Młode Spotkanie XVII

[Ścigająca Burzę]

OSTATNI POST Z POPRZEDNIEJ STRONY:

Szczerze mówiąc... pogubiła się w tym wszystkim. Strażnik przemawiał ciekawie, acz bardzo długo i Kaskada mimowolnie rozproszyła się w połowie jego słów. Sytuację utrudniało to, że miała do czynienia z obcymi jej smokami, choć bawiło ją, ze uzdrowicielem został ktoś inny, kto był teraz "przeciążony", jak to ujął Strażnik. Uśmiechnęła się krzywo.
– Popieram. Powinniśmy wysłać zwiadowców, którzy zbiorą informację na temat bestii i ustalą czym dokładniej ona jest, jakie posiada umiejętności, jak wygląda i czego możemy się po niej spodziewać. Powinniśmy dogadać się z Nocą i dojść do porozumienia; to głupie, żebyśmy zginęli za stary konflikt, którego nikt już niemal nie pamięta. Natomiast na Łupieżców trzeba uważać. Musimy wzmocnić nasze granice i nie pozwolić, by Łupieżcy chociaż zerknęli w naszą stronę – przemówiła Burza. Jej opinie mniej więcej pokrywały się z tymi od Tenny, Arachrana i Mięciutkiej, co jednak powie reszta?

[Kamienny Kolec..]

Kamyczek musiał znów pomyśleć, trochę wszystko pomieszał i źle zrozumiał słowa proroka.
– Powinny być to grupy trzy osobowe, zawsze bezpieczniej. Bo nie możemy stracić więcej z naszlego stada.– powiedział z przekonaniem o tym. Tak sądził i wierzył, że tak właśnie ma być.
– Wyszkolimy młode smoki i podczas pełni księżyca nadamy im rangi. – dodał, jak on to sobie wyobraża.
– W przyszłości, będziemy mogli wyznaczać grupy, łowca, który wiele polowa oraz świeży łowca. – dodał, nie wie jak to, normalnie wygląda, więc wymyślił coś takiego.
– Najlepiej teraz pójść na ugodę, aby wyjść z głodu i potem pomyślimy co dalej. Bo możemy potem rozwiązać i uhonorować śmierć, przez sparingi i zawody łowieckie? – zaproponował, aby jakoś to złagodzić. Zamilkł i znów kawałek języka mu się wysunął.

Po kilku chwilach dostrzegł innego smoka, który mu macha. Pomachał obiema łapkami do niej, ma całe sześć, z czego cztery przednie więc to nie był problem.
Powoli ruszył w jej stronę, mogą porozmawiać. Czy to już ta ważna rozmowa, dobrze, spróbuje to zrobić dobrze.
Troszkę się spiął i schował język, chyba jest gotów.
– Witaj. – będąc bliżej, powiedział to, do dziwnej pszeczelej i małej smoczycy, jednak nie przekraczał granic.

[Wędrowny Świergot]

Naeda spoglądała się na całe to otoczenie, i nie rozumiała zupełnie o co chodzi. Tu z jednej strony, Smocze Drzewo mówiło dużo. Drgała uszami, starając się zrozumieć o co chodzi, i nawet z tłumaczeniem na Akarubi nie zrozumiałaby wszystkiego. Rozumiała tylko tyle, że są niby na jakimś terenie, gdzie mają dużo zwierzyny i dużo rannych. No i zrozumiała że graniczą z innymi stadami.... i... i coś tam. Nie wiedziała szczerze, co mogła powiedzieć na ten temat.
Nawet jeżeli inne wywerny mówiły, Naeda po prostu siedziała i przyglądał wielkimi oczami, bo spodziewała się raczej jakiejś zabawy, a nie rozmyślań na taki złożony temat. Była trochę przerażona, bo nie wiedziała co ma nawet zrobić, czy coś powiedzieć. Chciała coś wtrącić, złapała oddech, ale tak przez chwilę stała z otwartym pyskiem. Dopiero ocknęła się, kiedy Arachran przestał mówić.
– Um... Naeda nie wie co ro-bic. Uzdrowiciel robi zioła i leczy. Naeda pilnowac smok zdrowe? -powiedziała niepewnie. Planowanie manewrów czy innych tego typu rzeczy to nie dla niej. Jest jedynie prostym łowcą. Chodzi tu, chodzi tam i tyle... Miała nadzieję że nie stanie się uciążliwa, bo zwyczajnie nie wiedziała co wprowadzić do rozmowy...

