Łączka Przy Skale

[Moderator]

Zaraz przy Błękitnej Skale znajduje się mała łączka. W zimie oczywiście leży tutaj śnieg, za to wiosną i w lecie łączkę pokrywa zielona trawa oraz całe mnóstwo przepięknych pachnących kwiatów. Miejsce jest dość ustronne, ciche i spokojne, dobrze jest właśnie tu potrenować magię.

[Olśniewający Kolec]

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany 2014-01-02, 0942
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Zatopiony uważnie śledził ruchy Jadu aż ten wylądował. Adept nie wiedział co zrobić, lecz na jego skinięcie, od razu ruszył w kierunku ziemi. Tuż przy gruncie wysunął tylne łapy, uginając je przy kontakcie z ziemią, po czym stanął na przednich tuż przy wojowniku. Na jego pytanie odpowiedział;
-Nie wiem czy potrafię i nie uczyłem się tej zdolności.-Po tych słowach spojrzał na samca oczekując jego odpowiedzi. Nie wiedział co ma robić więc wolał zaczekać na jego słowa, które mogłyby go poprowadzić przez naukę.

//Jeśli można to od razu lećmy na IV bo trzeci wspólnie z Rozkwitem zrobię.

Jad Duszy
Wojownik Ognia
Wysłany 2014-01-02, 1225
A S 2| W 4| Z 5| I 1| P 1| A 1
U M 1| B,S,Pł,L,MP,MA,MO,Skr,Kż 3| Śl 4| O 5| A 6
Atuty szczęściarz; oporny magik; czempion
//ok. To poproszę długie, szczegółowe posty, żeby było szybciej)

Przekrzywił głowę, patrząc na Zatopionego z typowa dla siebie kpiną.
– Nie wiesz, czy potrafisz? Skoro się nie nauczyłeś, to nie potrafisz, chyba jasne, prawda? – Zapytał z cynicznym uśmiechem. W takim razie trzeba zacząć właśnie od tego.
– Nie jesteś pełnym morskim, wiec po północnych powinieneś ziać lodem. Zobaczymy... Zianie nie jest trudne. Nabierz powietrza w płucach. kilka razy, jeśli trzeba będzie. W czasie tego gruczoły znajdujące się w twoim przełyku zostaną uciśnięte, wyprodukowując do twojego pyska gaz. Zbierz go trochę w pysku, a następnie wypuść z niego wraz z wydychanym powietrzem, wcześniej zebranym w płucach. Po wylocie z pyska, przy kontakcie z powietrzem gaz zajmie się płomieniami. Czy raczej w twoim przypadku zmieni w lód – powiedział, dając smokowi znak, by spróbował.

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany 2014-01-02, 1518
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Zatopiony uważnie wysłuchał wojownika i na znak zgody skinął łbem. Miał rację, że po części jest smokiem północnym ale informacja o gruczole w jego organizmie była dla niego niezłą nowinką. Nie odczuwał by takie coś posiadał ale widocznie było to spowodowane tym, że nie korzystał z tego gruczołu. Gdy tylko zauważył znak, odwrócił się aby przypadkiem nie trafić wojownika i zaczął przygotowania do pierwszego w życiu zionięcia od kilku głębokich wdechów i wydechów. Pojedynek go trochę zmęczył i chciał uspokoić szybko pracujące serce oraz zaspokoić potrzeby swojego organizmu odnośnie tlenu. Gdy tylko jego klatka piersiowa unosiła się miarowo, zaczerpnął jeszcze raz powietrze ale tym razem był to głębszy wdech, który wypełnił jego klatkę piersiową. Nie od razu poczuł czy gaz dostał się do jego pyska więc wypuścił powietrze i powtórzył głęboki wdech. Przy tej próbie poczuł jak coś go drapie w gardle oraz posiada dziwny smak i adept pomyślał, że to gaz, o którym było wspomniane. Gdy tylko udało mu się go zebrać w pysku otworzył go i dokonał wydechu wypuszczając wraz z powietrzem gaz, który tam się zebrał. Widząc, że z jego pyska wydostał się lód go zaskoczył ale nie powiedział nic dopóki całe powietrze wraz z gazem opuściło jego płuca. Gdy tylko tak się stało, odetchnął jeszcze raz i czekał na kolejne polecenia ze strony Jadu.

