Miejsce wymian

[Pasterz Kóz]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

//Inny czas

Przybył kolejny raz, taszcząc ze sobą zioła. Bez zbędnych ceregieli, położył miętę na płaskim kamieniu
– Babkę lancetowatą poproszę! – zawołał w pustą przestrzeń, czekając zrobi się magiczne trzask prask i zioła zmienią swój wygląd wraz z gatunkiem. Przynajmniej tyle mógł zrobić dla stada.

//10x mięta z Zielnika Ziemi za 10x babka lancetowata do Zielnika Ziemi

[Posępny Czerep]

Nie była pewna, czy postawiła tu łapę kiedykolwiek wcześniej. Tym razem jednak nie miała lepszego pomysłu na prędkie wyrównanie braków we własnym skarbcu kamieni, skoro przez wspólne polowanie jej prywatne zostało zawieszone na beznadziejnie długo... Gdyby nie niezwykła kompania i radość zwiedzania obcych ziem, plułaby sobie teraz w pierś.
Zła była na siebie, że nie jest w stanie zapewnić wszystkim młodym tak samo sutego prezentu na swą pierwszą ceremonię. Czasy świetności były już dawno za nią i musiała liczyć na to, że żadne z dzieci nie poczucie się przez to mniej ważne.
Gdy podeszła do Miejsca Wymian, zauważyła kompletnie nieznajomego jej, choć nie najmłodszego samca z Ziemi. Mruknęła ciepło i powitalnie, skłaniając lekko łeb w jego kierunku, jednak nie zatrzymując się zbyt długo i nie tracąc nienachalnej godności kroku, gdy trójłapo dobiła do celu.
– Duszki. Chciałam Was prosić o malachit, dla mojego ukochanego Malachitowego. – Dodała z delikatnym uśmiechem.
Przysiadła i wyjęła z torby stosy pociętego wzdłuż włókien, nie kapiącego już krwią mięsiwa. Dość wiele, by nakarmić dorosłego smoka.

// Malachit za 4/4 mięsa, poproszę

[Narrator]

W kwestii Axarusa... mówi się trudno! Skądkolwiek duchy wytrzasnęły zaproponowane ośmiornice, musiały zwinąć je z ich środowiska, po drodze (a może wcześniej?) zabić i rzucić tak o, przed smoczy nos. Jeśli sądził, że zamierzały mu teraz oddać opłatę za swój wysiłek, to grubo się mylił. Nie usłyszał już żadnej odpowiedzi, a trujące mięso zostało na swoim miejscu.
Więcej uprzejmości doświadczyli wstępujący później Poranek i Posępny Czerep. Nie składali przed ołtarzem żadnych fikuśnych zamówień i niewątpliwie wiedzieli czego chcieli, jeszcze niż przekroczyli świątynny próg. Tak się powinno robić zamówienia! Wyłożona przez smoki zapłata, rozbłysnęła słabym światłem, wraz z całą kamienną płytą, a następnie zmieniła swoją formę na przedmioty, których oczekiwali.

Posępny Czerep
– 4/4 mięsa
+ malachit

Gwieździsty Poranek
– 10x mięta z Zielnika Ziemi
+ 10x babka lancetowata do Zielnika Ziemi

[Mackonur]