[Odwieczna Waśń]

Im więcej smoków mówiło, tym bardziej gubił się Svar. Kiedy Lunar zaczął mówić, to myślał, że łeb mu wybuchnie. Każdy dzielił się swoim podejściem i planem na przyszłość, ale miał wrażenie, że każdy mówi dla siebie i do siebie, a nie do kogoś. Kamyczek zignorował jego słowa, czym pominął istotne dla ciemnego samca kwestie. Svar nie odniósł się jednak już do ich opinii, czy planów, a podzielił się frustracją, która w nim zalegała.
– Im dłużej rozmawiamy, tym głupsza ta gra się wydaje. – Skomentował, może złośliwie i nieprzyjemnie, ale na tym jego uwagi się skończyły. Reszta grupy mogła bawić się w jego milczeniu.

[Arachran]

Arachran przestąpił z łapy na łapę, gubiąc się w tym wszystkim. Nie wiedział już czy to co powiedział miało w ogóle sens, całe to spotkanie nie miało sensu. Spojrzał zły na Strażnika, wzrokiem mówiącym "związałbym cię i zrzucił z najwyższej góry abyś się połamał".
– Moden mer vem, vem ne üme zabura aki lam skadaun kane mio
Powiedział pod nosem, patrząc na Kaskadę. Mniej więcej zrozumiał o co jej chodziło, dlaczego nie chciała być przewodnikiem? Myślał o tym patrząc jednak na Strażnika, zastanawiając się później czy może do niego nie podejść. Może dałby tylko jedno zadanie? Nie są przecież prawdziwym stadem, na bogów!
W końcu tylko prychnął nosem, zirytowany i zagubiony.

[Babie Lato]

Abella i Kamyczek dobrali się wspaniale bo oboje mają po sześć nóżek.
Abella aż zamrugała zaskoczona przypatrując się Kamykowi. Nigdy wcześniej nie widziała kogoś takiego jak ona. Nie żeby czuła się z tym źle, po prostu nie spodziewała się, że są inni.
Uśmiechnęła się do młodego samczyka. Przynajmniej on jej nie zignorował.
– Jestem Pszczela Łuska przewodniczka Stada Łupieżcow na równinach. Chciałabym się zaprzyjaźnić i zawiązać sojusz. Stado Energii nie jest chętne do rozmów, a ma dużo jedzenia, które naszym stadom się przyda. Myśle, że jeśli zaatakujemy ich z dwóch stron to się nie obronią. My Łupieżcy, jesteśmy silnym stadem. Mamy dużo wartowników gotowych walczyć. – powiedziała starając się brzmieć energicznie.
Spojrzała na Kamyczka z nadzieją.
– Chcecie się dołączyć? – zapytała.

[Pocałunek Śmierci]

