Czarny Staw

[Bławatek]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Oj niedobrze. Żrący kwas. Ale nie chciała stwarzać znowu dysku na którym by odleciała stąd. Musi też zastosowywać inne metody. Wyczarowała na swych łapach osłonki. Na wszystkich czterech rzecz jasna. Okrywały one całe spody i sięgały jeszcze gdzieś tak do...kostek? Nie, najlepiej od razu do nasady kończyn. Ostrożności w końcu nigdy za wiele. Miały być one niewidoczne i cienkie. Elastyczne. I przede wszystkim całkowicie odporne na kwas. I mało tego. Tam gdzie Eliksir Euforii stąpała osłonki miały zamrażać kwas. Aż Uzdrowicielka przejdzie na ląd gdzie kwasu już nie ma.

***

Lina? A czemuż by nie? Chyba jeszcze ani ona ani Niegasnąca Iskra nie używała takowej w tej walce/nauce. Wyobraziła sobie jak z ziemi obok Starszej wyrasta lina. Nie mylić z pnączami czy roślinami. Była ona doprawdy bardzo długa. Na tyle by móc się wiele razy owinąć na tułowiu atakowanej. Tam też miała to zrobić. I tylko tam. Lina była gruba na gdzieś tak pół łuski? Czyli była bardzo giętka, ale jednoczenie mocna. Pleciona, a raczej zawinięta więc miała na sobie charakterystyczny wzór. Jasno brązowa. Zrobiona z odpornego na rozerwanie włosia. I...lepnista? O tak. Miała nie móc się odczepić, odkleić od tego co dotknęła. Wodna chciała nią tak pokierować by owinęła się na tułowiu Ognistej. I zaciskać się na nim aż do utraty tchu. Przelała manę.

[Niegasnąca Iskra]

Coz,ten atak przypominal atak anakondy, ale sama ognista nie zamierzala zostac udoszona. Nawet wtedy, kiedy nie znala takiego weza. Stad tez, kiedy tylko poczula, ze lina oplata sie wokol jej ciala, nie czekala. Od razu postawila na obrone. Ogien. Zastosowala ogien. Na tyle silny, ze bez problemu mogl spopielic magiczny twor. Magiczna oslonka miala sie pojawic tylko i az tylko tam, gdzie miala sie pojawic lina wodnej. Jesli pysk miala wolny, to jej oslonka sie tam nie pojawila.
***
chwile pptem, sama zaatakowala. Podobnie do Eliksiru, ale inaczej. Bo zastosowala wstege. Niewidzialna. Oplatajaca jej boki, brzuch i grzbiet. Teen atak rowniez mial zaciskac sie wokol wymienionych czesci, powodujac zlamanie zeber i ogolne podduszenie. twor byl odporny na rozerwanie. I rozciaganie

[Bławatek]

Ach tak się bawimy? Niedoczekanie! Raczej zależało jej jeszcze na swych żebrach. Postanowiła obronić się w taki sam sposób jak wcześniej Niegasnąca Iskra. Czyli stosując ogień. Ten oto żywioł miał pojawić się na ciele Wodnej. Tak po prostu. Bezpośrednio na jej łuskach. Pokrywać miał on podbrzusze, boki i grzbiet. Czyli atakowane miejsca. A skąd wiedziała że to właśnie te? Bo wyczuwała maddarę obok siebie. Jej działanie, manewry. Nawet jeśli wstęga byłą niewidzialna. Mimo to przezroczystość zawsze pomagała. Ogień miał też nie robić żadnej krzywdy, nawet najmniejszej Eliksirowi. Po za tym był w całości naturalny. I rzecz jasna spalić twór przeciwniczki. Przelała manę.

