Smoki Wolnych Stad

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

-Dobrze, choć chodzi też o rozsądzanie sporów, oddalanie wojen oraz zajmowanie się wieloma innym sprawami. Masz może jakieś problemy albo pomysły na takowe?– spytał, ciekaw czy mógłby jakoś Zwiastującej pomóc. Lubił ją, więc na pewno starałby się jej jakoś doradzić. Ewentualnie na pewno coś wymyśli, bo przecież była całkiem mądra. A jeśli nie, to nic nie szkodzi, ma parę problemów do rozwiązania w zanadrzu.

-Powtórzę: nie ma samców, którzy mogliby to potwierdzić, bowiem jeden był na polowaniu, a drugi na arenie. Żadnych innych nie ma- powiedział. Naprawdę Zwiastująca musiała być bardzo zmęczona. Nie chciał jej tak zamęczać, ale musiał.
-Chcesz może dokończyć naukę jutro?– spytał. Sam miał jeszcze energię, był w końcu tylko nauczycielem.

-Niestety, rzeczy raczej niewiele pomogą. Podpowiem ci nieco. Podpowiedź do pierwszego rozwiązania: ci z góry. Podpowiedź do drugiego rozwiązania: nie trzeba się tym zajmować teraz, a można w przyszłości. Masz jakieś pomysły?– spytał, lekkim uśmiechem zachęcając do mocnego myślenia. Też chciał mieć to już za sobą, choć nie tak bardzo jak Zwiastująca.

-No dobrze, po wielkich trudach znalazłaś rozwiązanie- stwierdził półżartem, półserio. -Pewna piękna smoczyca cieszyła się powodzeniem, ale dwóch bardzo natarczywych smoków z jednego stada, chciało o nią walczyć. Doszło do potyczki, w której oboje zostali bardzo ranni i nikt nie wygrał. Nie mogli cały czas się bić i męczyć uzdrowicieli, bo zioła szybko by wyczerpały się. Co powinien zrobić Przywódca?

~ To samica powinna wybrać, z kim chce spędzić resztę życia. Partnerstwo jest poważną sprawą, a decyzja może mieć poważny wpływ na przyszłość. A może ona wolała kogoś innego niż akurat któregoś z tamtych dwóch? Zresztą, moim zdaniem walczenie o względy samicy jest zachowaniem niegodnym dorosłego smoka. Osobiście gdyby ktoś się o mnie bił to raczej nie wybrałabym żadnego. Zresztą, walka może zakończyć się śmiercią jednego z nich lub nawet obu z powodu odniesionych ran. Na co to komu? Tylko osłabiło by to stado ~ powiedziała dość dużo jak na siebie, więc wzięła głębszy oddech i spojrzała znowu na smoka.

//Napisaliśmy 14 postów (jak teraz odpiszesz będzie 15) ;) Tylko tak mówię :>//

-Masz absolutną rację... Ale co powinien zrobić Przywódca? Jak zadbać, aby oba smoki przeżyły, a uzdrowiciele nie tracili ziół na głupot? Do czasu, gdy przyjdą po rozum do głowy, będą niebezpieczni- stwierdził. Mediacja była bardzo przydatna dla Przywódców, wymagała od nich stanowczości oraz pewności w podejmowanych decyzjach.

//Hm... Ok, też lubię matematykę ;D Jeszcze dwa posty, jeden mój, drugi twój i koniec, masz spokój :P

-Prawda. Nie ma potrzeby posiadania smoków, którzy szkodzą stadu. To by było na tyle z nauki. Coś jeszcze czy też chcesz odlecieć, aby odpocząć? Nie wiem czy jakoś mogę dodać ci sił- stwierdził z lekko nutą smutku w głosie. Bardzo zżył się z tą samicą, a przez to, iż są w różnych stadach, nie mógł jej dopomóc magią, czy też zaproponować wspólne polowanie. Cóż, może kiedyś to się zmieni?

//Raport – Mediacja I, II

~ Myślę, że z nauki to wszystko. Tylu umiejętności ilu mnie nauczyłeś w jeden dzień kilka smoków nie nauczyłoby mnie w kilka tygodni. Nie wyobrażasz sobie mojej wdzięczności. Muszę jutro zająć się sprawami stadnymi. Mam trochę obowiązków, które chciałabym zrobić by inni mogli odpocząć. Staram się wspomagać Cień, ale zmęczenie ustępuje, więc jeśli chcesz, to możemy o czymś porozmawiać, bo mi się specjalnie nie śpieszy ~ powiedziała, uśmiechając się. Cass też niezwykle polubiła tego smoka. Pewnie jeszcze by z nim porozmawiała, ale ostateczna decyzja należy do łowcy.

