Na Terenach Wspólnych Wolnych Stad znajduje się kompleks jaskiń od dawien dawna pełniących rolę miejsca czci bogów tych ziem. Niestety, boskiej obecności od dawna nie było czuć, ale z jakiegoś powodu miejsce to nadal cieszyło się sporym szacunkiem smoków.
Zerknęła enigmatycznie na Azbest, unosząc lekko jedną brew.
– Nie ma splawy.
Zesztywniała za to po usłyszeniu kroków wielu smoków. Dopiero teraz spostrzegła inne grupy smoków oczekujące na błogosławieństwo. Kącik jej pyska nieznacznie zadrżał na widok Szaleja, ale przeniosła wzrok na resztę, nie przejmując się za bardzo jego egzystencją.
– Owszem – odpowiedziała lakonicznie przywódcy, nie zamierzając zdradzać celu swojej podróży. Ani powodów, dla których się wybierała za tereny stada tak ochoczo. Nie chciała już dodawać, że w pewnym sensie na myśl o wyprawie w nieznane czuła się znacznie bezpieczniej, niż z myślą siedzenia na zadzie w swojej grocie i czekania na nieuniknione.
– Dz-dziękuję. Uh, i nawzajem – wymamrotała natomiast do Śmiałego. Nadal nie uznawała jego imienia. Nie przestawał być dla niej byle głupiutkim adeptem, który wcale na żadną swoją rangę nie zasługiwał. Och, zaraz. Czy on użył jej dorosłego imienia? Do diaska. Zacisnęła zęby, licząc na to, że nikt nie zwróci na to uwagi. Nadal przedstawiała się zwyczajnie jako Kokoro. I nie zamierzała tego zmieniać. Tak było o wiele bardziej komfortowo. Za to zaczęła się modlić, żeby Strażnik przybył jak najszybciej i żeby mogły sobie stąd jak najszybciej pójść. Robiło się tłoczno.
Po raz kolejny Syn Przygody przybył na miejsce zbiórki, tym razem jednak towarzyszyć mu miała nie rodzina, lecz smoczyca Stada Słońca. Uśmiechnięty smok z jakiegoś powodu czuł, iż tego dnia czeka go coś szczególnego... i tak samo czuł towarzyszący mu amemait! Wojownik skłonił się strażnikowi, przynosząc piękny kamień, który znalazł w lesie. Starał się wybrać taki, który eis wyróżniał.
– Witaj! Przybyłem, aby po raz kolejny ruszyć za barierę, i znów chciałbyś prosić o wsparcie Sennah podczas swej podróży – rzekł. Kolorowy, wielobarwny kamień nieszlachetny znalazł się u łap Strażnika. Ofiarę złożył też amemait – szedł on z wielkim truchłem tura na grzbiecie. Tura, którego sam upolował! Zrzucił trupa przed prorokiem i wyszczerzył kły szeroko. Też chyba lubił tę Sennah!
// darmowe błogo na zwiad po kirina (nagroda za przenosiny) dla Brata i 4/4 mięsa za błogo dla Szczęka za misję 9.01
Boski ulubieniec: darmowe błogosławieństwo na zwiad (ostatnie użycie: październik) Empatia: -2 ST do perswazji, -2 ST do nakładania więzi Tancerz: stałe -1 ST do rzutów na obronę fizyczną Magiczny śpiew: raz na pojedynek/polowanie i wyprawę/2 razy na polowanie łowcy, odejmuje 2 sukcesy przeciwnika Błysk przyszłości: ostatnie użycie – 18 listopada
Na myśl o swojej pierwszej wyprawie za barierę czuła się tak, jakby miała zwrócić cały wczorajszy posiłek. Albo jakby mogła przelecieć setki lotów bez żadnej choćby przerwy... Ostatecznie żadna z tych opcji nie brzmiała przyjemnie. Łatwiej by było, gdyby wybrała się ze swoim ro-– kuzynostwem – ostatnio chyba się gdzieś razem wybierali... ale nie została zaproszona. To było zrozumiałe, nie mogli w końcu iść w pół stada, ale teraz na pewno nie będzie miała odwagi sama ich zaprosić. Chyba że Baal. A może Nieprzemyślaną...?
Tak czy tak, teraz na wyprawę zaprosił ją ten wojownik z Ziemi. Mimo wszystko nie spodziewała się, że to dojdzie do skutku – równie dobrze mogli się nigdy więcej nie zobaczyć, gdy byli członkami różnych stad (no, pomijając arenę, ale nie wiedziała, jak często Ziemny się tam pojawia).
