Wyspa na Jeziorze

[Krewetkowe Lato]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Shenjë nie myślała o rzeczach tak trywialnych jak strategia. Bardziej rozmyślała o tym, jak odegra swoją postać!! Nie wiedziała o niej wiele, więc będzie musiała improwizować. Zaczekała, aż Słoneczny wykona swój ruch, nim sama wskoczyła do akcji!!
– Mój Czarodziej gapi się w szoku na turlającą się głowę... Dopiero co gapił się z wrogością na Opokę, ale na chwilę zapomnieli o swojej nieprzyjaźni, by skupić się na wspólnym wrogu!! "Ty morderco!!" krzyczy Wzburzone Wody do Buchającego Płomienia, po czym go atakuje!! – trochę teatralności nie zaszkodzi, prawda?? Tak było ciekawiej!! – Wody pochyla się i szczerzy zęby, kierując swoją maddarę pod podbrzusze Buchającego, gdzie miał powstać wielki lodowy kolec i wystrzelić z ziemi prosto w jego brzuch!! Krreeeww, flaaaaki!!!!! – gestykulowała dziko, opisując planowane efekty swojego ataku.
– Jak zaatakują go dwa smoki to się łatwo nie wywinie, któreś z nas na pewno musi trafić!! – uśmiechnęła się do szaropiórego, już jako Shenjë, a nie jej postać. Jej postać by się nie uśmiechała do Opoki!!

[Jesienna Migracja]

// z pośligiem, ale wjeżdżam!

Skrzywiła się, gdy ogłoszono jej klęskę w kolejności. Cóż, może da to unikatowy wgląd w sytuację i okazję do zareagowania na akcje pozostałych "graczy"? Zerknęła wesoło na pisklę i młodzika, czekając co też oni wymyślą.
Obca staruszka zaczęła snuć historię i oto Sikorka dowiedziała się, że była pierwszym agresorem w tej sytuacji. Szybko przybrała złowrogi wyraz pyska i strzepnęła skrzydłami, by dodać sobie nieco dramaturgii. Wczuła się w rolę i wyciągnęła przed siebie krótkie pazury na zgięciu skrzydła.
– "Kapłanka powróciła do swoich bogów." – rzuciła basowo, udając że oblizuje opisaną przez narratorkę krew z pazurów, po czym błysnęła kłami we wrogim uśmiechu – "Nikt nie zdradza sojuszników i uchodzi z tym płazem!"
Otworzyła pysk i buchnęła krótkim, niegroźnym płomieniem w niebo nad nimi, dla uzyskania efektu. W końcu imię musiało pasować, prawda? Następnie powiodła po pozostałych z łobuzerskim wyrazem pyska.
– Buchający Płomieniem obraca się w stronę Opoki i mówi śpiewnie "W obliczu Ognia nie ma miejsca na Cienie, a Woda jest wrogiem z głębi samego serca. Ale łącząc siły z Ziemią możemy stanąć zwycięsko, jako dwa Stada na Szczerbatej Skale!". A teraz to on broni się przed oboma atakami. – podrapała się po łbie, studiując uważnie tabliczkę przed sobą, po czym stuknęła ogonem w jedną z linii – Czy mogę użyć Magicznego Śpiewu jako części mojej przemowy? Skupił by się ino na Wzburzonym, bo on może dużo większą krzywdę zrobić. – przepraszająco uśmiechnęła się do Shenje po czym dodała – Buchający stworzy magiczną płomienną barierę, która ma go uchronić przed atakami z pod łap i dookoła.
Przybyła na te ziemie niedawno, ale czyż Ziemia i Ogień nie były sojusznikami już teraz? Więc naturalnym wydawało się połączyć siły. Niezależnie od tego co postanowią jej oponenci, bawiła się setnie.

[Ślepa Sprawiedliwość]

– Buchający Płomień mógł się obronić tylko przed jednym przeciwnikiem na raz więc wybrał Wzburzone Wody, który zdawał mu się być niebezpieczniejszym przeciwnikiem.

Rzuciła kostkami kilkukrotnie, szybko podsumowując sobie wyniki.

– Opoka trzy sukcesy, Wburzone też trzy ale sumarycznie jeden przez magiczny śpiew Buchającego... O, Buchający cztery sukcesy. Więc Buchający ma jedną ranę średnią od Opoki, a Buchający dostaje drobne ułatwienie dla jego następnej akcji ze względu na dużą przewagę w obronie nad Wzburzonymi. Jeszcze rzut na wytrzymałość dla Buchającego i... trzy sukcesy, więc nadal stoi.

Odłożyła na moment kostki na bok i kontynuowała swoją opowieść.

– Ziemisty sopel przywódczyni Ziemi przywalił w łeb Buchającego. Krew popłynęła z jego czoła, płynąc ciurkiem po jego nosie i skapując z podbródka. Przywódca stada Ognia na chwilę poczuł silny ból głowy, ale lada moment adrenalina dała mu nowych sił do walki. Tymczasem Wzburzonego zdekoncentrowały słowa jego przeciwnika, przez co nie wymierzył dobrze swojego strzału. Lodowy kolec roztrzaskał się na barierze z twardego ognia, co dało Buchającemu Płomieniowi zastrzyku pewności siebie.

Potem ponownie rzuciła na inicjatywę.

– Zobaczmy... Buchający jeden sukces, Opoka cztery sukcesy, a Wzburzone też jeden sukces. To nam da kolejność: Opoka Ziemi, Buchający Płomień, Wzburzone Wody. Buchający będzie przed Wzburzonymi bo ma sumarycznie więcej zręczności i percepcji.