Jad Duszy
Wojownik Ognia
Wysłany 2014-01-02, 1559
A S 2| W 4| Z 5| I 1| P 1| A 1
U M 1| B,S,Pł,L,MP,MA,MO,Skr,Kż 3| Śl 4| O 5| A 6
Atuty szczęściarz; oporny magik; czempion
Obserwował, jak smok zieje lodem, oczywiście nie ustawiając się przed nim, by samemu nie oberwać. gdy smok skończył skinął głową.
– Ziać możesz na różne sposoby. Szeroki strumień obejmie większe pole, ale będzie krótszy. Wąski będzie miał większy zasięg na długość, ale nie obejmie tak wiele na boki. Aby ziać szerokim strumieniem twój język musi być ułożony jak najbardziej płasko, zaś pysk otworzony jak najszerzej. Aby ziać cienkim strumieniem musisz uformować język w coś na kształt rulonu i otworzyć pysk lekko, nie na pełną rozwartość. jeśli chcesz ziać kulą lodu musisz przed wypuszczeniem gazu z pyska uformować go w nim językiem w kulę. Spróbuj wszystkich trzech – polecił Adeptowi.

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany 2014-01-02, 1933
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Zatopiony po swoim pierwszy zianiu, spojrzał na Jad lekko odwracając swój łeb. Uważnie słuchał jego informacji o możliwych sposobach uformowania gazu oraz jakiej wielkości może być strumień lodu, że nie mógł się doczekać by to spróbować uczynić. Gdy tylko dostał pozwolenie i zadanie wykonania trzech zionięć tymi sposobami, lekko się uśmiechnął i odwrócił łeb by widzieć przed sobą tylko polankę. Po chwili odetchnął głęboko i zaczerpnął głęboko tchu, wprowadzając powietrze do pyska. Gdy tylko gruczoł został ponownie ściśnięty i gaz wydostał się do gardła oraz pyska, adept pozostawił język szeroko rozłożony w pysku i otworzył szczęki szeroko, przez co gdy tylko wydychał powietrze, gaz był w nim wymieszany i jego wyziewy rozłożyły się szeroko, tak jak wspominał wojownik. Gdy tylko całe powietrze opuściło jego płuca wraz z gazem, odetchnął i odchrząknął, po czym zaczerpnął głęboko powietrze po raz drugi. Wraz z ponownym rozszerzeniem się płuc, gruczoł został ściśnięty w jego przełyku i gaz znów wypełnił jego pysk. Tym razem młodzik postanowił zionąć drugim wspomnianym sposobem, zwinąwszy swój język w rulon. Gdy tylko tak uczynił rozchylił lekko swoje szczęki i z jego pyska wyleciało powietrze z gazem, formując wąski strumień lodu o niezbyt imponującym jak dla niego zasięgu, lecz i tak był dłuższy od poprzedniego zionięcia. Przed Zatopiony czekał już tylko ostatni sposób i zanim do niego przystąpił odetchnął ponownie, po czym zaczerpnął głęboki wdech po raz trzeci, wypełniając swoje płuca. Gdy tylko gaz wydostał się do jego pyska ze ściśniętego gruczołu, adept zaczął formować za pomocą języka zbitą chmurę, która po otwarciu pyska powinna utworzyć lodowy pocisk. Gdy tylko chmura gazu została przez niego uformowana, otworzył on swój pysk i zionął po raz trzeci, a z jego pyska pomknęła mniejsza kula lodu niż ognisty pocisk wojownika. Gdy tylko lodowa kula wyleciała z jego pyska, adept opuścił trochę łeb i odetchnął ponownie, lekko pokasłując, gdyż nie przywykł do tego uczucia.

Jad Duszy
Wojownik Ognia
Wysłany 2014-01-03, 1310
A S 2| W 4| Z 5| I 1| P 1| A 1
U M 1| B,S,Pł,L,MP,MA,MO,Skr,Kż 3| Śl 4| O 5| A 6
Atuty szczęściarz; oporny magik; czempion
Gdy smok wykonał polecenie Jad wstał, przyjmując pozycje gotowości. Dobrze, nauczony ziać, teraz czas trochę się poruszać.
– Dalej trenujemy w formie walki. Tym razem na ziemi. Staraj się korzystać z ataków opartych nie tylko na twojej szybkości, ale również na sile – polecił smokowi, czekając na jego ruch.

