Skalna Polanka

[Vedilumi]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

• Dziwny smok.
  
  Och nie dziwniejszy od Ciebie, jeżeli chce się być całkowicie szczerym.. Po prostu może nie wie jak nawiązać z Tobą kontakt a najwyraźniej mu na tym zależy? W sumie fakt, dziwne że ktoś chce nawiązać z Tobą jakąś nić kontaktu..
  Stwór nie rozumiał, to też dwójkę te otaczała cisza przez dłuższy czas, póki Olbrzym nie dźwignął się na dwie łapy i samemu nie ruszył w stronę z której przyszedł sam Mglisty. Teraz w istocie mógł zobaczyć że są oboje wielcy, jednak sam nieznajomy dodatkowo w ślepiach nabierał przez mięśnie i sierść. Puchatą sierść. Odwracał się łbem w jego co jakiś oddech, mając trochę złe doświadczenia do odwracania się ku innym na dłużej. Sam nie wiedział dlaczego, ja sam jednak zdążyłem się przekonać. Boleśnie.
  Nie odezwał się jednak dalej, podszedł i pochwycił jeden z kamyków, dość duży o barwie ciemnego szkarłatu, który miał dość ciekawe, szare żyłki na sobie. Odwrócił się z nim w pysku.. I położył przed łapami Mglistego.
  Zbierał kamienie, tak? Prosta logika Olbrzyma więc kazała mu przynieść kamień.
  
  Wiśniowy Kolec

[Rozkwit Wiśni]

Oh tamten smok się ruszył, samiec starał się nie ruszyć, może on sobie po prostu idzie? Była to możliwość, poczekał więc chwilę a gdy przed jego łapami został położony ładny szkarłatny kamyczek. Czy ten puchaty gigant chciał mu pomóc w zbieraniu ozdób? Wiśniowy uśmiechnął się szeroko, patrząc na giganta z wdzięcznością.
-Dziękuje, chcesz mi pomóc? Mogę ci potem stworzyć jakąś ozdobę z pomocą tych kamieni jeśli chcesz- Zaryzykował, mając nadzieję że to jakiś punkt zaczepienia. Może ozdobami go przekona? Obserwował matkę, jeszcze nie jest w tym tak sprawny jak ona ale idzie mu lepiej niż kiedy był jeszcze maluchem!


Vedilumi

[Vedilumi]

• Huh, wyglądało na to że chyba mu się udało dojść do porozumienia i bez słów w bardzo... Prosty sposób? Trochę się tego nie spodziewał, mając na uwadze to że jednak ciężko było mu się dogadać z tutejszymi.. Jak gdyby zapomnieli całkowicie jak porozumiewać się za pomocą języka ciała.
  Mimo wszystko to bardzo ułatwiało, Mglisty musiał mieć trochę większy zasób cierpliwości, Bestia tymczasem dzisiaj była po prostu bardzo spokojna co też zaważyło na powodzeniu dzisiejszej interakcji.
  Gdy zapytał go o to czy chce mu pomóc, pokiwał łbem powoli jak gdyby miał problem z ruchem. Poniekąd tak było, jednak bardziej skupiał się tutaj na tym aby smok nie odczytał źle jego intencji... Ah, niesamowite! Stwór uczył się od smoków coraz to więcej i więcej cywilizowanych mechanizmów! Dla kogoś, kogo intrygowała kwestia dzikusów być może było to coś niesamowitego do obserwowania z boku, dla mnie jednak to był kolejny powód do zażenowania.
  Bez słowa zaczął rozglądać się po podłożu, przyglądając się każdemu kamieniowi, jaki rzucił mu się w ślepia. Powoli podnosił jakieś bardziej wyróżniające się i bezmyślnie układał je przy Mglistym, jak gdyby zapominając o samej jego obecności a tylko pamiętając o swoim.. Zadaniu.
  
  Wiśniowy Kolec

[Mistrz Gry]