I Przewodnik przemówił! Ale jego słowa Tennamiqui skwitowała niewyraźnym zmarszczeniem pyska. Trochę ją to skonfundowało... Po co mieliby atakować smoki na południu? Nie lepiej najpierw zająć się drapieżnikiem? To był aktualny problem, a Łupieżcy chyba nie będą ich ot tak atakować...?
W tej samej chwili zerknęła na stado z południa... Które chyba chciało z nimi pogadać? Ale to już raczej nieaktualne, bo w tej samej chwili ich reprezentantka skierowała się do smoków z północy. Więc tak działa rozmowa między stadami... Teraz młoda skierowała spojrzenie na Arachrana.
Który w tym się gubił i tak, jak starszy kolega, mała Fala również zaczynała się gubić. Mieli pewne informacje, ale nie wiedzieli co z nimi zrobić. Większość z nich wydawała się w ogóle nie rozumieć sytuacji. Sama zaczynała wątpić w to, czy rozumie ją dobrze...
Z drugiej strony, właśnie usłyszała, jak Kaskada przyznała jej nieco racji! Podniósł ją na duchu fakt, że mogła mieć w czymś rację, mimo niewielu księżycy. Fakt, sama w sobie mogła być za młoda by rozumieć jak powinno funkcjonować stado... Ale jednocześnie miała za przykład starsze smoki – mama Jelito pewnie pozbyłaby się drapieżnika, a ciocia Fille pokazała jej, jak wykonywać patrole. To już coś, nie?
Młoda podeszła bliżej Arachrana, klepnęła go lekko w pierś i pokazała na właśnie rozmawiające smoki z pozostałych stad.
– Noc i Łupiezcy właśnie lozmawiają. Telaz musimy pocekać, jeśli chcemy coś z nimi ustalić... I wtedy ktoś od nas idzie tam pogadać z kimś od Nocy lub Lupiezców – wytłumaczyła. Może nie usłyszał jak mówił to Strażnik? Albo nie zrozumiał? A może po prostu...
Za bardzo się pogubili. Tak czy siak, trochę to było niepokojące, że niesąsiadujące ze sobą stada, zaczynają rozmawiać. Albo może to ta pewna siebie postawa młodej z Plagi budziła w Miqui jakąś czujność.
Teraz wróciła na swoje miejsce obok Aerdie. Skoro pozostałe stada rozmawiały, to znaczy, że nikt nie meldował się Prorokowi. Mieli więc czas na własne ustalenia...
– Cyli nas plan: zdobywcy zdobędą wiedzę o bestii, by lozwiązać ploblem. Chcemy go lozwiązać, moze z pomocą Nocy. Z Nocą nie chcemy konfliktu... Chcemy współpracować, tak? – mówiąc to, zaczęła odruchowo wodzić po pyskach starszych smoków. Chciała zebrać to wszystko, co mieli, poniekąd myśląc na głos. – A Łupiezcy... Tennamiqui nie chciałaby konfliktu z nimi. Na lazie tylko zaznacamy glanicę i patrole wartowników, tak?

[Kamienny Kolec..]

– Ja jestem Kamyczek, miło cię poznać. – powiedział i lekko pochylił głowę. Ona też ma sześć odnóży, niesamowite jest nas więcej, to super.
– My także jesteśmy bardzo silni. To, co mówisz, brzmi niesamowicie i ciekawie. – powiedział i zainteresowaniem i taka prawda, że to chyba byłoby jakieś rozwiązanie.
– Jak się podzielimy? – spytał od razu, to dosyć ważne oraz chyba nie powinien ot, tak mówić, że się zgadzają, bo to wiele może zmienić, więc musi podejść do tego mądrze!
– Więc jesteśmy zainteresowani współpracą. – dodał aby była to milsza rozmowa.

[Neci]

Słuchałem tej poważnej gry dorosłych od strażnika, nie rozumiałem za wiele. Skoro ich zabili, to umarli, a skoro umarli, to nie żyją. My żyjemy – pomyślałem, odnośnie starych konfliktów.

Zaś po słowach Paskudy, spojrzałem na niego zaskoczony, i ujrzałem złego – bo głodnego żabo-smoka. No tak, głodny smok to zły smok. Żaby, chyba też.

Jak tylko przemówił Silna Łuska, spojrzałem na niego z podziwem. On ma totalnie rację! Martwy smok, to martwy smok. Ja nie wiem nawet który to smok, ani czemu ich zabili. Tylko… Po co wysyłać trzy inne smoki, aby znowu ich zabili. A do tego Kamyczek, nasz przywódca też miałby zostać zabity? I jaki konflikt zażegnać? Nie wystarczy ich zabić? Ale trzy smoki to za mało!

Ale, czekaj… Będziemy mieli… Tatuaże? Super!

Zaintrygowany i rozkojarzony spojrzałem na Isira. Ale mój faworyt słusznie mówił, że skoro nasi przodkowie zapomnieli że nie pomścili swoich ziomków, to i może Stado Energii też zapomniało że kogoś zabili? Poza tym, on potrzebuje ziółka? O tak, ja lubię kwiatki, będę mu je zbierał. A kamyk? Zielony jeszcze, ewentualnie granatowy, szkoda że granatowej ważki nie zjadłem, może miała by lepszy smak...