Targana gorączkowymi rozmyślaniami, Słoneczna dotarła wreszcie na świątynny plac i wylądowała z impetem, układając skrzydła tak, by w jedno uderzenie serca nabrały powietrza i szarpnęły ją do tyłu; skrzywiła się lekko, a po chwili jej łapy sięgnęły ziemi.
Otrząsnęła się i dyskretnym powiewem maddary wyrównała nastroszone fragmenty jej futra. Uważne spojrzenie skierowała na Syna i Strażnika.
– Süne, cześć – przywitała paskowanego smoka z nieśmiałym uśmiechem. – Albo din immo. Dzień dobry. – To był dobry moment na rozpoczęcie nauki, o ile dalej był chętny. Po tym skinęła łbem prorokowi i wygrzebała ze swoich toreb ofiary na błogosławieństwo.
– Dla Sennah – mruknęła, żeby nie było żadnych wątpliwości.
//nefryt, tygrysie oko, 4/4 mięsa – błogo na misję 09.01
wygląd ● teczka ● muzyka
nosi na szyi "pleciony naszyjnik z kawałkami bursztynu" ● pechowiec ▶po każdym niepowodzeniu -1 ST do następnej akcji. Bonus sumuje się do 3 porażek z rzędu. ◀ trudny cel ▶+1 ST do ataków fizycznych przeciwnika, drapieżniki atakujące fizycznie nigdy nie zadadzą kryta/śmiertelnej ◀ zaklinacz ▶stałe -1 ST do rzutów na obronę magiczną ◀ pojemne płuca ▶raz na pojedynek/polowanie -2 ST do ataku, ale +1 ST w następnej turze ◀ nieulękły ▶smok ma pierwszy ruch w walce; przeciwnik ma +1 ST w pierwszej turze ◀ ● Kirim – kocur syjamski S:2|W:1|Z:2|M:1|P:3
B,A,O,Śl:1 | Skr:2
Atuty: Wytrzymały, Szczęściarz, Twardy jak diament, Utalentowany, Przezorny
A to drużynę sobie zebrali. Od jakiegoś czasu na wyprawy zabierało się niewiele osób, ale Ziemiści jak zwykle przybyli trochę odnowić dawny standard. Szkoda że nie miał właściwego nastroju by to docenić, nawet jeśli znajoma rutyna przynosiła mu odrobinę stabilności i komfortu.
Spóźnił się trochę, czego zazwyczaj nie robił, ale zdołał odprawić wszystkich na czas.
Sennah jak zwykle popisała się rozbłyskiem oślepiającego światła, które następnie wdarło się każdemu smokowi do piersi, zostawiając tam ładunek rozgrzewającej, boskiej mocy. Jako że Pasterz dobrze znak zasady funkcjonowania ów protekcji, prorok nie musiał niczego wyjaśniać i po prostu pożegnał się z grupą uprzejmym kiwnięciem łba.
Jednostki które miały doświadczenie z błogosławieństwem po raz pierwszy, mogły na chwilę zmagać się z konsekwencjami oślepienia, ale i one zeszło prędko, na jakiś czas pozostawiając przed oczami jedynie lekko irytującą mgiełkę.
Innego dnia odprawić mu przyszło tylko dwójkę smoków, których przywitał już na czas, czekając na nich przed świątynią. Ciekawe czy i Brat zamierzał dołączyć do smoków spoza Słońca, chcących nauczyć się akarubi.
Pojawiła się przed świątynią w towarzystwie dwójki sióstr, tym razem niosąc podarek. Była to ładnie zachowana skóra z dzika, którą własnoręcznie upolowała i wyczyściła. Szare, szorstkie futro mogło robić za miłą narzutkę pod piedestał Sennah, gdyby ktoś przyszedł się pomodlić.
Złożyła podarek przed prorokiem i skinęła mu łbem.
– Wybieramy się z siostrami na południe, spotkać się z pewnymi centaurami i wdzięczne byłybyśmy za błogosławieństwo Sennah. – oznajmiła Aie, w ramach powitania. Następnie dodała, obserwując pysk proroka – Szczególnie w tych dosyć interesujących czasach.
Na myśli miała oczywiście informacje, jakie niedawno posłyszała od pewnego smoka. Może reakcja proroka będzie jakimś wyznacznikiem, czy wieści o łowcach to bujda?
