Miejsce wymian

[Dzika Gwiazda]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Pojawiła się tutaj i Zaranna. Nie zaskoczyła jej obecność Krwistego. Z racji epidemii wściekłych dzików, na polowaniach szło im słabo – wracali z małą liczbą mięsa, okupioną ogromną liczbą ran. Na szczęście dla zielonołuskiej bystre oczy dość łatwo wypatrywały kamieni, które mogła wymienić na świątynnym ołtarzu. Kiwnęła głową Krwistemu, kładąc na zimnym kamieniu jeden z rubinów znalezionych przez Azurę. Odsunęła się, czekając aż zadziałają boskie siły.

// x1 rubin

[Administrator]

//Krwisty, odsyłam do pierwszego posta :)

Krwisty Kolec rzadko interesował się bogami, a bogowie najwyraźniej i tak nie interesowali się Adeptem, bowiem jego kamienie jak leżały, tak leżały. Młody Adept wykazał się wielką zachłannością, a takowej panteon Wolnych Stad nie popierał. Tymczasem przybyła tutaj także stadna koleżanka wyżej wymienionego. Ona przynajmniej wiedziała jak się zachować. Rubin zabłysnął, zamigotał i znikł. Na jego miejscu zaś pojawił się dorodny żubr, martwy. Świeżość jego mięsa była zadowalająca.

//Zaranna Łuska: – rubin
+ 4/4 mięsa (żubr)

[Dzika Gwiazda]

Zaranna podeszła i wzięła w paszczę swoje wymienione mięso. Zerknęła na Krwistego, który położył dwa kamienie i nie przyniosło to żadnego efektu.
– Jenen kamien...– wymamrotała nierywaźnie, trzymając swoją zdobycz. – Jenen na hraz. – mrugnęła do niego i wyszła nieśpiesznym krokiem ze świątyni.

[Ostatnie Ogniwo]

Poczekałem chwilę i nic się nie stało. Zaranna otrzymała swój przydział i wtedy usłyszałem jej szept. Jeden kamień? Nikt mi o tym nigdy nie mówił, a to wszystko wyjaśniało czemu nic nie dostałem. Zabrałem granat i odesłałem go do kryjówki. Teraz przede mną leżał diament. Jeden kamień tak jak mówiła łowczyni. Usiadłem i czekałem dalej, nie wyjdę stąd bez mięsa.

// 1x diament

[Administrator]

Podpowiedź Zarannej była trafna. Zachłanność czasem gubiła smoki...
Tym razem kamień pozostawiony przez Krwistego także zamigotał i zniknął. Zamiast niego przed samcem pojawił się spory kopczyk ryb – karpi. Nietypowy przysmak, rzadko przez któreś smoki spożywany był teraz własnością Adepta Ziemi.

– diament
+ 4/4 mięsa (karp)

[Cień Kruka]

//Kamuflaż uniemożliwia innym smokom wywęszenie Feridy

Przed przybyciem tutaj Ferida napracowała się nad ukryciem swojego zapachu. Długo tarzała się w różnych mocno pachnących ziołach, skutkiem czego czuć ją było raczej spichlerzem uzdrowiciela, niż smokiem. U boku smoczycy biegła smukła młoda wilczyca – Javire.
To był pierwszy raz, gdy smoczyca pozwoliła kompance opuścić kryjówkę. Wilczyca również niosła na sobie ciężki zapach ziół, które wtarła w jej futro Samotniczka. Ale dziś obie były głodne, potrzebowały zapasów. Ferida musiała wykarmić siebie, wilczycę, a także zebrać mięso na zapłatę za prawo do życia – bez pomocy bogów się więc nie obejdzie.
Choć czuła ściskanie w sercu, trwoniąc spadek po mamie, nie miała wyboru. Położyła na kamieniu ofiarnym duży, lśniący szafir, po czym pochyliła łeb. Miała nadzieję, że bogowie po raz kolejny okażą jej łaskę.