Był to bardzo spokojny dzień i nie było aż tak zimno! Powoli zbliżała się wiosna, ale jeszcze została do niej chwila czasu. Batsu spacerował sobie po terenach wspólnych, gdy coś nagle zaczęło spadać mu prosto na pyszczek. Były to płatki pomarańczowej róży. Świeże. Nie było jednak widać żadnego źródła, jakby materializowały się same z siebie. Bardzo ciekawe zjawisko, ale było tylko początkiem! Poszukując zapewne odpowiedzi na pytanie o magicznych płatkach kwiatów, Batsu zobaczył znajomą sobie sylwetkę. Przy jeziorze siedziała sobie Daenjər, albo Xeri. Ciężko właściwie powiedzieć, chyba wypadałoby zapytać, kto akurat miał kontrolę nad ciałem. Ktokolwiek to był, właśnie pazurami poprawiał sobie grzywę, dbając o jej wygląd. I było to za pomocą bardzo ładnego, drewnianego grzebyka! Wydawał się jakiś taki dodatkowo zdobiony, ale to akurat trzeba byłoby sprawdzić z bliska. Od smoka unosił się piękny zapach słodkiej róży, być może powiązany z tym wszystkim. Co właściwie Daenjəro-Xeri tutaj robili? I dlaczego co jakiś czas wydawali z siebie dziwne dźwięki takiego jakby... ciumkania? Jakby ktoś włożył sobie garść mchu do pyska i ciumkał.
– Miłość krąży *cium* wokół nas... – Nucili, głosem Xeriego! W każdym razie – był to moment Batsu na jego ruch. Podejdzie? Zagada? Ucieknie? Zapyta dlaczego babcia ma takie duże uszy i czemu tak głośno ciumka? Wszystko zależało od niego. Gdyby nie zamierzał iść z pustymi łapami, na drzewie rosła jedna, ładna brzoskwinia, która jakimś cudem przeżyła zimę, a ze śniegu przebijał się przepiękny tulipan. Na ziemi leżał także całkiem ładny kamień czarny w białe kropki, przypominający nocne niebo. Czy miało znaczenie, czy coś weźmie i co dokładnie? Z jakiegoś powodu ten dzień wydawał się magiczny i napełniał go motywacją do działania!

Szlak Blizn

[Szlak Blizn]

Batsu spacerował jak to miał często w zwyczaju. Nie miał nastroju. Obie jego mistrzynie odeszły pozostawiając w jego sercu ogromną wyrwę. Pogrążony w myślach wpierw nie dostrzegł pomarańczowych płatków. Zastrzygł uszami i podniósł łeb, ale nie wiedział skąd konkretnie spadały, jakby z nicości.
Potem jednak dostrzegł Xeri, uśmiechnął się ciepło na myśl o smoczycy i uniósł kącik pyska. Pamiętał jak pouczył nieco smoczyce łowieckiego fachu i jak bardzo była dla niego miła i sympatyczna. Na początku stał i obserwował jak pielęgnuje swoją wielobarwną grzywę. Dostrzegł leżący nieopodal kamień, który wyglądał niczym nocne niebo i... Wziął go z myślą, że w sumie jest całkiem ładny. Chwycił go w łapę i szczęśliwy podreptał do smoczycy. – Hej Xeri! Jak sobie radzisz jako łowca? – przycisnął obok smoczycy, wciąż ściskając kamień w łapie. Podaruje jej prezent, jak nadąży się odpowiednia okazja – Pomoc Ci z grzywa?

[Mistrz Gry]

– Nieźle, nieźle! Ale z prawdziwą Xeri będziesz musiał się *ciuuum* bardziej postarać. – Batsu usłyszał, a po chwili smok zniknął, niczym marzenia Szlaku Blizn w tej chwili. Nie był to jednak koniec, to zaledwie początek.
– Jestem Ciumkacz! Przechodziłem i widziałem, że masz kogoś konkretnego w głowie, kim bym *cium cium* nie był, gdybym nie postanowił ci pomóc? Dobrze *ciuuuum* kombinowałeś z kamieniem, ona, to znaczy oni, je lubią. – Wytłumaczył, a brzoskwinia i kwiatek zniknęły, ciekawy kamień szlachetny jednak pozostał. Po chwili Ciumkacz znów zmaterializował się w postaci Xeriego, teraz jednak był bardziej pomarańczowy, a mniej fioletowy.
– Masz, weź sobie trochę mchu *ciuum cium*. Jak mawiało stare przysłowie, wszystko może być ziołem, jeżeli jesteś *ciuuum* wystarczająco odważny. – Wręczył mu dziwny, suszony i gwiazdkowy mech, który pachniał bardzo aromatycznie, aż zaciągnął nim się i ciumknął kilkukrotnie.
– Zorganizuję ci randkę *cium cium*, kumpli nie zostawia się w potrzebie, a ty właśnie zostałeś moim ziomkiem. Mam trzy pomysły, a ty wybierzesz jeden i razem *cium cium* wcielimy go w życie. – Wytłumaczył. Tak samo jak z kamieniem, będzie teraz pora na kolejny wybór!