// błogosławieństwo na misję 18/01 – Boski Ulubieniec
Aie na obu łapach nosi złote bransoletki, ze smokami oraz dwunogiem i hydrą. Szyję zdobi złoty łańcuszek, a na nim medalion z ludzkim rycerzem w zbroi i złotą monetę z dziurką. Na końcu warkocza czasem nosi spinkę w kształcie kwiatu.
⛧ Chytry przeciwnik: raz na pojedynek/polowanie +2 ST do akcji przeciwnika. ⛧ Tancerz: stałe -1 ST do rzutów na obronę fizyczną ⛧ Boski ulubieniec: darmowe błogosławieństwo na zwiad (14/12/2023) ⛧ Nieulękły: smok ma pierwszy ruch w walce, a przeciwnik ma +1 ST w pierwszej turze Yum – żywiołak powietrza (biały tygrys) A: S: 1| W: 2| Z: 2| M: 3| P: 2| A: 1
U: B,L,Kż,MA,MO: 1| Śl,Skr: 2
W końcu na Plac dotarła także czerwonopióra, która wpadła na podobny podarek co siostra. Różniło się jednak zwierzę, bo niosła ze sobą skórę pasiastego mrówkojada. Było wyprawione najlepiej jak umiała, jednak tu i ówdzie poplamione był krwią, którą ciężko było jej odmyć. Ale starała się, to chyba ważne? Sennah wydawała się lubić ich trójkę, skoro przyjmowała od nich tylko symboliczne zapłaty. Przywitała się z Aie szerokim uśmiechem i kuksańcem w bok, po czym ostrożnie zdjęła skórę z grzbietu i położyła ją złożoną na ziemi.
//błogosławieństwo na misję 18/01 – Boski Ulubieniec
Czempion: raz na walkę +1 sukces do ataku fizycznego Adrenalina: dodatkowa kość do biegu, ataku i obrony, w przypadku niepowodzenia – rana ciężka. Boski ulubieniec: darmowe błogosławieństwo na zwiad (7.12). color=#d6a445
Kolejny zwiad, kolejna wycieczka. Niebo przybył z zapłatą w swych szponach, by uzyskać błogosławieństwo Strażnika. Tym razem zabierał ze sobą tylko zywiolaka, a za pawia prawdopodobnie nie musiał płacić. Nie żeby to wszystko rozumiał, ale... Cóż. Skinął głową prorokowi i postawił przed nim zapłatę.
8/4 mięsa i 1x nefryt za smoka oraz kompana mechanicznego, zwiad 17.01
✭Błysk Przyszłości: brak użycia ✭ ✭Pełny Brzuch ✭ Piękny i szczupły. pożywienia wymaganego do sytości. Leczony dostaje bonus już od min. ilości ziół.
✭Niestabilny ✭ Co za dużo, to niestabilnie. Dodatkowa kość do MP, MA, MO, ciężka w razie niepowodzenia.
✭Niezawodny ✭ Kijem się go nie dobije. Brak kary ST za bycie rannym lub chorym w czasie leczeń, odporność na rehaby.
✭Furia Niebios ✭ Nie irytujcie go, na litość boską. Raz na walkę + rana lekka dla przeciwnika.
✭Wybraniec Bogów ✭ Słusznie wybrali komu sprzyjać. Raz na pojedynek/polowanie i wyprawę/tydzień w leczeniu + 1 sukces. Jeśli użyte do A/MA, kara +2 ST. Ostatnie uż: 30.09
Na plac przybyła też Gerna. Wylądowała samotnie, z obciążoną lekko torbą i zbliżyła się do granatnego samca, z którym to miała wybrać się na misję. Położyła przed sobą porcję mięsa (12/4), które przeznaczone miało być na zapłatę. Przysiadła, czekając na Strażnika, aby mogli wspólnie ruszyć w wędrówkę.
☼ PECHOWIEC:Po każdym niepowodzeniu -1 ST do następnej akcji ☼ SZCZĘŚCIARZ:1 sukces zamiast niepowodzenia raz na 2 tygodnie. NU: [22.9] ☼ ZIELARZ:+2 sztuki do zbieranych ziół ☼ WYBRANIEC BOGÓW:raz na walkę/wyprawę/tydzień w leczeniu + 1 sukces. Przy A/MA, kara +2 ST. NU: [X.X] ☼ ZNAWCA TERENÓW: znalezienie 4/4 pożywienia / kamienia / 10 sztuk ziół 2x polowanie. Minimum 2 os. małej zwierzyny. ☼ KALECTWA: niezdolność lotu (brak jednego skrzydła)
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
Smoczyca kiwnęła łbem na powitanie wszystkim, których obecność wyczuła na placu, a potem skierowała się w stronę wejścia do Świątyni. Minęła sporej wielkości tablicę, której zawartość już dawno znała na pamięć i weszła przez otwarte żelazne wrota. Od razu skręciła w prawo, przeciskając się wąskim korytarzem do zaułka Boga Śmierci.
