Liściaste rozstaje

Kiedyś podobny las nazywano Białą Puszczą, poświęconą bogom i spokojowi. Teraz jest to Dzika Puszcza, gdzie ograniczenia są zbędne.
Zamszony Bór
Starszy Mgieł
Tiishoyr Wraży
Starszy Mgieł
Awatar użytkownika
Posty: 866
Rejestracja: 10 lip 2022, 21:25
Stado: Mgieł
Płeć: Samiec
Księżyce: 113
Rasa: Skrajny
Opiekun: Grih [*]
Mistrz: Gerna Zadumana
Partner: Serenada Poległych

Liściaste rozstaje

Post autor: Zamszony Bór »

A: S: 5| W: 3| Z: 4| M: 3| P: 3| A: 2
U: B,Pł,O,W,MP,MO,MA,Kż,Prs: 1| L,A,Skr: 2| Śl: 3
Atuty: Wierny Druh; Pamięć Przodka; Bestiobójca; Opiekun; Znawca Terenów;

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Och, na wszystkich bożków w których nigdy nie wierzył! Czyżby właśnie nieświadomie dał się podejść w słownych gierkach, które niegdyś tak miłował? I to jeszcze takiej młódce? Doprawdy, chyba posunął się bardziej niż mu się dotychczas wydawało...
Nie to miałem na my... ygh – zaczął, kręcąc z wolna łbem, ale nie dokończył. Dlaczego? Po pierwsze uznał, że takie sprostowanie nie ma sensu względem kogoś, kto bez najmniejszych oznak wstydu wypowiada słowa o tak jednoznacznym znaczeniu. A po drugie spostrzegł uśmiech, który bez skrępowania pojawił się na pysku samicy i uderzyło go niemiłe odczucie, że to jeszcze nie koniec takich rewelacji. Zastygł więc w oczekiwaniu, nie śmiąc oderwać od niej wzroku, z obawy co może wpaść jej do łba.
Cudzy dotyk nie był czymś do czego przywykł. Księżyce samotności oduczyły go okazywania innym takich czułości. Sam zresztą też nie miał w życiu zbyt wielu okazji by je otrzymać, dlatego momentalnie się spiął, czując jak Ziemna się o niego ociera. Zawsze uważał, że takie interakcje są na tyle intymne, że powinno się je zachowywać dla smoków bliskich sercu, dlatego nie potrafił się nadziwić faktowi, że ktoś kto dopiero co spadł z nieba, teraz tak swobodnie się do niego przymilał. Poczuł się... dziwnie. W gruncie rzeczy nie był wszak w tych sprawach szczególnie doświadczony, co mogłaby sugerować ilość księżyców, które miał już na karku. Co prawda w młodości był blisko z jedną smoczycą... ale teraz nie był już pewien czy był to wynik prawdziwego uczucia, czy tylko gry aktorskiej, za którą ktoś sowicie jej zapłacił. Wiele razy odgrywał też romanse na scenie, ale prawda zawsze znacząco różniła się od fikcji, co w tej chwili odczuł aż nazbyt wyraźnie.
W rezultacie przymknął ślepia i przykrył pysk wolnym skrzydłem, próbując opanować plątaninę myśli, która pojawiła się w jego umyśle. Ze zgrozą odkrył, że pomimo początkowego wzdrygnięcia wcale się nie odsunął. Zupełnie jakby, hm, cudza atencja sprawiła mu większą przyjemność niż mógłby przypuszczać. Chciał wszak by ktoś z nim porozmawiał. By zwrócono na niego uwagę. W końcu z tego właśnie powodu pojawił się w Puszczy. A skoro tak, to równie dobrze mógł sobie pozwolić na chwilę zapomnienia od codziennych schematów, barier i rezerw, które dla siebie wypracował. Mógł podjąć tę grę. Nawet chociażby przez wzgląd na to, że dla młodszej samicy jego odczucia zdawały się być dziecinną igraszką, którą tylko i wyłącznie on rozpamiętywał aż do przesadnych rozmiarów.
Podejmując decyzję zachichotał cicho.
Nawet nie śmiałbym tak sobie schlebiać, Ziemna – odparł spokojnym głosem, obracając łeb tak, by móc spojrzeć na smoczycę przez rozcapierzone palce. Gdyby tylko miał skórę, to w tym momencie najpewniej by się zarumienił. Nie spuścił jednak z niej wzroku, skupiając się na tym, by dokładnie się jej przyjrzeć.
Młodsza naprawdę była śliczna. Zupełnie jak wyjęta z nierealnego snu. Tak, senne mary wiele by w tej kwestii wyjaśniały... Ach, czemu nie było z nim Sukhee, by kompan mógł go wybudzić z tego transu!

Serenada Poległych

Licznik słów: 483
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
ATUTY
I. Pamięć przodka: -2 ST do walki z zwierzętami i -1 ST do walk z rasami rozumnymi
II. Bestiobójca: tabela ran woja/maga do walki z drapieżnikami
III. Opiekun: stałe -2 ST do wszystkich akcji kompanów. Kompani mają +1 turę na polowaniu
IV. Znawca terenów: znalezienie 4/4 pożywienia / kamienia / 6 liści/5 korz. zioła raz na polowanie/wyprawę/2 razy na polowanie łowcy

Sukhee
Żywiołak Ognia (koza)

S:1|W:2|Z:1|M:2|P:3|A:1
B, Skr, Śl: 1| MA, MO: 2
Serenada Poległych
Wojownik Ziemi
Wojownik Ziemi
Awatar użytkownika
Posty: 301
Rejestracja: 23 lis 2022, 15:10
Stado: Ziemi
Płeć: Samica
Księżyce: 56
Rasa: Północno-rajski
Opiekun: Astral i Goździk
Mistrz: Najlepszy Wojownik
Partner: Tiish

Liściaste rozstaje

Post autor: Serenada Poległych »

A: S: 5| W: 3| Z: 1| M: 1| P: 3| A: 1
U: B,L,Pł,W,MA,MO,MP,Kż,Skr,Prs: 1| Śl,O: 2| A:3
Atuty: Wrodzony talent, Trudny cel, Tancerz, Regeneracja
Samiec wydawał się bardzo nad czymś rozmyśla, ciekawe co takiego sprawiło że tak odleciał myślami. Z jakiegoś powodu nie spodobał jej się fakt że ten nie zwraca na nią uwagi więc liznęła go prowokująco po błonie skrzydła szczerząc ząbki drapieżnie jakby w ostrzeżeniu że następne co zrobi to nadgryzienie tej delikatnej kończyny. Ten jednak przed tym zdążył już wrócić do niej więc tylko obróciła się zakręcając od samca, specjalnie poruszając się tak by także jej ogon oraz rozłożony pióropusz na jego końcu znalazły się na chwilę w kontakcie z skrzydłem. Nie sądziła że samiec podejmie coś co miało być tylko zabawnym wytknięciem tego jak dobrał słowa, teraz jednak nie mogła przecież odpuścić prawda? To by wyglądało jakby się poddała a nie miała zamiaru przegrywać, nawet w czymś tak z pozoru błahym. Stanęła na wyprostowanych łapach tuż przed samcem, lekko zadzierając pyszczek do góry by spojrzeć mu w pysk.
-Schlebiać? A więc przykułam twoją uwagę- Mruknęła zadowolona uśmiechając się jak kotek który właśnie objadł się śmietanki i właśnie dorwał kanarka.
-Cóż takiego szuka na terenach wspólnych postawny, samotny samiec? Też chciałeś okazywać miłość księżycowi czy też czekałeś na kogoś kto ci w tym pomoże?– Całe dwa pytania, przekrzywiła delikatnie łepek na bok patrząc na niego niby niewinnie jednak koniec jej ogona poruszał się nerwowo na boki a piórka i futerko delikatnie się zjeżyły. Miała nadzieję że samiec nie czeka właśnie na swoją partnerkę bo chyba spaliłaby się ze wstydu po czym uciekała byle tylko zostać poza zasięgiem pazurów smoczycy która pewnie będzie chciała pokazać do kogo ten samiec należy.

