ten sam stan błogości. Dobrze że wokół nie było zbyt wiele bodźców które by go rozpraszały, inaczej byłoby to o wiele trudniejsze. Czując że chyba osiągnął co chciał, próbował na nowo wyobrazić sobie żuczka. Może lepiej będzie coś mniejszego niż za pierwszą próbą. Jak wyglądają żuki. Okrągłe ciałko z pancerzykiem, mała główka i nóżki...czekaj ile one miały. W końcu Echo był w stanie dostrzec forujący się kształt przed pisklakiem. Maleńki i jeszcze nieco przezroczysty. Miał jedną nieprawidłowość, jako że miał osiem nóżek...zwyczajnie dlatego że pisklak zapomniał ile powinno być. Jeżeli się przyjrzeć można było zobaczyć kilka ledwie widocznych odcieni kolorów. Nieco niebieskiego, fioletowego i różowego. Nie była to z pewnością tęcza. Nie miał jeszcze także zapachu. Skarabeusz wiedział że ma pachnieć grzybami, ale nie do końca potrafił sobie wyobrazić zapach. Szczegóły rzeczywiście mogły przynosić trudności.

[Echo Zbłąkanych]

Bardzo ładnie! poszło mu ślicznie, tak naprawdę nie miał za dużo co krytykować. Kilka małych uwag zaledwie.
–Bardzo dobra robota.. Trochę Ci się kolor pokićkał, i barwy nakładałeś chaotycznie... ale to nic, jak na początek, to wspaniale... Teraz czeka Cię nieco trudniejsze zadanie.. Będziesz musiał przenieść swój twór z miejsca na miejsce... Będziesz musiał położyć żuczka na tym listku, o! – powiedział Echo, i zmaterializował w powietrzu mały listek, wielkością dopasowany do wielkości żuczka.
–Listek odzwierciedla prawdziwego listka, który znajduje się nadal przytwierdzony do krzaka czy drzewa. Twoim zadaniem będzie umieszczenie żuczka na moim tworze, ale w taki sposób, żeby nie spadł on na ziemię! Musisz wziąć pod uwagę, jakie obciążenie wziął by na siebie prawdziwy liść, nadal tkwiący przy pędzie rośliny. Umieszczać żuczka stopniowo, z kontrolą, dawkując obciążenie i szybkość. Jest to o tyle trudniejsze zadanie, że wymaga wykonania pewnej czynności z utworzonym już tworem, oraz utrzymanie wcześniej uzyskanych cech, nie przerwanie przelewając energię ze źródła. Trudne, ale wykonalne! Do roboty! – oznajmił Echo. Czy nie dał mu za trudnego zadania? Chyba nie, z łatwiejszymi poradził sobie śpiewająco, trzeba troszkę przyśrubować trudność, żeby nie było tak łatwo. Tym razem zamierzał go ocenić nieco surowiej... Nie wiedział jednak, czy to się uda, gdyż z natury był przyjaźnie do wszystkich nastawiony, i nawet jak coś komuś nie szło, to nie potrafił być nie uprzejmy. Tak miał, nic na to nie mógł poradzić. Zobaczymy, jak sobie mały żuczek poradzi? Może nie będzie miał powodów, żeby być "surowym nauczycielem"?

[Światło Głębin]