[Administrator]

Twój kamuflaż był mierny, ale był. Udało ci się zatrzeć ślady na tyle, by nikt niepożądany cię nie wywęszył...no prawie. Bowiem twoja kompana pachniała tobą intensywnie i ktokolwiek, kto przybędzie w to miejsce po tobie zdecydowanie będzie mógł wywęszyć jej zapach.

Ale mniejsza o kamuflaż, przybyłaś tu bowiem w konkretnym celu. Chciałaś mięsa. Szafir, który przyniosłaś i złożyłaś w ramach wymiany z bogami zamigotał i znikł. Przez chwilę myślałaś, że nic się więcej nie wydarzy, jednak po chwili zamiast kamienia, leżał martwy, świeżo zabity tur. Duży zwierz zdecydowanie będzie w stanie zaspokoić głód dorosłego smoka.

– szafir
+ 4/4 mięsa (tur)

[Cień Kruka]

Ferida skinęła łbem w niemym podziękowaniu. Wzięła żubra i ruszyła z nim do swojej kryjówki, nie chcąc przeciągać czasu obecności na terenach wspólnych. Już i tak bardzo wiele ryzykowała. Jednak zdobyła to, po co tu przyszła – miała mięso. Nie dość mięsa, by zaspokoić głód ich obu, jednak zawsze był to jakiś początek.
Pozostawała nadzieja, że resztę zdoła zdobyć na polowaniu.

[Dzika Gwiazda]

Zaranna zaczynała być coraz częstszym gościem w świątynnych jaskiniach. Odwiedzała ją nie tylko, żeby zwierzyć się bogom ze swoich myśli, prosić i dziękować, ale także żeby wspomóc swoje stada, korzystając z nadprzyrodzonej pomocy. Smoczyca powoli podeszła do ołtarza, mrużąc lekko oczy przed emanującym od niego światłem. Położyła na nim rubin, ostatnim kamień, który udało jej się znaleźć na ostatnim, słabym polowaniu, a potem odeszła kawałek, aby światło, które towarzyszyło zwykle przemianie nie oślepiło jej. Niewiele, ale zawsze nakarmi jednego smoka więcej.

// x1 rubin

[Administrator]

Krwisty kamień zamigotał i znikł. Zamiast niego, na ołtarzu pojawiły się truchła ptaków. Po ich wyglądzie mogłaś być pewna, że masz przed sobą żurawie, świeże, jeszcze ciepłe. Było ich tyle, by bez problemu zaspokoić smoczy głód. Na zapach mięsa ptactwa aż ślinka ciekła...

– rubin
+ 4/4 mięsa (żurawie)

[Dzika Gwiazda]

Czasami zastanawiała się czy ktoś jest tu tak częstym gościem jak ona. Miała nadzieję, że bogowie nie będą mieli jej w końcu dość, wszak nie przychodziła z pustymi łapami. Dokładnie tak jak dzisiaj, gdy po raz kolejny zmierzała do Miejsca Wymian, by położyć na stole piękny szafir. Błękitny kamień wyglądał wyjątkowo ładnie w delikatnym, miękkim świetle promenującym ze stołu. Zaranna odsunęła się kawałek, przysiadając na zadku, by poczekać aż niezwykła przemiana się zakończy. Za każdym razem oglądanie tego było dla niej tak samo fascynujące jak za pierwszym, wszak miała przed sobą namacalne dowody boskiej działalności. "Chwała niech będzie Immanorowi, a jego łuski niech opromieniają naszą drogę." – pomyślała, czując w sercu wdzięczność za taką możliwość zdobycia mięsa. Czasy były ciężkie, ale smocze żołądki wymagały napełnienia, niezależnie od tego czy wiodło się dobrze, czy też nie. Liczyła się każda dodatkowa opcja.