Podrapała się po skroni.

– Pamiętajcie, że macie atuty i inne jednorazowe rzeczy, zapisane w waszych kartach postaci. Polecam z nich korzystać, bo niektóre są szczególnie silne. Może nawet użyjecie kilka na raz, nie licząc oczywiście runy, czy błysku.

---

Kolejność:
1. Opoka Ziemi (19.09-21.09)
2. Buchający Płomień (22.09-23.09)
3. Wzburzone Wody (24.09-25.09)

Buchający Płomień (czarodziej)
S: 2|W: 3|Z: 3|M: 5|P: 1|A: 4
MA,MO: 2|A,O: 1
Rany: 1x średnia
Szczęściarz: 1 sukces zamiast niepowodzenia raz na walkę
Mistyk: raz na walkę +1 sukces do ataku magicznego
Magiczny śpiew: raz na walkę odejmuje 2 sukcesy przeciwnika
Poświęcenie: raz na atak +1 sukces kosztem jednej rany lekkiej
Okazja: -1ST do następnej akcji

Opoka Ziemi (łowca)
S: 1|W: 3|Z: 5|M: 3|P: 4|A: 1
MA: 2|MO,A,O: 1
Chytry przeciwnik: raz na walkę +2 ST do akcji przeciwnika
Wybraniec bogów: raz na walkę + 1 sukces. Jeśli użyte do A/MA, kara +2 ST
Runa ataku: raz na walkę automatyczny sukces ataku i rana ciężka dla przeciwnika

Wzburzone Wody (czarodziej)
S: 1|W: 4|Z: 1|M: 5|P: 1|A: 3
MA: 3|MO: 2|A,O: 1
Rany: 1x lekka
Mistyk: raz na walkę +1 sukces do ataku magicznego
Wybraniec bogów: raz na walkę + 1 sukces. Jeśli użyte do A/MA, kara +2 ST
Magiczny śpiew: raz na walkę odejmuje 2 sukcesy przeciwnika
Błysk przyszłości: raz na walkę automatyczny sukces ataku i rana ciężka dla przeciwnika LUB raz na walkę całkowite zanegowanie jednego ataku

Ślad Chmur Ptasia Łuska Barwna Łuska

[Świat zza Chmur]

    O, więc stawiali bardziej na odgrywanie ról smoków, których nie znali? Ciekawe, choć nie czułem się na tyle pewnie, aby się w to bawić – w tej zabawie chodziło o coś innego. Słuchałem ruchów innych, patrzyłem na wyniki i myślałem nad kolejną akcją... I wymyśliłem.
    — A więc, używam chytrego przeciwnika na Buchającym Płomieniu. Ponadto przełamuję runę i atakuję Wzburzone Wody. Tworzę kamienny sztylet na wysokości jego oczu, w odległości dwóch szponów ode mnie, który ma polecieć w stronę jego prawego oka i się tam wbić głęboko, najlepiej aż do mózgu — powiedziałem dosyć mechanicznie. Miałem nadzieję, że będzie tak skuteczne jakbym chciał.

[Jesienna Migracja]

Kiwała łbem, obserwując ruchy łap starej samicy. Notowała w myślach dodatkowe zasady gry, ach w takiej sytuacji raczej była na przegranej pozycji... Ale tak wybrała, tabliczkę postaci agresora! Kiedy zadano jej ramię wydała z siebie ciche "auu!" przytykając sobie zgięcie skrzydła do piersi, jakby ją ktoś rzeczywiście trafił. Błysnęła w rozbawieniu kłami.
Wtedy zaczęła się nowa tura i... Cóż. Nowy znajomek z innego Stada nie chciał się bawić... Nudziarz trochę. Uśmiechnęła się pobłażliwie, słysząc jego suchy ton. Nie pozwoliła jednak by jego sztywniactwo zepsuło jej dobrą zabawę, zerknęła z ukosa na młodą samiczkę z jej Stada.
– Takiego obrotu sytuacji się Buchający a w życiu nie spodziewał! "Wspólniczka" jakby zwodzi, ale atakuje cel, jak zasugerował. Nie zwracaj tej uwagi na rzucane pod łapy kłody i Płomień również atakuje Wody! – przejechała wzrokiem po tabliczce, poruszając szybko oczami w poszukiwaniu detali – Wyczarowowywuje z pod swoich łap pocisk gorący tak! Że parzy jego łapy. Ale ogień leci wprost w łeb Wzburzonych Wód, bo próbując go oślepić! – z zadowoleniem zerka po pozostałych i dodaje rzeczowo – To byłoby to Poświęcenie, matulu. I szczęściarz, czy mi się nie zemdleje.
Ogon rytmicznie porusza się za jej grzbietem, a pysk szczerzy wesoło. Ciekawe co wymyśli Wody. I czy Opoka chciał zmylić ją tym atakiem? Tyle pytań. Oby nie padł w następnej rundzie.

