Trakt do Prastarego Drzewa

[Niesmak Poranka]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Szła obok niego jednak zachowując swobodną odległość by mogli iść bez większych problemów. Wywerna zwracała na to uwagę przez swoje dość obszerne ruchy zwłaszcza że była całkiem spora. Słysząc słowa nowego towarzysza widać było, że kamień spadł jej z serca i odetchnęła z ulgą. Może i przesadzała z przepraszaniem ale wolała nie robić sobie wrogów w stadzie słońca zwłaszcza, że miała tam bliskiego sobie przyjaciela. Kiedy padło zapytanie o jej imię zastanowiła się chwilkę by mądrze na to odpowiedzieć gdzie po kilku uderzeniach serca spojrzała na pierzastego samca, gdzie otworzyła pysk, a w raz z jego ruchem płynęły też słowa.
– Kiedyś popełniłam błąd. Mimo że nie był on jakiś duży to zapadł w pamięć wielu smokom i patrzą na mnie mało przychylnie czy też z owym "niesmakiem". Zaś połączenie tego z porankiem jest dla drobnej złośliwości względem mojego partnera.
Odpowiedziała szczerze pomijając zbędne szczegóły swojej historii. Być może w dalekiej przyszłości będą na tyle w przyjaznych relacjach że opowie mu całość. Na ten moment uważała że tyle powinno usatysfakcjonować rozmówcę.
Ślad Chmur

[Ślad Chmur]

    Oh, czyli upamiętniła pewne negatywne wydarzenie imieniem. Ciekawe, aczkolwiek trochę krótkotrwałe – z tego co się orientowałem następna zmiana imienia była możliwa późno, a i tak tylko jak się zasłuży, więc zakładając że kiedyś zapomną o tym błędzie (a nie był on jakoś poważny), to imię straci znaczenie. Chyba że swoim imieniem sprawi, że będą stale o tym pamiętać, ale to tak naprawdę zaszkodzi jej samej.
    — Nie boisz się, że uwiecznienie tej chwili w imieniu nie sprawi, że nie zapomną o tym? Kiedyś w końcu przestaliby cię oceniać przez ten czyn, skoro jak sama wspomniałaś, nie było to coś poważnego — zagadałem ją o to, z lekkim zdziwieniem w głosie.

Niesmak Poranka

[Niesmak Poranka]

Spojrzała na towarzysza z wdzięcznością za jego słowa.
Dziękuję ale tak jak powiedziałam ma to dwa znaczenia. Jedno dla stada, drugie dla ukochanego. Po za tym to że ja uważam to za coś co nie jest poważne nie znaczy, że oni podzielają moje zdanie. Punkt widzenia zależy od punktu startu...czy jakoś tak... Jak na razie nie wygląda żeby chcieli zapomnieć ale wyśle ci podziękowania jeśli będziesz miał racje.
Odpowiedziała z uśmiechem przez co mogła sprawiać wrażenie pogodnej samiczki. Liczyła że mu to nakreśli sytuacje trochę bardziej.
Ślad Chmur

[Ślad Chmur]

    Czyli powiedziała mi o tym ze swojej perspektywy. Dobrze wiedzieć. Teraz zaczęło mnie zastanawiać co takiego zrobiła, muszę przyznać. Najwyżej nie będzie chciała mówić i zostanę niedoinformowany.
    — Czyli dla nich było to poważne? Można więc wiedzieć, co zrobiłaś? Początkowo sądziłem, że ogółem nie było to nic znaczącego, ale skoro mówisz że dla nich było... zaczęło mnie zastanawiać jaki czyn w Mgłach jest nie w smak innym — powiedziałem, zwalniając nieco kroku, żebyśmy przypadkiem nie doszli do naszego celu za szybko.