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany 2014-01-03, 1344
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Zatopiony uważnie wysłuchał Jadu i na jego słowa skinął łbem, gdyż on także uznał, że należy trochę poćwiczyć na ziemi. Gdy tylko ujrzał jak jego nauczyciel przyjął postawę, on cofnął się trochę i także ją przyjął; ugiął swoje łapy i lekko rozstawił, by móc na nich pewnie stać. Skrzydła przycisnął do boków, aby nie uległy zbyt łatwo obrażeniom, ogon uniósł w górę a łeb obniżył. Gdy tylko przygotował się do walki, ugiął mocniej łapy i wybił się z nich z całej siły, aby szybko znaleźć się przy boku wojownika. Zamierzał zaatakować jego bok za pomocą szponów, wbijając je z całej siły w jego ciało i ciągnąc w dół najszybciej jak mógł. Dodatkowo, gdy tylko szpony Zatopionego będą tkwiły w ciele Jadu, on je dodatkowo lekko zaciśnie by przy wyrywaniu łapy z jego ciała, wyrwać także fragment jego mięśni wraz z łuskami. Liczył na to, że zdoła choć raz zaskoczyć swojego nauczyciela.

Jad Duszy
Wojownik Ognia
Wysłany 2014-01-03, 1427
A S 2| W 4| Z 5| I 1| P 1| A 1
U M 1| B,S,Pł,L,MP,MA,MO,Skr,Kż 3| Śl 4| O 5| A 6
Atuty szczęściarz; oporny magik; czempion
Jednak taki atak wymagał zdecydowanie więcej siły niż szybkości, a w tym Adept nie przodował. jad śledził jego ruchy, by w odpowiedniej chwili najzwyczajniej w świecie odskoczyć poza zasięg pazurów Zatopionego. jednocześnie odskoczył na tyle blisko, by samemu móc zaatakować. Zamachnął się ogonem, który ze świstem przeciął powietrze. Celował blisko ziemi, w kotki Zatopionego. uderzenie miało być na tyle silne, by połamać smocze kości. Oczywiście zakładając, ze Adept będzie stał jak słup soli.

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany 2014-01-03, 1819
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Zatopiony wylądował w miejscu, w którym zamierzał z tą różnicą, że cel jego ataku oddalił się trochę. Gdy tylko spojrzał na Jad, zauważył sunący z dużą prędkością jego ogon. Nie czekał więc aż uderzy on w jego kończyny tylko ugiął łapy i wybił się w górę. Liczył, że ogon wojownika śmignie pod nim i on bezpiecznie wyląduje na ugiętych łapach. Gdy tylko znów znajdzie się na ziemi, adept spojrzy nieco uważnie na swojego nauczyciela, starając się wypatrzeć jakiejś luki w jego obronie, którą on mógłby wykorzystać. Na razie skoczył w kierunku starszego smoka i zamachnął się energicznie prawą łapą, mierząc w jego nozdrza. Liczył, że siła jego ciosu wystarczy by lekko go ogłuszyć lub chociaż pozostawić ślady na jego łuskach.

Jad Duszy
Wojownik Ognia
Wysłany 2014-01-03, 1858
A S 2| W 4| Z 5| I 1| P 1| A 1
U M 1| B,S,Pł,L,MP,MA,MO,Skr,Kż 3| Śl 4| O 5| A 6
Atuty szczęściarz; oporny magik; czempion
Ślepia Jadu błysnęły lekkim rozbawieniem, gdy smok przeskoczył nad jego ogonem. Była to chyba najbardziej typowa reakcja na tego typu atak, którą łatwo jest wykorzystać. Sam widząc atakującą łapę Adepta stanął na tylnych łapach, odsuwając się maksymalnie w tył, poza zasięg ataku Zatopionego. nie musiał nawet odskakiwać, bowiem nie stając na tylnych łapach w czasie takiego ataku, jego zasięg stawał się krótszy – a głowa uniesiona tak wysoko i daleko w tył nie do trafienia przez ograniczony zasięg ataku. Sam natomiast postanowił wykorzystać to, ze znajduje się teraz nad Zatopionym i najzwyczajniej w świecie opuścił gwałtownie przednie łapy, celując pazurami wprost w podstawę czaszki Zatopionego. Szpony wbite z siła w kręgosłup mogłyby wprost oderwać go od czaszki.

