Diamentowy Strumień

[Szaleństwo Cieni]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Kerrenthar nie kazał Adeptce długo czekać. Akurat nie miał nic do roboty. Nadleciał od strony terenów Cienia. Na Szmaragdową w pewnym momencie padł spory cień, a ona ujrzała lądującego z rozsuniętymi szeroko, postrzępionymi skrzydłami Wojownika. Cienisty opadł ciężko na ziemię przed nią, zagłębiając szpony w piach i wzniecając tumany kurzu. Potrząsnął łbem z cichym warkotem i wbił w nią spojrzenie szkarłatnych ślepi. Uśmiechnął się szelmowsko na powitanie.
– Witam – wymruczał gardłowo. – Kerrenthar – przedstawił się, odruchowo cienistym mianem, jakoś zapominając o tym drugim, mniej dlań istotnym.
Jako ekstrawertyk i niezbyt normalny smok, który niekoniecznie umiał wpasowywać się w normy społeczne, bezczelnie przesunął wzrokiem po całym ciele Szmaragdowej Łuski aż po koniec ogona. Mniam. – Masz fajne futrooo. Dasz mi kosmyk? – spytał zachrypniętym głosem, przeciągając nieco końcowe samogłoski.

[Zmierzch Gwiazd]

Szmaragdowa wstała energicznie gdy tylko zauważyła ogromny cień sunący w jej stronę. Stanęła na równych łapach i spojrzała się na fioletowołuskiego smoka. Odwzajemniła uśmiech jednakże ten na jej pyszczku nie był szelmowski lecz po prostu radosny. Skłoniła się przed smokiem w geście szacunku. Wyprostowała się i postanowiła że również się przedstawi.
– Witaj Kerrentharze. Jestem Szmaragdowa Łuska – Smoczyca również się przedstawiła.
Udawała że nie widzi jak się na nią patrzy. I potem do jej uszu dobiegła dosyć niecodzienna prośba... Szmaragdowa nie ukrywała zdziwienia. Chciał jej futra ? Po co mu jej futro ? Po chwili zastanowienia jednak zdecydowała się to zrobić... Wyrwała malutki kosmyk futra i położyła go przed cienistym. Nie wiedziała po co , ale skoro chciał. Na jej ciele prawie nie było widać ubytku. W końcu jej futro było gęste. Spojrzała się w oczy smoka i czekała na jego słowa. Myślał że Veles tego nie zrobi ? Mylił się. Veles była o wiele twardsza , niż wyglądała a w jej ciele biło waleczne serce.

[Szaleństwo Cieni]

Kerrenthar wyszczerzył zębiska z zadowoleniem. Nie, wcale nie sądził, że smoczyca mu nie da. Wiedział, że mu da, bo przecież co było w tym dziwnego? Samiec po prostu uwielbiał futro i pióra i kolekcjonował je – smocze – ale miał zasadę, że musiało to być mu podarowane. Takie znalezione się nie liczyło.
– Dziękiii – wychrypiał, zaczepiając futro pomiędzy swoimi kolcami na szyi. ładnie pachniało. Kolejny pęczek do kolekcji. Wlepił wzrok w Veles.
– Więc w czym mogę ci pomóc?

[Zmierzch Gwiazd]

Patrzyła na niego uważnie. Jeszcze nigdy nie spotkała się z taką prośbą. No ale co tam, przecież to był tylko malutki kosmyk.
– Chciałabym, żebyś nauczył mnie bronić się przed innymi smokami ale również i drapieżnikami które spotkam na polowaniach. To dla mnie bardzo ważne – Powiedziała.
Nadal patrzyła się na cienistego. Czy zgodzi się ją uczyć ? Słyszała już kiedyś os ojca że Kerrenthar jest w tym dobry dlatego zwróciła się akuratnie do niego a nie do innego smoka.

[Szaleństwo Cieni]

Słysząc prośbę, Kerrenthar zapatrzył się na moment w dal, jak gdyby rozmyślał. Zaraz potem potrząsnął łbem i zamrugał.
– Oczywiścieee – wychrypiał. Na szczęście nie był podczas nauk tak okrutny i bezlitosny, jak swój ojciec. Był od niego ogólnie znacznie milszy. Cofnął się na odległość dwóch skoków, by zrobić im przestrzeń do walki, bo tak najlepiej się uczyć. – Znasz teorięęę? Rodzaje obronyyy? Pozycję do obronyyy? – wychrypiał, przyglądając się jej uważnie.