***

Stworzyła kolejne tornado. Ale tym razem zupełnie inne. Składało się ono wyłącznie z powietrza. Nie zawierało żadnych odłamków lodowych czy piachu. Jego atak miał polegać na czymś innym. A mianowicie na swej sile! Sam wir był całkowicie niewidzialny. Bezwonny i nie ''świszczał''. Bezsmakowy też jakby ktoś chciał coś takiego wiedzieć. Jego pęd był na tyle mocny by zmieść Starszą Czarodziejkę z powierzchni ziemi. Ale absolutnie nie czynić tego samego z Uzdrowicielką.

[Niegasnąca Iskra]

Coz, gdyby NI wybrala by nieco inny element swojego tworu, to znaczy inna wlasciwosc, wodna by sie tak latwo nie obronila, ale ... Iskra to Iskra. Ona woli nie utrudniac nikomu zywota. Niemniej jednak, cos Eliksirowi musiala przekazac. Jesli nie dla niej, to dla innych, ktorych, byc moze bedzie kiedys nauczac. ~ Jeslji nie jestes w stanie ustalic wszystkich wlasciwosci, czasami jest stworzyc cos, co bez wzgledu na wlasciwosc ataku przeciwnika, zostanie zneutralizowany. To taka tarcza uniwersalna – przeslala, gdy tylko sie obronila. Wlasnie korzystajac z tego o czym mowila. A sama bariere dostosowala do szerokosci, dlugosci, ksztaltu i funkcjonalnosci. Nawet, lubila ta wlasciwosc. Nie trzeba za bardzo myslec. Nad danymi substancjami
***
Poslala w kierunku wodnej wiatr. Dosc goracy wiatr. I pelen piasku. To bylo cos podobne do burzy piaskowej na pustyni. Atak byl dosc szeroki, mial o kilkanascie lusek przekraczac szerokosc EE. Sam piasek, no coz, mial zasypac Uzdrowicielke, uniemozliwiajac jej ruch, a takze utrudniajac oddychanie.

[Bławatek]

Kolejny atak z wiatrem? Nie ma sprawy. Wyobraziła sobie barierę. Albo raczej murek. Jakby to zresztą nie nazwać miał on chronić Uzdrowicielkę przed wiatrem i piaskiem. Był on nieco szerszy i trochę wyższe od tej całej burzy piaskowej. Bariera była koloru białego. Dość gruba. I na tyle wytrzymała by wiatr nie mógł jej przewrócić. Eliksir chciała ustawić się przy nim i przeczekać aż wiatr ucichnie. Chciała też by piasek zebrał się po drugiej stronie przeszkody. Przelała manę.

***

Wpadła na pewien pomysł. Może i był on troszeczkę dziwaczny ale zawsze warto spróbować. A mianowicie wyczarowała...stworka z kolcem? No, przynajmniej można go tak nazwać. Stworek ten miał być kuleczką a rękami i nogami. I być przezroczystym, niewidzialnym. I bardzo małym, dosłownie tycim. W jednej z rąk miał trzymać cienki i bardzo ostry kolec. Jego ukłucie było porównywalne z użądleniem pszczoły. Ludek miał skakać po całym ciele Niegasnącej Iskry i wbijać jej ten kolec raz po raz.

[Niegasnąca Iskra]

Fakt,nie glupie to bylo, ale na dluzsza mete dosc meczace. Bo pilnowanie wszystkich elementow, aby przypadkiem sie od siebie nie oderwaly, skutecznie oslabialy umysl. Jednakze, wodna byla Uzdrowicielka, wiec jakies tam zasoby posiadala. Na szczescie. Z racji, ze stworek znajdowal sie na jej ciele, stworzyla oslonke. Na sobie, rzec jasna. Co do zasiegu, to ... chronila Iskre na calej dlugosci ataku. W koncu, EE nie okresli konkretnie od do, ale pysk nie byl atakowany, czy tak? Bo jesli byl, to musiala stworzyc funkce przepuszczalnosci? No i byla twarda.Nie dalo sie jej skruszyc.
***
NI sie zrewanzowala. W kierunku wodnej leciala kula. Najezona.. Ze wszystkich stron. Same czesci zewnetrzne, czyli kolce, byly bardzo ostre. I sredniej grubosci. Kula miala sie wbic w lewa, przednia, lape. Efekt mial byc tylko jeden Przebicie skory, lusek, tkanek.