Licznik słów: 258
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
Motywy muzyczne Atuty: Grupy 2: Trudny cel (+1 ST do ataków fizycznych przeciwnika, drapieżniki atakujące fizycznie nigdy nie zadadzą kryta/śmiertelnej)

Grupy 3: Tancerz- stałe -1 ST do rzutów na obronę fizyczną

Grupy 4: Regenarcja: raz na tydzień obniżenie powagi wszystkich ran wybranego stopnia o jeden


#78b865
Zamszony Bór
Starszy Mgieł
Tiishoyr Wraży
Starszy Mgieł
Awatar użytkownika
Posty: 866
Rejestracja: 10 lip 2022, 21:25
Stado: Mgieł
Płeć: Samiec
Księżyce: 113
Rasa: Skrajny
Opiekun: Grih [*]
Mistrz: Gerna Zadumana
Partner: Serenada Poległych

Liściaste rozstaje

Post autor: Zamszony Bór »

A: S: 5| W: 3| Z: 4| M: 3| P: 3| A: 2
U: B,Pł,O,W,MP,MO,MA,Kż,Prs: 1| L,A,Skr: 2| Śl: 3
Atuty: Wierny Druh; Pamięć Przodka; Bestiobójca; Opiekun; Znawca Terenów;
Oczywiście, że przykuła jego uwagę. Jakże mogłoby być inaczej?
Od kiedy tylko się pojawiła robiła wszystko by nie mógł spuścić z niej wzroku. Prowokowała go swoim wdziękiem i urodą. Imponowała odwagą i kokieterią. Precyzyjnie dobierała ruchy, by mógł odczuć każdy dotyk. Każdy gest i smagnięcie piór. A przy tym zdawała się tak z siebie zadowolona, jakby jego reakcje były dla niej największą nagrodą. Ewidentnie chciała by na nią patrzył. Gdyby było inaczej, to nie brnęłaby dalej w tę grę. A więc patrzył. Z uwagą śledził każdy jej ruch, nie chcąc niczego przeoczyć. Ziemna zajmowała teraz całą jego uwagę, o którą tak walczyła, liżąc błonę jego skrzydła. Pozwolił jej na to. Zresztą jak na wszystko inne. Samica mogła robić z nim na co tylko miała ochotę, ale on pozostawał nieruchomy. Na razie odpowiadał mu fakt, że to ona umizgiwała się za dwoje.
Mhm – mruknął jedynie w odpowiedzi, pozwalając skrzydłu opaść z jego pyska, by mógł bez przeszkód patrzeć na smoczycę, która znalazła się teraz tuż przed nim. Na moment objął wzrokiem całą jej sylwetkę i zmrużył z rozbawieniem ślepia, widząc jak ta się pręży. Czyżby chciała wydać się większa niż jest w rzeczywistości? A może drażnił ją fakt, że nawet siedząc, to on nad nią górował? Nie istotne, bo jemu odpowiadał taki stan rzeczy. Przesunął spojrzeniem od jej grzbietu, przez szyję, zatrzymując je na pysku. Już wcześniej uroda młodszej wydała mu się niezwykła, ale teraz, z tak bliska spoglądając na dziobowate zgrubienie na końcu jej nosa, był już tego całkowicie pewien. Czyżby nosiła w sobie jakieś egzotyczne geny? Nie zdziwiłby się, gdyby tak było.
Dopiero kiedy ponownie się odezwała, wrócił spojrzeniem do jej oczu. Wówczas spostrzegł, że ich lazurowa barwa wybijała się wśród innych kolorów pokrywających jej ciało.
Świadomie zignorował fragment o "postawnym, samotnym samcu", zamiast tego skupiając się na słowach, które zaintrygowały go najbardziej. Okazywanie miłości księżycowi? A więc to tutaj robiła? I po to była ta niosąca się po lesie pieśń? Nie miał pojęcia czemu to miało służyć, ale on z pewnością tego nie robił. Wszak już od dawna nie poświęcał swojego czasu na docenianie piękna przyrody. Pogrążając się w żalu i gniewie, zapomniał że przyjemność mogą sprawiać tak proste czynności.
Księżycowi nie starczyło blasku by mnie oczarować. Musiał za bardzo skupiać się na twoich pieśniach. Miał wszak na czym – odparł, mieszając słowa prawdy z drobnym komplementem, by jeszcze bardziej napuszyć ego młodszej. Albo by w końcu ją zawstydzić. Oba rezultaty powitałby z równie silnym zadowoleniem – Ja jednak nie przyszedłem go adorować. Szukałem rozmowniejszego kompana – dodał, by w pełni odpowiedzieć na zadane pytania i dać jej do zrozumienia, że na nikogo nie czekał. To znaczy... czekał. Z tym że nigdy z góry nie zakładał na kogo. Po prostu liczył na to, że ktoś się pojawi. I proszę! Oto miał przed sobą upragnioną postać.
Na tym najpewniej skończyłby wypowiedź, gdyby nie obserwował samicy z taką intensywnością. To bowiem pozwoliło mu spostrzec jej niespokojnie podrygujący ogon i najeżone futro. Zacmokał, a na jego pysk wdał się zdecydowanie zbyt szeroki uśmiech. Czyżby cała ta sytuacja kosztowała Ziemną więcej niż przypuszczał?
Nerwy? – wymruczał, powoli zbliżając skrzydło do piersi samicy i delikatnie smagając pazurem jedno z jej napuszonych piórek.
Gdyby tylko znał myśli smoczycy, to mógłby ją zapewnić, że nikt się tutaj nie pojawi, by spróbować ją przepędzić. Wśród Mgieł nie było wszak nikogo, kto mógłby zauważyć jego chwilową nieobecność. Nie był też w trakcie łamania kodeksu, także nikt nie marnowałby swojego czasu by nakłaść mu morałów do łba za flirty z młodą Ziemną.

Serenada Poległych

Licznik słów: 590
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
ATUTY
I. Pamięć przodka: -2 ST do walki z zwierzętami i -1 ST do walk z rasami rozumnymi
II. Bestiobójca: tabela ran woja/maga do walki z drapieżnikami
III. Opiekun: stałe -2 ST do wszystkich akcji kompanów. Kompani mają +1 turę na polowaniu
IV. Znawca terenów: znalezienie 4/4 pożywienia / kamienia / 6 liści/5 korz. zioła raz na polowanie/wyprawę/2 razy na polowanie łowcy

Sukhee
Żywiołak Ognia (koza)

S:1|W:2|Z:1|M:2|P:3|A:1
B, Skr, Śl: 1| MA, MO: 2
Serenada Poległych
Wojownik Ziemi
Wojownik Ziemi
Awatar użytkownika
Posty: 301
Rejestracja: 23 lis 2022, 15:10
Stado: Ziemi
Płeć: Samica
Księżyce: 56
Rasa: Północno-rajski
Opiekun: Astral i Goździk
Mistrz: Najlepszy Wojownik
Partner: Tiish

Liściaste rozstaje

Post autor: Serenada Poległych »

A: S: 5| W: 3| Z: 1| M: 1| P: 3| A: 1
U: B,L,Pł,W,MA,MO,MP,Kż,Skr,Prs: 1| Śl,O: 2| A:3
Atuty: Wrodzony talent, Trudny cel, Tancerz, Regeneracja
A więc był tu sam i nie czekał na kogoś specjalnego, chyba mogłaby powiedzieć że miała szczęście prawda? Na chwilę rozproszyła się odpływając myślami gdzieś dalej przez co na początku nie zauważyła zmiany mimiki na pysku samca. Kiedy jednak to zrobiła, aż zaparło jej dech, był teraz zdecydowanie pewniejszy siebie w ruchach niż mogłaby przypuszczać na początku. Czyżby przegapiła coś ważnego? Jeśli tak to co takiego? Co się nagle zmieniło że zaczął być tak pewny swego?
-Czemu pytasz? Martwisz się?– Spytała starając się nie napuszyć piórek w odpowiedzi na ruch jego skrzydła. To było dosyć miłe, taki flirt, teraz już nie dziwiła się Calypso jeśli chodziło o jej działania te ponad dwadzieścia księżyców temu. Samiec górował nad nią i jedna część niej mówiła jej że nie może się poddać, jako wojowniczka to przecież nie wypadało, druga jednak zachęcała ja do poddania się i zobaczenia na co stać tego smoka. Drugi głos powoli wygrywał gdyż jej ogon delikatnie został podwinięty pod siebie a ona sama rozluźniła się z lekko rozmarzonym uśmiechem.