[Zmierzch Gwiazd]

– Niestety nie znam. Ale zgaduje że pozycja do obrony wygląda mniej więcej tak – Powiedziała i ustawiła się w pozycji o której właśnie mówiła.
Ugięła delikatnie łapy jak do skoku. Skrzydła przycisnęła do ciała najmocniej jak potrafiła. Ogon lużno i lekko nad ziemią. Głowa schylona. Jej ciało tworzyło teraz niemalże linię prostą. Napięła mięśnie i lekko zmrużuła oczy. Spojrzała się na swojego nauczyciela pytająco. Nikt jej wcześniej nie mówił jak ma wyglądać pozycja do obrony czy też jakie są rodzaje. Jedynie się domyślała że pozycja ma wyglądać podobnie jak przy skokach bądź biegu.

[Szaleństwo Cieni]

Kerrenthar przyjrzał się uważnie pozycji Szmaragdowej i wyszczerzył zębiska w krzywym uśmieszku.
– Doskonaleee – wymruczał. Nie czekał, nie dawał ostrzeżenia. Rozsunął pysk, z wnętrza jego gardła wydobył się ognisty blask zwiastujący ogień. Celował prosto w przednią prawą łapę Adeptki, chcąc spopielić jej trochę to ładne futerko. Silny, długi snop ognia uderzył prosto w to miejsce, z trzaskiem nagrzewając powietrze naokoło, które zaczęło drżeć od żaru.

[Zmierzch Gwiazd]

Uśmiechnęła się do cienistego nie zmieniając pozycji. Spodziewała się że teraz wojownik wprowadzi ją w rodzaje obrony ale myliła się. Rozszerzyła szerzej oczy ze zdumienia. Gdy tylko zauważyła jak z paszczy samca wydobywa się ogień, prawie natychmiastowo ugięła bardziej łapki i odbiła się od ziemi uskakując w bok. Patrzyła się na smoka z iskierkami w oczach. Czyli to tak zamierza ją uczyć ? Niech będzie. Nauka w praktyce jest lepsza niż w samej teori. Veles była gotowa na kolejne uniki. Gdyby nie to, że to tylko nauka obrony a nie prawdziwa walka, to teraz zapewne Adeptka doskoczyła do samca i przejechała mu pazurami po szyji. Jednak nie ćwiczyła teraz ataku, lecz obronę dlatego też po uniku zastygła w bezruchu szykując się na kolejny atak os strony nauczyciela.

[Szaleństwo Cieni]

Kerrenthar nie czekał i nie zamierza dawać Adepce czasu na przyzwyczajenie się do sytuacji, rozeznanie czy skupienie. Gdy tylko ta zaczęła unik, Kerrenthar również skoczył w jej kierunku. Wylądował tuż przed nią, jednakże jeszcze podczas skoku zaczął się obracać w bok wokół własnej osi. Kiedy wylądował na mocno ugiętych łapach, jego ogon mknął już silnie, niczym bat w kierunku łap zielonofutrej smoczycy. Chciał jej je podciąć, by straciła równowagę i runęła na ziemię.

[Zmierzch Gwiazd]

Szmaragdowa obserwowała uważnie ruchy Kerrenthara. Nie zamierzała spuszczać z niego wzroku. Każdy jego atak szybko analizowała w głowie i obmyślała szybko sposób w jaki mogłaby się obronić. Gdy tylko zauważyła mknący w stronę jej łap, ogon fioletowołuskiego samca, ugięła mocno łapy i wyskoczyła w górę. Była w powietrzu wystarczająco długo, żeby atak się nie powiódł. Ogon śmignął pod jej łapami a Szmaragdowa wylądowała na ziemi bezpiecznie. Dodatkowo dla pewności odskoczyła jeszcze w tył aby nie stać tak blisko przeciwnika. Nie wiadomo przecież co by zrobił. Czekała na kolejny atak cienistego z zapartym tchem .