[Krewetkowe Lato]

Ooohh, Sikorka grała świetnie!! I jeszcze próbowała obrócić Opokę przeciw Wzburzonym!! Shenjë uśmiechnęła się szeroko do żółtołuskiej, zachwycona jej sposobem grania. Szybko jednak przeniosła wzrok na Piastunkę, czekając na jej wyrok. Odgrywanie postaci było fajne, ale nie chciała przegrać!!
Nic nie zrozumiała z mechanicznego mamrotania czarnołuskiej, ale ogarnęła na tyle, by wiedzieć, że jej postać wciąż stoi na czterech łapach!! Wtedy nadeszła część opowieści, która już była znacznie bardziej zrozumiała. I bardziej epicka!! Dawała jej też pomysł na dalszą reakcję swojej postaci. Odruchowo już chciała się odezwać, by czym prędzej zareagować jako Wzburzone Wody, ale Piastunka przypomniała o inicjatywie. Ehh, będzie musiała czekać na swoją kolej strasznie długo... No trudno, taką miała postać!!
Już zwróciła wzrok na Słonecznego, czekając na jego reakcję, gdy czarnołuska ponownie się odezwała, przypominając o specjalnych zdolnościach. Racja, zupełnie wyleciało jej to z głowy!! Shenjë opuściła wzrok na swoją tabliczkę, żeby przeczytać wszystko jeszcze raz.
Nie zdążyła jednak tego zrobić, gdyż reszta graczy zaczęła już ogłaszać swoje ataki. Uniosła główkę i przyłożyła dramatycznie łapkę do piersi, gdy Słoneczny ją zaatakował, a Ziemista za nim podążyła. Na jej pysku jednak wciąż widniał zdeterminowany uśmiech!!
– Moja postać warczy w zaskoczeniu, ale zamierza się wybronić!! – zerknęła ponownie na tabliczkę, milknąc chwilowo. – Mogę użyć tego o tu, "Magicznego śpiewu" na Buchającym?? – uniosła pytający wzrok na czarnołuską, a łapką wskazała na Sikorkę. Pokiwała prędko głową, gdy otrzymała odpowiedź, natychmiast rzucając kolejne pytanie. – O, okej, a mogę użyć "Błysku przyszłości" żeby się obronić przed atakiem Opoki?? – umilkła ponownie na chwilę, póki nie uzyskała odpowiedzi. Nie była jakimś super strategiem, właściwie nie do końca wiedziała co robi, ale bawiła się przy tym świetnie!! Zwróciła spojrzenie na Słonecznego i Sikorkę, rzucając im wesoły uśmiech, nim odetchnęła i przybrała "waleczny" wyraz twarzy.
– "Sprzymierzasz się z mordercą, co?? A więc i z nim twoje miejsce, w zaświatach!!" rzuca Wody do Opoki wkurzony, czarując swoją obronę. – uniosła łapy i zaczęła nimi dziko gestykulować, zupełnie jakby sama czarowała!! – Tworzy wtedy między sobą a nią falę tsunami, która z wieeeelkim pluskiem ma unieść się z ziemi i zakryć jego łeb przed nadlatującym sztyletem!! Woda, którą stworzył, miała być na tyle burzliwa i nagła, że nawet kamień nie zdołałby jej przeciąć i na peeewno zostałby wytrącony z lotu!!! – opisywała swoją obronę z takim zapałem, jakby miał on przekonać jakoś Piastunkę do pomyślnego rzutu kośćmi!! Albo miał przekonać same kości do dobrego wyniku..?? Nie ważne, byleby się udało!!
– Nie dam rady obronić się przed Buchającym, prawda?? Ehh, przynajmniej będzie mieć utrudnienie!! – wzruszyła ramionami, już mówiąc swoim normalnym głosem, a nie sztucznie obniżonym. Ten obniżony był po to, żeby lepiej się wczuć w potężnego Przywódcę!!

[Ślepa Sprawiedliwość]

Przytaknęła dwukrotnie łbem na pytania Shenje, po czym zabrała się za rzucanie kostkami.

– Hmm, Buchający ma cztery sukcesy, a po dodaniu wszystkich bonusów i kar będą... eee... trzy sukcesy, co razem da ciężką dla Wzburzonych, no lekką dla Buchającego. Teraz wytrzymałość: jeden sukces dla Buchającego i... aj... zero sukcesów dla Wzburzonych.

Po rzutach nadszedł czas na kontynuowanie opowieści.

– Kamienny sztylet Opoki Ziemi pomknął w stronę łba Wzburzonych Wód, lecz ten, jak gdyby przewidując przyszłość przywołał wielką falę, która zmiotła pocisk z toru lotu. Sztylet wbił się w ziemię tuż obok Buchającego Płomieniami, który skupił się na wykonaniu brutalnego ataku. Mimo rozpraszającego śpiewu ognisty pocisk przywódcy Ognia uderzył prosto w ślepia Wodnego, parząc go boleśnie. Wzburzony nie był w stanie już dłużej ustać na łapach i padł na ziemię, a Buchający mógł wykreślić sobie kolejnego z przywódców na swojej tabliczce. Pozostała mu jedynie Opoka.

Ponownie sięgnęła po kostki.

– Shenje, odpadasz z gry, choć muszę powiedzieć, że szło ci bardzo dobrze. Kolejność pozostałej dwójki to będzie... hmm... Opoka Ziemi z pięcioma sukcesami, a po niej Buchający Płomieniami z czterema.