– Opcja pierwsza, będziesz czekał na nią w mojej tajnej miejscówce, a ja ją tam zaprowadzę *ciuuuum*. Jest tam dużo kamieni, pachnie ładnie, to jaskinia! Są tam świecące kryształy. Rozstawię tam jakieś futro, zadbam o nastrój, a ty *cium cium* będziesz mógł wręczyć jej prezent. Żadnych wybuchów, prosto, spokojnie, cicho, klimatycznie.

– Opcja druga, nazwałem to romantycznym polowaniem! Zaprowadzę ją do lasu, a tam będziesz schowany ty *ciuuuuum*. Zmaterializuję jakieś zwierzę, będzie wyglądało na niebezpieczne, ale nikomu nic się *cium cium* nie stanie. Zza krzaków wyskoczy dzika bestia, a ty bohatersko ją obronisz... albo ona ciebie, jak wolisz.

– I ostatnia *cium cium*. Mam układy w pirackim mieście, mogę załatwić wam krótki, romantyczny rejs statkiem. Cudne widoki gwarantowane, a do tego wyborna kolacja *cium cium* pod pokładem, specjały pirackiej kuchni. Jak mawiają, przez żołądek do serca. Na sam koniec wkroczę ja i będę robił pokazy ogni na niebie *CIUUUUUUUM*.

– Jest też czwarty, dodatkowy pomysł *cium cium*. Wezmę jakieś tanie wino, zawołam ją tutaj, powiem, że istnieje pewien dżentelmen, któremu bardzo na niej zależy i reszta zrobi się sama! Butelkę wam zostawię i tyle. Może zadbam o jakiś klimacik, pośpiewam?

Szlak Blizn

[Szlak Blizn]

Batsu odskoczył automatycznie przybierając pozycję bojowa. Nie spodziewał się, że Xeri która spotkał był zwykłym złudzeniem za sprawą najpewniej duszka.
– Trochę mało zabawny żart, wiesz? – powiedział z oburzeniem w głosie, ale za chwilę się rozluźnił i uśmiechnął.
-Ra-Ra-Randke? – przełknął głośno ślinę. Wiosna się zbliżała i czuł dziwne mrowienie w ciele. Ale czy zna się na tyle długo z Xeri aby...?
Zmrużył ślepia podejrzliwie i ścisnął pysk
– Powiedzmy że pójdę i wybiorę jaskinie, co wtedy? Na pewno przyjdzie a nie będzie to Twoja kolejna sztuczka?– zapytał dalej niepewnie. Wciąż trzymał w łapie kamień, jeżeli duszek go oszuka, zabierze go i da smoczycy przy innej okazji.

[Mistrz Gry]

– Hmm, Khamsin mówił to samo, jak się w niego *cium cium* przemieniłem. Może smoki nie lubią jak tak się robi, jak myślisz *cium cium*? Tylko ja... zdradzę ci sekret, kolego. – Powiedział i jako pomarańczowa Daenjer, podszedł bliżej Batsu i zaczął mu coś szeptać...
– Ja nie istnieję, jestem *cium cium* niewidzialny! Ale nieważne kim jesteś na zewnątrz *cium cium*, ważne kim jesteś w środku. – Powiedział szepcząc i poklepał smoka po barku, po czym się odsunął.

– Nie no co ty! Żadnych sztuczek, daj mi momencik tylko. – Powiedział i zrobił takie *puff* po czym zniknął. Batsu musiał poczekać chwilkę, podczas gdy Ciumkacz załatwiał sprawę z Xerim. Nie trwało to długo, a już po chwili duszek powrócił.
– Ryba łyknęła haczyk, powtarzam *cium cium*, ryba łyknęła haczyk i ciągnie za wędkę! To znaczy spławik. Ojjj, jak ciągnie. Nie znam się na wędkowaniu, ale chodź, pozwól mi działać. – Rzucił do Batsu i podszedł do niego, wyciągnął coś lepkiego i zaczął modelować mu grzywę, na [Elvisa Presleya], jednak to nie koniec! Wziął buteleczkę perfum o mocnym, agresywnym, ale też i zmysłowym, delikatnie słodkim zapachu i spryskał smoka. Na sam koniec wyjął czerwoną muszkę i spróbował założyć ją na Szlak Blizn. Czy smok przerwie Ciumkaczowi w którymkolwiek z tych etapów i powie stanowcze nie? A może pozwoli mu działać cuda.
– Jesteś gotowy, ona zaraz będzie *CIUUUUM* na miejscu. No powiem ci, jestem dumny i z ciebie i ze mnie, chodź *cium cium*. – Zaczął prowadzić smoka w miejsce nad Ognistymi Szelfami... a tam było mnóstwo pięknie pachnących, różowych kwiatów. Musieli się spieszyć i zdążyć przed Xeri!



Szlak Blizn