[Szaleństwo Cieni]

Fioletowołuski wyprostował się, kiedy Adeptka po raz kolejny sprawnie uniknęła jego ataku.
– Dobraaa – oznajmił. Czas przejść do teorii. – To, co robisz, to są uniki, czyli próbujesz uskoczyć, odturlać się bądź w jakikolwiek inny sposób uciec od atakuuu. Ale można też bronić się swoim ciałem, używając siłyyy. Zablokować bądź sparować – wytłumaczył. Szmaragdowa nie wyglądała na silną, ale znać te sposoby musiała.
– Spróbuj się tak obronić – polecił, po czym doskoczył do smoczycy, unosząc prawą przednią łapę, którą zamachnął się i uderzył, celując szponami w prawy bark Adeptki. Nie włożył to całej swej siły, bo by ją przypadkiem pokiereszował.

[Zmierzch Gwiazd]

Wcześniej uniki, teraz czas na bloki. Szmaragdowa nie była aż taka silna ale i nawet tego chciała się nauczyć. Patrzyła uważnie na Kerrenthara. Starała się szybko analizować jego ruchy i równie błyskawicznie reagować. Gdyby miała wykonać unik, To najpewniej odskoczyła do tyłu aby pazury cienistego przecięły jedynie powietrze. Ale teraz miała wykonać blok. Nie za bardzo wiedziała jak się za to zabrać więc po prostu lewą łapą chciała trafić wojownika w przedramię i zablokować zamach łapy. Włożyła w to całą swoją siłę, bowiem łapę tak silnego smoka jak ten, którego miała przed sobą, z pewnością nie będzie łatwo zablokować.

[Szaleństwo Cieni]

Kerrenthar nie włożył w swój atak całej swej siły, nie chciał przecież zrobić młodej krzywdy. Jedynie pokazać, jak wygląda atak siłowy i przy okazji dać jej możliwość do obrony w tenże sposób. Zapewne nie będzie go używać często, ale czasami są sytuacje, które zmuszają smoki do walki w mniej wygodny dla siebie sposób.
Gdy tylko jego łapa natknęła się na łapę smoczycy, samiec zabrał ją. Obrócił się gwałtownie w miejscu, posyłając w stronę klatki piersiowej Adeptki swój długi, biczowaty ogon. Nie na tyle mocno, by zrobić jej krzywdę, ale na pewno na tyle, by mocno zabolało i pozbawiło ją dechu na krótką chwilę.

[Zmierzch Gwiazd]

Veles uśmiechnęła się chytro szczerząc kiełki w drapieżnym uśmiechu. Ta nauka obrony i unikanie oraz blokowanie ataków cienistego samca sprawiały jej dużo radości.
Ale dość o jej uczuciach przecież czas się bronić ! Gdy tylko zauważyła źe biczowaty ogon fioletowołuskiego szybko sunie w kierunku jej klatki piersiowej, Szmaragdowa Łuska od razu przeszła do uniku. Tym razem nie chciała blokować, głównie dlatego że nie wiedziała jak zablokować cios ogonem. Celował dość wysoko więc Adeptka błyskawicznie ugięła łapy napinając wszystkie mięśnie swojego ciała i przywarła do ziemi jak poparzona.Starała się możliwie jak najbardziej przywrzeć do ziemi żeby ogon nie zahaczył o jej rogi lub inną część ciała. Następnie równie zwinnie odrutlała się na bok unikając tym samym ataku cienistego. Szybko zerwała się na równe łapy i ponownie przyjęła pozycję do obrony. Ugięte łapy, ogon nieco wyżej. Głowa lekko schylona a skrzydła mocno przyciśnięte do boków jej ciała. Patrzyła uważnie ja Kerrenthara. Czekała na jego kolejny atak. W jej wzroku było widać zapał.

[Szaleństwo Cieni]

Kerrenthar wyprostował się, stając przodem do smoczycy.
– Dobrzeee. Ale miałaś nadal używać siły, a nie umykać jak zajączek – wychrypiał. – Jeszcze raz – stwierdził.
Ugiął łapy i doskoczył do Szmaragdowej, po czym napinając mięśnie szyi i karku oraz zadzierając łeb w dół, wyrzucił go w przód silnie. Chciał uderzyć ją porożem w bark i przewrócić.