Skarabeusz zdawał sobie doskonale zdanie że jego wytwór nie do końca zgadzał się z tym o co prosił czarodziej. Jednak starał się jak mógł. Nie wyglądało to raczej źle jak na pierwszą próbę w życiu. – Wiem że nie jest tęczowy...ale eh...to trudne by zrobić tyle kolorów. – Widać było że skupienie uwagi na tyle by mówić i nadal zachować wytwór było nie łatwe i wymagało od niego sporo energii. Mógł odczuć że dla jego organizmu wykorzystanie maddary było równie wymagające jak porządny wysiłek fizyczny. Kształt robaczka odrobinę się rozmył. Młody zamilkł całkowicie, próbując na nowo skupić się na kształcie i przywrócić go do prawidłowej formy. Jakoś mu to przyszło, bo chrząszcz znowu stał się wyraźniejszy. Spróbował się wyciszyć, bo próby rozmowy go rozkojarzały i jak widać coś się psuło jak próbował.
Ok. Próbował wyobrazić sobie jak żuczek się przesuwa. Ruch wytworu nie był do końca naturalny, jak widać pisklę nie miało jeszcze pełnej kontroli nad maddarą. Kierunek i szybkość. Próbował go przesunąć zwinnie, ale nie zbyt szybko, bo chyba inaczej liść nie wytrzyma kontaktu. Tylko że żuczek chyba gdzieś po drodze stracił kolor, gdy malec próbował skupić się na ruchu. Być może pisklak będzie musiał poćwiczyć wielozadaniowość, bo jego umysł wydawał się móc skupić tylko na jednej rzeczy na raz. Pod koniec żuczek wahał się w powietrzu, gdy młody próbował trafić w liść. W końcu mu się udało, ale chyba źle przewidział ciężar jakie powinien mieć owad, bo zjechał po listku i zaczął spadać. Skarabeusz jednak był zdeterminowany i udało mu się mu się go zatrzymać nim dotknął ziemi. Zmrużył oczy, wyostrzając wzrok na żuczku, bardzo ostrożnie i powoli podnosząc go do góry. Postawił go tym razem o wiele delikatniej na liściu i dodatkowo delikatnie zawinął pojedynczo jego nóżki koło brzegów, by się trzymał. Chyba nadal był lekko ciężki, bo liść lekko zwisał, ale...trzymał się, prawda!? Gdy skończył, dopiero zdał sobie sprawę że sporą część procesu robił z wywalonym ozorem, uparcie wpatrując się w żuczka morderczym spojrzeniem.

[Echo Zbłąkanych]

Troszkę problemów było. Po drodze na listka twór zamigotał, i stracił nieco kolor. Lot też był, jakby to określić, z początku pijany, ale na koniec udało się, mimo, że za pierwszym razem żuczek prawie spadł z listka.. O, i jeszcze odnóża jako stabilizacja... Dobra robota. Pora na komentarz mały do zadania.
–No, to było widowisko... Twój żuczek się nalatał, ale koniec końców dobrze. Pamiętaj jednak, że w przyszłości, nawet zadania nie związane z magią będą wymagały od Ciebie podzielności uwagi.. Od tego może nawet zależeć zdrowie Twoich bliskich... Co do magii, podzielność też jest bardzo ważna. Tworzenie czaru jest zadaniem wielopłaszczyznowym, ale generalnie dobra robota, osiągnąłeś to, o co Cię prosiłem. Teraz kolejne zadanie przed nami, mianowicie: wiadomość mentalna. Jest to sposób komunikowania się bez słów, tylko za pomocą umysłu. Wysyłasz wiadomość do umysłu innego smoka, w której możesz zawrzeć emocje, dźwięki, słowa, wizje.. Wszystko czego sobie zapragniesz.. Aby wysłać wiadomość, musisz najpierw "wyczuć" umysł innego osobnika, i tam skierować swój przekaz... Niektóre smoki mają zamknięte umysły na wiadomości mentalne, jednak jest ich mało, gdyż jest to bilet w jedną stronę. Zamkniesz umysł, to i wysyłać wiadomości do innych też nie możesz.. Mało opłacalne. Twoje zadanie będzie polegało na wysłaniu mi odczuć dotyczących ubiegłego spektaklu. Wiadomość ma zawierać zapachy z tym związane, emocje, oraz słowa, opisujące Twój stan. Do roboty! – powiedział Echo. Zadanie nie łatwe, wymagające skupienia. Jednak Świetlik wierzył, że to zadanie mu się powiedzie... Bo czemu niby miałoby być inaczej?

[Światło Głębin]