//Możemy pofabulić jak chcesz ♥//

-Rzeczywiście, niewielu zdołałoby cię tylu rzeczy nauczyć w tak krótkim czasie. Może źle to o mnie świadczy, bo mam za dużo czasu?– spytał retorycznie z ledwie widocznym uśmieszkiem. -Ale pewnie, nie mam nic przeciwko. Odpoczynek to coś co smoki lubią najbardziej, a rozmowa to cenny dodatek- stwierdził, wygodnie kładąc się na brzuchu i opierając na łapach. Ogon wahadłowymi ruchami jeździł po błocie, zostawiając ślad w kształcie wachlarza. Strasznie duże skrzydła zwinięte w harmonijkę, spoczywały na bokach. Czerwone łuski miejscami były ubrudzone błotem, ale najwidoczniej nie przeszkadzało to Bezchmurnemu. Na kolcach wciąż tkwiły wiśnie, dar od Alaleyi za pomoc. Nieskazitelnie białe oczy spoglądały na Cienistą, jak zwykle uważnie się jej przyglądając.
-Wybacz mi me słowa, ale nie pasujesz mi do Cienia. Znam paru innych, którzy też duchem do niego nie należą. Cieniście nie powinni być bardziej... Bo ja wiem... Mroczni, małomówni, szaleni?– spytał, ciekaw jak to tam jest w ich stadzie.

//Tak btw. zaczęliśmy, gdy byłem Adeptem, a ty pisklakiem... Zaburzamy continuum czasoprzestrzenne i piszemy tak jak teraz jesteśmy, prawda? :P

//Tak, zaburzamy >D W fabule chyba nie ma ograniczeń jeśli chodzi o te sprawy xD//

Samica też położyła się na brzuchu naprzeciwko łowcy, z głową uniesioną by lepiej go widzieć ~ To, że masz dużo czasu i chęć poświęcania go dla innych nie świadczy o Tobie źle, a wręcz przeciwnie. Ja w wolnym czasie staram się poświęcać każdą sekundę stadu, by je wspomóc w jakikolwiek sposób. Może jeszcze jako adeptka nie jestem w stanie pomóc w dużym stopniu, ale cóż. Staram się robić coś po za naukami. Nie skupiam się tylko na sobie ~ powiedziała, leciutko się uśmiechając. Ogonem owinęła swoje ciało od lewej strony. Wysłuchała go uważnie, uśmiechając się szerzej ~ Znasz może Chłodnego Kolca? To mój brat. Jesteśmy dziećmi Esencji Maddary. Myślę, że o niej słyszałeś. Jest na tych ziemiach od urodzenia, a obecnie ma prawie dziewięćdziesiąt księżyców. Jako młoda smoczyca Wody była pełna życia, niczym pisklę. Jednak gdy jej rodzinne stado się rozpadło i dołączyła do Cienia, werwa przygasła, i zrobiła się spokojniejsza. Ona w pewnym sensie wprowadziła do naszego stada spokojne charaktery. Moim ojcem jest co prawda Instynkt Zabójcy, brat Uśmiechu. Charaktery mają bardzo podobne, jeśli nie identyczne. Ale najwyraźniej jego geny słabo się ukazały we mnie i moim bracie ~ powiedziała spokojnie, po czym wzięła głębszy oddech. Ale się rozgadała.