[Zmierzch Gwiazd]

Sksrciła się w duchu za to że nie umiała zablokować ataku ogonem. Przecież gdyby chwilę pomyślała to napewno coś by wymyśliła. Nie zastanawiając się nad tym dłużej, tym razem chciała zablokować cios Kerrenthara.
Wyciągnęła szybko swoją prawą łapę w stronę jego szyji i silnym ruchem odepchnęła łeb smoka w prawo chcąc udaremnić atak fioletowołuskiego. Włożyła w to całą swoją siłę. Przecież nie łatwo jest zablokować atak smoka o wiele starszego od siebie a przede wszystkim o wiele bardziej doświadczonego. Wbiła wzrok w samca i czekała na jego następne posunięcie.

[Szaleństwo Cieni]

Kerrenthar czując obronę Szmaragdowej, słabsza znacznie niż jego atak, ale jednak, odpuścił i nie naciskał dalej. Skinął lekko łbem.
– Dobrzeee. Za rogi najlepiej chwycić oburącz i przytrzymać, to działa lepiej niż jedno odepchnięciee – poradził smoczycy gardłowym głosem i sapnął. Wziął głęboki wdech i rozsunął pysk, po czym zionął gorącym ogniem prosto w jej zadek.

// po twoim odpisie raport z Obrony I

[Zmierzch Gwiazd]

Również skinęła mu łbem. Kerranthar miał rację. Mogła to inaczej rozegrać. Przecież drapieżnik na polowaniu nie będzie jej oszczędzał.
– Następnym razem zastosuje się do twojej rady – Odpowiedziała spokojnie.
Spojrzała się na Kerrenthara i błyskawicznie przeszła do reakcji.Chce jej przypiec futerko na zadzie ? Nie ma mowy ! Była dostatecznie blisko niego żeby zablokować jego atak ale jak do licha miała zablokować ogień wydobywający się z jego gardzieli ?! Napewno jest jakiś sposób. Po krótkiej chwili zastanowienia nareszcie wymyśliła. Szybko zamachnęła się ogonem i uderzyła go mocno w policzek mając nadzieję że dzięki temu Smok spudłuje.

[Szaleństwo Cieni]

Istotnie, uderzenie ogonem w polik nie było przyjemne i nieco przechyliło łeb samca w bok, przez co ten nie trafił w jej zadek, a nieco ponad jej ogonem. Skrzywił się i mlasnął, kiedy ugryzł się w język.
– Doskonale! Choć gdybyś stała dalej, miałabyś większy problem – wymruczał gardłowo. – To by było na tyle. Czy coś jeszcze? – spytał, przechylając łeb.

[Zmierzch Gwiazd]

Uśmiechnęła się i skłoniła przed nim.
– Dziękuję to wszystko – Powiedziała radośnie.
Nareszcie nauczyła się bronić ! Z szerokim uśmiechem na pyszczku spojrzała w stronę terenów wody.
– Przepraszam ale muszę już iść. Jestem ci wdzięczna za to że mnie tyle nauczyłeś. Bywaj Kerrentharze – Powiedziała i skłoniła się jeszcze raz po czym rozłożyła skrzydła i odleciał w kierunku swojej groty na terenach wody

/Zt

[Figlarne Serce]

Figlarna przyleciała nad strumień, aby napić się nieco chłodnej wody, gdyż od pewnego czasu nie czuła się za dobrze. Jej konkretnym problemem był niesamowicie uciążliwy ból głowy, który utrudniał zebranie myśli. A szczerze pragnęłaby już móc w końcu zająć się nauką magii, bo jak tak dalej pójdzie to w końcu nie uda jej się zostać uzdrowicielką. Bardzo się martwiła co z tym zrobić. Czerwieni Kaliny nie widziała już od jakiegoś czasu, a nie bardzo wiedziała czy powinna na nią czekać czy też zwrócić się o pomoc do kogoś innego. Coś jednak trzeba zrobić zanim jej stan zacznie się pogarszać. Westchnęła, a napiwszy się trochę ze strumienia położyła się na brzegu z cichutkim jękiem nakrywając swój biedny obolały łeb obiema łapami.