Sam nie nazwałby tego widowiskiem. Jedynie poruszył żuczkiem i to raczej nie szczególnie precyzyjnie. Było to nic przy tym co widział, jeżeli chodzi o twory Echo. Ale nie protestował pochwałom. Dobrze było coś takiego usłyszeć, nawet jeśli nadal musiał się sporo nauczyć. Niezależnie czy Skarabeusz chciał to przyznać, czy nie, Echo miał rację. Musiał ćwiczyć podzielność uwagi, bo na razie sprawiało mu to spore problemy. Chociaż nie był pewny jak. Był odrobinę zawiedziony, bo chciał być lepszy. Chciał perfekcyjnie wypełnić zadania dane mu przez czarodzieja, ale nie potrafił. Młodzik zrelaksował się, a żuczek zniknął. Pewnie i tak nie byłby w stanie utrzymać go w materialnym stanie zbyt długo.
Echo Zbłąkanych nie dał mu wiele czasu na to by się zastanawiać nad takimi rzeczami. Kolejne zadanie. Tym razem coś o czym słyszał już. Słyszał w swojej głowie głos Mirri wcześniej, jak i zauważył że Purchawka porozumiewał się głównie za pomocą wiadomości mentalnych. Nie był pewien czy smok po prostu bardzo skupiał się na ćwiczeniu tej umiejętności, czy był konkretny powód dlaczego nie chciał mówić. Skarabeusz też spróbuje. Tylko nie był pewien jak. Dosięgnąć umysłu innego smoka...co innego było dosięgnięcie własnej świadomości, a dosięgniecie kogoś innego. Zrozumienie toku myślenia i emocji innych nie było dla niego łatwe i mogło stanowić potencjalny problem. Pisklak próbował skupić się, patrząc w oczy Echa i próbując przekazać cokolwiek, czy też chociażby "wyczuć" jego umysł. Jak się czuł podczas seansu Echo. Spokojnie, zabawnie. W pewien sposób bezpiecznie, chociaż nie wiedział jak to opisać. Było kolorowo i głośno. Chaotycznie. Zapachy? Nie był pewny, ale nie przypominał sobie zapachów. Chociaż może nie zwrócił na to uwagi. ~ Kolorowo i głośno...~ Być może starszy smok był w stanie coś usłyszeć, chociaż młody sam nie wiedział czy jego myśli w jakimkolwiek stopniu dosięgnęły celu.

[Echo Zbłąkanych]

Cóż, małemu udało się przekazać wiadomość, takiej jak się świetlik spodziewał. Kilka słów, plus pełno emocji, dźwięków i innych odczuć związanych z tym szaleństwem... przepraszam, nie szaleństwem, przedstawieniem! Ha, kurtyna w górę! Nie, nie, trzeba się skupić, skończyć nauki... potem wygłupy... żadne wygłupy. Znów w głowie Świetlika trwały spory, ale udało mu się je utrzymać w ryzach. Pora na komentarz.
–No, bardzo ładnie żuczku. Udało Ci się zawrzeć w wiadomości zarówno emocje jak i słowa... To co chciałem uzyskać, dobra robota. Tu kompletnie nie mam się czego przyczepić. Na koniec chciałbym Ci powiedzieć nieco o zakładaniu więzi z kompanem... W końcu to tez się robi za pomocą maddary... Samej techniki omawiać nie będę, natomiast poruszymy istotę. Za pomocą maddary łączą się dwa umysły, smoka i towarzysza. Wpierw trzeba zdobyć zaufanie wybranej istoty, następnie dosięgnąć jej umysłu, i założyć więź. Oba etapy musza być wykonane bezbłędnie, inaczej nici połączenia, a nawet taka istota może zaatakować. wyobrazić sobie można jako linę mającą pętle na obydwu końcach. Jedną pętlą smok otacza własny umysł. Drugą pętlą smok delikatnie otacza umysł istoty. Jak się uda fajnie, jak nie... trzeba wiać. To chyba wszystko... z kompanem dzielisz każda myśl, macie jakby „jeden umysł”... Jak na tą chwile to wszystko, co mam do powiedzenia. Dobra robota. – ocenił, dopowiedział Echo. Mały szybko się uczył, może był nieco roztrzepany, ale Świetlik pamiętał swoje pierwsze nauki... nie szło mu śpiewająco, mały robił szybciej postępy niż on w jego wieku.