// szafir za mięsko

[Administrator]

I jak zwykle, bogowie wymienili się z tobą. Kamień znikł, a na jego miejscu pojawiło się kilka cietrzewi. Ptaki wyglądały na świeże i pyszne. Trzeba było ci przyznać, że byłaś tutaj stałym bywalcem. Jednak czy bogom to przeszkadzało, skoro dalej się z tobą wymieniali?

– szafir
+ 4/4 mięsa (cietrzewie)

[Brzytwoskrzydły]

Usłyszał bardzo niedawno o tym miejscu więc postanowił zobaczyć, jak to magicznie kamień zmienia się w jedzenie. Wziął ze sobą swój rubin – jakoś nie lubił tych kamieni. Skoro jest czerwony to może zamieni się w mięso, bowiem nie trawił on owoców. Na dziwnym ołtarzu położył więc swój kamień i wpatrzony w (jeszcze) swoją własności, czekał aż te zmieni się w mięso. Po chwili zdał sobie sprawę, że może trzeba jasno określić co sie chce za kamień? Aby mieć pewność powiedział, ni to do kamienia ni to w pustkę
– Chcę mięso za ten rubin
Ponoć bogowie sprawiają, że smoki mogą sobie tak zamieniać kamienie na mięso lub owoce. Tnący jednak nie należał do tych, co darzyli szacunkiem czy chociażby wierzyli w takie rzeczy. Jedynym logicznym dla niego wyjaśnieniem była madara, która w tym miejscu musiała być niezwykle silna. Nie potrzebował więcej jedzenia, równie dobrze mógłby położyć kilka kamieni ale wolał się z nimi nie rozstawać. Wpatrzony dalej w rubin, czekał licząc po ilu uderzeniach serca rubin zmieni się w mięso.


//rubin na mięso

[Administrator]

Patrzyłeś i patrzyłeś. Nic się jednak nie wydarzyło, a kamień jak leżał, tak leżał. Czy coś zrobiłeś nie tak? Najwyraźniej. Może chodziło o rodzaj kamienia? A może o to, co powiedziałeś? A może warto prosić bogów o coś, a nie żądać? Któż to raczy wiedzieć? Tak czy owak, Tnący Kolec obył się smakiem.

[Brzytwoskrzydły]

Przez dłuższy czas nic się nie działo, Tnący zaczynał się irytować ale nie dał po sobie tego poznać. Całkiem możliwe było, według niego oczywiście, że madara zachowuje się tutaj jak te tajemnicze duszki. Ma to swoją inteligencję a znając takie sytuacje, adept jedynie wywrócił ślepiami i powiedział nieco niechętnie
– Proszę...?
Chociaż pierwszy raz spotkał się z takim rodzajem inteligentnej magi, może jakby był tutaj inny smok to coś by mu doradził. Jeden jedyny raz. Tak czy inaczej dla pewności poszkrobał pazurami o "ołtarz" jakby chcąc go delikatnie zachęcić do ruszenia swoją madarą i zmienienia kamień w mięso.

[Administrator]

Czasy były trudne. Mwanu akurat przybył do stada gdy zwierzyna była wychudzona, pogoda paskudna i nawet łowcy nie mieli czym nakarmić. Obiecał sobie, że na następną zimę dobrze się przygotuje. Ech, nie lubił tej pory roku. Rozumiał jej znaczenie w przyrodzie, ale nie zmieniało to faktu że po prostu była dla niego bardzo nieprzyjemna. Nie znosił zimna i śniegu.
Cicho podszedł do ołtarza, jakby obawiał się że naruszy pokój tego świętego miejsca.
– Pokój wam, bogowie. Przybyłem tu by wymienić ten oto kamień na jedzenie. Czy mogę prosić o porcję mięsa lub owoców, taką by zaspokoić głód? Ciężkie czasy nastały. – następnie położył na ołtarzu rubin. Żal mu było rozstawać się z tym kamieniem, ale bardziej cenił sobie zdrowie niż klejnoty. Cofnął się i przymknął oczy, oczekując silnego rozbłysku światła lub czegoś podobnego.