Batsu

[Szlak Blizn]

Malec przybył do świątyni z konkretnym zamiarem. Niepokoiło go, że ojca nie było już tak długo w domu. Nie okazywał swojego smutku aby nie martwić mamy, ale chciał zasięgnąć rady jakiejś istoty, która mogłaby chociaż wysłuchać zrozpaczonego pisklaka.
Dlatego przybył wciąż jeszcze poruszając się nieporadnie, w towarzystwie jednego z Leszych swojej matki. Kompan był zdecydowanie poddenerwowany, często się rozglądał i nie opuszczał Batsu na krok. Co wyglądało jakby to pisklę było jego oparciem a nie odwrotnie.
Zanim jednak przybył na miejsce, pozrywał kilka kwiatków aby dać któremuś z bóstw swój dar, jako podziękowanie za jakąkolwiek formę rozmowy.
– Dzień dobly, nazywam sie Batsu i jestem ze Slońca. Psyslem bo mój tata długo nie wlaca i chiałem sie dowiedzieć cy wsysko z nim dobze i kiedy wluci. Tu som kwiatki – położył dumnie swój podarek i usiadł na zadku, by poczekać na na odpowiedź któregoś z bóstw.



[ pytanie nie jest skierowane do konkretnego bóstwa, także może odpowiedzieć którekolwiek ]

[Narrator]

Biedne stworzenie.
Długo nikt nie ulitował się nad nim, toteż siedziało w ciszy, w towarzystwie nerwowego kompana.
Czy bogowie mogli przewidzieć dla niego przyszłość? Albo załatać serce rozdarte w tęsknocie i niepewności?
Kto wie jaki w rzeczywistości był zakres ich mocy, a także co czuli spoglądając na pokrzywdzonych przez los śmiertelników.

Atmosfera wokół pisklęcia ociepliła się odrobinę, a powietrze wypełnił ledwie wyczuwalny, owocowo słodki zapach. Znikąd nadszedł także wiatr, który niczym niematerialna dłoń pogłaskał jego futro, a następnie poszybował ku ziemi, do roślinnych podarków. Pochwycił je na swój grzbiet i zawirował, przez parę uderzeń serca tworząc przed Słonecznym niewinny taniec kolorów. Następnie opadł na ziemię, układając z kwiatów idealny okrąg.

Słodki zapach zniknął wtedy, razem z jakimkolwiek dowodem czyjejś obecności.

pingping

Batsu