/raport

[Światło Głębin]

Pisklak sam był zaskoczony, że mu się udało. Sam nigdy wcześniej nie próbował czegoś takiego. Nie sądził że to zadanie pójdzie tak gładko. Echo musiał coś na pewno usłyszeć lub poczuć, bo nie sądził by smok udawał tylko po to by Żuczek poczuł się lepiej na swój temat.
O więzi słyszał, chociaż może bez detali na temat jej zakładania. – Cynamonowe Zauroczenie mówiła o więzi, gdy pytałem o jej towarzysza. – Przyznał, chociaż i tak warto było zrobić przypomnienie. Bo pewnie do tej pory nie pamiętał wszystkiego co powiedziała. Młody miał ochotę zapytać jak właściwie smoki zdobywały zaufanie innych zwierząt, ale skoro byli skupieni na maddarze, lepiej było do pozostawić na inną okazję. – Wiem że można porozumiewać się z kompanem za pomocą przekazu. -Dodał, gdy Echo skończył tłumaczyć istotę więzi między smokiem a kompanem. Z opisu nie wydawało się to tak skomplikowane, przynajmniej po tym co sam robił. Chociaż jak Echo wspomniał...mogło być ryzykowne. Chciałby z pewnością kiedyś spróbować. – Do czego zazwyczaj używasz maddary? – Zapytał w końcu, chcąc wiedzieć więcej o praktycznym użyciu.

[Echo Zbłąkanych]

O, temat kompanów! Super, co nieco może powiedzieć na ten temat...
–To prawda, można porozumiewać się za pomocą przekazu, jednak niektórzy towarzysze umieją mówić w języku smoków! Fascynujące, prawda?[/b] – powiedział młodemu. Nie od dzisiaj ciekawiło go zagadnienie towarzyszy, od smarkacza chciał mieć jednego. Ostatnio jednak trochę się pozmieniało..
–Co do samego kompana... On staje się częścią twojej duszy, dzielicie umysł. To jest bardzo mocna więź, którą ciężko przerwać.. da się, lecz jest to okrutne – posmutniał na chwilę, jednak za dużo głupot zaczynało mu się rodzić w głowie. Zły nastrój trwał...chwile! maddara na każdą okazje!
Zastosowanie praktyczne maddary? Muszę powiedzieć tak, tak, tak! Musi znać prawdę! Jedyne słuszne zastosowanie, jedyne prawdziwe, jedyne...właściwe! Sztuka, ahhh.
–Pytasz o zastosowanie... Maddara jest sztuką! powinno się ją wykorzystywać do kształtowania odbioru piękna! Do wpływania na wyobraźnię! Kurtyna w górę, tak, tak.. Przedstawienie musi trwać.. Liczę na to, że jak poznałeś już tajniki czarów, to włączysz się do kształtowania naszego spektaklu? Bądź co bądź, uczestnictwo aktywne, wpływanie na zdarzenia w czasie tego wspaniałego...niebywałego wydarzenia jest...wyzszym odbiorem? – nagadał się walnięty czarodziej. Cóż, faktycznie... na pojedynkach dostawał manto, lepiej mu wychodziło tworzenie bzdur z maddary niż jej faktyczne wykorzystanie.
–Mniej znaczącym zastosowaniem jest wykorzystanie tej subtelnej siły do walki, czyli tak zwanej magii ofensywnej i defensywnej. Po co lać się po mordach na pojedynkach? Dla sławy, samego faktu prania kogoś po ryju i samic... Tak, to jest najważniejsze, zapamiętaj to. I oczywiście, ku chwale stada! – dalej sadził bzdety Świetlik. Mały musi przecież znać podstawową hierarchię wartości! Jak inaczej mogło by być?

[Światło Głębin]

Z pewnością temat kompanów był interesujący. Jeżeli podczas nałożenia więzi umysły smoka i stworzenia stają się połączone, to mogło dać wgląd w sposób myślenia innych ras. Z pewnością ciekawie byłoby dowiedzieć się więcej z innego punktu widzenia. Otóż mimo młodego wieku, Skarabeusz bardzo cenił sobie informacje i wiedzę, jaka była do nabycia. Dawało to pole do rozwoju, bycia sprytniejszym, lepszego zrozumienia sytuacji. Także ułatwia to ocenę sytuacji i podejmowanie decyzji. – Może młody nie myślał dokładnie tak dojrzałym trybem, będąc nadal pisklakiem, jednak spodziewał się wielu korzyści.
–Czy to boli? – Zapytał trochę zmartwiony. Echo przez chwilę wydawał się smutny...chociaż może tylko mu się wydawało? Nie był pewny czemu. Ale chciał wiedzieć czy to jest bolesne. Dla smoka? Dla kompana? Dla obu?
Był ciekawy zastosowania i w sumie odpowiedź Echo bardzo odpowiadała temu co Żuczek już widział. Sztuka i piękno...sam umiał docenić ładne rzeczy, chociaż jego pojęcie raczej nie było tak skomplikowane. Młody przytaknął z lekkim uśmiechem. Nie będzie pewnie to tak dobre jak wytwory Echo, ale spróbuje. Zaskoczyło go nieco że maddara także nadawała się do walki, ale w sumie to widział odrobinę ca ceremonii, prawda? Więc pewnie się nadawała. Ale osobiście raczej był skupiony na innych możliwościach, jako że nigdy nie ciągnęło go do przemocy. – Samic...? – Zapytał z lekkim uśmiechem. Zdradził przez to trochę że nikt mu nie powiedział jeszcze o tych sprawach, a sam był jeszcze trochę za młody by czuć cokolwiek. Mówiąc o maddarze, młody podczas rozmowy zdążył nieco odpocząć, więc w razie potrzeby był gotowy znowu spróbować coś zrobić, jeżeli Echo sobie zażyczy.