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany 2014-01-04, 1000
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Zatopiony uważnie śledził wojownika, gdy tylko spudłował ze swoim atakiem. Nie spodobało mu się to, że teraz był odsłonięty na ewentualny cios z góry, dzięki któremu mógłby zostać bardzo łatwo ogłuszony lub nawet zabity. Nie musiał też czekać zbyt długo, gdyż starszy smok od razu zaatakował z pozycji jaką przyjął po obronie. Adept nie czekał aż tak silny cios go dosięgnie tylko szybko ugiął łapy i uskoczył w bok starając się szybko zmienić swoją pozycję i wciąż obserwował swojego nauczyciela, poprzez lekko odchylony łeb. Po wylądowaniu na ugiętych łapach, szybko zaczerpnął głębokiego tchu, co spowodowało ściśnięcie gruczołu w jego przełyku i pojawienie się gazu. Szybko zebrał on ten gaz w pysku i uformował go językiem w zbity obłok, podczas gdy swój pysk skierował wprost ku szyi w miejscu gdzie łączyła się on z klatką piersiową wojownika. Gdy tylko skończył formować gaz otworzył pysk i wypuścił całe powietrze wraz z gazem, który zamienił się w lodowy pocisk, który zmierzał ku szyi Jadu.

Jad Duszy
Wojownik Ognia
Wysłany 2014-01-04, 1104
A S 2| W 4| Z 5| I 1| P 1| A 1
U M 1| B,S,Pł,L,MP,MA,MO,Skr,Kż 3| Śl 4| O 5| A 6
Atuty szczęściarz; oporny magik; czempion
Jad przewrócił ślepiami, na moment powstrzymując cios, by smok mógł odskoczyć.
– Czy rozsądne jest podskakiwać, gdy cios leci z gry, co skraca jedynie moment zetknięcia się pazurów z twoją głowa? – Zapytał cynicznie, komentując błąd popełniony przez Zatopionego.
Widząc atak przeciwnika sam również zionął strumieniem ognia, prosto w lodowy atak Zatopionego – w taka, nie w samego smoka. Miało to na celu wzajemne zneutralizowania się ognia i lodu, a tym samym obronienie się przed atakiem.
Następnie sam zaatakował, w kilku susach zmniejszając odległość, jaka dzieliła go od Adepta. Gdy był tuz przed nim zamachnął się prawa przednia łapa, by pazurami przejechać po szyi smoka. pionowo, od dołu do góry, wzdłuż przedniej części szyi – a więc krtani, gardła, nawet dolnej szczeki, o ile Zatopiony się nie obroni.

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany 2014-01-04, 1258
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Adept wysłuchał wypowiedzi Jadu, przy czym lekko pokiwał łbem, gdy obserwował później jego obronę przy pomocy płomieni. Gdy w miejscu zetknięcia lodowej kuli i ognistego oddechu pozostała para, stał się bardziej czujny, gdyż dokładnie nie widział wojownika. Gdy tylko zauważył jak ten doskakuje do niego w kilku susach, od razu ugiął mocniej łapy czekając na to co nadejdzie. Widok wysuniętych szponów wojownika do razu zmusił Zatopionego do działania, który nie czekał aż starszy smok poharata mu szyję, tylko wybił się ze swoich łap i odskoczył w tył, lądując na ugiętych kończynach. Starał się zgromadzić energię, którą uwolnił po chwili i wybił się z większą siłą. Jego zamiarem było zaatakowanie grzbietu Jadu Duszy za pomocą szponów obu przednich łap, wykonując ruchy nimi na skos po jego grzbiecie. Młodzik chciał zranić jego grzbiet oraz przy odrobinie szczęścia uszkodzić kręgosłup. Gdy tylko przeleci nad wojownikiem, wyląduje on na ugiętych łapach za nim i szybko się odwróci w jego kierunku.

Jad Duszy
Wojownik Ognia
Wysłany 2014-01-04, 1406
A S 2| W 4| Z 5| I 1| P 1| A 1
U M 1| B,S,Pł,L,MP,MA,MO,Skr,Kż 3| Śl 4| O 5| A 6
Atuty szczęściarz; oporny magik; czempion
Obserwując Zatopionego zauważył, jak ten napina mięśnie łap. mocno, co świadczyło o tym, że smok zamierza wybić się z nich najprawdopodobniej w górę. A to oznaczało atak z wysoka. nie tracąc czasu Jad ugiął łapy i padł na ziemie jak najniżej, po czym odepchnął się łapami z lewej strony ciała, by przeturlać się w prawo, pod atakującym Adeptem. następnie zerwał się na łapy i nie tracąc czasu doskoczył do prawego boku przeciwnika. Stanął na tylnych łapach, jakby zamierzał przejechać pazurami przez grzbiet Zatopionego. jednak zamiast tego poruszył nagle prawym skrzydłem, od góry do dołu. Jego kantem, tam gdzie znajdował się pazurzasty wyrostek odziedziczony po wywernowych zamierzał uderzyć w szczękę Adepta, a dokładniej w podbródek, Cios miał być silny, dzięki czemu wyrostek zakończony ostrym pazurem wbiłby się głęboko w szczękę smoka. A przy okazji twardy kant wybiłby mu kilka zębów.

