Bardzo charakterystyczne i spokojne miejsce, w którym niemal czuje się posmak miłości w powietrzu. Smocze pary przychodzą tutaj, aby pobyć razem w romantycznej scenerii, a czasem też zaglądają tu i te bez drugiej połówki, w nadziei, że tu właśnie ją spotkają.
Tak, jeden z niewielu plusów nie posiadania łapy to taki, że kiedy już ją odzyska, będzie znacznie lepiej umiał utrzymywać stabilną pozycję gdy przednia łapa będzie uderzać, albo zwyczajnie zostanie połamana.
Wojownik wyminął jego atak co akurat nie było żadnym zaskoczeniem. Yulo dokończył obrót i stanął pyskiem w stronę Oblicza. Nie było pochwał bo i też atak był raczej standardowy. Mieli więc wynieść walkę wyżej? To będzie pierwszy raz kiedy będzie zmuszony do walki w powietrzu z kimś, nie licząc oczywiście walk z ludźmi, którzy po prostu posyłali w powietrze różne pociski.
Powiernik kiwnął łbem i rozłożył skrzydła, a potem wzbił się w powietrze na wysokość nieco ponad korony najwyższych drzew. Miał atakować, więc leciał okręgiem dookoła wzbijającego się drugiego smoka, aby na jego gotowość zwyczajnie odbić się mocno skrzydłami od powietrza, nieco się unosząc i skręcając. Zamierzał nabrać pędu kiedy będzie leciał pod kątem do dołu, dodając do tego lekkie ruchy skrzydeł. Leciał wprost na oponenta jakby zwyczajnie chciał go staranować, jednak pól ogona przed nim, zamierzał mocno rozłożyć skrzydła i uderzyć w powietrze, aby nieco przelecieć nad Obliczem. Okręcił też lewą łapę w nadgarstku i zamierzał sięgnąć ciała na grzbiecie wojownika ziemi. Rana nie musiałaby być głęboka, ale długa.
I
Boski ulubieniec Darmowy zwiad raz na miesiąc II
Trudny cel: +1 ST do ataków fizycznych przeciwnika,
drapieżniki atakujące fizycznie nigdy nie zadadzą kryta/śmiertelnej III
Tancerz stałe -1 ST do rzutów na obronę fizyczną
Tak jak Powiernik odbił się od ziemi, na moment odchylił pysk na bok, przymykając przy tym jedno ślepie, co by uchronić się od smagnięcia wiatrem spod skrzydeł. Nie było tu na tyle miejsca, by mogli wzbić się do lotu w tym samym czasie, bez ryzyka zderzenia.
Zrobił to więc kilka oddechów później, wznosząc na tyle, by ewentualne wytrącenia z równowagi oraz spadki wysokości, były w locie do odratowania i nie wiązały z wpadnięciem w korony drzew, czy jeszcze niżej.
Jak zawsze obserwował, Wodził spojrzeniem za Powiernikiem, pozostając lekko spiętym. Łapy przy sobie, ogon luźno za ciałem. Przynajmniej póki co. Gdy zaatakował grzbiet, postawił na prosty unik. Sam musiał znaleźć sposób na siebie, w takiej walce. Gdy powiernik się zbliżył, po części złożył skrzydła, by wywołać spadek wysokości. Pochylił przy tym łeb do przodu, by przypadkiem nie zarobić po nim.
Gdy zdawało mu się, że umknął spod szponów samca, rozłożył by na nowo skrzydła, mocnymi ruchami hamując opadanie i na nowo wznosząc. Tym razem jednak, został draśnięty i kilka łusek spadło ku ziemi.
~ Coraz lepiej! ~ Uśmiechnął się, obracając frontem w stronę Yulo.
Smok poczuł opór i zaraz później podniósł łapę wyżej. Odleciał kawałek i wykonał zawrócenie płynnym okręgiem.
– Nic Ci nie jest?– zapytał dla pewności zanim spróbował znów przystąpić do ataku.
Kiedy nie zauważył większych uszkodzeń... cóż przystąpił do kolejnego ataku. Tym razem zamierzał zrobić coś zdecydowanie nie do przewidzenia, a jak wyjdzie? To się zaraz okaże.
Tym razem ruszył już nie tak prędko co mogło oznaczać, że spróbuje albo go złapać, albo ugryźć... tak to przynajmniej wyglądało. Podlatywał szybko, ale zdecydowanie tak, aby zatrzymać się przed nim.