[Echo Zbłąkanych]

O, mały szybko łapał! Tak, trzeb mu wyjaśnić po co to wszystko! Hehe, jak najbardziej, tak, tak! Przecież to oczywiste!
Samic, tak! I glorii ze zwycięstwa! Wspaniała walka czasem jest nagrodą samą w sobie. Jednak zdobycie samic... lub samców, jak kto woli też stanowi pewne trofeum! Toż to poważanie zwiększa! – w dalszym ciągu gadał bzdury Echo. Podstawowe wychowanie to... podstawa! Przecież musi znać hierarchię wartości! Inaczej się nie da! Tak, tak! Nie inaczej!
Dobra, pora na dalszy ciąg nauki, wio! Jazda, jedziemy, przecież tak trzeba! We łbie mu grało, a mimo to umiał się skupić na nauczeniu żuczka czegoś pożytecznego... Po nauce sztuka, teraz właściwe rzeczy...
Dobra, ale glori ani samic lub samców, lub obu płci na raz nie zdobędziesz bez umiejętności prania po ryju za pomocą maddary. Tak więc, wpierw teoria! Musisz mi powiedzieć, co pamiętasz z tego co Ci mówiłem o tej sile magicznej? Co pamiętasz? To ważne, od tego zależy dalsza cześć nauki. – powiedział dość poważnym głosem, choć cisnęli mu się głupoty na usta. Nie wziął tez dwukrotnie pod uwagę, że pisklak może nie wiedzieć co to gloria... hmm, ale to chyba był najmniejszy problem w stosunku do sprzedanych mu przed chwilą głupot. Cóż, w głowie miał istny kocioł, tyle pomysłów na spektakle, ahhh, wspaniałe, wszystko będzie wykorzystane! Tylko nie teraz, przy zadaniach może się coś wymyśli... hehe...he.

[Światło Głębin]

Młody przechylił bardziej łepek, nie rozumiejąc o co ten cały zachwyt. No niektóre samice były fajne, jak Mirri. Samce też. Ale co w sumie znaczyło że "dla samic". – Co masz na myśli przez "zdobyć"? – Zapytał, lekko się śmiejąc. Echo Zbłąkanych był naprawdę dziwny, chociaż w rzeczywistości była to chyba jedna z mniej dziwacznych rzeczy jakie powiedział. Czarodziej chyba nie był do końca gotowy na fakt że mimo wszystko nadal gadał pisklakiem. Może już nie maleńkim, ale nadal pisklakiem.
No to jedziemy dalej z uczeniem się. Przy czym racja. Nie miał pojęcia czym jest gloria. Ale w sumie nie do końca rozumiał nie jedno słowo wypowiedziane przez samca, więc tak już było. Walka raczej nie brzmiała tak zachęcająco, jak przypadkowe głupoty, tylko dla zabawy. Ale mógł spróbować. – Że maddara bierze się ze źródła. I zależy ogólnie od wyobraźni...i wymaga skupienia. – Odpowiedział, mając nadzieję że nie zapomniał niczego. Skarabeusz czekał aż Echo powie mu więcej.