---

Kolejność:
1. Opoka Ziemi (29.09-01.10)
2. Buchający Płomień (02.10-03.10)

Buchający Płomień (czarodziej)
S: 2|W: 3|Z: 3|M: 5|P: 1|A: 4
MA,MO: 2|A,O: 1
Rany: 1x średnia, 1x lekka
Szczęściarz: 1 sukces zamiast niepowodzenia raz na walkę
Mistyk: raz na walkę +1 sukces do ataku magicznego
Magiczny śpiew: raz na walkę odejmuje 2 sukcesy przeciwnika
Poświęcenie: raz na atak +1 sukces kosztem jednej rany lekkiej

Opoka Ziemi (łowca)
S: 1|W: 3|Z: 5|M: 3|P: 4|A: 1
MA: 2|MO,A,O: 1
Chytry przeciwnik: raz na walkę +2 ST do akcji przeciwnika
Wybraniec bogów: raz na walkę + 1 sukces. Jeśli użyte do A/MA, kara +2 ST
Runa ataku: raz na walkę automatyczny sukces ataku i rana ciężka dla przeciwnika

Wzburzone Wody (czarodziej) – Mdleje!
S: 1|W: 4|Z: 1|M: 5|P: 1|A: 3
MA: 3|MO: 2|A,O: 1
Rany: 1x średnia, 1x lekka
Mistyk: raz na walkę +1 sukces do ataku magicznego
Wybraniec bogów: raz na walkę + 1 sukces. Jeśli użyte do A/MA, kara +2 ST
Magiczny śpiew: raz na walkę odejmuje 2 sukcesy przeciwnika
Błysk przyszłości: raz na walkę automatyczny sukces ataku i rana ciężka dla przeciwnika LUB raz na walkę całkowite zanegowanie jednego ataku

Barwna Łuska Ślad Chmur Ptasia Łuska

[Świat zza Chmur]

    Hm, nie zaatakowała tak jak przewidziałem, ale grunt, że zostało nas tylko dwóch. Szkoda, że odpadło pisklę, ale pewnie przychodząc tu wiedziała na co się pisze. Prawda? Teraz pozycja atakująca mi nie sprzyja, więc pora nieco zamieszać. Tym bardziej że może postać dłużej niż bym chciał.
    — Hm. Przyjmuję pozycję obronną, przygotowując się do przyjęcia ataku oponenta — powiedziałem, czekając na ruch drugiej strony.

Ptasia Łuska

[Jesienna Migracja]

Sikorka obserwowała rzuty z ciekawością, bo czuła się realnie zainwestowana w wyimaginowaną walkę, która odbywała się w słowach plecionych przez ślepą samicę. Musiała powiedzieć, że ta gra wyobraźni bawiła ją bardziej, niż się spodziewała.
Kiedy rzuty padły samica aż strzepnęła skrzydłami i przekrzywiła łeb z zainteresowaniem obserwując samca z Ognia. Co zrobi? Czy uszanuje ich przymierze czy rzuci się w ataku? Okazało się, że gracz Opoki zdał się na defensywną postawę. Interesujące.
Sikorka wypięła pierś, przyjmując na pysk arogancki wyraz, kiedy wchodziła w rolę morderczego Przywódcy Ognia.
– "Ha ha ha!" Buchający Płomień wybuchnął wybuchł złowieszczym śmiechem, widząc jak Wody pada na ziemię. – podała w narracji i powróciła do niskiego tonu, jakim udawała swoją postać – "Opoko, Opoko. Odwracasz się od innych smoków, kiedy to mój szpon przeciął powietrze! Potęga Ognia ogarnie Wolne Ziemie! Przygotuj się na śmierć." – ostatnie słowa sycząc z dramatyzmem, po czym uśmiechnęła się radośnie i pochyliła ponownie nad tabliczką – No to co mi tam się zostało? Mistyk na atak na Opokę oraz Szczęściarz ażeby nie paść na ziemię nieprzytomnym. – spojrzała znów na samca z Ognia i uśmiechnęła się przepraszająco – Niegodny czyn Buchającego, złego Przywódcy Ognia, kiedy obraca się przeciwko tej, którą namawiał do przymierza. Formuje magiczny atak, bicz z płomieni, który obraca się samodzielnie w powietrzu i mocnym smagnięciem próbuje owinąć się wokół gardła przeciwniczki.
Skinęła łbem i czekała na rzuty. W przeciwieństwie do jej postaci, Opoka nie miała ran, więc szanse, że dorwie ją w jednej turze były mikre. Ale ciekawe.

Ślepa Sprawiedliwość

[Krewetkowe Lato]

Utkwiła spojrzenie w Sekcji, czekając niecierpliwie na jej werdykt. Dalej nie do końca ogarniała, jak określała wyniki po kostkach, ale zdawała sobie sprawę, że "zero sukcesów" nie mogło być dobre. Uśmiech na pysku samiczki zrzedł lekko, ale wciąż nasłuchiwała z uwagą części fabularnej, mając nadzieję, że może jednak wciąż była w grze.
Prędko jednak przekonała się, że odpadła. Uszy zielonołuskiej opadły i spochmurniała wyraźnie. Naburmuszyła się i tupnęła nóżką, nim wyraz jej pyska zmienił się ze złości w rozczarowanie.
– No nieeee.... – jęknęła przeciągle z jawnym smutkiem w głosie, gdy Piastunka ostatecznie potwierdziła, że jej postać przegrała. – Kurczaki!! – rzuciła jeszcze, a wtedy umilkła, dając Słonecznemu i Sikorce dojść do słowa. Słuchała, jak opisują swoje ruchy i po chwili zastanowienia wstała nagle, nim Piastunka miała okazję podsumować kolejną rundę.
– Um, to ja tylko dodam krótko!! – odchrząknęła wtedy i obniżyła ponownie głos, po czym warknęła i chwyciła się łapą za pysk, opadając nagle na ziemię. – "Arrrgh, moje oczy...!! Bądź przeklęty.... Buchający.... Płomieniu...!!!" – odtworzyła jeszcze parę odgłosów mdlenia, aż podskoczyła znów na wszystkie cztery łapy, wracając do swojego normalnego głosu. – No, to Wzburzony mówi jeszcze, nim na zawsze traci przytomność!!
Nie była już tak podekscytowana, jak na początku, ale wróciło jej trochę energii!! Tak naprawdę to gra Sikorki zainspirowała młodą do ostatniego wcielenia się w postać. To było zaskakująco fajne!! Chciałaby spróbować czegoś takiego znowu... Teraz pozostawało jej obserwować rozgrywkę reszty. Siadła więc na tyłku i umilkła, obserwując dalszą grę. Po cichu kibicowała też Ziemistej, choć starała się nie odzywać by nie przeszkadzać.