Licznik słów: 170
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
Motywy muzyczne Atuty: Grupy 2: Trudny cel (+1 ST do ataków fizycznych przeciwnika, drapieżniki atakujące fizycznie nigdy nie zadadzą kryta/śmiertelnej)

Grupy 3: Tancerz- stałe -1 ST do rzutów na obronę fizyczną

Grupy 4: Regenarcja: raz na tydzień obniżenie powagi wszystkich ran wybranego stopnia o jeden


#78b865
Zamszony Bór
Starszy Mgieł
Tiishoyr Wraży
Starszy Mgieł
Awatar użytkownika
Posty: 866
Rejestracja: 10 lip 2022, 21:25
Stado: Mgieł
Płeć: Samiec
Księżyce: 113
Rasa: Skrajny
Opiekun: Grih [*]
Mistrz: Gerna Zadumana
Partner: Serenada Poległych

Liściaste rozstaje

Post autor: Zamszony Bór »

A: S: 5| W: 3| Z: 4| M: 3| P: 3| A: 2
U: B,Pł,O,W,MP,MO,MA,Kż,Prs: 1| L,A,Skr: 2| Śl: 3
Atuty: Wierny Druh; Pamięć Przodka; Bestiobójca; Opiekun; Znawca Terenów;
Czy się martwił? Och tak. O siebie. Czemu? Bo się nie rozumiał.
Każdy ruch, każdy gest i każde słowo samicy były teraz dla niego jak największy priorytet. Obserwował ją, wręcz chłonął wszystkimi zmysłami, chcąc wyłapać nawet najdrobniejsze zmiany w jej zachowaniu. Za cel postawił sobie dostosowanie się do jej tempa, by móc bez przeszkód kontynuować tę nieprzewidywalną grę, która się między nimi toczyła. Był gotowy na każdą jej reakcję... ale nie na bierność. Ta nagła zmiana zbiła go z tropu, wypełniając jego umysł myślą o przejęciu inicjatywy. Nie chciał jej. Obawiał się jej. Uważał ją za niebezpieczną. Nie był pewien do czego mógłby się posunąć, dostając wolną łapę. Tak podpowiadała mu ta część umysłu, która jeszcze potrafiła myśleć racjonalnie. Ta druga zaś... nakłaniała go do czegoś zgoła innego. Był rozdarty między pragnieniem, które stopniowo w nim narastało, a świadomością że powinien znać granice, których za żadne skarby nie mógł przekroczyć. Wszak od tego miał wolę, by kontrolować instynkty.
A jednak samica była na wyciagnięcie łapy i niemal niemożliwym okazało się dla niego zapanowanie nad pragnieniami. Był na tyle blisko, że jej zapach drażnił mu nozdrza. Wcześniej nawet nie przypuszczał, że cudza woń może z tak wielką intensywnością działać na jego wyobraźnię. Teraz, kiedy okazja wykreowała się wręcz sama, zwyczajna obserwacja przestała mu wystarczać. Chciał jej dotknąć. Chciał i ostatecznie to zrobił, choć początkowo nawet nie zarejestrował tego faktu. Bezwiednie przesunął skrzydło o kilka łusek dalej i już czuł na palcach ciepło jej ciała. Futro i pióra łaskotały jego opuszki, a jemu ta nietypowa faktura wydała się niezwykle przyjemna. Oddech nieco mu przyspieszył, ale i tak spojrzał w oczy Ziemnej by się upewnić, że ma na to jej zgodę. Jakoś... wydało mu się to właściwe, choć nie był pewien skąd wziął się w nim taki przejaw dobroci.
A powinienem? – odparł, przekrzywiając z wolna łeb i uśmiechając się na widok jej rozmarzonej miny. Sam posłał jej nieco zadziorne spojrzenie, jakby chciał przywrócić jej nieco wcześniejszego animuszu.
W tym czasie jego palce nabrały nieco śmiałości i zaczęły kręcić nieporadne kółeczka po jej piersi, z wolna zmierzając ku nasadzie szyi. Ten dotyk był delikatny. Jakby wykonywany na próbę, by nie spłoszył ani młódki ani jego samego. Wszak i on zaczął odczuwać rezultaty wywołane przez pieszczoty, które dzielili. Spokojna dotąd końcówka jego ogona podrygiwała nerwowo, zwiastując napływ silniejszych emocji.

Serenada Poległych

Licznik słów: 388
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
ATUTY
I. Pamięć przodka: -2 ST do walki z zwierzętami i -1 ST do walk z rasami rozumnymi
II. Bestiobójca: tabela ran woja/maga do walki z drapieżnikami
III. Opiekun: stałe -2 ST do wszystkich akcji kompanów. Kompani mają +1 turę na polowaniu
IV. Znawca terenów: znalezienie 4/4 pożywienia / kamienia / 6 liści/5 korz. zioła raz na polowanie/wyprawę/2 razy na polowanie łowcy

Sukhee
Żywiołak Ognia (koza)

S:1|W:2|Z:1|M:2|P:3|A:1
B, Skr, Śl: 1| MA, MO: 2
Serenada Poległych
Wojownik Ziemi
Wojownik Ziemi
Awatar użytkownika
Posty: 301
Rejestracja: 23 lis 2022, 15:10
Stado: Ziemi
Płeć: Samica
Księżyce: 56
Rasa: Północno-rajski
Opiekun: Astral i Goździk
Mistrz: Najlepszy Wojownik
Partner: Tiish

Liściaste rozstaje

Post autor: Serenada Poległych »

A: S: 5| W: 3| Z: 1| M: 1| P: 3| A: 1
U: B,L,Pł,W,MA,MO,MP,Kż,Skr,Prs: 1| Śl,O: 2| A:3
Atuty: Wrodzony talent, Trudny cel, Tancerz, Regeneracja
Pytanie które jej zadał przypomniało jej o tym kim jest, uśmiechnęła się drapieżnie patrząc na samca spod delikatnie przymkniętych powiek prostując się bardziej jakby dostała zastrzyku pewności siebie. Z jej gardła wydobył się delikatnie brzmiący warkot który jednak brzmiał na ostrzegawczy mimo swojej miękkości. Jej wzrok z zaciekawionego zmienił się, teraz patrzyła się na niego z lekkim głodem. Tylko czy dotyczył on głodu wygranej czy też miała ochotę go zjeść? Kto wie, prawie nic o sobie nie wiedzieli. Stanęła na tylnych łapach stawiając przednie na klatce piersiowej samca i popychając go tak by upadł na grzbiet. Zawarczała ostrzegawczo gdy ten nie dawał się obalić, miała nadzieję że będzie jednak słabszy niż przypuszczała. Kiedy w końcu opadł na grzbiet miała wrażenie że droczył się z nią lub drwił z tego jak jest słaba więc utrzymała swoją pozycję nad nim, warcząc cicho z pyskiem przy jego szyi. Lekko nadgryzając znajdującą się tam skórę.
-Naprawdę myślisz że potrzeba się o mnie martwić? Jestem wojownikiem a nie delikatnym pisklęciem- Wymruczała tuż przy jego gardle, jakby chciała w czynach potwierdzić to, że trzeba się liczyć z jej siłą.