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany 2014-01-05, 1206
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Zatopiony widząc, że jego nauczyciel bardzo łatwo uniknął ciosu, lekko warknął i czekał na jego atak. Widok próby zaatakowania szponami już przygotowała go do odskoku, gdy dostrzegł, że główny cios jest wyprowadzony przy pomocy skrzydła. Nie czekał więc aż cios dosięgnie celu, tylko od razu padł płasko na ziemię, aby wyrostek nie dosięgnął jego szczęki i od turlał się w lewo by oddalić się trochę od Jadu, gdzie zamierzał szybko się podnieść na łapy. Gdy tylko stanie od razu obierze jego skrzydło, którym zaatakował za cel, gdyż będzie mu łatwiej je uszkodzić. Adept szybkimi trzema susami zbliżył się do starszego samca i szybko zamachnął się zakrzywionymi szponami prawej łapy, kierując ją po ukosie wzdłuż skrzydła. Zatopiony zamierzał zranić ramię skrzydła oraz rozerwać błonę, która by uniemożliwiała korzystanie z niego przez jakiś czas.

Jad Duszy
Wojownik Ognia
Wysłany 2014-01-05, 1338
A S 2| W 4| Z 5| I 1| P 1| A 1
U M 1| B,S,Pł,L,MP,MA,MO,Skr,Kż 3| Śl 4| O 5| A 6
Atuty szczęściarz; oporny magik; czempion
Zatopiony uniknął ataku całkiem nieźle. Jad natychmiast złożył atakowane skrzydło, w tym samym czasie wykonując błyskawiczny odskok poza zasięg pazurów Zatopionego. teraz stał przy lewym boku smoka, który stał się celem jego następnego ataku. Otworzył paszcze, nabierając powietrza w płuca i zionął szerokim strumieniem ognia wprost w skrzydło Adepta. Płomienie miały wypalić cała błonę oraz bok, pochłaniając tkanki jak to miał w zwyczaju ogień.

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany 2014-01-06, 1130
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Zatopiony uważnie śledził swojego nauczyciela gdy ten odskoczył przed jego ciosem i wylądował w pobliżu jego lewego boku. Warknął tylko gardłowo na widok ataku Jadu i szybko zaczerpnął głęboki wdech by gruczoł w przełyku został ściśnięty. Gdy tylko gaz został uwolniony, adept zgromadził go pysku i rozłożywszy płasko język, otworzył szeroko paszczę, wypuszczając z pyska lód. Jego celem było zneutralizowanie płomieni wojownika swoim zionięciem, co spowoduje powstanie dość dużej ilości pary. Gdy tylko młodzik zablokuje atak, od razu zamachnie się ogonem z całej siły celując w gardło starszego smoka, usztywniając cały swój ogon przy ciosie. Liczył na to, że poprzez ten cios zdoła pozbawić wojownika tchu na jakiś czas i zdoła wykorzystać tą słabość.

Jad Duszy
Wojownik Ognia
Wysłany 2014-01-06, 1252
A S 2| W 4| Z 5| I 1| P 1| A 1
U M 1| B,S,Pł,L,MP,MA,MO,Skr,Kż 3| Śl 4| O 5| A 6
Atuty szczęściarz; oporny magik; czempion
Jednak Jad znajdował się w pewnym oddaleniu od Adepta – w końcu sam odskoczył poza jego zasięg – dlatego i Zatopiony nie był w stanie dosięgnąć swoim atakiem ciała Wojownika. Jad natomiast poczekał, aż ogon smoka przetnie powietrze, po czym sam zaatakował. Wykonał kilka szybkich susów, by znaleźć się przy Zatopionym – frontalnie. Zamierzał wykonać błyskawiczne cięcie pazurami przez głowę gada, celując dokładnie w jego oczy. Jakby chciał je wydrapać – i pewnie to zrobi, jeśli Zatopiony w porę nie zareaguje.