[Świat zza Chmur]

    Im więcej się wczuwały, tym głupiej mi było, że sam tego nie robiłem, ale... na obecnym etapie dziwnie byłoby zacząć „odgrywać” postać, której nie znałem. Ale na przyszłość już wiem, że jeśli znowu się spotkamy, to są to osoby lubiące tego typu zabawy.
    — Tworzę lodową obrożę wokół szyi, wytrzymała niczym diament, chłodna jak lodowiec, acz rzecz jasna nie ma oddziaływać na mnie. Ma sprawić, aby bicz zacisnął się wokół niej, tym samym nie wyrządzając mi krzywdy. Wybraniec Bogów na tę akcję — powiedziałem, tym razem zwyczajnie, może nawet nieco żywo – wchodzimy w końcu w decydującą fazę starcia!

Ślepa Sprawiedliwość

[Ślepa Sprawiedliwość]

Uśmiechnęła się, słysząc jak mocno zawodnicy wczuli się w grę. Rzuciła wiec szybko kostkami i podliczyła wyniki, żeby nie wybijać graczy z rytmu.

– Buchający trzy plus jeden, Opoka zero plus jeden. To nam daje ranę średnią dla Opoki. Teraz oboje wytrzymałość... jeden i dwa, czyli oboje nadal stoją. A jeśli chodzi o inicjatywę do będzie... oj... zero dla Opoki i jeden dla Buchającego.

Ponownie wzięła kości do łapy i kontynuowała ich wspólną opowieść.

– Lodowa obręcz na szyi Opoki Ziemi zaczęła pękać i kruszyć się pod naporem ognistego bicza, aż w końcu ustąpiła. Skwierczący płomień rozciął łuski na szyi i mięso, zostawiając po sobie bolesne poparzenia. Opoka zachwiała się będąc teraz niemal tak mocno ranna jak jej przeciwnik. Po raz pierwszy też utraciła kontrolę nad sytuacją, gdyż teraz to ona będzie musiała reagować na pierwszy ruch Buchającego Płomieniami!

W taki sposób już w narracji zawarła, że w następnej kolejce pierwszym będzie Buchający. Była ciekawa co z tego wyniknie, gdyż był to chyba pierwszy raz podczas całej walki, gdy Opoka nie miała pierwszego ruchu w turze.

---

Kolejność:
1. Buchający Płomień (05.10-07.10)
2. Opoka Ziemi (08.10-09.10)

Buchający Płomień (czarodziej)
S: 2|W: 3|Z: 3|M: 5|P: 1|A: 4
MA,MO: 2|A,O: 1
Rany: 1x średnia, 1x lekka
Szczęściarz: 1 sukces zamiast niepowodzenia raz na walkę
Mistyk: raz na walkę +1 sukces do ataku magicznego
Magiczny śpiew: raz na walkę odejmuje 2 sukcesy przeciwnika
Poświęcenie: raz na atak +1 sukces kosztem jednej rany lekkiej

Opoka Ziemi (łowca)
S: 1|W: 3|Z: 5|M: 3|P: 4|A: 1
MA: 2|MO,A,O: 1
Rany: 1x średnia
Chytry przeciwnik: raz na walkę +2 ST do akcji przeciwnika
Wybraniec bogów: raz na walkę + 1 sukces. Jeśli użyte do A/MA, kara +2 ST
Runa ataku: raz na walkę automatyczny sukces ataku i rana ciężka dla przeciwnika

Wzburzone Wody (czarodziej) – Mdleje!
S: 1|W: 4|Z: 1|M: 5|P: 1|A: 3
MA: 3|MO: 2|A,O: 1
Rany: 1x średnia, 1x lekka
Mistyk: raz na walkę +1 sukces do ataku magicznego
Wybraniec bogów: raz na walkę + 1 sukces. Jeśli użyte do A/MA, kara +2 ST
Magiczny śpiew: raz na walkę odejmuje 2 sukcesy przeciwnika
Błysk przyszłości: raz na walkę automatyczny sukces ataku i rana ciężka dla przeciwnika LUB raz na walkę całkowite zanegowanie jednego ataku

Barwna Łuska Ślad Chmur Ptasia Łuska

[Jesienna Migracja]