Licznik słów: 183
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
Motywy muzyczne Atuty: Grupy 2: Trudny cel (+1 ST do ataków fizycznych przeciwnika, drapieżniki atakujące fizycznie nigdy nie zadadzą kryta/śmiertelnej)

Grupy 3: Tancerz- stałe -1 ST do rzutów na obronę fizyczną

Grupy 4: Regenarcja: raz na tydzień obniżenie powagi wszystkich ran wybranego stopnia o jeden


#78b865
Zamszony Bór
Starszy Mgieł
Tiishoyr Wraży
Starszy Mgieł
Awatar użytkownika
Posty: 866
Rejestracja: 10 lip 2022, 21:25
Stado: Mgieł
Płeć: Samiec
Księżyce: 113
Rasa: Skrajny
Opiekun: Grih [*]
Mistrz: Gerna Zadumana
Partner: Serenada Poległych

Liściaste rozstaje

Post autor: Zamszony Bór »

A: S: 5| W: 3| Z: 4| M: 3| P: 3| A: 2
U: B,Pł,O,W,MP,MO,MA,Kż,Prs: 1| L,A,Skr: 2| Śl: 3
Atuty: Wierny Druh; Pamięć Przodka; Bestiobójca; Opiekun; Znawca Terenów;
Oho? Czyżby Ziemna wróciła do siebie?
Tiishoyr od razu spostrzegł ponowną zmianę w zachowaniu samicy, dlatego obserwował ją z zaciekawieniem, spodziewając się kolejnej niespodzianki z jej strony. Drapieżny uśmiech, głodne spojrzenie i wyprostowana postawa, sprawiły że znów dostrzegł narastającą w towarzyszce pewność siebie. Przekrzywił z wolna łeb i opuścił skrzydło, słysząc warkot. Od razu zrozumiał, że najwyraźniej nastała pora na oddanie inicjatywy, którą zdołał zagarnąć tylko na krótką chwilę. Nie przeszkadzało mu to jednak, bo uznał że swoją okazję wykorzystał w odpowiedni sposób. A przynajmniej tak było w jego mniemaniu, ponieważ młodsza zdecydowanie bardziej podobała mu się z drapieżnym błyskiem w oku niż z rozmarzoną miną.
Kąciki jego pyska ponownie się uniosły, kiedy tylko poczuł dotyk na piersi. Na moment spuścił spojrzenie na łapy smoczycy i delikatnie zahaczył o jedną z nich szponem, czując narastający nacisk. Od razu spiął mięśnie, nie zamierzając ułatwiać Ziemnej spełnienia zamiarów, które udało mu się stosunkowo szybko odgadnąć. Skupił się na tym, by nawet nie drgnąć pod naporem jej siły, po czym ponownie uniósł wzrok, rzucając jej prowokacyjne spojrzenie. O tak, droczył się z nią. Igrał gdzieś na granicy ich pragnień, które mogły być zbieżne bądź całkowicie rozłączne. Rozkoszował się tą chwilą, na moment się zatrzymując i nie pozwalając młodszej na dalsze parcie do przodu. Nie ustępował jej wszak w sile, więc mógł sobie na to pozwolić.
Kolejny warkot sprawił, że z rozbawieniem zmrużył ślepia. Jakaż niecierpliwa...
Odczekał jeszcze dwa uderzenia serca, po czym pozwolił jej popchnąć się na grzbiet. Zderzenie z mokrymi resztkami śniegu najpewniej nie byłoby dla niego szczególnie przyjemnym doświadczeniem, gdyby w ogóle zwrócił uwagę na tak drobne szczegóły. Nie potrafił się na nich skupić, zamiast tego krzyżując spojrzenie z górującą nad nim młódką. Miał na nią naprawdę ładny widok, co pozwoliło mu na moment zwalczyć uczucie bycia zdominowanym. Wszak samica dociskała go do ziemi całkiem stanowczo, jakby chciała mu udowodnić, że to ona miała władzę nad tą całą sytuacją. Czy faktycznie tak było? Trudno mu było to określić, bo jego umysł wciąż był plątaniną nie w pełni zidentyfikowanych myśli i emocji. Odczucie to dodatkowo się nasiliło, kiedy poczuł przelotny dotyk kłów na szyi. Zdaje się, że wówczas umknęło mu własne westchnięcie.
Nie – odparł na tyle chrapliwie, że aż musiał odchrząknąć – Poprawię się – zapewnił zaczepnie, wciąż czując jej oddech przy ciele. Skoro jednak nie musiał się o nią martwić, to znaczyło że mógł sobie pozwolić na nieco więcej, bez obawy że ją skrzywdzi bądź spłoszy. Jak sama wszak stwierdziła była wojowniczką i najwyraźniej czerpała z tego dumę na tyle dużą, że nawet teraz nie mogła dopuścić do ujmy na własnym honorze. Była silna i chciała by traktował ją jako taką. Cóż, mógł jej to zapewnić. Albo przynajmniej spróbować.
Nie szarpał się. Zamiast tego wyciągnął skrzydła i zaczął wodzić nimi po jej bokach, przeplatając palce między futrem a piórami. Gładził ją leciutko, a potem mocniej, stopniowo przesuwając dotyk w górę, jakby chciał sięgnąć jej grzbietu. Jedna z jego łap zawędrowała do jej tylnej kończyny i oparła się o nią z cichym zgrzytem pazurów. Jednocześnie uniósł nieco łeb i zbliżył go do jej polika, nieznacznie otwierając pysk, by skubnąć ją zębami przy uchu.
Skąd ten pośpiech? – wyszeptał z pomrukiem, po czym jednocześnie pchnął łapę, zakołysał ciałem i docisnął do siebie skrzydła, chcąc by Ziemna straciła balans i opadła na jego klatkę piersiową. Wówczas, wciąż nie wypuszczając jej z uścisku, przekręciłby nieco łeb by spojrzeć na nią hardo acz z rozbawieniem.

Serenada Poległych

Licznik słów: 574
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
ATUTY
I. Pamięć przodka: -2 ST do walki z zwierzętami i -1 ST do walk z rasami rozumnymi
II. Bestiobójca: tabela ran woja/maga do walki z drapieżnikami
III. Opiekun: stałe -2 ST do wszystkich akcji kompanów. Kompani mają +1 turę na polowaniu
IV. Znawca terenów: znalezienie 4/4 pożywienia / kamienia / 6 liści/5 korz. zioła raz na polowanie/wyprawę/2 razy na polowanie łowcy

Sukhee
Żywiołak Ognia (koza)

S:1|W:2|Z:1|M:2|P:3|A:1
B, Skr, Śl: 1| MA, MO: 2
Serenada Poległych
Wojownik Ziemi
Wojownik Ziemi
Awatar użytkownika
Posty: 301
Rejestracja: 23 lis 2022, 15:10
Stado: Ziemi
Płeć: Samica
Księżyce: 56
Rasa: Północno-rajski
Opiekun: Astral i Goździk
Mistrz: Najlepszy Wojownik
Partner: Tiish

Liściaste rozstaje

Post autor: Serenada Poległych »