Paskuda chociaż jest zły, bo głodny, a jak głodny to słaby, to nadal ma fajniejszy pomysł. Kolorowe kamienie. Kamienie, są fajne. Ja miałbym zielony.

Nasz przywódca, Kamyczek jest odważny. Zabili naszych przodków, a on chce iść tam sam, i żebrać o jedzenie. To trochę głupie. Poza tym, jeśli stado Energii już raz zabiło naszych, gdy się dowie że jesteśmy słabi i głodni, raczej się nie zlituje nad nami, a nas zabije. Ale… Ale mówi o kamieniach, a kamienie są fajne, z księżyca pewnie najlepsze, a najfajniejsze były by czarne. Jak my.

Długo milczałem, ale postanowiłem, w sumie ze wszystkim co powiedzieli moi nowi bracia się zgadzam. Poza jednym...

Już formułowałem zdanie, jako że, Kamyczek nie może iść, że Neci pójdzie sam, gdy nagle zostałem zdezorientowany przez smoczą pszczółkę. Spojrzałem na nią nieufnie

Gdy Kamyczek się oddalił na negocjacje, spojrzałem kolejno na Silną Łuskę i na cichego Popiół Umarłych, widząc w nich pewien autorytet jako że są starsi, i duzi.

– Kamyczek nie powinien sam negocjować ze stadem Energii. Jak stado Energii kogoś by miało znowu zabić, to najlepiej najmniejszego Neci. Nie przywódcę, ani wojowników.

Nie mając przez chwilę nic do roboty, chcąc urozmaicić grę którą sam Silna Łuska nazwał głupią, i widząc też, że trwają negocjacje na które nie mam wpływu, spojrzałem ponownie na Isira pytającym spojrzeniem:

– Neci pójdzie po zioła. Iść już?

[Babie Lato]

– Tyle ile uda nam się zdobyć. Bo wy idziecie od swojej strony, a my od swojej. A jeśli uda nam się zdobyć całe ich tereny to po połowie, oczywiście. – pokiwała mądrze głową.
– Tylko nie wiem... Czy to tak teraz czy mamy poczekać aż bedzie następna... tura? – zerknęła pytająco na Strażnika – Proroku? – dodała trochę głośniej by zwrócić na siebie uwagę dorosłego smoka.

[Kamienny Kolec..]

– Brzmi uczciwie. – powiedział i zastanowił się.
– Nie wiem, czy możemy, czy nie. – dodał nie pewnie.
– To może wrócimy do siebie, ja porozmawiam ze stadem i jeśli podniosę trzy rączki do góry i ci pomacham, to znaczy, że zgadzamy się na wasz plan, dobrze? – spytał, aby mieć pewność, że jakoś to przejdzie. WIęc mogą zaatakować, ale może w pierw porozmawiają z ostatnim stadem? Chyba że tak nie można, troszkę się zagubił w tym wszystkim.

[Egzotyczny Kwiat]

Smoczyca zwróciła uwagę na obrażonego Aohę i westchnęła cicho. Podniosła swój zadek i dała znać Jadeitowemu gestem łapki, że zaraz do niego powróci. Podeszła do samca, idąc do niego wolnym krokiem i następnie usiadła po jego prawicy zachowując drobny dystans.
– Emm... Powiedziałam coś nie tak? – zapytała łagodnym głosem. Nie miała na celu obrażenia Głazu, raczej chciała aby wraz z pszczółką przestali się sprzeczać. Wychyliła się nieco i posłała smokowi lekki uśmiech.