Ciszę groty przerywał cichy oddech i jednostajne chrzęszczenie metalu, skrobiącego o kamień Świątyni. Smoczyca usiadła parę kroków przed pomnikiem i poprawiła torbę zawieszoną na szyi.
– Ateralu, proszę o Twoje błogosławieństwo na moją małą wyprawę za barierę. Chcę znaleźć nowego kompana, który pomoże mi w spłacaniu długów mojemu stadu i umili mi czas wolny. Mojej dawnej kompance pozwoliłam już odejść.
Pochyliła delikatnie łeb.
– Normalnie udałabym się do proroka, ponieważ po to został wybrany, ale jego patronka jest na mnie słusznie wściekła i nie chcę robić Strażnikowi dodatkowych problemów. Po jej "błogosławieństwie" pewnie i tak szybciej dotarłabym do ciebie niż doczołgała się za barierę. Słyszałam, że kiedyś znacznie aktywniej kierowałeś smokami i pomyślałam, że może chciałbyś mi dzisiaj nieco pomóc gdy będę poza naszymi terenami.
Sekcja Zwłok udała się do leża boga śmierci, prosząc go o błogosławieństwo w swych wyprawach. Ale czy Śmierć miała jakikolwiek interes by pomagać śmiertelniczce w jej doczesnych przygodach? Być może... w końcu Ateral był znany z tego, że dość często pojawiał się wśród żywych, by radzić im, co prawda chłodną, ale jednak poradą. Lecz czy wyprawa Ziemistej była na tyle ważna by się fatygować?
Sekcja czekała.
I czekała.
I czekała.
Kap kap kap.
Cicha kropelka wody spadała jakiś czas do jeziorka przed samicą.
Palce jej kostniały, a mięśnie zaczęły drżeć z zimna od tego siedzenia w miejscu.
W końcu temperatura w Ciemnej Grocie, nie różniła się wiele więcej od tej na zewnątrz.
...
Nikt nie przybył.
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
Gdy przez dłuższy czas nikt jej nie odpowiedział, domyśliła się, co to oznaczało. Podniosła się z ziemi i wycofała z groty z niezręcznym "przepraszam".
Skręciła w kolejną wnękę, tą w której znajdowały się posągi bóstw nie związanych z rodziną Immanora. Bóg Zimy był jej kolejną nadzieją, jednak nie była pewna, czy będzie chciał zwrócić na nią uwagę, kiedy po tak długim byciu Nauczycielem śmiertelników miał z pewnością dosyć. Mimo to, stanęła przed jego piedestałem i pochyliła łeb na przywitanie.
– Kaltarelu – pomodliła się cicho. – Proszę Cię o twoje błogosławieństwo i pomoc w mojej wyprawie za barierę. Chcę znaleźć nowego kompana, harpię, który pomoże mi w spłacaniu mojego długu wobec Ziemi i umili mi samotne dni. Poszłabym do proroka, ponieważ do niego powinniśmy chodzić w takich sprawach, ale Sennah słusznie jest na mnie zła. Nie chcę sprawiać niepotrzebnych kłopotów, a słyszałam, że kiedyś to Ty pomagałeś smokom w ich misjach za granicami Wolnych Stad.
// Boski Ulubieniec za misję 20.01, ładnie proszę u-u
Czy Sekcja Zwłok była pewna, że bardziej ryzykowała stojąc na placu przed świątynią, w bezpiecznej odległości od świątynnych pomników, gdzie Strażnik był pośrednikiem, niż przemykając się tuż pod nosem gniewnej, niestabilnej bogini? Przestrzeń wokół pomnika była chłodna, ale nie tak chłodna jak Ciemna jaskinia czy mróz na zewnątrz. Zresztą ten chłód musiał być kojący, bo to oznaczało, że nie wkroczyla na terytorium lekko nagrzanego piedestalu Sennah.
No ale po co tak ryzykowała?
Po nico, bo znowu spotkała się z ciszą.