A: S: 5| W: 3| Z: 1| M: 1| P: 3| A: 1
U: B,L,Pł,W,MA,MO,MP,Kż,Skr,Prs: 1| Śl,O: 2| A:3
Atuty: Wrodzony talent, Trudny cel, Tancerz, Regeneracja
Westchnięcie które usłyszała sprawiło że drapieżny uśmiech tylko się poszerzył się delikatnie. To był naprawdę miły dźwięk, mogłaby go słyszeć częściej. Może uda jej się go usidlić na dłużej? Byłoby to całkiem dobre, ten samiec miał wszystko czego mogłaby chcieć. Prezentował się naprawdę dobrze z tymi kolorowymi piórkami które pokrywały widocznie umięśnione ciało, dobrze odżywione więc nie brakowało mu umiejętności przetrwania. Ideał który należałby tylko do niej, może by tak go teraz oznaczyć? Zostawić po sobie jakiś ślad? Choć nie sądziła by samiec był aż tak chętny do sparowania się z nią. Była pewna że gdyby tylko mieli szanse się jeszcze poznać tylko bardziej byłaby pewna że chce tego samca. Nie jakiegoś nudnego z łuskami bądź w stonowanych kolorach lub w swoim stadzie. Zatopiona w myślach, delikatnie przygryzała skórę na szyi samca gdy ten wykonał ruch którego się nie spodziewała i opadła na niego. Kiedy jednak zrozumiała co powiedział uśmiechnęła się wyzywająco, korzystając z okazji że ten nie spodziewałby się z jej strony tak szybkiej reakcji, złapała go łapami mocniej po czym przekręciła gwałtownie tak by samiec był nad nią.
-Oh, ja się nigdzie nie śpieszę. Mamy całą noc a nawet o wiele więcej jeśli tylko byś zechciał. Pokaż co potrafisz mglaku- Wyszeptała tonem który obiecywał wiele, wyciągając szyję by dosięgnąć pyska samca by liznąć go prowokacyjnie po pysku. Miała nadzieję, że pojmie o co jej chodziło gdyż na tym wiedza o podrywach się u niej kończyła. Ametyst ani żadna z matek nie pokazywały jej ani nie mówiły co miała robić po momencie w którym obie strony chyba były sobą zainteresowane. Zalążek paniki pojawił się w jej umyśle gdy lekko ugniatała boki samca swoimi przednimi łapami których pazury schowała choć te co jakiś czas pojawiały się by delikatnie przejechać nimi po jego skórze.

Licznik słów: 293
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
Motywy muzyczne Atuty: Grupy 2: Trudny cel (+1 ST do ataków fizycznych przeciwnika, drapieżniki atakujące fizycznie nigdy nie zadadzą kryta/śmiertelnej)

Grupy 3: Tancerz- stałe -1 ST do rzutów na obronę fizyczną

Grupy 4: Regenarcja: raz na tydzień obniżenie powagi wszystkich ran wybranego stopnia o jeden


#78b865
Zamszony Bór
Starszy Mgieł
Tiishoyr Wraży
Starszy Mgieł
Awatar użytkownika
Posty: 866
Rejestracja: 10 lip 2022, 21:25
Stado: Mgieł
Płeć: Samiec
Księżyce: 113
Rasa: Skrajny
Opiekun: Grih [*]
Mistrz: Gerna Zadumana
Partner: Serenada Poległych

Liściaste rozstaje

Post autor: Zamszony Bór »

A: S: 5| W: 3| Z: 4| M: 3| P: 3| A: 2
U: B,Pł,O,W,MP,MO,MA,Kż,Prs: 1| L,A,Skr: 2| Śl: 3
Atuty: Wierny Druh; Pamięć Przodka; Bestiobójca; Opiekun; Znawca Terenów;
Zdaje się, że coś co miało być tylko zwykłą grą właśnie zaczęło się im wymykać spod kontroli. Prosta igraszka, chęć słownych przepychanek, kilka dwuznacznie dobranych słów... I nagle sytuacja nabrała tempa, mknąc w zupełnie nieprzewidywalnym kierunku. Tiishoyra ogarnęło poczucie pewnego odrealnienia, jakby sceny których był uczestnikiem wcale nie były jego kreacją. Jakby on tylko pojawił się w odpowiednim miejscu i odpowiednim czasie, podbierając możliwość partycypacji prawowitemu bohaterowi tej historii. A jednak brnął w to dalej, nie potrafiąc odnaleźć w sobie sił na przerwanie tej sytuacji. Zupełnie jakby... odpowiedni moment na wycofanie się zdążył już dawno przeminąć.
Nie zdziwiłby się gdyby śnił. A jednak ciało, które przylegało do jego piersi było jak najbardziej realne. Ciepłe i miękkie. Namacalne. Gamy odczuć towarzyszących takiemu dotykowi nie dało się podrobić. Omszałemu serce zabiło szybciej, kiedy mocniej docisnął do siebie Ziemną skrzydłami. Byli tak blisko siebie, że nie dzieliła ich nawet łuska różnicy. Odległość między nimi była tak niewielka, że Tiishoyr bez problemu czuł zapach samicy, jej oddech i każde drgnięcie mięśni. To było przyjemne, dawno zapomniane odczucie... w którym przy krótkiej chwili nieuwagi mógłby się zatracić.
Jednak młodsza nie dzieliła jego sentymentów. Nim zdążył się nacieszyć ich bliskością, ta gwałtownie zmieniła pozycję, sprawiając że teraz to on nad nią górował. Nagły przewrót sprawił, że na moment stracił równowagę i musiał podeprzeć się skrzydłami, by nie runąć na Ziemną swoim ciężarem. Przez to znów nieco się oddalili, co skwitował niezadowolonym pomrukiem. Nie miał jednak czasu by użalać się nad tą drobną niedogodnością, ponieważ słowa wyszeptane przez młódkę dosłownie go zmroziły. Przełknął ślinę, rozbieganym wzrokiem szukając ślepi ziemnej, by dostrzec wyraz jej pyska. Naprawdę miała to na myśli? A może tylko żartowała? Gorący jęzor prowokacyjnie liżący go po policzku perfekcyjnie rozwiał jego wątpliwości. Nie był pewien czy to dobrze. Nagle wszystkie pozostawione gdzieś z tyłu emocje uderzyły w niego tak intensywną falą, że aż zrobiło mu się gorąco. Krew zaczęła szybciej krążyć po jego ciele, a w uszach aż szumiało od kotłujących się we łbie myśli. Czy to nerwy? Nie, to pożądanie. Był pewien, że właśnie ono tak smakuje. Niedobrze. Niedobrze... nie... dobrze?
Czuł jak racjonalna część jego umysłu ulega pragnieniu, więc złapał się ostatniej myśli, która przemknęła mu przez łeb, jakby to właśnie ona miała go uratować przed pogrążeniem się w sytuacji bez wyjścia. Musiał jakoś ukoić swoje sumienie. Musiał mieć na uwadze wszystkie możliwe konsekwencje... A jednak niewiele zdołał z siebie wyksztusić.
To niebezpieczne słowa... – odparł, choć jego wypowiedź przerwał syk, który wymknął mu się, kiedy Ziemna pieszcząc jego boki, zarysowała go nagle wyciągniętym pazurem. To nawet nie zabolało, a jednak sięgnął skrzydłem do jej łapy, by ją złapać i przysunąć sobie pod pysk. Samica miała wyjątkowo smukłe palce. Jak to się stało, że wcześniej nie zwrócił na to uwagi? Bezwiednie zaczął gładzić opuszkami dłoń młodszej. Nie pozwalając jej zabrać kończyny, rysował na niej kółeczka, zmieniał natężenie dotyku i delikatnie zahaczał pazurami o delikatną skórę. To jednak mu nie wystarczyło. Wkrótce samica mogła poczuć muśnięcie jego oddechu, a potem krótkie pocałunki i liźnięcia, którymi obsypał jej łapę od wierzchu dłoni aż po czubki palców – ...jesteś ich pewna? – dokończył, jakby na wydechu, opierając policzek o jej wyciągniętą łapę.
Sam nie wiedział jakiej odpowiedzi oczekiwał, ale czuł, że jeśli tylko ta będzie twierdząca, to pogrąży się całkowicie. Wtedy... wtedy na pewno pokaże co potrafi...