Uważnie wysłuchał Zwiastującej, zainteresowany tym co mówiła, przypominając sobie co nieco.
-Tak, Chłodnego ze dwa razy nakarmiłem. Do tego nauczyłem go magii obrony oraz magii ataku, do których miał talent, a potem uzupełniliśmy swoją wiedzę. Był bardzo miły, wręcz tryskał radością. Co do twojej mamy... Pamiętam ją z Wody. Ledwo, ledwo, ale byłem wtedy pisklakiem. Ostatnio też ją karmiłem. Łowca często poznaje smoki podczas ofiarowywania im jedzenia. Co do Instynktu, nie miałem okazji go poznać- stwierdził. -Skoro ty opowiedziałaś o swojej rodzinie to ja też opowiem. Jestem niesamowicie podobny do mamy, Niewypowiedzianego Zaklęcia. Po niej mam oczy, łuski... I takie tam. Ojca nie znam, nawet nie wiem czy żyje. Nigdy nie dowiedziałem się kim jest ani też on najwidoczniej zbytnio się mną nie interesował. Albo nawet nie wiedział, że jestem. Nie wiem czy jestem w choćby drobnym elemencie podobny do niego. U mnie działały geny matki, podobnie jak u Ciebie. Miałem jeszcze siostrę, Chropowatą Łuskę. Wielu rzeczy mnie nauczyła, aspirowała na Czarodziejkę. Była nawet pod wrażeniem moich pomysłów podczas nauki magii. Niestety, po przejściu do Ziemi, obecnie Życia, zniknęła. Mama też, tyle że wcześniej. Sądzę, że umarły i udały się do duchów przodków, ale nie rozpaczam zbytnio nad tym. Takie jest przecież smocze życie- stwierdził, z cichym westchnięciem, a przez jego pysk przemknął smutek, który jednak po chwili zniknął, ustępując miejsca na powrót beznamiętnemu wyrazowi pyska.

//Jej, mini event czy coś takiego ;D

-Słyszałaś?– spytał, aby upewnić się, że nic mu się nie przesłyszało. Nie było zapachu ani nie widział źródła dźwięku. Warto to jednak sprawdzić. Obrócił się do tyłu, bo tam zlokalizował "to coś", a następnie ruszył w kierunku gęstych zarośli. Mimo, że były gęste, może uda mu się przez nie przejść, a jeśli nie to poszuka okrężnej drogi. Był gotowy działać, gdyby natrafił na coś niebezpiecznego, a zamiast skaleczonego zwierzęcia albo smoka, byłaby to pułapka. Albo czyiś żart, ale chyba nikt by tego nie zrobił. W każdym razie, jego zmysły były niezwykle czujne, zwłaszcza wzrok przeczesujący zarośla do których się zbliżał i do których za chwilę wejdzie, w celu zbadania całej sprawy.

Adeptka słuchała z zainteresowaniem Bezchmurnego, gdy nagle do jej uszu dobiegł dziwny dźwięk. Była noc, a jedynym światłem były gwiazdy i księżyc.
~ Tak. Idę z Tobą ~ powiedziała i wstała, ruszając za Bezchmurnym. Szła za nim, często spoglądając do tyłu, by w razie niebezpieczeństwa zareagować w porę. Miała wytężony zmysły, zwłaszcza wzrok, który miała wyjątkowo ostry. Poruszała się bezszelestnie, idąc w krzaki, za łowca. Nie wiedziała, czego się spodziewać.
To było niepokojące, musieli być ostrożni.

//Evencik, jupi! ♥//

//Nie cieszyłbym się tak bardzo ;)//

Czy rozważnie było wchodzić tak po prostu w krzaki, nie sprawdzając w ogóle tego co mamy pod łapami?
Bezchmurne Niebo zauważyło jakieś pięć ogonów przed sobą sylwetkę humanoida w ciemnej skórze i z kapturem naciągniętym na głowę, który trzymał jakiś duży, prosty kij z ostrym zakończeniem. W chwili, kiedy został zauważony, pojawiła się przy nim wyverna, która zaskrzeczała cicho mniej więcej w ten sam sposób co wcześniej na którą wskoczył i cichym cykaniem wydał jej nakaz do odlotu, a ta niebywale szybko się rozpędziła i wzbiła w powietrze, znikając chwilę później w kanionie...
Łowca Życia jednak miał inny problem w tej chwili, niż jeździec wyverny... Zauważył bowiem, że krzaki, które mija, zaczynają się same przewracać, a on właśnie potrącił łapami coś niebywałego. Był to jakiś stary sznur wykonany z przedziwnego materiału... Nie było jednak czasu na myślenie o tym. Łowca usłyszał zapadkę. Zapewne jakaś pułapka! Czy zrobi unik? Czy zarazem narazi na niebezpieczeństwo smoczycę za sobą?
Ona również usłyszała dźwięk, ale nie miała pojęcia co go spowodowało, a więc jej czas reakcji będzie znacznie gorszy...

//Twój wybór ;)//