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany 2014-01-06, 1600
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Zatopiony wyszczerzył kły gdy jego cios nie dosięgnął Jadu i nadal go uważnie obserwował. Gdy ten tylko szybko zbliżył się do niego od przodu, przymrużył ślepia i szybko padł na ziemię starając się oddalić swoje oczy od zbliżających się szponów wojownika. Gdy tylko będzie leżał na ziemi, od turla się w lewo i gdy będzie bezpieczny szybko podniesie się na łapy, by móc przygotować się do ataku. Jego celem znów stała się szyja, lecz tym razem adept wybił się z łap w kierunku prawego boku Jadu. Gdy tylko wyląduje obok niego, szybko stanie na tylnych łapach i zamachnie się łapą z góry nadął by rozedrzeć łuski na szyi starszego smoka wzdłuż całej jej długości. Adept liczył na zadanie poważnych ran, jeśli jego nauczyciel nie oddali się od jego ciosu.

Jad Duszy
Wojownik Ognia
Wysłany 2014-01-06, 1611
A S 2| W 4| Z 5| I 1| P 1| A 1
U M 1| B,S,Pł,L,MP,MA,MO,Skr,Kż 3| Śl 4| O 5| A 6
Atuty szczęściarz; oporny magik; czempion
A Jad nie miał zamiaru oberwać, zwłaszcza w czasie treningu. Podczas prawdziwej walki pech najczęściej nie opuszczał jego boku, ale podczas nauki nie miał tego problemu. Szybkim ruchem skrzydła uderzył w łapę Zatopionego z boku, strącając ja z toru lotu a tym samym uniemożliwiając doprowadzenie ataku do skutku, po czym korzystając z tego, ze dzieląca ich odległość nie była duża, a brzuch Adepta był odsłonięty zamachnął się łapą, by uderzyć w jego splot słoneczny. otwarta łapą, z dużą siłą, by pozbawić Adepta oddechu a tym samym uniemożliwić następną akcję. I może połamać kilka żeber?

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany 2014-01-06, 1838
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Zatopiony uważnie obserwował, gdy Jad zbił jego cios swoim skrzydłem i odsłonił kły. Wiedział, że w tej odległości wszystko jest teraz przeciw niemu lecz podjął świadome ryzyko i teraz mogło ono mu się odpłacić bolesną nauczką. Gdy tylko uważnie obserwował fragment ciała starszego smoka, kącikiem oka dostrzegł ruch pod sobą i nie czekając aż cios dosięgnie celu szybko wybił się z łap i skoczył w tył byle tylko odsunąć się od niego. Gdy tylko wyląduje na ugiętych łapach, szybko spojrzy na wojownika i zmruży lekko ślepia, szukając kolejnego punktu, który mógłby zaatakować. Po chwili adept zaczerpnie głęboko tchu i obniży łeb na dwa szpony nad ziemię. Gaz, który wydostanie się do jego gardła ze ściśniętego gruczołu zbierze w pysku, a język zwinie. Jego celem były łapy wojownika, które zamierzał zamrozić do ziemi. Fakt, że leżał śnieg mógł nieco pokrzyżować jego plany lecz liczył na to, że zamiast uchronić przed jego atakiem, zmarznie on tak, że wokół szponów oraz łap wojownika powstanie lodowa skorupa. Gdy tylko ułożył język, Zatopiony lekko rozszerzy swoje szczęki by jego lodowy oddech dosięgnął celu, gdy tylko opuścił pysk wraz z wydychanym powietrzem.

Jad Duszy
Wojownik Ognia
Wysłany 2014-01-06, 2043
A S 2| W 4| Z 5| I 1| P 1| A 1
U M 1| B,S,Pł,L,MP,MA,MO,Skr,Kż 3| Śl 4| O 5| A 6
Atuty szczęściarz; oporny magik; czempion
Jad nie tracąc czasu wybił się z łap jak najdalej w prawa stronę, ale nieco po skosie tak, by w ramach uniku przybliżyć się do lewego boku Adepta. W ten sposób znalazł się poza zasięgiem lodu, a jednocześnie był w dogodnej pozycji by móc zaatakować bok Zatopionego Kolca. Tam wyciągnął szyję, by jak atakujący wąż zaatakować kłami. Miał zamiar wgryźć się w nasadę skrzydła Zatopionego, zaciskając na niej kły i miażdżąc jego kości.