Serenada Poległych

Licznik słów: 554
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
ATUTY
I. Pamięć przodka: -2 ST do walki z zwierzętami i -1 ST do walk z rasami rozumnymi
II. Bestiobójca: tabela ran woja/maga do walki z drapieżnikami
III. Opiekun: stałe -2 ST do wszystkich akcji kompanów. Kompani mają +1 turę na polowaniu
IV. Znawca terenów: znalezienie 4/4 pożywienia / kamienia / 6 liści/5 korz. zioła raz na polowanie/wyprawę/2 razy na polowanie łowcy

Sukhee
Żywiołak Ognia (koza)

S:1|W:2|Z:1|M:2|P:3|A:1
B, Skr, Śl: 1| MA, MO: 2
Serenada Poległych
Wojownik Ziemi
Wojownik Ziemi
Awatar użytkownika
Posty: 301
Rejestracja: 23 lis 2022, 15:10
Stado: Ziemi
Płeć: Samica
Księżyce: 56
Rasa: Północno-rajski
Opiekun: Astral i Goździk
Mistrz: Najlepszy Wojownik
Partner: Tiish

Liściaste rozstaje

Post autor: Serenada Poległych »

A: S: 5| W: 3| Z: 1| M: 1| P: 3| A: 1
U: B,L,Pł,W,MA,MO,MP,Kż,Skr,Prs: 1| Śl,O: 2| A:3
Atuty: Wrodzony talent, Trudny cel, Tancerz, Regeneracja
Serenada uśmiechnęła się drapieżnie kiedy usłyszała jego syk. Trochę bólu nie powinno go zniechęcić prawda? Zdziwiła się odrobinę kiedy złapał ją za łapę jednak nie wyrwała jej obserwując go uważnie.
-Jeśli bym nie była to czy bym w ogóle je wypowiadała? Więcej wiary olbrzymie- Stwierdziła dosyć miękko acz poważnie. Nigdy nie lubiła rzucać słów na wiatr. Nie wychodziło z tego nigdy nic dobrego a ona wolała być z samą sobą szczera. Musiała także przyznać że samiec wyglądał wspaniale tak przytulony do jej łapy pyskiem. Ich tak odmienne kolory tak pięknie ze sobą wyglądały! Aż miało się ochotę zabrać trochę tego dla siebie, jakieś piórko, kawałek futra bądź łuskę. Ale teraz miała go całego dla siebie więc powstrzymała się przed próbą zdobycia kawałka dla siebie. Nie chciała by przecież się rozmyślił bo ukradła mu małe piórko! Czekała za to z drapieżnym uśmieszkiem na pysku aż smok ruszy do akcji, niech pokaże na co go stać!

Licznik słów: 154
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
Motywy muzyczne Atuty: Grupy 2: Trudny cel (+1 ST do ataków fizycznych przeciwnika, drapieżniki atakujące fizycznie nigdy nie zadadzą kryta/śmiertelnej)

Grupy 3: Tancerz- stałe -1 ST do rzutów na obronę fizyczną

Grupy 4: Regenarcja: raz na tydzień obniżenie powagi wszystkich ran wybranego stopnia o jeden


#78b865
Zamszony Bór
Starszy Mgieł
Tiishoyr Wraży
Starszy Mgieł
Awatar użytkownika
Posty: 866
Rejestracja: 10 lip 2022, 21:25
Stado: Mgieł
Płeć: Samiec
Księżyce: 113
Rasa: Skrajny
Opiekun: Grih [*]
Mistrz: Gerna Zadumana
Partner: Serenada Poległych

Liściaste rozstaje

Post autor: Zamszony Bór »

A: S: 5| W: 3| Z: 4| M: 3| P: 3| A: 2
U: B,Pł,O,W,MP,MO,MA,Kż,Prs: 1| L,A,Skr: 2| Śl: 3
Atuty: Wierny Druh; Pamięć Przodka; Bestiobójca; Opiekun; Znawca Terenów;
Och... a więc jednak.
Na te słowa nie znalazł już żadnej odpowiedzi. Jedynie wydał z siebie przeciągłe warknięcie, mocniej dociskając pysk do jej łapy i przymykając ślepia. Wówczas pozwolił sobie na pogrążenie się w emocjach. Zatracił się w nich, w końcu dopuszczając do głosu pierwotne instynkty. Właśnie dlatego, gdy ponownie spojrzał na Ziemną, próżno było szukać w jego oczach resztek samokontroli. To, co jeszcze przed chwilą się w nich tliło, zostało zastąpione drapieżnym błyskiem i pragnieniem, którego nie starał się już dłużej ukrywać. Zamiast tego uśmiechnął się lubieżnie i przesunął łeb w dół, obdarzając jej kończynę przeciągłym liźnięciem. Dopiero wtedy ją puścił, skupiając się na pieszczeniu jej szyi. Gryzł, kąsał i lizał, znacząc sobie ścieżkę od nasady aż po gardło, gdzie zatrzymał się na dłużej, muskając jej skórę gorącym oddechem. Wtulił pysk w jej zagłębienie, rozkoszując się cudzym ciepłem i zapachem. W tym czasie jego łapy błądziły po jej bokach, szukając miejsc szczególnie wrażliwych na dotyk. Delikatnie wodził palcami po jej futrze, powoli zwiększając nacisk, kiedy i jego ruchy stawały się gwałtowniejsze. Starał się nie śpieszyć, ale przychodziło mu to z trudem. Tym razem to on się niecierpliwił, co dało się wyczuć w jego ruchach i coraz głośniejszym oddechu. Stopniowo zbliżał się do Ziemnej coraz bardziej aż w końcu przestrzeń między nimi zanikła, a ogony się splotły.
Nadszedł czas by dać jej to czego pragnęła.
Czego sam pragnął.
Czego pragnęli oboje...

...

Niebo zaczęło się już barwić na pomarańczowo, kiedy leżąc na boku próbował uspokoić oddech. Ziemną wciąż trzymał blisko siebie, obejmując ją skrzydłami i zamykając w szczelnym uścisku. Przyciskał ją sobie do piersi, chcąc choć chwilę dłużej rozkoszować się bijącym od jej ciała ciepłem. W końcu obiecana mu noc dobiegała już końca, a on nie miał pojęcia co miałoby nastąpić potem. Czuł się... osobliwie, myśląc o ich wspólnych miłosnych uniesieniach sprzed kilku chwil. Nie żałował ich, ale nie potrafił też zrozumieć, co kierowało nowopoznaną smoczycą, że mu na to wszystko pozwoliła. Czego od niego teraz oczekiwała? Zadawał sobie to pytanie, ale nie mógł domyślić się odpowiedzi, dlatego jedynie spoglądał na Ziemną ukradkiem, nie śmiąc przełamać ciszy.

Serenada Poległych

Licznik słów: 349
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
ATUTY
I. Pamięć przodka: -2 ST do walki z zwierzętami i -1 ST do walk z rasami rozumnymi
II. Bestiobójca: tabela ran woja/maga do walki z drapieżnikami
III. Opiekun: stałe -2 ST do wszystkich akcji kompanów. Kompani mają +1 turę na polowaniu
IV. Znawca terenów: znalezienie 4/4 pożywienia / kamienia / 6 liści/5 korz. zioła raz na polowanie/wyprawę/2 razy na polowanie łowcy

Sukhee
Żywiołak Ognia (koza)

S:1|W:2|Z:1|M:2|P:3|A:1
B, Skr, Śl: 1| MA, MO: 2
Serenada Poległych
Wojownik Ziemi
Wojownik Ziemi
Awatar użytkownika
Posty: 301
Rejestracja: 23 lis 2022, 15:10
Stado: Ziemi
Płeć: Samica
Księżyce: 56
Rasa: Północno-rajski
Opiekun: Astral i Goździk
Mistrz: Najlepszy Wojownik
Partner: Tiish

Liściaste rozstaje

Post autor: Serenada Poległych »

A: S: 5| W: 3| Z: 1| M: 1| P: 3| A: 1
U: B,L,Pł,W,MA,MO,MP,Kż,Skr,Prs: 1| Śl,O: 2| A:3
Atuty: Wrodzony talent, Trudny cel, Tancerz, Regeneracja
Przez całość nie mogła się do końca rozluźnić, starając nie pokazać że przeżywa coś takiego po raz pierwszy. Nie chciała wyjść na tą gorszą! Na koniec jednak leżała całkiem rozluźniona, pozwalając się otulać skrzydłami. To było tak przyjemne, jakby wcale nie miała nadchodzić wojna ani nie była teraz z prawie obcym smokiem.
-Może coś z tego wyjdzie- Szepnęła sama do siebie na chwilę zapominając że samiec jest tak blisko że nie miał szansy tego nie usłyszeć. Westchnęła ciężko, nie bardzo wiedząc co teraz począć. Miała wstać i odejść czy zostać? Samiec nie wydawał się chcieć gdzieś pójść ani też jej odgonić więc chyba mogła tak jeszcze chwilę poleżeć prawda? Wtuliła się bardziej w ciało kolorowego smoka mrucząc miękko, jak małe kocie.
-Mam nadzieję że nie było źle?– Spytała cicho, z pyskiem wciśniętym w miękkie futro. Pachniał całkiem ładnie, zaczęła układać je delikatnie z pomocą języka, wykonując krótkie liźnięcia.