Niesmak Poranka

[Niesmak Poranka]

-Kiedyś ktoś mnie poprosił o zajęcie się jego jajkiem. Owy smok dostał miano zdrajcy. Głupio wyniósł jajo poza teren stada. Z jednej strony rozumiem bo miał dużo nie przychylnych smoków z drugiej strony zaoszczędziło by to kłopotu. Ja wychowywałam jajo na terenach wspólnych dbając by miał wszystko i chcąc je uchronić przed jego siostrą która najpierw powiedziała, że nie można dopuścić do wyklucia, po czym zaczęła nastawiać stado przeciwko mnie twierdząc, że ukradłam jajo. To właśnie było uznane za na tyle karygodny czyn, że został im niesmak. Może kiedyś opowiem ze szczegółami ale na ten moment powinno wystarczyć.
Odpowiedziała szczerze pomijając szczegóły. Była raczej otwarta i uważała że jeśli ma ktoś ją zaakceptować to niezależnie jaką ma przeszłość. Obserwowała towarzysza dotrzymując mu kroku jak i czekała na jego reakcję. Liczyła że zaspokoiła ciekawość.

[Ślad Chmur]

    Kradzież jaja. Ciekawe problemy, nieco inne niż ludzkie historie z wychowywaniem dzieci, bo jednak jako przenieść łatwiej niż niemowlę lub ciężarną matkę. Szkoda, że Stado uwierzyło jej kłamliwej siostrze, ale co się dziwić – to Niesmak miała to jajo zdrajcy, do tego chyba mimo wszystko nielegalnie.
    — Szkoda, że jej uwierzyli, nie powinnaś ponieść za to konsekwencji. Chciałaś dobrze, mimo wszystko. Co się potem stało z tym jajem? — dopytałem. Co prawda odpowiedziała na moje pytanie w pełni, ale byłem ciekaw jaki miała dalszy plan działania – Samotnicy na Wolnych nie mieli mimo wszystko za łatwego życia.

Niesmak Poranka

[Niesmak Poranka]

-Wykluło się. Nim dostałam tym czasowy zakaz zajmowania się pisklęciem starałam się przekazać mu wszystko co było dla niego ważne. Dzięki temu rośnie i grzecznie stara się współpracować z resztą stada. Boli trochę to ze nie mogłam go uczyć jednak lepsza czasowa strata niż stracić pisklę na zawsze. Aktualnie ma już 12 księżyców.
Odpowiedziała niemal od razu po usłyszeniu słów samca. Uradowało ją trochę, że ktoś podziela jej zdanie ale co poradzić każde stado ma troszkę inaczej.
-Nie wiem czy jej uwierzyli czy po prostu tak bardzo nienawidzili zdrajcy że stanęli po stronie jego biologicznej córki która ponoć chciała go zabić. Ile w tym prawdy nie mam pojęcia...
Dodała po chwili patrząc w dal zamyślona.
Błotnik ostrożnie by nie przestraszyć żywiołaka zaczepiał go do wspólnej zabawy. Nie był agresywny lecz starał się być koleżeński jak tylko potrafi ze swojej błotnikowej natury.
Ślad Chmur

[Ślad Chmur]

    Czyli ostatecznie trafił do Stada, ale jednak przeżył. Ciekawa... sytuacja. Do tego dostała dosyć niewielką karę, jak na czyn którym ją obarczono; aczkolwiek z tego co rozumiałem, to tamta samica pozostawała niewinna, co już z kolei mniej cieszyło, ale skoro jej ufali, to za co mieliby ją karać.
    — Przynajmniej żyje i się rozwija. Kto w zasadzie pilnuje tego zakazu? Nie możesz jakoś nielegalnie go wychowywać? I jak to jest na Ceremoniach? Musisz udawać, że nie istnieje? — dopytywałem się dalej, korzystając z tego, że póki co odpowiadała. Zarazem starałem się nie poruszać tych tematów o których nie chciała póki co mówić.
    Kompan zaś nie był pewien jak zareagować. Próbowałem mu przekazywać, że to nic złego, nic mu nie zrobi, ale ten dalej stał, niepewny co dalej zrobić; w sumie trochę mu się nie dziwiłem – on żywiołak, a tamten błotnik. Ej właśnie! To jest błotnik!
    Żubrochmur, po wysłuchaniu mojej propozycji, tupnął nóżką w ziemię. Wtedy uniósł się delikatny wiatr, który uniósł błotnika nieco w górę. Za drugim razem również delikatnie nim obrócił. Ciekawe jak na to zareaguje.

Niesmak Poranka