[Aberracja Światła]

Podeszła do Arachrana, a następnie do Naedzi, aby pogłaskać ich po główkach swoim pyszczkiem. Zastanowiła się chwilę. Może i wydawało się to "ciekawe", ale tak jak się spodziewane, było zbyt skomplikowane dla pisklaków czy nawet młodszych adeptów. Posłała najpierw dłuższe, zamyślone spojrzenie bratu, potem tej niebieskołuskiej ziemnej z ich "stada" i na końcu stanęła wzrokiem na Strażniku. Czy, czy będzie zły jeśli zaproponuje coś innego "intergracyjnego"? Przecież o to w tym spotkaniu chodzi, a chyba nic złego się nie stanie, jeśli ewentualnie będą prowadzone dwie gry naraz, prawda?
– Co młodzie powiedzieć na nowa zabawa? Jak pan-drzewo zły to najwyżej my wróci do jego komplikowana-zabawa, okej? Wy, inne smok też móc. – Zwróciła się pod koniec do reszty smoków z "stada energii". Nie krzyczała za głośno, nie robiła z tego żadnego wielkiego ruchu-protestu. Ot króciutka zabawa! – Dosanie amkau an hustroe kecame, zaramenu ko mer. Tanka zabura, datai topri nu yo kunaf nemer an horto zabura häsena. – Dodała jeszcze dla "swoich" w ich języku.

– Kto chętny to ustawić się w kółko, ja na środek, wszyscy wokół ja. Będę obracać się powoli i w pewny moment pokażę na kogoś i powiem "RO!". Ten w którego krzyknęłam musi ukucnąć. Wtedy smoki, które są po jej prawy i lewa strona pokazać na siebie nawzajem i krzyknąć "RA!". Nie musi być głośno, byle bym ja to słyszeć. Kto pierwszy krzyknąć ten wygrywa, ten który później krzyknąć odchodzi z kółko. Można kilka razy runda i trwać szybko, więc nawet jak odpaść to zaraz znowu grać!
Ktoś chcieć, czy woli zostać przy zabawa strażnik jednak? – Uśmiechnęła się szeroko. Kto nie chce to nie musi grać, a wydawało jej się, że to dobry pomysł żeby mieć taką alternatywną grę, jeśli ktoś nie rozumie gry proroka. Te same zasady wytłumaczyła w akrarubi, coby na pewno wszyscy wszystko zrozumieli.
Oddaliła się kawałek, choć dalej stojąc w "przedziale stada energii" i czekała czy ktoś chce zagrać. Trzeba pokazać im prawdziwą "energię"!

[Granica Lustra]

Isir powoli zaczął się w tym wszystkim gubić. Działo się tak dużo i nic konkretnego. Jednak wodny samiec zdawał się chcieć mu pomóc z ziołami. I chciał już po nie iść? Samczyk zastanowił się przez chwilę. Sami nic nie zrobią, tam gdzie były zioła były też drapieżniki. Jeśli chcieli je zbierać muszą najpierw pozbyć się zagrożenia.
– Nie możemy iść. Potrzebujemy jeszcze kilka osób do pomocy. Tam gdzie są zioła są też drapieżniki. Więc musimy mieć kogoś jeszcze. I tak jak mówiłem jeśli zabijecie drapieżniki to będę mógł pozbierać zioła i was uleczyć a mięso z zabitych będzie można zjeść.
Dla niego był to dobry pomysł nie wiedział dlaczego nikt nie powiedział nic o nim. Może się bali, kto wie?

[Burzowe Chmury]