Licznik słów: 148
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
Motywy muzyczne Atuty: Grupy 2: Trudny cel (+1 ST do ataków fizycznych przeciwnika, drapieżniki atakujące fizycznie nigdy nie zadadzą kryta/śmiertelnej)

Grupy 3: Tancerz- stałe -1 ST do rzutów na obronę fizyczną

Grupy 4: Regenarcja: raz na tydzień obniżenie powagi wszystkich ran wybranego stopnia o jeden


#78b865
Zamszony Bór
Starszy Mgieł
Tiishoyr Wraży
Starszy Mgieł
Awatar użytkownika
Posty: 866
Rejestracja: 10 lip 2022, 21:25
Stado: Mgieł
Płeć: Samiec
Księżyce: 113
Rasa: Skrajny
Opiekun: Grih [*]
Mistrz: Gerna Zadumana
Partner: Serenada Poległych

Liściaste rozstaje

Post autor: Zamszony Bór »

A: S: 5| W: 3| Z: 4| M: 3| P: 3| A: 2
U: B,Pł,O,W,MP,MO,MA,Kż,Prs: 1| L,A,Skr: 2| Śl: 3
Atuty: Wierny Druh; Pamięć Przodka; Bestiobójca; Opiekun; Znawca Terenów;
Miał nadzieję, że to ona jako pierwsza się odezwie, ale gdy tak się stało nie mógł się pozbyć wrażenia, że te słowa nie były przeznaczone dla jego uszu. Na moment otworzył pysk i po chwili ponownie go zamknął, nie wiedząc co odpowiedzieć. W końcu co to "może" miało znaczyć? Ją i jego? Razem? Na dłużej? Albo wręcz przeciwnie? Jedynie, że spełnił rolę której od niego wymagała i teraz nie był jej już dłużej potrzebny? Wszak nie znał jej motywów, więc tak nieprecyzyjne stwierdzenie nie mogło mu szczególnie pomóc w rozszyfrowywaniu jej umysłu. Ba! Nawet nie wiedział co nim samym kierowało, dlatego tak zależało mu na tym, by to ona zdecydowała o dalszym charakterze ich relacji. On był gotów podporządkować się jej decyzji, by chociaż w taki sposób wziąć odpowiedzialność za własne uczynki. Jednak być może wymagał zbyt dużo? Może ona sama nie wiedziała co począć? I tak samo jak on szukała sposobów na zatrzymanie cudzego ciepła na dłużej aż ostateczna decyzja zapadnie samoistnie? Cóż, to by wyjaśniało dlaczego mocniej się w niego wtuliła. Ten ruch jednak nie sprawił, że odpowiednie wyrazy nasunęły mu się na język, dlatego z ulgą wypuścił powietrze, kiedy jej kolejna wypowiedź przerwała moment niezręcznie przedłużającej się ciszy.
Zaśmiał się krótko, bynajmniej nie dlatego że jej liźnięcia go łaskotały. To raczej jej pytanie wydało mu się zabawne. W jego mniemaniu było niepoprawnie sformułowane. Jakby Ziemna z góry zakładała, że jej bliskość nie była dla niego wystarczająco przyjemna. On prędzej spytałby jak dobrze było, choć szczerze wątpił by kiedykolwiek znalazł w sobie wystarczająco dużo odwagi by je zadać. Młodsza była jednak znacznie bardziej bezpośrednia niż on, co akurat w tym przypadku było odpowiednią cechą.
Nie – zapewnił, próbując zamaskować rozbawienie w swoim głosie, żeby przypadkiem jej nim nie urazić – Choć to raczej nie jest najważniejsze z pytań, które powinniśmy sobie zadać – dodał, by pokierować rozmowę na bardziej interesujące go tematy.
W końcu normalną wydała mu się chęć dowiedzenia, kogo w zasadzie otulał skrzydłami. I akurat w tym momencie świadomość, że była to Ziemna smoczyca nie była dla niego wystarczająca.

Serenada Poległych

Licznik słów: 346
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
ATUTY
I. Pamięć przodka: -2 ST do walki z zwierzętami i -1 ST do walk z rasami rozumnymi
II. Bestiobójca: tabela ran woja/maga do walki z drapieżnikami
III. Opiekun: stałe -2 ST do wszystkich akcji kompanów. Kompani mają +1 turę na polowaniu
IV. Znawca terenów: znalezienie 4/4 pożywienia / kamienia / 6 liści/5 korz. zioła raz na polowanie/wyprawę/2 razy na polowanie łowcy

Sukhee
Żywiołak Ognia (koza)

S:1|W:2|Z:1|M:2|P:3|A:1
B, Skr, Śl: 1| MA, MO: 2
Serenada Poległych
Wojownik Ziemi
Wojownik Ziemi
Awatar użytkownika
Posty: 301
Rejestracja: 23 lis 2022, 15:10
Stado: Ziemi
Płeć: Samica
Księżyce: 56
Rasa: Północno-rajski
Opiekun: Astral i Goździk
Mistrz: Najlepszy Wojownik
Partner: Tiish

Liściaste rozstaje

Post autor: Serenada Poległych »

A: S: 5| W: 3| Z: 1| M: 1| P: 3| A: 1
U: B,L,Pł,W,MA,MO,MP,Kż,Skr,Prs: 1| Śl,O: 2| A:3
Atuty: Wrodzony talent, Trudny cel, Tancerz, Regeneracja
Bardziej poczuła niż usłyszała śmiech samca, nie zareagowała jednak nie chcąc zbytnio go odstraszyć. Cicho odetchnęła gdy okazało się że wszystko było dobrze. Ale jeśli było dobrze to dlaczego siedział cicho i się wcześniej nie odzywał? To naprawdę stresowało a jego pytanie kiedy już otworzył pysk było niesamowicie stresujące. Przez chwilę myślała nad jakąś bardziej wymijającą odpowiedzią jednak nic nie przychodziło jej w tym momencie więc tylko zamknęła na moment oczy stwierdzając że raz kozie śmierć.
-Nie masz partnerki prawda? Uważam że idealnie pasowałbyś na mojego. Nie odgoniłeś mnie gdy zaczęłam się z tobą przekomarzać ani po tym co zrobiliśmy nie odszedłeś sobie po prostu uważając że była to jednonocna przygoda. To raczej oznacza że także jesteś zainteresowany dłuższą znajomością prawda?– Powiedziała praktycznie prosto z klifu. Mogło to brzmieć jakby chciała udowodnić samcowi że jego akcję mogły to właśnie pokazać albo sobie samej że nie odczytała ich opacznie. Miała wielką nadzieję, że odczytała to poprawnie! Spojrzała na samca z powagą i lekką obawą praktycznie zastygając w miejscu.