Postanowił wrócić do Miejsca Wymian pod przebraniem i nowym pseudonimem. Tak właściwie, przebranie już kiedyś wykorzystał na granicy z Ogniem! Sam odział się w czerwony materiał, który znalazł kiedyś na wyprawie. Z tyłu miał malutką dziurkę, która to została wykorzystana jako przepaska na oczy, kiedy to był ślepy. Całość zakrywała przynajmniej cały łebek, jedynie macki z tyłu troszeczkę wystawały, to też Axarus ciągle musiał je poprawiać! Teigan została przebrana w żółwia, Mackonur przyczepił do jej grzbietu całkiem sporą, jednak pustą skorupę! Do tego troszkę błota i proszę – żółw, jakich mało! Wilczycy bardzo się to podobało, traktowała to raczej jako zabawę. Niech patrzą, wszystkie duchy, oto idzie wielki, przerażający i groźny wilko-żółw! Wkroczyli tak do komnaty wymian, a Axarus wyciągnął trujące ośmiornice i położył je na piedestale. No cóż, nie był świadomy, że wymiana nie działa w drugą stronę, no ale dla niego było to logiczne. Skoro kamienie można zamienić w mięso, to to drugie pewnie też może stać się tym pierwszym. W końcu takie jedzenie może wziąć ktoś inny, a duszki będą miały nieco mniej szukania.
~ Ekhem, chciałem powiedzieć, że ja NIE JESTEM Axarusem, to znaczy Mackonurem! Ja, ja, ja nawet nie mam żadnych macek! – I w tym momencie właśnie jedna mu wypadła z tego materiału, to też Łowca szybko wpakował ją z powrotem, uśmiechając się. ~ Ja to nawet nie potrafię nurkować! I tak właściwie, to ja WCALE nie jestem zielony! To tylko przez to światło tak się wydaje, ja to tak naprawdę jestem niebieski, no słowo honoru! – No niech to, nie przemyślał słów. Przecież w Świątyni nawet nie było światła! Jednak musiał brnąć dalej, czuł, że duszki już kupiły tę intrygę. ~ Przyszliśmy w celu wymieniania tych pysznych ośmiorniczek na kamień szlachetny! Ja je upolowałem, tymi łapami, wcale ich tutaj nie dostałem kilka księżyców temu, przecież to byłby absurd! – Uśmiechnął się, po czym nerwowo spoglądał w kierunku tamtych ośmiorniczek. Oby to zadziałało! Teigan spróbowała się w międzyczasie skulić, jakby udając schowanego w skorupie żółwia!

[Diamentowe Serce]

Mora przybyła do Świątyni o dość późnej porze. Krąg Złotej Twarzy zdążył już schować się za górskimi szczytami i zapracowana łowczyni zmierzała właśnie na zasłużony odpoczynek. Po drodze zahaczyła jeszcze o magiczne miejsce jakim był ołtarz na którym dokonywało się wymian z tajemniczymi duszkami. Samica podeszła do kamiennego blatu i zostawiła na nim lśniącą perłę i cofnęła się z tymi słowami:
– Czcigodne Duszki, łaskawie zamieńcie tą perłę na mięso.


// Perla za 4/4 mięsa

[Narrator]

– Nie ma sprawy, koleżanko! – usłyszała w swojej głowie Ognista. Perła potoczyła się po ołtarzu i przepadła bez śladu, najpewniej przechwycona przez duszka. Przez moment świątynia była skąpana w ciepłym blasku, z którego wyłoniło się świeże, apetyczne mięso. Dwie pulchne przepiórki, dziczy udziec, małże i szprotki. Smok, którego nakarmi łowczyni, będzie miał w czym przebierać. A może jedzenie trafi do jej własnego brzucha?

Tymczasem Axa-– to znaczy, Mackonur nie przekonał duszków do ponownej wymiany. Ale bez obaw, tamta ośmiornica nie zostanie z nim już na zawsze! W którymś momencie mięso po prostu zacznie się rozkładać.

Kwieciste Łąki:
+ 4/4 mięsa
– perła

[Mackonur]

Niestety... musiał dać za wygraną, z żalem w sercu, takim PIEKĄCYM, bolącym. Dusiło go w nocy, nie mógł spać, budził się z krzykiem! Okazało się, że tak go bolało, że nie mógł z powrotem wymienić tych ośmiorniczek na kamień szlachetny! Mackonur teoretycznie mógłby próbować kilku innych tożsamości, podając się za kogoś innego, czy coś, no ale w końcu uświadomił sobie, że za każdym razem marnuje możliwość wymiany, a ta jest bardzo wiele warta sama w sobie! Jeden kamyk, to nakarmiony głodomór, czyli bardzo dużo. Może jeszcze do czegoś się przyda to zatrute mięso? Mógłby nim otruć tego krakena, którego znaleźli z Ametystową! Z drugiej strony... czy on wtedy nie stałby się trujący? Trzeba byłoby to zobaczyć w praktyce! No, ale myśli na bok – przyszedł tutaj w jednym celu. Kamień szlachetny odłożony był w torbie, a na grzbiecie wymachiwał szczypcami krab Ctoukliss. Axarus jak gdyby nigdy nic wkroczył do komnaty wymian.
– Dzień dobry, duszkowie! Ja sobie już odpuściłem tamte ośmiorniczki... TRUDNO SIĘ MÓWI! Dzisiaj przyszedłem w sprawie interesów – jesteście gotowe na nowe układy? Mam propozycję handlową dla was! – Wyłożył na piedestał ciężko zarobiony akwamaryn, a potem popadł w... ZADUMĘ! Myślał i myślał, co by tutaj wybrać, żeby się znowu nie okazało zatrute. Może coś starego i sprawdzonego? Nie! Może wybrać wszystko.
– WIEM! Poproszę dużo homarów, ale nie mylcie z moim krabem! Homary i kraby to tacy kuzyni, no nie? Jak myślicie, duszki? Czemu one tak właściwie mają ogony, a kraby nie? Kro w przyrodzie stoi wyżej? Kraby na pewno, to najwyższa forma! Ctoukliss, a ty jak myślisz? – Zapytał jak zawsze o zdanie swojego przyjaciela Ctouklissa, a ten zeskoczył z Mackonurowego grzbietu, jak na zawołanie! Czy to już była ta krabia odpowiedź? Pewnie nie!
– Glblglblglblglblbl! – I przemówił, swymi słowami mądrości. Co to mogło znaczyć? Na pewno, że kraby są o wiele mądrzejsze, szybsze, no i w ogóle lepsze pod każdym względem od homarów, a te istnieją tylko po to, żeby kraby mogły czuć się lepiej!