[Bławatek]

W celu obrony lewej przedniej łapy stworzyła tarczę. Z płótna? Tak, można to tak nazwać. Tarcza była na tyle szeroka i wysoka by w całości móc zasłonić atakowaną kończynę. Stworzona z elastycznego materiału. Do tego różowego. Ostatnio Eliksir Euforii ponosiła nijaka fantazja. Materiał miał być odporny na rozerwanie lub przedziurawienie. Czyli kolce nie mogły go przebić. Do tego kula miała się odbić od tkaniny i polecieć w innym kierunku, byle z dala od Uzdrowicielki.

***

Deszcz? Może być. Ale na pewno nie taki zwyczajny. A mianowicie ognisto – kamienny. Ta nazwa najlepiej go oddaje. Miały to być kamienie, bardzo, bardzo dużo kamieni. Na każdym z nich miał płonąć ogień. Miał on w ogóle nie gasnąć. I płonąć do dołu. Nie zmieniać tego kierunku. Poza tym miał on wszystkie swe naturalne właściwości. Kolor też czyli pomarańcz, czerwień, żółć. Nic nowego. Kamienie nie były duże może jedna, czy półtorej łuski? Chciała by spadły z nieba prosto na Niegasnącą Iskrę. I dotkliwie ją poparzyły. Bardzo dotkliwie.

[Niegasnąca Iskra]

Plotno odbijajace kolcce? To znaczy kule? Dosc dziwny pomysl, ale co najwazniejsze skuteczny. Bo cel, czyli funkcja obronna, zostalo poprawnie zaakcentowane. To znaczy nakreslony. Przed deszczem obronila sie, tworzac kopule. Wodno-diamentowa. To znaczy, na zewnatrz byla woda – stale utrzymujaca sie na powierzchni, oraz zimna – bardzo zimna – zas od wewnatrz pokryta cieniutka warstewka diamentu. Substancja ta byla twarda. Bardzo twarda. No i woda, po polaczeniu z ogniem, nie moga wyparowac.
***
Zaatakowala kwasowo- kamiennym stozkiem. Na zewnatrz kamien, od wewnatrz kwas. Celowala nim w bok smoczycy, prawy bok. Stozek po uderzeniu, i ewentualnym zranieniu, mial wypuscic z siebie kwas.

[Bławatek]

Chcąc się obronić przed stożkiem stworzonym przez Niegasnącą Iskrę postanowiła dla odmiany stworzyć bańkę. Może kopuła czy tarcza byłaby lepsza, ale spróbuje innej obrony. Bańka miała być na tyle duża by Eliksir Euforii mogła się tam swobodnie zmieścić. Koloru – brak. No bo przezroczystość. Bańka miała także przepuszczać powietrze. Na tyle mocna by stożek nie mógł jej rozbić, oraz całkowicie odporna na działanie kwasu.


***


Jeśli chodzi o jej kolejny atak to na samą myśl chciało jej się wybuchnąć śmiechem. Ale opanowała go bo musi być skupiona na maddarze inaczej nic z tego pomysłu nie będzie. Wyobraziła sobie ptaka. Dużego, czarnego. Można uznać że to kruk. Był dokładnie taki jak w naturze. Nawet określiła płeć – to był samiec. Chciała by przeleciał jak gdyby nigdy nic nad Ognistą. I co dalej? Gdy już będzie centralnie nad jej głową ma ''narobić'' na łeb Czarodziejki. Uzdrowicielka przelała manę. A potem? Zaczęła chichotać. Chyba przeciwniczka nie będzie się tego spodziewać.