Licznik słów: 167
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
Motywy muzyczne Atuty: Grupy 2: Trudny cel (+1 ST do ataków fizycznych przeciwnika, drapieżniki atakujące fizycznie nigdy nie zadadzą kryta/śmiertelnej)

Grupy 3: Tancerz- stałe -1 ST do rzutów na obronę fizyczną

Grupy 4: Regenarcja: raz na tydzień obniżenie powagi wszystkich ran wybranego stopnia o jeden


#78b865
Zamszony Bór
Starszy Mgieł
Tiishoyr Wraży
Starszy Mgieł
Awatar użytkownika
Posty: 866
Rejestracja: 10 lip 2022, 21:25
Stado: Mgieł
Płeć: Samiec
Księżyce: 113
Rasa: Skrajny
Opiekun: Grih [*]
Mistrz: Gerna Zadumana
Partner: Serenada Poległych

Liściaste rozstaje

Post autor: Zamszony Bór »

A: S: 5| W: 3| Z: 4| M: 3| P: 3| A: 2
U: B,Pł,O,W,MP,MO,MA,Kż,Prs: 1| L,A,Skr: 2| Śl: 3
Atuty: Wierny Druh; Pamięć Przodka; Bestiobójca; Opiekun; Znawca Terenów;
Wypowiadając swoją kwestię, miał raczej na myśli mniej skomplikowane pytania. Chciał zacząć od takich błahostek jak ulubiony kolor, zwierzę czy aktywność, by móc bez przeszkód powiedzieć, że ma o swojej rozmówczyni choćby najbledsze pojęcie. Niekoniecznie spodziewał się usłyszeć... cóż, to. Oczywiście liczył się z tym, że ta rozmowa do tego zmierzała, ale planował dobrnąć do tego momentu okrężną drogą, kiedy już dojdzie do ładu z samym sobą i zrozumie w jaki sposób powinien się zachować. Właśnie dlatego początkowy szok zmroził go na tyle, że sam znieruchomiał, uciekając wzrokiem gdzieś na bok.
Nie mam – odparł zgodnie z prawdą na kwestię posiadania przez niego partnerki, doskonale wiedząc że było to najprostsze z pytań, które mu zadano. Potem... potem zaczynały się problemy.
Po pierwsze nie sądził, że mógłby być idealnym partnerem dla kogokolwiek. Sam siebie uważał raczej za nienajlepszy wybór, choć jego osąd mógł być zniekształcony pamięcią o przeszłości. W końcu nigdy do końca nie pogodził się z tym, w jaki sposób zginęła jego poprzednia partnerka ani z faktem, że ta najpewniej wcale mu nie ufała, skoro nie przyszła do niego po pomoc w krytycznym momencie. Powodów takiego zachowania upatrywał w sobie... I choć od tamtych wydarzeń znacząco się zmienił, to ta myśl nie opuściła go do tej pory. Oczywiście Ziemna nie mogła mieć o tym wszystkim pojęcia, a sam Tiishoyr nie zamierzał jej się zwierzać. No, przynajmniej nie w tej chwili, kiedy to mieli ważniejsze tematy do omówienia. Był jednak pewien, że gdyby znała jego historię, to nie proponowałaby mu związku aż tak ochoczo. O ile w ogóle.
Zaś reszty jej słów nie mógł się wyprzeć. Wszak przekomarzał się z nią, spędził z nią noc i nie uciekł, zamiast tego decydując się na rozmowę. Rozmowę, która dla niego była pretekstem do poznania odczuć Ziemnej i zrozumienia jej oczekiwań, które właśnie zdała mu się ujawnić. A zatem chciała partnerstwa. Oczywiście mógłby jej je dać, choć skłamałby twierdząc że zdołał wykształcić wobec niej jakiekolwiek głębsze uczucia. Mógłby je udawać... ale obiecał sobie, że z tym skończy i zamierzał tego przyrzeczenia dotrzymać. Choć czy istotnie grając aż tak bardzo mijałby się z prawdą? W końcu już wcześniej uznał samicę za piękną i odważną, a jej pełne pewności siebie zachowanie przykuło jego uwagę. Zdołała go sobą zaintrygować i sprawić, że choć przez chwilę nie czuł się samotny. Właśnie... samotność. Może to była okazja by na dłużej odsunąć od siebie to uczucie? Dużo dałby za posiadanie kogoś, o kim mógłby myśleć z uśmiechem na pysku. Być może żeby to mieć, wystarczyłoby teraz tylko przytaknąć? W końcu pewność co do własnych emocji mógłby wykształcić z czasem, a skoro i tak od początku planował spełnić życzenie Ziemnej, by zagłuszyć ewentualne późniejsze wyrzuty sumienia, to równie dobrze mógł się trzymać tego postanowienia. W końcu niczego na tym nie tracił, a czysto teoretycznie wiele mógł zyskać, prawda?
Mhm – wymruczał, ponownie wracając spojrzeniem do samicy i układając łeb tak, że niemal stykał się z nią nosem – Jeśli tylko właśnie tego pragniesz? – dopytał, powoli przesuwając skrzydło na jej policzek.
Nie mógł wiedzieć czy dobrze robił. Ale przynajmniej nie mógłby później sobie zarzucać, że nie odważył się spróbować. A jak nie wyjdzie? Cóż, najwyżej rozstaną się w pokoju.

Serenada Poległych

Licznik słów: 532
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
ATUTY
I. Pamięć przodka: -2 ST do walki z zwierzętami i -1 ST do walk z rasami rozumnymi
II. Bestiobójca: tabela ran woja/maga do walki z drapieżnikami
III. Opiekun: stałe -2 ST do wszystkich akcji kompanów. Kompani mają +1 turę na polowaniu
IV. Znawca terenów: znalezienie 4/4 pożywienia / kamienia / 6 liści/5 korz. zioła raz na polowanie/wyprawę/2 razy na polowanie łowcy

Sukhee
Żywiołak Ognia (koza)

S:1|W:2|Z:1|M:2|P:3|A:1
B, Skr, Śl: 1| MA, MO: 2
Serenada Poległych
Wojownik Ziemi
Wojownik Ziemi
Awatar użytkownika
Posty: 301
Rejestracja: 23 lis 2022, 15:10
Stado: Ziemi
Płeć: Samica
Księżyce: 56
Rasa: Północno-rajski
Opiekun: Astral i Goździk
Mistrz: Najlepszy Wojownik
Partner: Tiish

Liściaste rozstaje

Post autor: Serenada Poległych »

A: S: 5| W: 3| Z: 1| M: 1| P: 3| A: 1
U: B,L,Pł,W,MA,MO,MP,Kż,Skr,Prs: 1| Śl,O: 2| A:3
Atuty: Wrodzony talent, Trudny cel, Tancerz, Regeneracja
Samica odetchnęła radośnie uśmiechając się nagle kiedy tylko samiec w końcu jej odpowiedział. Zgodził się! Przynajmniej na to to wyglądało, a ona nie miała zamiaru tego kwestionować. Jeśli coś będzie nie tak powinien jej powiedzieć prawda? Rozmowy między partnerami były ważne, tego dowiedziała się kiedy obserwowała starszego brata oraz matkę i ojca.
-Tak, chcę. Zaczęliśmy trochę nie tak, jestem Serenada Poległych, wojowniczka ziemi. Może opowiesz mi coś o sobie? Musimy się bardziej poznać- Zaproponowała w końcu się przedstawiając, wtulając pysk w jego skrzydło które znajdowało się na jej policzku. Obserwowała go spod wpółprzymkniętych powiek, nadstawiając uszka by nic co mógł powiedzieć samiec jej nie umknęło.

Omszałogrzbiety

Licznik słów: 106
Link:
BBcode:
Ukryj linki do postu
Pokaż linki do postu
Motywy muzyczne Atuty: Grupy 2: Trudny cel (+1 ST do ataków fizycznych przeciwnika, drapieżniki atakujące fizycznie nigdy nie zadadzą kryta/śmiertelnej)

Grupy 3: Tancerz- stałe -1 ST do rzutów na obronę fizyczną

Grupy 4: Regenarcja: raz na tydzień obniżenie powagi wszystkich ran wybranego stopnia o jeden


#78b865
ODPOWIEDZ

Chcesz dołączyć do gry?

Musisz mieć konto, aby pisać posty.

Rejestracja

Nie masz konta? Załóż je, aby do nas dołączyć!
Zapraszamy do wspólnej rozgrywki na naszym forum.
Rozwiń skrzydła i leć z nami!

Zarejestruj się

Logowanie

Wróć do strony głównej