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany 2014-01-07, 1159
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Zatopiony uważnie śledził starszego smoka, gdy ten szybko uniknął jego lodowego oddechu i znalazł się blisko niego. Ten widok mu się nie spodobał zbytnio, gdyż groziło to szybkim atakiem ze strony Jadu. Gdy tylko do tego doszło, nie czekał aż jego szczęki dosięgną celu, tylko szybko ugiął łapy i odbił się z nich wykonując skok do tyłu. Adept chciał się jak najszybciej oddalić, po czym lądując na ugiętych łapach, zgromadził w nich energię i odbił się z nich mocniej, lekko rozkładając skrzydła. Miał zamiar przelecieć nad wojownikiem i w trakcie tego szybowania, zamierzał zamachnąć się szybko swoimi łapami celując w jego grzbiet. Liczył na to, że zdoła wbić szpony w pobliżu kręgosłupa i pociągnąć je wzdłuż, pozostawiając długie ślady po jego ataku. Gdy tylko przemknie nad Jadem, przy lądowaniu ugnie łapy i szybko odwróci się ku niemu, gdy tylko będzie stał znów na ziemi.

Jad Duszy
Wojownik Ognia
Wysłany Wczoraj 1231
A S 2| W 4| Z 5| I 1| P 1| A 1
U M 1| B,S,Pł,L,MP,MA,MO,Skr,Kż 3| Śl 4| O 5| A 6
Atuty szczęściarz; oporny magik; czempion
Jad ugiął łapy, by paść na ziemie i przeturlał się pod atakującym Zatopionym w kierunku przeciwnym do tego, w którym skakał smok. Natychmiast tez poderwał się na łapy, mając zamiar zaatakować w chwili, w której łapy Adepta dotknął podłoża. Chciał uderzyć w nie ogonem, biorąc uprzednio zamach dla dodania siły. Ogon leciał poziomo, nisko nad ziemią, celując prosto w kostki Adepta. oczywiście nie zdążyłby wylądować i wybić się ponownie, gdyż Ogon jadu już by tam był... Jak sobie z tym poradzi Zatopiony?

Zatopiony Kolec
Adept Ognia
Wysłany Wczoraj 1438
A S 1| W 2| Z 4| I 1| P 2| A 2
U B,L,Pł,S,Kż,Skr 1| A,O 3
Atuty Zwinny, Chytry Przeciwnik
Zatopiony nawet nie miał czasu na odwrócenie się do swego nauczyciela, gdy ten zaatakował go. Jedyne co dostrzegł to szybko sunący ogon, gdy on ledwo dotknął ziemi. Zdał sobie sprawę, że nie zdoła uskoczyć przed ciosem, gdyż nie miał czasu na to. Jedyne co mu zostało to obniżyć łeb, wciągając po drodze głęboko powietrze, co miało ścisnąć gruczoł w jego przełyku. Gdy tak się stanie zgromadzi gaz w pysku i rozłożywszy swój język płasko, otworzy paszczę i wyzionie szeroką strugę lodu, licząc na to że Jad szybko zmieni tor lotu swojego ogona i nie będzie musiał cierpieć okropnej siły uderzenia. Gdy tylko uda mu się zmusić starszego samca do zmiany kierunku ataku, odwróci się szybko i szybkimi skokami ku niemu, postara się zbliżyć do niego od przodu. Jego celem ataku będzie szyja tuż za jego łbem gdzie zamierzał wbić swoje zęby i zacisnąć szczęki. Liczył, że dosięgnie choć raz swój cel w trakcie tej nauki.

[Jad Duszy]

Musiał osłonic się tarczą, podobnie jak zatrzymać atak ogona – w końcu Zatopiony zastosował kontratak. gdyby nie zatrzymał ogona połamałby mu łapy. Sam odskoczył poza zasięg ataku Adeptka i skinął lekko głową.
– Tyle wystarczy. Chcesz kontynuować? – Zapytał, patrząc na Zatopionego. W sumie nie radził sobie źle, chociaż stosowanie kontrataków w uznaniu Wojownika było głupotą.


//raport Atak i Obrona IV

[Olśniewający Kolec]

Zatopiony słysząc Jad, zatrzymał się w miejscu i powiedział spokojnie;
-Jeśli zezwolisz, pragnąłbym odetchnąć przed podjęciem dalszej nauki o ile ty zechcesz mnie jeszcze czegoś nauczyć.– Po tych słowach skłonił nieco łeb przed wojownikiem. Był mu wdzięczny za to, że tak wiele go nauczył i mógł to wykorzystać kiedyś praktycznie. Gdy tylko uniósł łeb, spojrzał w ślepia Jadu i czekał na jego reakcję rozmyślając jaką odpowiedź usłyszy. Miał nadzieję, że zdoła się czegoś od niego jeszcze nauczyć.