Popełnił błąd mając nadzieje że gdy naprowadzi ich wszystkich na właściwą drogę, wszystko zacznie samo się układać. W tym wszystkim najbardziej irytująca była bariera językowa. Co by zrobił by rozumieć słowa proroka, a nie tylko luźne tłumaczenie Kizoku. Była wszystkim na czym mógł polegać, był więc jej poniekąd wdzięczny, ale co robić gdy egzekucja planu powoli zaczyna się rozsypywać..?
Jako osobnik cierpliwy, oczekiwał po innych jakiegoś rozsądnego zaangażowania się. No trudno, nie stało się tak, ale przynajmniej też nie było absolutnie źle.
Jako smok czujnie obserwujący to co się dzieje dookoła, widział próbę podjęcia kontaktu przez inne stado. Po cóż innego ten pszczeli smok zwrócił się w ich stronę? Kazzakus z najbardziej kamiennym wyrazem pyska spoglądał na "przywódcę", oczekując jakiejś reakcji. Nie zamierzał znowu interweniować, czekając aż to wreszcie każdy przyjmie swoją rolę. Jako wartownik więc pilnował go.. i to mocno.
Nic z tego.
Przygotowania zaś trwały dalej. Wyglądało na to że to wciąż nie była właściwa część tej gry, ale wkrótce mogła się zacząć. Dla niego wszystko to było jasne. Brązowołuski zebrał ich tu w celu przekazania pewnej wartości – wyjątkowej, bo pod okiem Bogów. Skoro był prorokiem, to przynajmniej tego się spodziewał. Nie kwestionował jego powiązania z nimi. To znaczyło że powinni wyciągnąć jak najwięcej z wyzwania jakie im rzucono, sprostać trudnościom, próbować cokolwiek, chociaż tylko po to by poznać skutki swoich działań w bezpiecznym środowisku.
I cóż, to niestety też działało i na niego. Pójście i poproszenie o jakieś błogosławieństwo by wszyscy go rozumieli.. Nie było gwarancji że nawet jeśli o taką rzecz poprosi to tak się stanie, ale to samo w sobie byłoby zapewne przeciwne temu jaki był zamysł tego wydarzenia – by dokonać czegoś pomimo trudności.
Miał nadzieję więc że idzie to w jakimś kierunku, nawet jeżeli niezbyt obiecującym, to zawsze można było to pokierować w lepszą stronę. W pewnym momencie jednak Arachran się właściwie poddał, a Kizoku postanowiła wesprzeć morale.. jakąś zabawą?
Przecież to była zabawa! Decyzje, walka, śmierć! A nie jakieś.. Nawet nie wiedział co to właściwie było.
Zażenowany słuchał instrukcji swojej siostry. Język utkwił mu w gardle, czuł że powinien się zakopać w ziemi, a może wymknąć się jeszcze póki to było możliwe..
Ale nie! Wycofać się? Prędzej zmieni drużynę..
Głośno więc wypuścił powietrze przez nozdrza, pomrukując w pełni niezadowolony.
Powinien oświecić ich w końcu.
– Deva teo po vudo onine de nu kape, de resam, kora de im zaramenu? Häse daje arome radamka, una eisae hamnol. Yummo ke mist al zakeo, keo lonis sewid. Te arachran ümete bohi, sewid omi mie nerol. Hatrer dio mäsevë kecame al tebi yakern, te kunef ne sëwet. Itamo ka yakern al radamke hatrer. – Wymówił niezadowolony, już nie patrząc czy to cokolwiek rozwiąże. Kij nawet z całą tą obecnością proroka i bogów, oni zupełnie odwrócili się od tego wydarzenia, i to jako jedyni..
– Lo te Kizoku resamte al miri kora sato toke.. – Powiedział z pełną reprymendą, zwrócony w jej stronę, ale z uniesionym łbem i przymkniętymi ślepiami – już nawet nie mógł na to patrzeć. Stukał w surowym rytmie pazurami lewego skrzydła o ziemię, dając jej znać by wzięła się w garść. To była ostatnie ostrzeżenie przed gorszymi skutkami, które Kizoku mogła boleśnie odczuć na swojej głowie.. już wkrótce.

[Strażnik]

Działo się... dużo rzeczy wymagających komentarza, ale obecnie skupił się na ułożeniu sobie wszystkiego w głowie, a nie reagowaniu.
Wyglądało na to iż nie do końca potrafił przystosować aktywność, dla tak zróżnicowanej grupy wiekowej. Westchnął pod nosem. Nim zwrócił się do Pszczelej, która go zaczepiła, rzucił spojrzeniem w stronę plagijskiej piastunki. Najpewniej nie zaprezentował się przed nią w szczególnie przychylnym świetle.
– Zgodnie z wcześniej ujętymi zasadami, powinnaś najpierw powrócić do swojego stada by tam określić jakie decyzje finalnie zamierzacie podjąć. Podobnie ty Kamyczku – wyjaśnił, podchodząc nieco bliżej dwójki piskląt. Potem zwrócił się do całej reszty – Uznajmy, że jeżeli nie znajdzie się wśród was osoba zdolna podsumować decyzje stada, spróbuję odnieść się do was, na podstawie tego co usłyszałem z waszej dyskusji – Choć tak jak przy poprzednim spotkaniu, prawdopodobnie nie zdołałby tego objąć bez odrobiny boskiej pomocy.
– Wygląda na to, że gra przerosła niektórych z was, dlatego skupcie się przede wszystkim na dyskusji o ideach, czy tradycjach, które chcielibyście widzieć w stadzie. Grupy, które wiedzą co powinny robić dostaną chwilę na ostatnie zorganizowanie się. Zagubienie albo brak celu bywają naturalne, nie zawsze przy budowaniu stada ma się dość czasu bądź rozumiejących swoją odpowiedzialność, zaangażowanych osób – Prawdopodbnie musiał przestać mówić tymi zawiłościami, jeśli chciał ułatwić im życie, ale jednocześnie nie chciał brzmieć, jakby stracił grunt pod własnymi łapami.