[Echo Zbłąkanych]

Młody na pytanie o samice uśmiechnął się drapieżnie. Nie skomentował, dowie się w swoim czasie. Hmm, dość mało zapamiętał.. może jeszcze go trochę naprowadzi, zapyta o konkretne rzeczy? Bądź co bądź to jeszcze pisklak.. dość wygłupów, pora na naukę.
-Hmm, dobrze, ale troszkę za mało. Powiedz mi, czym jest źródło? Bariera antymagiczna? W sumie to są istotne rzeczy z poprzedniej nauki... jeżeli nie pamiętasz, no to dopowiem. Nie ma problemu, dopiero się uczysz – powiedział do ucznia Świetlik. Troszkę za mało.. musi wiedzieć, czy Żuczek pamięta podstawy.. inaczej magiczne ataki mogą się przekształcić w katastrofę.. tego nie chcemy.

[Światło Głębin]

Widocznie nie do końca zrozumiał o co właściwie smok pytał. – Źródło umożliwia nam korzystanie z maddary. I czary trwają tak długo jak wykorzystujemy z niego energię. – Odpowiedział, próbując przypomnieć sobie co Echo mówił dokładnie o źródle. – A bariera magiczna daje smokom odporność na magię. – Dodał krótko. Czy chodziło mu o to? Informacji było dość sporo, więc młody mógł się nieco pogubić. Zwłaszcza jeżeli chodzi o teorię. Pamięci niestety także nie miał doskonałej. W sumie co właściwie by się stało, gdyby nie pamiętał o tych rzeczach...?

[Echo Zbłąkanych]

No cóż, dopowie jeszcze z dwa słowa, i można zacząć mówić o istocie ataków.
-Skondensowana wiedza, ale jest ok. Tylko jeszcze o antymagicznej barierze, że osłania ona całe ciało smoka, prócz umysłu i dotuk powoduje jej zanikanie, co wykorzystują uzdrowiciele. To tyle. – doprecyzował odrobinę Echo. Nie ma co być zbyt ostrym dla malucha, te wszystkie nauki mogą być przytłaczające, a Świetlik go lubił, i nie chciał mu robić przykrości. Dobra, lecimy dalej z objaśnianiem.
-Dobra, przechodzimy do zagadnienia magii ofensywnej. Jak wiesz, do tworzenia ataków wykorzystywana jest energia magiczna, zwana maddarą, magazynowana w źródle, które odnalazłeś w poprzednim toku nauki. Jest to rezerwuar energii, który pozwoli Ci wykonywać ataki i obronę, lecz nie jest nieskończony, więc nie można przeginać.. Na nasze szczęście stale się odnawia, więc można trochę poczarować bez opadnięcia ze zmęczenia.. Co do samej istoty ataku magicznego.. Tak jak w poprzedniej nauce, tworzysz... twór, tym razem taki, który ma zranić, lub nawet zabić przeciwnika. Tak jak poprzednio, zaczynasz od najprostszych cech, jak kształt, kontur, kończąc na bardziej zaawansowanych, takich, które określają letalność, czyli zwiększają śmiercionośność Twojego pocisku, czy co tam wymyślisz. Przy tworzeniu ataku musisz być bardzo precyzyjny, musisz dokładnie podać wymiary tworu, jego cechy, oraz miejsce, w który będzie skierowany, gdzie ma on wykonać przysłowiowe "kuku". Dla przykładu, może to być prawe oko, albo prawa łapa na wysokości nadgarstka. Dobrze też wiedzieć, jakie się chce zadać obrażenia, jakiego charakteru, i określić to, dla przykładu pogruchotać kości.. Tak jak mówiłem wcześniej, sam twór zaniknie po przestaniu przelewania maddary, ale obrażenia pozostaną.. Dobra, pierwsze zadanie.. masz walnąć magicznym atakiem, to co zaraz stworzę, połączymy to z malutkim pokazem.. – nagadał się Świetlik. Dobra, kurtyyyyna w górę!
Przed pisklakiem zmaterializowała się bryłka złota.. Nagle w głowie małego pojawiły się słowa, wypowiedziane mistycznym głosem.
-Pewnego razu, znalazłeś małą bryłkę złota, była Twoja, tylko Twoja, Twój łup! – usłyszał w własnym umyśle Skarab.
Wtem nagle zmaterializował się paskudny goblin, o wyglądzie... nie odbiegającym od prawdziwych przedstawicieli tego gatunku. Zachichotał, rzucił się do bryłki złota, złapał ją, stanął przed Żuczkiem, i zaczął wymachiwać zdobycza nad głową, pokazując pisklakowi język.
-Oooo, a tu nagle pojawił się szkaradny goblin, który zabrał zdobycz małego żuczka! Żeby odzyskać skarb, musisz zatłuc bestię – znów pojawił się mistyczny głos.
-Przywał złodziejowi. Co do charakteru ataku, masz wolną ręke.. ma być skuteczny. Bij dziada – powiedział już normalnie Echo. Zobaczymy, czym malec go zaskoczy....