Błysnęła kłami wesoło, widząc jak się kostki toczą. Stała! Dalej, pomimo ran i jej zdradliwa strategia dawała plony. Zachichotała i wyciągnęła skrzydło do Shenje, przyciągając młodą do siebie, jeśli i ta chciała usiąść bliżej. Nie chciała, by przez odpadnięcie z gry czuła się odrzucona w żaden sposób. Jednocześnie westchnęła i przybrała zadziorny wyraz pyska.
– Niegodziwy Płomień wybucha maniakalnym śmiechem, skupiając w sobie więcej maddary. "To na nic Opoko, Wolne Stada będą moje!" po czym atakuje znowu, czarując ogniste szerszenie, malutkie jak te prawdziwe. Siadają na pysku Opoki, skupiając się na jej oczach, kąsają dziesiątkami małych ognistych żądeł by ją oślepić! – skinęła łbem smokowi z powagą i dodała, teatralnym szeptem – To tylko gra nie? Takie tam bajdurzenie. – mrugnęła do niego, bo ponieważnie odgrywał postaci jak one, nie była pewna czy nie weźmie jej akcji do siebie. Następnie dodała do czarnej samicy – Chciałabym ino tego szczęściarza dalej, jak się nie wykorzystał. Żeby nie paść.
Nawet nie musiała już spoglądać w tabliczkę, pamiętała o tej zdolności jej postaci. Grzecznie czekała na kolej oponenta. Ciekawiło ją, jak się skończy ta rozgrywka. Czy gracz Opoki odpowie kontrą i rzucą się sobie do gardeł? Czy będzie się bronił, licząc na kolejną turę sprzyjającą mu w inicjatywie. Aż zadreptała w miejscu, ciekawa jak to się skończy.

[Świat zza Chmur]

    Ajć, niedobrze! Rana! I do tego utrata inicjatywy! Uh, źle, ach źle się dzieje... Chciałem zacząć myśleć nad strategią, ale na obecnym etapie już jej nie było – jedynie czyste szczęście.
    — Ugh. Tworzy sobie opaskę na oczy z wody. Stałej, nierozlewającej się, mającej zablokować atak stworzeń. Ma zostać nałożona na jej oczy i być rozmiarów jej pyska — powiedziałem, a potem skinąłem głową — Yhm, tylko gra. Ciekawa, swoją drogą. — Ale i tak chciałbym wygrać! Nie obrażę się jak mi nie wyjdzie, może na chwilę się zdenerwuję, ale jakieś głębsze urazy nie mają sensu.

Ptasia Łuska Ślepa Sprawiedliwość

[Ślepa Sprawiedliwość]

// Mini retcon: fabularnie smoki nie grały w grę z mechaniką forumową 1:1, a coś o wiele prostszego. Nazwy atutów pewnie były inne, czy może nawet w ogóle nich nie było, a bardziej jakieś mini bonusiki do rzutów. W każdym razie, jest to po to, żeby nie zrobiło się zbyt meta i smoki nie mówiły na fabule o mechanice forumowej xP

Smoczyca ponownie rzuciła kostkami.

– Hmm hmm, Buchający dwa, Opoka jeden, czyli rana lekka dla Opoki. Teraz rzucimy jeszcze na wytrzymałość i... Opoka mdleje, a Buchający stoi!

No cóż, wyglądało na to, że nadszedł już koniec tej zabawy.

– Choć wodna opaska zdołała powstrzymać większość owadów, części z nich udało się przez nią przegryźć. Opoka poczuła przenikliwy ból, gdy szerszenie pokąsały okolice jej oczu. Zachwiała się wtedy na łapach i po chwili upadła na ziemię nieprzytomna. Buchajacy Płomień pozostał jako ostatni. Wszyscy przywódcy leżeli pokonani pod pod jego łapami. To od niego zależał teraz los całych Wolnych Stad!

Uśmiechnęła się, po zakończeniu opowieści.

– Dziękuję wszystkim za udział w tej zabawie. Mam dla was na koniec trochę upominków. To ochronne eliksiry, które pomogą wam w przyszłości, gdyby kiedyś coś was dopadło, oraz trochę kamieni szlachetnych na własne wydatki w Warsztacie lub Świątyni. A dla zwyciężczyni mam też runę ochronną. Zachowaj ją sobie na przyszłość, jeśli nie umiesz z niej jeszcze korzystać. Jest to bardzo potężny przedmiot, mogący uchronić cię przed każdym magicznym ciosem.

// przedmioty przekażę w powiadomieniach stadnych

---

Zwycięża Buchający Płomień!

Buchający Płomień (czarodziej)
S: 2|W: 3|Z: 3|M: 5|P: 1|A: 4
MA,MO: 2|A,O: 1
Rany: 1x średnia, 1x lekka
Szczęściarz: 1 sukces zamiast niepowodzenia raz na walkę
Mistyk: raz na walkę +1 sukces do ataku magicznego
Magiczny śpiew: raz na walkę odejmuje 2 sukcesy przeciwnika
Poświęcenie: raz na atak +1 sukces kosztem jednej rany lekkiej

Opoka Ziemi (łowca) – Mdleje!
S: 1|W: 3|Z: 5|M: 3|P: 4|A: 1
MA: 2|MO,A,O: 1
Rany: 1x średnia, 1x lekka
Chytry przeciwnik: raz na walkę +2 ST do akcji przeciwnika
Wybraniec bogów: raz na walkę + 1 sukces. Jeśli użyte do A/MA, kara +2 ST
Runa ataku: raz na walkę automatyczny sukces ataku i rana ciężka dla przeciwnika

Wzburzone Wody (czarodziej) – Mdleje!
S: 1|W: 4|Z: 1|M: 5|P: 1|A: 3
MA: 3|MO: 2|A,O: 1
Rany: 1x średnia, 1x lekka
Mistyk: raz na walkę +1 sukces do ataku magicznego
Wybraniec bogów: raz na walkę + 1 sukces. Jeśli użyte do A/MA, kara +2 ST
Magiczny śpiew: raz na walkę odejmuje 2 sukcesy przeciwnika
Błysk przyszłości: raz na walkę automatyczny sukces ataku i rana ciężka dla przeciwnika LUB raz na walkę całkowite zanegowanie jednego ataku

Barwna Łuska Ślad Chmur Ptasia Łuska

[Olchowy Cień]

 Nie był ignorantem. Nigdy w życiu, naprawdę. W przeciwieństwie do słonecznej hałastry, szanował tutejsze tradycje oraz historię. Kształcił się każdego dnia, chcąc wyrosnąć na szanowanego i oczytanego smoka; Znacznie innego niż te, jakie do tej pory poznał i jakie skutecznie oziębiły jego opinię o gatunku, który sam – niestety – reprezentował.