Minęło już trochę czasu więc nowy termin na koniec tury to 24.09 – godzina 23.
Możecie skupić się przede wszystkim na tym co wspomniane wyżej. W swojej turze podsumuje obecne wydarzenia i nieco przebuduję zasady.

[Babie Lato]

Strażnik wogole nie odpowiedział na jej pytanie. To, że musiała porozmawiać z stadem to wiedziała. Chciała sie dowiedzieć, czy mają z swoimi działaniami poczekać na to co jeszcze powie. Chociaż... chyba mówił że będzie mówić?
Za dużo zmiennych. Za dużo smoków. Za dużo musiała myśleć o tym wszystkim.
Skupiła się więc na Kamyczku, z którym się całkiem przyjemnie rozmawiało.
Abella kiwnęła głową.
– To dobry pomysł. Też ci pomacham trzema łapkami. Albo po prostu podejdę. – pokiwała głową po czym pomachała mu na pożegnanie i podniosła swój pszczeli tyłeczek i ruszyła spowrotem do swoich.


A gdy już wróciła do "stada"... pozwoliła swojej przyjaznej mince zaniknąć by dać miejsce troche zmęczonej ekspresji. Przysiadła na chwilę w ciszy i zamknęła oczy. Przeźroczyste skrzydełka luźno opadły na boki, gdy Abella zbierała swoje myśli. W końcu podniosła miodowe powieki odsłaniając szmaragdowo-szafirowe ślepia spowrotem na światło dzienne.
Była gotowa kontynuuować.
Zanim jednak przejdzie do omawiania tego co ustaliła, miała niedokończoną sprawę.
Krótkie, chude nóżki zaprowadziły ją w stronę Aohy i Calanthe. Stanęła jakieś ćwierć ogona za różową samicą.
– Skoro wróciłam. Nie rozumiem twojego wcześniejszego stwierdzenia – zwróciła się do Kwiecistej.
– Dyskusja jest angażująca i rozwijająca. Lubię rozmawiać z Gradem bo uczę się nowych rzeczy. Dlaczego sugerujesz, że to coś złego? Po tym jak każdy przedstawi swoje argumenty i podważy te przeciwnika nie ma sensu jej kontynuować dalej, ale do tego nie doszło. – stwierdziła chłodnym monotonnym tonem, z którym Aoha i Haezryl byli chyba najbardziej zaznajomieni. Dzisiejszy dzień był testem jej zdolności interpersonalnych, ale w tej chwili nie skupiała się na tym.

[Wędrowny Świergot]

Dotyk Kizoku był pocieszający w tym momencie. Zmieszanie nieco ustąpiło, jednak tak nie do końca. Dalej rozglądała się zaniepokojona, nie wiedzieć za bardzo, jak wnieść coś konkretnego do rozmowy. Potem, spojrzała się niezbyt zadowolona na Kazza, który daje tylko reprymendy.
– Vem üme bum ko onine... Mi ne püzde po zabura dosania resamo häse. Vem üme or grabi. An ne spar ye ane Arachran! Yumma nome subere, waru ne hatrer? – No właśnie, on wydaje się rozumieć najbardziej z tego wszystkiego o co chodzi, tak samo wydawało się że i Ścigająca Burzę. Może to dlatego że są starsi? Chociaż w ramach frustracji, miała ochotę ugryźć Kazza w skrzydło... Lecz zanim to zrobiła, Kizoku miała fajniejszy pomysł. Coś co sprawiło że Naeda szybko się zainteresowała sprawą
Zabawa!
– Ooo, mi kecami, mi kecami! -powiedziała radośnie, podchodząc do Kizoku. Usiadła nieopodal niej, rozglądając się za innymi smokami
– Chodzić, będziemy zabawa!! -zawołała, mając nadzieję że zachęci inne młode smoki. To jest bardziej interesujące niż jakieś tam stado!
Co ją nieco zastanowiło.
Skoro stado ma mieć jakieś zwyczaje i tradycje, to jest może właśnie jeden z tych elementów? Zabawa i integracja, powinna być chyba nieodłączną rzeczą w stadzie. Skoro nie słownie, może powinni pokazać to gestami!