//Akwamaryn za 4/4 homarów

[Narrator]

Ponieważ Mackonur wrócił do rozsądnych ofert wymiany, tym razem duszki (albo przynajmniej jeden z nich) zdecydowały się zareagować. Najpierw zniknął akwamaryn, a potem na kamiennej powierzchni ołtarza pojawiło się parę świeżo zabitych zwierząt. Zgodnie z życzeniem łowcy były to homary, nie kraby. Zostały ułożone w ładny stosik i związane dwoma wodorostami w celu ułatwienia transportu.

Mackonur:
+ 4/4 mięsa (homary)
– akwamaryn

[Mackonur]

Kolejne dwa księżyce – kolejna wizyta Mackonura. Zamierzał wrócić do wcześniejszego tempa, które nieco spowolniła cała akcja z trującymi ośmiornicami. Cóż to dzisiaj będzie za danie? No sam tak właściwie nie wiedział, dlatego wziął ze sobą Teigan, to mu trochę pomoże. Wkroczyli razem do miejsca wymian, gotowi na nowe dyskusje biznesowe! Axarus zaczął od wyłożenia waluty na stół, to znaczy... na piedestał! Tym razem był to całkiem ładny opal. Gdyby tylko dało się jakoś przyspieszyć ten cały proces... wymieniłby wtedy co najmniej kilka za jednym razem, może nawet cały majątek? Bardziej się mięso przyda smokom jego stada!
– Dzień dobry, czcigodne duszki! Przyszedłem na dyskusję w sprawie interesów. Tamte homary były cudowne, takie świeżutkie i w ogóle. – Zaczął od chwalenia duszków, co było jednocześnie szczere z jego strony, ale też miało strategię w biznesie. No więc, zapłata już była, teraz trzeba było wybrać tylko produkt.
– Na co masz ochotę, Teigan? Dzisiaj słuchamy ciebie! Nooo, wybierz śmiało. – O ile tylko kompanka nie wybierze samych kosteczek, to będzie wspaniale. Kości niby można jeść, no ale tak rzucić tym smokowi i powiedzieć, żeby się najadł? Trochę wstyd! Wilczyca myślała i myślała, aż w końcu wpadła na coś ciekawego.
– Auuu! Auuu-uuu! – Zawyła, wybierając danie dnia. Axarus tak spojrzał na nią, potem na piedestał... no sam by na to nie wpadł. Geniusz jednak czasami tkwił w prostocie. Decyzja zatem zapadła.
– To ja poproszę langusty dzisiaj, to na życzenie mojego wilczka! To takie stworzonka, podobne do krabów i homarów trochę, ale jednak całkowicie inne! Znacie tę piosenkę? "Chcę całować twoje ustaa, łapa twa chuda, a nie tłusta! Wąska całkiem jak langusta, czy to miłość, czy rozpusta". Nooo, śpiewajcie ze mną, duszkowie! – Zachęcał swych przyjaciół od biznesów do śpiewania, jak to mówią "do langusty trzeba dwojga".