Kalectwa: +4 ST do akcji fizycznych i magicznych [ślepota]
Aj, znowu nic. Spróbowała więc sobie przypomnieć, kto jeszcze był akurat w tej części Świątyni. Kaltarel... Sennah... Viliar... Valanyan... Erycal... Może bóg uzdrowicieli ją pobłogosławi? Nie była do końca pewna. Może i wyleczyła ponad setkę smoków i miała dalej przy sobie kryształ Wysłannika, który należał do jej ojca, ale z drugiej strony odrzuciła tą ścieżkę by stać się piastunką. Eeeech...
Wyszła z jednej świątynnej jaskini, by zaraz minąć miejsce wymian i przejść do następnej, w której siedziała Lahae, zapewne piorunująca ją teraz wzrokiem, jak każdego kto tam wchodził. Minęła jednak szybko jej pomnik skulona i przycupnęła przy miejscu należącym do Boga Miłości. On i Immanor jako jedyni zdawali się nie być całkowicie negatywni wobec niej.
– Uessasie – odezwała się, nieco zestresowana całkowitym brakiem odzewu pozostałych bóstw. – Przyszłam, żeby poprosić cię o twoje błogosławieństwo na moją wyprawę za granicę. Ateral i Kaltarel nie odpowiedzieli na moją prośbę, a Sennah mnie zabije jeśli się jej pokażę. Ach, nie wiem już do kogo mam pójść. Astral pozwolił mi iść samej, ale ja wiem, że nie dam rady bez niczyjej pomocy.
// Boski Ulubieniec za misję 20.01, do trzech razy sztuka ;–;
Baal przybyła ostatnia, spóźniona i zasapana. To nie tak, że zapomniała o wspólnej wyprawie z siostrami do centaurów (chociaż może troszeczkę), po prostu... zasiedziała się w lecznicy. Nawet nie przygotowała wcześniej odpowiedniego podarku, więc postanowiła podarować bogom coś bliskiego jej randze; zioła, te, których nie mogłyby wykorzystać, a które mogłyby znaleźć swoje zastosowanie tutaj. Trzymała w pysku paczuszkę, kiedy dopadła do sióstr i aż zgarbiła się, próbując złapać oddech.
— Przep'aszam! — pisnęła zarówno do Aie i Verhu, jak i samego proroka. I bogów. No, może generalnie do wszystkich. Ułożyła paczuszkę przed Strażnikiem Gwiazd i uśmiechnęła się zakłopotana.
Choć zdawałoby się, że Sekcja nie zostanie wysłuchana i tym razem, w końcu poczuła znajomą nutę słodyczy w powietrzu. Uessas najwyraźniej potrzebował więcej by żywić do kogoś urazę, a przynajmniej taką okazaną wprost.
– Lato obiecała, że spopieli twoje ciało, jeśli stawisz się przed jej pomnikiem. Nie obawiaj się odebrać błogosławieństwa razem z innymi – przyjazny głos, choć przez to także nieporuszony ideą palenia kogoś w ramach dotrzymanego słowa, rozbrzmiał wokół Ziemistej, choć słyszalny tylko dla niej. Potem zapach i jakiekolwiek znamię boskiej obecności wygasło.
Atuty: Wytrzymały, Szczęściarz, Twardy jak diament, Utalentowany, Przezorny
Czy ostrzegł Wyklętą tak jak powinien? Nie.
Prawdopodobnie będzie tego żałować później, bo zwykł odzywać się, gdy coś było bardzo ważne, lecz tym razem kwestię bezpieczeństwa zostawił odpowiedzialności samych wędrowców. Właściwie nie pierwszy i nie ostatni raz, choć zazwyczaj nie czyniono mu tej łaski, by podzielić się z nim kierunkiem wyprawy. Nastrój w każdym razie nie dopisywał mu dostatecznie, by mógł przejąć się potencjalnymi konsekwencjami. Siedział pochłonięty własnymi sprawami, oceniając poprawność opłaty, a potem pozwalając by światło jednakowo spłynęło na wszystkich, którzy nań zasłużyli. W zasadzie największą uwagę przyciągnęły nie słowa Aie, lecz zdobiąca jej prawą łapę, złota bransoleta. Skojarzenia do własnej, już nieistniejącej obroży tym bardziej wykręciły mu żołądek.
No nic. Skinął grzecznie łbem, na pożegnanie potencjalnie oślepionych Wolnych i mógł wrócić do swoich zajęć.
No chyba, że Sekcja, która biegała jak poparzona od jednego, do drugiego pomnika zdecyduje się go zaczepić.
Błogosławieństwo Sennah 18.01.2023
Wyklęta Łuska
boski – następne użycie: marzec