[Arachran]

Arachran prychnął niezadowolony, kiedy Kazz powiedział mu o tej pszczołowatej samicy co się do nich zbliżyła aby chyba o czymś porozmawiać. Wyłapał ją z tłumu i rzucił jej niezadowolone spojrzenie, chociaż w rzeczywistości był on teraz bardziej zamyślony niż coś innego. Jeszcze Kizia wystrzeliła z pomysłem jakiejś innej zabawy, co on od razu skrytykował
– Ne kora vem im mio mist Kizoku...
Czuł się przytłoczony i zniechęcony jak jeszcze nigdy w życiu, co nie poprawił nawet fakt zmienienia nieco ich zadania. No tak, Strażnik jak widać był zmienny w zdaniu i postanowieniach dokładnie tak, jak jedna z jego już-nie-żyjących sióstr. Arachran zdezorientowany szumem i tym co się tutaj działo, zaczął mocno stroszyć swoje błony i spinać mięśnie. Następnie odszedł nieco od grupy, próbując znaleźć więcej przestrzni dla siebie.

[Ołtarz Wyniesionych]

Panował tutaj "malutki" chaos i z pewnością bariera językowa była tutaj silniejsza od tej, która kiedyś ich wszystkich otaczała. Spojrzała się na Strażnika... czy zaprezentował się jej ze złej strony? Szczerze mówiąc, po Wybrańcu każdy prorok będzie w ten sposób wyglądał. Nie było to jednak coś, nad czym nie dało się absolutnie zapanować.
~ Czy potrzebujesz mojej pomocy, Strażniku? – Przesłała mentalnie, dosyć spokojnym i neutralnym tonem. Na myśli nie miała wbicia mu szpilki, na zasadzie "Widzę, że sobie nie radzisz", a bardziej "mogłabym pomóc". Bez dogryzania i niemiłej atmosfery. ~ Mogłabym zostać emisariuszem zza bariery, który dołączyłby do któregoś z obecnych tutaj stad, by pomóc zaprowadzić porządek. – Zaproponowała. Czy było to rozwiązanie idealne? Ciężko powiedzieć. To nie tak, że w tym momencie trzeba absolutnie coś zrobić i pomóc młodym, ale może przyda im się po prostu pomocna łapa? Nie powinna dołączać do stad, ale w końcu byłaby tylko emisariuszką. Spojrzała po Strażniku. Jeżeli miał jakieś lepsze pomysły, to również z chęcią by pomogła. W jej wzroku było zrozumienie.

[Kamienny Kolec..]

Kamyczek odprowadził nową znajomą wzrokiem, po czym ruszył do swojego stada Nocy.
– Udało mi się rozpocząć rozmowy. Jest wielka okazja. Stado, najdalej oddalone, składa propozycję. – powiedział i zastanowił się chwilę jak ubrać to w słowa.
– Możemy wraz z nimi zaatakować stado Energii i podzielimy się Lasem. – oznajmił, udało mu się chyba coś osiągnąć, jakiś sojuszników zdobyć? Może to, a może ich wykorzystują, kamyczek nad tym wiele nie myślał.

– Strażnikowi, w takim razie powiemy o tradycjach związanych z księżycem i kamykach, coś jeszcze do tradycji? – Spytał, aby wszystko mieć poukładane w swojej główce.

– I oczywiście czy zgadzamy się ze stadem Łupieżców. – dodaje kolejne pytanie.