//Opal za 4/4 mięsa langust

[Narrator]

Tak jak zawsze kamień złożony w ofierze przez Mackonura zniknął, nie zostawiając po sobie nawet drobinki kurzu. Następnym krokiem było zdjęcie jedzenia z ołtarza, tyle że... Nic na nim nie leżało? Axarus i Teigan czekali i czekali, aż wreszcie...
Chlust! Po kamiennej płycie spłynęła morska woda, a razem z nią pojawiły się cztery ciałka o ciemnym pancerzu.
– Te langusty? Na krągły zadek Riromiego, one są straszne. Zjedzcie je, będzie ich trochę mniej na świecie.
Duszek nie odezwał się ponownie ani nie zaśpiewał – chyba nie był w nastroju. Cóż, najważniejsze, że zamówienie zostało dostarczone!

Mackonur:
– opal
+ 4/4 mięsa (langusty)

[Pasterz Kóz]

Trochę go tutaj nie było, więc wypadało w końcu się pokazać. Podszedł po prostu bliżej do płaskiego kamienia jakim był ołtarz, położył na nim malachit i zrobił parę kroków do tyłu.
– Tym razem chciałbym mięso, choć nie mam żadnych szczególnych życzeń. Może Wy macie jakiś ciekawy pomysł? A i myśleliście nad dodaniem możliwości wymiany kamieni na zioła? – zagaił w pustkę, licząc na to, że duszki odpowiedzą. Nie muszą, ale kto wie, może się uda.

//Malachit za 4/4 mięsa

[Narrator]

Gdyby ktoś uznał duchy za istoty mogące pokierować życiem, tak jak to w swojej losowości czynili bogowie, kto wie, co mógłby osiągnąć, przychodząc tyle razy do ołtarza. Najważniejsze pytanie brzmiało jednak, czy moce tu działające nie zasługiwały na choć trochę czci, za cały swój nakład pracy!
– Wszystko byście chcieli. Może wam zaczniemy dawać rzeczy za komplementy, he? – odpowiedział mu jakiś buńczuczny głosik, podczas gdy malachit na kamieniu zadygotał i wraz z mdłym rozbłyskiem zniknął z oczu Gwieździstego.
– Przyjrzyj się im i zastanów. Wyglądają prawie jak ty, więc może znajdziecie wspólny język hahaha! – dodał złośliwie, a potem zaśmiał z własnego, genialnego żartu, gdy przed smokiem pojawiła się sterta martwych karpi. No dobrze, może duchy były zbyt niepoważne na cześć, zwłaszcza że trudno było dwa razy trafić na tego samego, ale czy chaos już nikogo nie interesował?

Gwieździsty Poranek
– malachit
+ 4/4 mięsa (karpie)

[Mackonur]

Ostatnio Axarus żył samymi langustami, homarami i żółwiami morskimi. Teraz jednak naszła go ochota na smaki młodości. Razem z Teigan wkroczyli do miejsca wymian, minęły dokładnie dwa księżyce od ostatniej transakcji. Jak zawsze, zapłata poszła na piedestał, tym razem był to koral znaleziony na poprzednim polowaniu.
– Macie może jeszcze te kałamarnice w ofercie? No brakuje mi ich smaku, dawno ich nie brałem. Duża taka, jędrna, dacie radę? Dużo zapłacę, a tak właściwie to już zapłaciłem. – Teraz tylko zostało czekać na otrzymanie towaru. Mackonur i Teigan postanowili zagrać sobie w "Wilcze, wilcze łapki", co miało im nieco umilić ten czas. Nie obejrzą się nawet, a kałamarnica już będzie na nich czekała.

Wilcze, wilcze łapki.
Idziemy do duszków
One dają nam kałamarnicę
A my im kamyczek.

Wilcze, wilcze łapki
Jesteśmy u duszków
Dały nam kiedyś langust wiele
A raz nawet dwa żółwie morskie!

Wilcze, wilcze łapki
Duszki są niezastąpione
Dały nam kałamarnicę-giganta
Może kiedyś poprosimy o bażanta?

//rubin za 4/4 mięsa kałamarnicy

[Pasterz Kóz]

Ostatnim razem duszki były nieco złośliwe, ale to nic, przychodził tutaj w interesach. Przyszedł więc i kolejny raz, podchodząc do płaskiego kamienia z paroma sztukami plechy morszczynu. Położył zioła na ołtarzyku i odsunął się nieco do tyłu.
– Tym razem proszę o zamianę morszczynu w grzybień biały – powiedział i czekał na jakieś efekty.