[Światło Głębin]

Magia ofensywna. Skarabeusz starał się słuchać samca, ale szybko także zaczął obmyślać w jaki sposób mógł użyć maddary by zaatakować. Moc ta była tak naprawdę zależna od jego wyobraźni, źródła i skupienia. Główny problem jaki szybko mógł znaleźć, to czas w jakim miał możliwość coś stworzyć. Gdy wcześniej robił rzeczy, to Echo cierpliwie czekał aż Żuczek dojdzie co celu w swoim tempie. Ale podczas walki zwierzyna lub napastnik nie będzie czekać i się bezczynnie gapić. Tak, to mógł być problem. Młody co jakiś czas potakiwał głową, z dość poważnym wyrazem pyszczka wpatrując się w czarodzieja. Rozumiał jaki był cel. Rozumiał też już podstawy tego jak coś stworzyć. Tylko teraz połączyć to. Ale przydatne było także wiedzieć gdzie celować. Oczy były punktem o którym od razu by pomyślał, bo nawet pisklaki wiedzą z czym to się łączy. Łapy. Tak zdecydowanie połamanie łap mogło pomóc. Chociaż ciężko byłoby pisklakowi zrobić coś o wystarczającej sile by tego dokonać. Chyba że byłby bardzo kreatywny...
Więc zaczynami pojedynek, jeżeli tak można było to nazwać. Dostrzegł bryłkę złotego metalu. Coś co z pewnością przyciągnęłoby jego obsesyjną uwagę, gdyby tylko nie był świadomy że metal nie jest trwały, będąc tylko wytworem maddary. Skup się, nie o błyskotki tu chodzi! Nagle zobaczył nieznane mu stworzenie, które rzuciło się na błyskotkę. Chwilowo w instynkcie chciał się najeżyć i rzucić na poczwarę z pazurami. Moje! Ale nie...nie. Potrząsnął głową, jedynie jego grzebień stanął napuszony. Ale w sumie nie był to głupi pomysł. Młody zerwał się na łapki, sycząc i wyginając grzbiet. Ale tak naprawdę miał nieco co innego na myśli. trzeba było coś mocnego. Nie mógł robić żadnych dużych rzeczy, więc walnięcie czyś nie przejdzie za bardzo. Może nieco...mniej oczywistą metodą? Wiedział o niebezpieczeństwie jakim były węże. Te jadowite. Strosząc się chciał przykuć uwagę goblina. Jednocześnie starał się sobie wyobrazić węża. Nie skupiał się na wyglądzie. Ale miał być niewielki, by łatwo było go przeoczyć. Niech kolor będzie szaro-brązowy. Musiał mieć długie cienkie zęby, gdzieś na długość dwóch smoczych pazurów i grubość jednej łuski. Nie musiały być one grube, ale koniecznie bardzo ostre. Końcówka jak szpileczka. Ważny był jad. Mocna toksyna mająca za zadanie może nie koniecznie zabić, ale przynajmniej spowodować dość silny ból...zależnie od tego czy pisklak będzie w stanie osiągnąć coś tak mocnego. Ale może przynajmniej zniechęci to kreaturę. I proszę, jest wąż z jakimś rodzajem jadu w zębach. Pisklak ostrożnie przesunął swoje dzieło bliżej, starając się nadal zająć goblina przekomarzaniem i trzymać prawdziwą broń poza zasięgiem jego oczu. Prych! Prych! Walił także ogonem o ziemię. Powoli, coraz bliżej. W końcu skupił się na ugryzieniu. Wąż miał wbić kły w nogę stworzenia i wypuścić jad do organizmu.