Przez to zaś, że był niedowiarkiem, jakoś kurewsko nie po drodze było mu z wizją, że smoki sukcesywnie odpędzały od siebie każde jedno zagrożenie. "Ale nie bez pomocy." Nie. Nigdy nie bez pomocy. Zawsze uciekały do sojuszników oraz Bogów. Mlasnął ozorem i splunął w bok, w otuloną porannym szronem trawę.

Wszędzie wznosiła się mgła. Było dżdżyście, zimno i nieprzyjemnie. Idealnie wręcz, aby odwiedzić świątynny placyk po błogosławieństwo dalekiej podróży, coby całą pozyskaną wiedzę należycie uporządkować. Ale. "Ale. To mogę zrobić i stąd." Wieczorem miał spotkać Veir. Powinien pilnować czasu.

[Triada Herezji]

• __Im starsza była – a pisklęta miały to do siebie, że dorastały szybko – tym bardziej próbowała wyrywać się z metaforycznego łańcucha, jakim było masywne gniazdo w gałęziach Strażniczego Dębu. Rozumiała już, że świat zewnętrzny miał do zaoferowania znacznie więcej – bo i samego w sobie świata było znacznie więcej.
  
  __Nic więc dziwnego, że wybierała się na spacery, kiedy Ojca akurat nie było w pobliżu. Nie wiedziała jednak jeszcze, że każda przechadzka, nieważne jak krótka, była odnotowywana przez kompanów, a co za tym szło – przez związanego z nimi Strażnika.
  
  __Robił co z lojalności wobec Mahvran, która wciąż okupowała większość jego codziennych myśli. Nie żywił ani sympatii, ani przywiązania do smoka, z którym przyszło mu teraz dzielić codzienność. Robił co mógł, by odcinać się od bezsensownego pieprzenia i autodestrukcyjnej nienawiści i goryczy, jaka wypełniała umysł drzewnego samca, ale nie zawsze udawało mu się to w sposób skuteczny. Odległość sprawiała jednak, że myśli były znacznie cichsze i mniej gwałtowne, o ile smoczy samiec nie próbował wzywać go bezpośrednio.
  Nic więc dziwnego, że przechadzki z pisklętami – chociaż to młodsze nie było jeszcze aż tak żywotne, by w nich brać udział – były dla niego jakąś formą ucieczki, którą po cichu doceniał. Gdy tylko zobaczył, jak mały nietoperz zeskakuje z gniazda, schodząc po gałęziach w dół – a radziło sobie w tym to cholerstwo coraz lepiej – od razu wybudził się z lekkiego snu i ruszył za Venhedis.
  Żałosne, że tylko on wiedział, jak naprawdę młoda miała na imię, a nie miał jak jej tego przekazać, bowiem durny i zadufany w sobie prorok nie miał odwagi respektować decyzji matki piskląt. Co za żałosna imitacja smoka.
  
  __Nieświadoma burzy myśli i irytacji tętniącej w umyśle idącej za nią, pięciogłowej hydry, mała dalej szła przed siebie, jedną ze znajomych ścieżek, obieranych przez ojca gdy szedł rozdawać błogosławieństwa podróżnym. Wiedziała bowiem już, że było to dosyć uczęszczane miejsce, a co za tym idzie – szansa na napotkanie obcego smoka była duża. Bezimienna wiedziała już, że smoki są bardzo różne, a te różnice ją fascynowały.
  
  __Nic więc dziwnego, że gdy jej brązowe, okalane czernią ślepia dostrzegły jasne beże i biel w oddali, łapy i skrzydła zyskały własne życie, idąc prosto w kierunku Nieznajomego, bez lęku, z nonszalancką, pisklęcą brawurą. Przecież miała ze sobą Ulfhedinna – biały stwór nie pozwoli, by cokolwiek jej się stało.
  
  __Powiadomił Strażnika Gwiazd o przechadzce, rzecz jasna. Powiadomił, pilnował, ale nie zamierzał zatrzymywać młodej, bardziej szanując sobie metody wychowawcze Chimerycznej, niż starego zrzędy. Nieliczne pisklęta wiedźmy, jakie przyszło mu zaobserwować w życiu, mogły chodzić gdzie chciały, o ile nie robiły tego same. Więź z prorokiem więzią, ale dwustu pięćdziesięciu księżyców nawyków i nauk od innego smoka się nie pozbędzie, choćby chciał.
  A nie chciał. Zbyt wiele był Jej winien.

• ━━━━━━━━━━
  :: Pozorny Kolec ::

[Kaltarel]

Zanim ślina adepta wylądowała na oszronionej trawie, zamieniła się w nieduży sopelek, który opadł na ziemię z cichym stuknięciem.

Na wschodnim brzegu, zdawać by się mogło znikąd, pojawił się rosły, kolczasty smok górski o łusce czarnej jak noc. Woda Zimnego Jeziora nieznacznie przymarzła przy samym piasku. Kaltarel poruszał się leniwie, idąc w kierunku pozostałości skalnego giganta. Białe żyłki szronu pojawiały się pod jego pazurami z każdym krokiem, znikając niemal natychmiastowo po przestąpieniu kolejnego kroku.