Jak się okazało, wyhamował nieco ponad długość sięgnięcia łapy prostując ciało niemalże do pionu, skrzydłami uderzając tak, aby zamieść powietrze trochę na oponenta, a trochę pod siebie, byleby nie tracić wysokości. Mocna pionowa pozycja się szybko jednak przegięła w tył, a on mocno naciągnął kręgosłup w łuk do tyłu, przez co zanurkował wokół punktu znajdującego się za swoim grzbietem, wykonując obrót który pociągnął za sobą całe ciało. Miał być to szybki obrót, który nie będzie trwał więcej, niż maksymalnie dwa uderzenia skrzydłami o powietrze. Ciągnący się ogon za ciałem był tym zagrożeniem, które leciało z dołu i miało uderzyć dolną część piersi Sekerina. Chodziło o wykorzystanie siły obrotu i zarazem pociągnięcia, atak był skupiony na wbicie kolców ogona, a nie miażdżenie, bo z tego obrotu raczej tyle siły nie uzyska.
Po obrocie musiał natychmiast uderzyć mocno skrzydłami pod siebie, gdyż stracił nieco wysokości, jednak powinien utrzymać się w powietrzu, zostając całkiem niedaleko sparingpartnera.
Następny atak jaki zamierzał wykonać to coś co do tej pory stosował przy walce z ludźmi, ale cel przeważnie był nieruchomy. Odleciał kawałek od Sekerina, a następnie łukiem zrobił kółko i nieco się wzniósł. Następny atak miał przypominać ten pierwszy, tym razem jednak nie zamierzał atakować łapami.
Nabrał nieco wysokości i teraz mocno odbił się skrzydłami w stronę adwersarza. Skrzydłami pchał tylko lekko pod siebie, starając się jednak nabierać przede wszystkim szybkości. Następnie wziął oddech i spróbował plunąć ogniem, który zamierzał posłać niczym słupem, z dołu do góry. Nie chcąc jednak trafić w pysk, mierzył po całej długości grzbietu, aż do nasady ogona. Jeśli pas ognia dotrze do ciała wojownika to na pewno nie będzie to najprzyjemniejsze doświadczenie dla niego. Swoim pędem nie zamierzał zwalniać, tylko przelecieć nad Sekerinem i zmniejszać pęd dopiero kiedy go minie.
I
Boski ulubieniec Darmowy zwiad raz na miesiąc II
Trudny cel: +1 ST do ataków fizycznych przeciwnika,
drapieżniki atakujące fizycznie nigdy nie zadadzą kryta/śmiertelnej III
Tancerz stałe -1 ST do rzutów na obronę fizyczną
Na szczęście nie wyglądał na takiego, co by miał runąć na ziemię, za sprawą byle zadrapania. Nauki kierowały się własnymi zasadami, znacząco odbiegając od walk toczonych na arenie. Skinął tylko łbem, potwierdzając. Najwidoczniej Powiernik nie chciał korzystać w komunikacji mentalnej, zaś przekrzykiwać przez wiatr i łoskot skrzydeł, było nieco niewygodnie.
Pozostawał mniej więcej na swoim miejscu, w końcu w locie nie był w stanie zawisnąć w powietrzu, tak całkiem bez ruchu. Słoneczny nie zwlekał z atakiem, przez co nie musiał też czekać zbyt długo. Z początku spodziewał się zwykłego ataku frontalnego, najpewniej przednią łapą. Prędko jednak, wyprowadzony został z tego błędu, gdy przy tylnych łapach śmignął mu ogon, wraz z obrotem Yulo. Wyciągnął ku niemu przednie łapy, chcąc zepchnąć atak z dala od siebie. Samo uderzenie było jednak na tyle mocne, by zachwiać lotem.
Wyrównał lot, przy okazji łapiąc nieco dystansu. W powietrzu nie było mowy o walce w zwarciu. Natychmiast stracili by możliwość na tyle swobodnego poruszania skrzydeł, by utrzymać wysokość. Skoro ten planował zionąć w jego stronę, zamierzał skorzystać z czegoś banalnie prostego. Złożył po części skrzydła i wychylił do przodu, pikując znacznie niżej. Zamierzam umknąć poza zasięg pasm ognia, w miarę jak najszybciej.
Na koniec, pozostało rozłożyć skrzydła, wytrącając pęd.
Finalnie jednak, na nowo wylądował na polanie. Chyba na dzisiaj wystarczy.
– Trochę praktyki i będzie Ci wychodzić ogonem równie płynnie, co łapami. – Skwitował. Bo co więcej miał mówić wojownikowi? Nie poprawi jego pozycji, czy tego jak brał zamach, gdy miał już doświadczenie i tak po prostu walczył.