[Niegasnąca Iskra]

Kiedy EE stworzyła swój atak, to znaczy ptaka, ognista, zmrużyła nieco ślepia. – Pamiętaj, że taka forma ataku jest dobra, ale tylko wtedy, kiedy walczy się przy pomocy MP. No, i z drugiej strony, utrzymywanie iluzji wymaga dobrze wytrenowanego umysłu, a także i dużych zasobów maddary. – niby to powiedziała normalnie, ale swoje słowa wzmocniła nieco magią. Aby wodna mogła dobrze je usłyszeć. Przez chwilę obserwowała kruka, ale gdy dotarło do niej, że ta iluzja nie zamierza atakować – przynajmniej przez pikowanie – uśmiechnęła się. Szeroko. Stworzyła silny wiatr, który miał zdmuchnąć, dosłownie, twór Uzdrowicielki gdzieś na bok.
***
Wyobraziła sobie siatkę – o dość małych oczkach – elektryczności, która miała pokryć całe ciało jej przeciwniczki i natychmiastowo kopnąć. Był to średni ładunek, powodujący jedynie kurcze mięśni, oparzenia w miejscu wejścia prądu do organizmu i jego ujścia na zewnątrz, delikatne zaburzenia rytmu serca i oddechu. Tchnęła w wyobrażenie maddarę.

[Bławatek]

Oczywiście nie mogła dopuścić do tego by zostać kopniętą przez elektryczność. W takim razie stworzyła na swoim ciele osłonkę. Dosłownie calutkim, calutkim. Miała być ona cienka, elastyczna i wygodna dla swego nosiciela. Przezroczysta czy jak tam kto woli niewidzialna. Co prawda kolor raczej nie grał tu żadnej roli ale co tam. Miała też przepuszczać powietrze by Eliksir Euforii się w niej przypadkiem nie ugotowała. Mimo że wszędzie leżał jeszcze śnieg i było dość chłodno. No i podstawową cechą osłonki była całkowita odporność na elektryczne ładunki siatki którą stworzyła Niegasnąca Iskra.

***

Wyobraziła sobie maz Taką czarną, gęstą i obrzydliwą. Gdyby smoki znały smołę mogłyby tak właśnie nazwać tą stworzoną przez Uzdrowicielkę substancję. Miała też ohydnie cuchnąć i być bardzo kleista. Trudna do zmycia czy zszorowania a także uniemożliwiająca poruszanie się. I bardzo ciągnista. Przynajmniej tak można ją opisać w skrucie. Wodna chciała by cała taka kałuża mazi zwaliła się na Ognistą. Oczywiście w tym celu przelała maddarę w swoje wyobrażenie ataku na przeciwniczkę.

[Niegasnąca Iskra]

Kaluza? Nie dziekuje. Kaluza wodnej bardzo szybko napotkala na oslonke ognistej. Niewidzialna. Posiadala ona takie wlasciwosci, ktora by zneutralizowaly czar EE. To znaczy, maz miala po niej splynac;,jak po kaczce, ale sama NI miala nie czuc ciezaru ataku Uzdrowicielki.
***
Wokol pyska wodnej miala sie pojawic chmurka. Czy nawet mgielka, no nie wazne. Wazne bylo, ze roznosila dookola smoczycy – konkretnie pyska i nozdrzy – okropny smrod. Podobny do smrodu przestraszonego skunsa.

[Bławatek]

Fuj! To było paskudne. Nie czekając ani chwili dłużej, nawet najkrótszej sekundki obroniła się jak mogła. Czyli wiatrem. Na tyle silnym by dał radę w jak najkrótszym czasie rozwiać smród i ta mgiełkę, chmurkę czy co to by nie było. Ale też nie był to jakiś huragan czy coś. Miał on oczywiście przegnać stąd to paskudstwo które wyczarowała Niegasnąca Iskra. Wstrzymała powietrze a gdy już poczuła się bezpieczna wypuściła powietrze z wielka ulga.