// 10x morszczyn z Zielnika Ziemi za 10x grzybień biały do Zielnika Ziemi

[Narrator]

Bo tam od razu złośliwe! Humor duchy miały alternatywny, dla byle śmiertelników niezrozumiały ze względu na ich przyzwyczajenie do cielesnej formy. Na szczęście jednak, przy następnej wizycie Poranek nie spotkał już żadnego śmieszka. Podobnie on, jak czekający długo wcześniej Mackonur zostali obdarowani w ciszy, dokładnie tym po co przybyli. Galaretowata kałamarnica, o którą wnosił Wodny wręcz rozlała się, ze wszystkimi swoimi mackami, na wąskim ołtarzu, ale to regularnemu klientowi nie powinno przeszkadzać.

Gwieździsty Poranek
– 10x morszczyn (zielnik Ziemi)
+ 10x grzybień biały (zielnik Ziemi)

Mackonur
– rubin
+ 4/4 mięsa (kałamarnica)

[Mackonur]

Znów przybył do miejsca wymian, znał to miejsce jak własną grotę! No normalnie jego drugi dom, tak często tutaj bywał. Wkroczył jak zawsze ze swoim wilczkiem. Tym razem miał bardzo wyjątkowe zamówienie, tak właściwie... nie potrzebował więcej mięsa, no ale zawsze może być na jakiś czarny księżyc.
– Witajcie, to ja! – TO ON. Jak prawdziwy samiec, postawił zapłatę na piedestał, a nawet jeszcze nie mówił co chce w zamian. Samice to by przyszły tutaj i zastanawiały się: "A może jakieś owoce, no nie wiem, może jednak mięso z dzika?", a on? Decyzję podjął już zanim tutaj wszedł, szybka robota, wchodzi i wychodzi.
– Ja to bym chciał raka! – Powiedział w końcu. Wiele uzdrowicieli przekręciłoby się teraz zapewne, ale oczywiście chodziło o takie stworzonka, które bardzo przypominały homary i langusty. Axarus dawno nie jadł raków, a były naprawdę smaczne! Różniło się to stworzenie głównie tym, że występowało raczej w rzekach, smak był też taki... no bardzo specyficzny, ale jednocześnie smaczny! Teigan tymczasem położyła się i obserwowała ze zniecierpliwieniem piedestału wymian.

//Rubin za 4/4 mięsa raków szlachetnych, albo jakiegoś raka-giganta

[Kuszenie Diabła]

Frar przybyła w to miejsce zirytowana swoim brakiem powodzenia w poszukiwaniu agatów. W skarbcu było ich zdecydowanie zbyt mało, smoki nie miały szczęścia w odnajdywaniu tych kamieni, a ona żeby w końcu zaspokoić swoją potrzebę perfekcjonizmu posunęła się do odwiedzenia świątyni. W tym celu przyniosła jednen szmaragd, mając nadzieję, że duszki zechcą zmienić go w piękny agat. To chociaż jeden krok bliżej do osiągnięcia idealnej liczby dziesięć.

//szmaragd-> agat, Kryształ Obieżyświata

[Narrator]

Najwyraźniej zdecydowanie Mackonura nie wystarczyło, aby zmobilizować duchy. Może nawet przeciwnie, fat że musiały znaleźć kolejny, specyficzny gatunek, specjalnie dla niego, tak wydłużył cały proces?
Na szczęście koniec końców otrzymał to co chciał, a wraz z rozświetleniem ołtarza, wyłożony rubin zamienił się w stos martwych raków.
Równie zdecydowanie, a wręcz perfekcjonistycznie, do ołtarza podeszła Frar. Dobrze, że miała to swoje osiągnięci, bowiem nawet jeśli musiała trochę poczekać, być może wymiana w świątyni, oszczędziła jej trochę nerwów.

Maconur
– rubin
+ 4/4 mięsa (raków)

Nawałnica Cieni
– szmaragd
+ agat

[Pasterz Kóz]

Poranek kolejny raz stawił się przy miejscu wymian. Zdecydowanie było to najczęściej odwiedzane przez niego miejsce. W łapie ściskał granat, który położył od razu na płaskim kamieniu.
– Cześć duszki, poproszę o jaspis – powiedział w pustkę, wiedząc, że będzie usłyszany nawet jeśli pozostawiony bez odpowiedzi. W mieszku zawieszonym na szyi tkwił kryształ obieżyświata, mający dawać mu dodatkowy możliwości wymian, a akurat potrzebował tego konkretnego kamienia na kalectwo pewnego smoka.

