Posąg Thahara

[Odłamek Raju]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Od razu po oswojeniu lwa morskiego podążyła z nim do świątyni. Odnalazła piedestał pana łowów i skłoniła się przed nim oszczędnie. Thahar nie lubił chyba takich gestów, przynajmniej jeżeli wierzyć podaniom czy jego manierze, ale i tak należał mu się szacunek. Kątem oka oceniła jak mocno przesunął się ten posąg ostatnim razem. Uh. Czy powinna go przesunąć...?
– Dz-dzień dobry, Thaharze – przywitała go uprzejmie. – Chciałam poprosić o, uh, drobną pomoc? Słyszałam, że się tym kiedyś zajmowałeś... – ucięła, by spojrzeć na żywiołaka obok niej. – Wypuściłam mojego poprzedniego kompana bo zbyt dużo czasu spędzam na lądzie. K-krokodyl był na nim dość powolny, wysuszał się i generalnie nie czuł się za dobrze. Spotkałam żywiołaka, ale, mmm, jego forma może mu też troszkę w tym poruszaniu się przeszkadzać? W sensie, ah, ma tylko płetwy i szeroki tułów – Nie przeszkadzała jej tusza, bardziej praktyczność. Lew morski to niezbyt dobra pomoc na wyprawach. Myślała o jakiejś długonogiej antylopie, które widywała na równinach. Widłoróg, chyba tak to się nazywało! Miała nadzieję, że Pan Łowów zdoła jej pomóc.

// zmiana gatunku żywiołaka – użyj do końca '23

[Znamię Bestii]

Cichy stuk szponów o skałę rozległ się bladym świtem, w przeddzień ataku na Płetwala. Sama nie wiedziała, ile sensu miała jej przyjście tutaj. Jednak szli niebawem na spotkanie tej ogromnej nie-ryby i Stado jednogłośnie prawie wolało jej pomóc niż zabijać. Wiedziała, że będzie to cięższa droga, bowiem Łowcy chcieli go upolować. Zagryzła wargi, stając przed Thaharem. Jak mieli się porozumiewać?
Chrząknęła i skinęła łbem. Przed ołtarzem wyłożyła pięknie zachowanego prawie w jednym kawałku żubra, którego nawet oczyściła z krwi i rany przy łbie wypełniła kwiatami. Pochyliła się nisko i zamykając ślepia zaczęła cichą modlitwę.
– Braz Räba Thaharze, dosanir kont zige immoll'a sado ka simka.Wielki Łowczy Thaharze, który znasz zwierzynę lepiej niż ona sama. Wspomóż nas w obłaskawieniu płetwala giganta. – zaczęła, a słowa zmieszane z akarubi i wspólnego płynęły przez przestrzeń prawie bez echa – Zig kakuse basto ane parë. Gustemio nu al zake onine, tai keüb lakten yo skurebosoeu. Mäseve skreblen, we kannokeo amian immo ponua.Zwierz słynie z odporności na magię. Musimy się z nim porozumieć, by go uratować od ludzi. Stado uważa, że mógłby zostać doskonałym sojusznikiem. – uniosła teraz wzrok na kamienną figurę i powiedziała nieco głośniej – Łaskawy bogu łowów, podaruj nam sposób na rozmowę z tą wielką nie rybą!


// 4/4 mięsa na ofiarę

[Trefna Topola]

• Topola wślizgnęła się za Bestią, która uznała że dobrze byłoby zapytać o pomoc z wielką rybą samego Boga Łowów. Rozsądnie w sumie.. I choć sama Uzdrowicielka nie miała tak obfitych darów, nie zamierzała przyjść z pustymi łapami. Gdy Aie mówiła, ona sama u stóp pomnika złożyła przeróżne kwiecia – Niezapominajki, kilka ładniejszych kwiatów rumianku, trochę stokrotek oraz dużo szałwii. Uwiła z tego coś na kształt dość.. Ładnego, ofiarnego bukietu a potem odeszła parę kroków. Poczekała aż wojowniczka skończy modlitwę i..
  – Jaktens herre, hør vår bønn og gi oss nåde til å kommunisere med de skapningene i det velsignede havet som vi ikke kan nå med våre tanker.– Panie Łowów, wysłuchaj naszych próśb i użycz nam swej łaski aby porozumieć się ze stworem błogosławionych mórz, którego nie dosięgniemy umysłem. – wyszeptała a potem pochyliła łeb pokornie, czekając co się stanie.

[Pielgrzym Światła]

Radowało się jego serce tym, że inne smoki również przebywały w świątyni. Modliły się do bogów wielorakimi językami, których Siderus sam nie rozumiał. Czuł jednak, że płynęły one od serc, które smoki oddawały tu swoim bogom.

Pochylił łeb przed posągiem Thahara i wznowił swą pieśń.

Dziękujemy Ci chwalebny Thaharze
Dziękujemy za łowiectwo, które nam dajesz
Twoja zwierzyna obfita i owoce soczyste
Tobie śpiewają brzuchy sytych smoków

Po tych słowach, wyszedł z Wewnętrznej Jaskini i udał się Groty Cudów, niosąc dziękczynną pieśń na swym pysku.

Dziękujemy Wam chwalebni Bogowie
Wam ofiarujemy nasze dziękczynienie
Wielbimy Was za Wasze hojne dary
Dary Wasze są wielkie wobec smoków

// zt

[Thahar]

Wpierw do nozdrzy smoczyc dotarł zapach pieczonego dzika wyścielanego naturalnymi przyprawami w postaci przeróżnych ziół. Taka mieszanka koiła nerwy, ale też powodowała, że ślinka ciekła.
– Ach, ależ nie muszę wam niczego podarowywać, jeżeli to jest waszym celem – zaśmiał się pogodnie. – Słowa i przekazy z maddary to nie jest odpowiedź na wszystko. Płetwale to niezwykle inteligentne i wrażliwe istoty, a przy wielu z nich prorok jest pisklęciem, tak długo żyją. Widzą, słyszą, a nawet czują więcej niż myślisz – zapewnił.

Ofiara w postaci mięsa zniknęła wraz z obecnością Pana Łowów.

Trefna Topola Znamię Bestii