***

I zabrała się za atakowanie przeciwniczki. Tylko czym? Mrówki? Może być. Wyobraziła sobie jak z tyłu Ognistej (tak by tamta się o tym nie zorientowała i nie widziała niebezpieczeństwa) miało pojawić się mrowisko. Takie przeciętne. Spory kopiec słabo ubitej ziemi. A w środku cała wielka, liczna kolonia mrówek. Były tam wszystkie. Królowa, robotnice, larwy i tak dalej. Eliksir nawet nie pamiętała wszystkich. Miały one także wszystkie swe naturalne właściwości wyglądu i charakteru. Ale lepiej byłoby to nazwać ''instynktem''. Iskra była blisko ich mieszkanka więc Uzdrowicielka liczyła na to że ją szybko zaatakują. Na wszelki wypadek nadała im tą właściwość. Było ich tyle że bez problemu miały pokryć calutką powierzchnię ciała Starszej. I oczywiście atakować ją na swój mrówczy, owadzi sposób. Ale od Wodnej miały trzymać się z daleka. Jeszcze tylko przelać maddarę, co zresztą właśnie uczyniła.

[Niegasnąca Iskra]

Pomysl dobry, ale wykonanie juz nie takie latwe. po pierwsze, ze tworzenie tak skomplikowanego czaru przy ataku, gdzie wszystko musialo byc blyskawiczne, zajelo troszke czasu, wiec sama NI widzac- katem slepia – pojawiajacy sie kopiec, po prostu wzbila sie w powietrze. Odleglosc na wybicie sie do gory byla akurat wystarczajaca, wiec ... Iskra z tego skorzystala.
***
wokol lap wodnej miala sie pojawic linka. taka zwykla, skrecona z roslin – glownie elastycznych, wytrzymalych, pnaczy. Ow twor, a przynajmniej takie bylo zadanie, powinien podciac EE pozbawiajac ja rownowagi.

[Bławatek]

Kolejne pudło. Trudno, teraz czas skupić się na swoim zadku. Gdy tylko zorientowała się o obecności linek przy swoich łapach znów obroniła się zastosowując osłonkę. Pierwsze co jej przyszło na myśl to to by ta osłonka była pokryta ogniem. I tak też zrobiła. Osłonka miała pokrywać tylko te miejsca które były atakowane przez pnącza Niegasnącej Iskry. Przezroczysta, obcisła, elastyczna, wygodna, szczelna. Odporna na rozerwanie. Ogień miał jej samej nie topić, ani nie spalać. A nie parzyć Eliksiru Euforii. Płonąć w poziomie. Ogień ten miał nie gasnąć ale po za tym być w całości naturalnym.

***


Z braku pomysłów postanowiła zaatakować lodową kulą. Choć taki atak też był bardzo niebezpieczny i mógł bardzo zranić. Po za tym prostota to prostota. Zawsze najlepsza. Wymyślona przez nią kula miała wymiary dwa szpony, na dwa szpony. Przynajmniej w przybliżeniu. Oczywiście w miarę idealny kształt kuli. Dość ciężka i twarda. Miała być na tyle mocna by się nie rozbijać rzucona o ziemię czy o kamień. Tym bardziej o łuskę a już na pewno futro. Ach te północniaki. Stworzona z niewidzialnego lodu. Kula była wystrzelona w kierunku łba Ognistej Starszej Czarodziejki. Przelała manę.

[Niegasnąca Iskra]

Cks zmierza na jej leb? Ale co? Ognista probowala dojrzec, co to jest, ale nie mogla. Czegos niewidzialnego;, po prostu nie sposob dostezec. Sfad tez zastosowala drugi twor – kule – ale zdecydowanie wieksza. Miala ona zneutralizowac czar ziemnej, pochlaniajac go. a potem, neutralizujac. Od razu. No i jej kula nie mogla sie cofnac do tylu. Tak byla zaprogramowana. Ognista zostala neutralizacje, jakby ktos nie wiedzial.
***
Zaatakowala podobbie. Ale widzialnym tworem. Dyskiem, z ognia. Mial on zmierzac bok smoczycy. Ogien mial poparzyc, moze co nieco spalic, miejsce uderzenia oraz rozlania.