//granat → jaspis, Kryształ Obieżyświata

[Mackonur]

No i znowu przybył, czy można było się dziwić? Powinien dostać osiągnięcie prawdziwego klienta od Strażnika, za te liczne wymiany i duszki wprowadzone w zakłopotanie dziwnymi zamówieniami. Tym razem Axarus również był zdecydowany i decyzję podjął już przed wkroczeniem do Świątyni.
– Dzień dobry, to ja, wasz ulubiony klient! Dzisiaj postanowiłem, że będzie coś zupełnie nowego. – Orzekł, dumnie wypinając klatę do przodu. Były już raki, homary, langusty, wiele kałamarnic i nawet trujące ośmiornice, no to teraz przyszedł czas na...
– Grzybki! Chciałbym dużo najróżniejszych grzybów, ale JADALNYCH! Wcisnąłem trochę tych trujących ośmiornic od was Strażnikowi, ale chyba nie umarł, no nie? – Zażądał, tym razem jednak zadziałało przysłowie: "Mądry smok po szkodzie", raz nie sprawdził, czy tamte żółte stworzenia z kółkami są zatrute czy nie, no i dostał niejadalne mięso. Teraz już uważał na takie sytuacje!

//Granat za 4/4 grzybów różnego rodzaju, ale nie trujących

[Diamentowe Serce]

Mora nie musiała na szczęście ciągnąć za sobą Tuptającej Łuski, ale specjalnie dobierała tempo do możliwości lokomocyjnych wywerny. Licząc się z pewnymi jej ograniczeniami dobierała ścieżkę do świątyni w miarę łagodną i niewymagającą szczególnej zwinności. Od czasu do czasu rzucała okiem na swoją uczennicę. Z czasem, w trasie lekko się rozluźniła, ale i tak daleko jej było do dobrego nastroju.
Kiedy doszły do kamiennej budowli, zwolniła krok pozwalając Naedzie przyjrzeć się celowi ich podróży. Bacznie obserwowała jej reakcję i była gotowa odpowiedzieć na jej pytania. Oczywiście sama też zamierzała jej co nieco opowiedzieć.
– Tu się modlić – powiedziała i wskazała na runy wyryte na nad wejściami do poszczególnych korytarzy. Popatrzyła na Naedę. – Bogowie. Bóg. Duszki. Moce. Pomagają za modlitwy. Za kamienie szlachetne. Za mięso. My idziemy wymieniać kamienie na jedzenie. Możesz tu przychodzić, gdy masz mało am am dla smoków. Musisz dać skarb i położyć na dużym ołtarzu i zaczekać. Wystarczy w głowie pomyśleć. Jakby pomodlić się. I magia duszków przemieni kamień w mięso lub owoce – posłała jej lekki uśmiech. – Możesz wybrać typ mięsa lub owoców. Na przykład jabłka, albo gruszki. Jagody, maliny, truskawki... Jakie chcesz – usiadła i zaczęła szukać czegoś w swojej niewielkiej torbie przy szyi. W worku zagrzechotały różne przedmioty, które ze sobą nosiła. Wyciągnęła z niego 2 jaspisy. Jeden na wyciągniętej łapie, podała uczennicy. Popatrzyła w jej złote ślepia. – Trzymaj. Położysz go obok mojego i pomyślisz co byś chciała z jedzenia – powiedziała. A gdy Naeda zabrała kamień szlachetny, zaprowadziła ją do sali w Świątyni, zwanej przez smoki Miejscem wymian. Żeby tylko nie kompromitować się z taką nieoryginalną nazwą, przemilczała ten temat i wskazała Tuptającej rozległy kamień pełniący funkcję blatu.
– Tutaj. Połóż swój jaspis i powiedz... o jestem ciekawa, czy duszki znają wasz język. Powiedz w swoim języku jakąś nazwę owocu lub mięso z jakiego zwierzęcia byś chciała – postanowiła poeksperymentować. Podejrzewała, że Duszki i tak czytają w ich myślach i w razie kłopotów będą oszukiwały, ale i tak chciała spróbować. Sama położyła swój kawałek jaspisu i w głowie pomyślała o stercie świeżutkich jabłuszek.


// jaspis za 4/4 owoców (jabłek)