[Olchowy Cień]

 Jego ucho drgnęło. "Hm?" Obrócił się i spojrzał w dół – na ślinę, która zamieniła się w kawałek stukoczącego o podłoże lodu. Zmrużył oczy. Ich uwagi nie spuszczał z obiektu przez długą jeszcze chwilę, zupełnie jakby lada moment ten "żart" miał nabrać znaczenia, nóg, albo co najmniej głosu. Badawczo również przesunął językiem po wnętrzu pyska.

Wtedy na horyzoncie jego uwagi pojawił się z jednej strony czarny smok, a z drugiej mała brązowa smoczyca w towarzystwie karłowatej hydry. Pierwszy domysł? Najwidoczniej znalazł się pośrodku dziecka oraz rodzica. Osunął brwi na oczy i zamruczał przeciągle, niechętnie, spomiędzy drżących warg upuszczając biały chłód. "A więc wszyscy idziemy w tym samym kierunku", pomyślał z niesmakiem. Czy wszyscy jednak zmieszczą się w środku?

Obejrzał się raz jeszcze na pisklę i... przyspieszył kroku. Chciał znaleźć się przy gigancie szybciej, niż ta banda. Zająć lepsze miejsce, nie musieć się przeciskać, czekać, chrząkać, ani zastanawiać czy przemilczeć ich obecność, czy się przywitać i rozpocząć rozmowę. Jeśli posiadł cokolwiek po Nihilonie, mimo niedzielenia tej samej krwi, to introwertyzm.

[Triada Herezji]

__

__Mimo, że głównym obiektem jej skupienia był jasnofutry samiec kilkanaście ogonów przed nią, to jej młode, brązowe ślepia zdołały wyłapać ruch na drugim krańcu jeziora. Masywne, czarne cielsko pokryte kolcami poruszało się powoli, acz pewnie, ale wyglądało na to, że w ogóle nie zwracało uwagi na to, co działo się przy przeciwnym brzegu.
Poczuła się... Dziwnie. Nie wiedziała skąd. Nie miała pojęcia, kim był ten smok, ale miała dziwne wrażenie, że powinna go znać. Albo i nie. Może po prostu było jej chłodno.
Nieważne.

__Potrząsnęła trójkątną, rogatą głową. Nie zamierzała poświęcać uwagi tajemniczemu Obcemu, ponieważ był zwyczajnie zbyt daleko. Za to, na nieszczęście drugiego z Nieznajomych, to właśnie ten jasnofutry był znacznie bliżej – i, co za tym szło, łatwiej dostępny dla jej brawurowo ciekawskich, pozbawionych taktu łap. A że nie umknął jej fakt, iż tajemniczy Złotogrzywy przyspieszył, to oczywistym było, że musiała zrobić to samo. Byle na przekór. Potraktowała to jako wyzwanie, swój wężowy chód przemieniając w trucht, tak by wywrzeć na Obcym samcu dodatkowe napięcie i zobaczyć, czy zmusi go do galopu. Chciała. Chciała, by zaczął przed nią uciekać, bo ta wizja łechtała jej prymitywne, drapieżne instynkty – pal licho ewidentną różnicę wieku i wielkości między nimi.

__Nie przyspieszał w ogóle. Pozwolił młodej ruszyć przodem. Jeżeli w ramach ostrzeżenia obcy smok ugryzie ją w tyłek, to przynajmniej nauczy się zachowywać pewne granice. Jeżeli ugryzie ją w szyję, to żywiołak przypali mu gardło. Ulfhedinn miał zaplanowane rozwiązanie na każdą ewentualność, toteż zgodził się pozostać na tyłach, chociaż ewidentnie poświęcał całe swoje skupienie na tym, co się działo dookoła rozpędzającej się Venhedis.

• ━━━━━━━━━━
  :: Pozorny Kolec ::

[Olchowy Cień]

 Jego spojrzenie co rusz przeskakiwało na ciemną sylwetkę górskiego, tajemniczego smoka. Jego postawa, ruchy, prezentacja – wszystko niosło jakiś budzący w jelitach respekt. Zaburczał cicho. Gardziel zawibrowała. Pokusa rosła. "Nie", nie... to tylko naturalna ciekawość, wszak wciąż był młody, ale był również roztropny i powściągliwy.

Usłyszał za sobą szamotaninę. Ni to szmer, ni to szelest – arytmiczne ruchy, jakie nie umknęły uwadze jego wrażliwych uszu, które drgnęły. Kocie oczy stalowej barwy omiotły ciętą uwagą małą wyvernową samicę, która próbowała go dogonić. "No i czego tak pędzisz." Po co gnasz? Co zrobisz, kiedy sięgniesz celu? Wyprzedzisz go i... co dalej?

Uniósł prawą brew i stanął w miejscu. Wmurowany w śnieg. Pochylił szyję, a głowę przekręcił, by móc patrzeć na nią bokiem. Ciała jednak nie obracał, trzymając jejmość za swoim kudłatym, ciemniejącym coraz to bardziej ogonem.
– Mała dzicz – mruknął sam do siebie. Wyglądała karykaturalnie. Zwierzęco. Prymitywnie. Nie było w niej gracji czy dumy. Nie było dbałości, nie było czegoś, co budziłoby respekt oraz szacunek. I nigdy nie będzie. Zauważył to już w Visenyi.

Czekał. Czekał na to, co będzie dalej. Kto do kogo dołączy, kto co zrobi, kto dokąd popędzi. Odciął się od rzeczywistości, w jakiej był uczestnikiem i przyjął rolę obserwatora.