[Jad Duszy]

Zastukał szponem o zmarzniętą, pokrytą warstwą śniegu ziemię, patrząc na Adepta
– O ile dobrze pamiętam przed chwilą zaproponowałem ci dalsza naukę, więc po co dalsza część zdania? – Zapytał, przekrzywiając głowę z drwiną. on nie był nawet zmęczony, ale zapewne długie godziny treningów i walk opłaciły się poprzez rozwój jego Wytrzymałości do poziomu, w którym trochę nauki nie jest w stanie go zmęczyć.
– Teraz przynajmniej będziesz pewnym wyzwaniem, gdy zdradzisz ogień – zauważył z cynicznym uśmiechem. Można to było potraktować prawie jak komplement, chociaż Jad z pewnością miał na myśli coś innego. Ale kto poza nim mógł wiedzieć, co kryje się w jego spaczonym umyśle?

[Olśniewający Kolec]

Zatopiony uważnie wysłuchał Jadu i tylko się uśmiechnął pod nosem gdy ten przypomniał mu o swojej decyzji. Po chwili lekko się uśmiechnął na wzmiankę o tym, że już jakieś wyzwanie stanowi. Po chwili wstał i spojrzał na starszego smoka i powiedział;
-Dobrze. Jeśli jesteś skory do dalszego nauczania mnie, zaczynajmy.– Po tych słowach przyjął postawę czyli ugiął łapy, skrzydła przycisnął do ciała. Ogon uniósł w górę zaś łeb obniżył w dół i czekał na ruch ze strony wojownika.

[Jad Duszy]

Najwyraźniej aby spotkać dobrego przeciwnika sam musi go najpierw stworzyć. Cóż, czy nie to właśnie robił? Jeszcze tylko przydałoby się trochę prania mózgu, ale Zatopiony jest już na to za stary – co nie znaczy, ze nie jest to możliwe. I tak już w końcu robi to, czego chce od niego Jad, prawda? Nawet sam sobie z tego nie zdaje sprawy... tak czy inaczej jad w jednej chwili przyjął pozycję gotowości i natychmiast wyskoczył w kierunku Adepta. Wyglądało na to, ze chce go po prostu staranować. jednak tuz przed Zatopionym zarył łapami w ziemie, unosząc tylne w górę i stając na przednich. Dzięki pędowi obrócił się szybko, prostując ogon, by tak przyszykowaną częścią ciała potężnie uderzyć w bok szyi smoka, co mogłoby spowodować połamanie kręgosłupa.

[Olśniewający Kolec]

Zatopiony uważnie obserwował ruchy swojego nauczyciela, gdy ten wpierw skoczył ku niemu. Widok tego co nastąpiło chwilę później lekko go zadziwił, lecz nie stracił animuszu i obserwował wnikliwe wszystkie reakcje ciała Jadu. Widok pędzącego ku jego szyi ogona od razu pozwolił mu zareagować. Adept ugiął mocniej łapy i odbił się z nich, wykonując skok do tyłu, by usunąć się z drogie pędzącego ataku. Gdy tylko wyląduje na ugiętych łapach, zmagazynuje w nich energię z lądowania i wybije się z nich dokładając trochę siły z rozprostowywanych kończyn. Zatopiony zamierzał przeskoczyć na wojownikiem i zaatakować jego grzbiet szponami prawej łapy, wykonując szybki zamach wzdłuż jego kręgosłupa od podstawy jego szyi aż do początku jego ogona. Liczył, że zdoła go dosięgnąć i być może uda mu się naruszyć jego kręgosłup.

[Jad Duszy]

To musiał wyjątkowo wysoko podskoczyć, skoro chciał przeskoczyć nad smokiem z uniesionym ogonem, stojącym na dodatek na przednich łapach. Wystarczyło wybić się z nich w bok, zanim smoka znalazł się nad nim i opaść na cztery łapy, by obronić się przed atakiem.
– Broń się i atakuj raz za pomocą siły, a raz zręczności – rozkazał. Sam natychmiast znalazł się przy zadzie Adepta, po którym zamierzał przejechać poziomym cięciem pazurami.

[Olśniewający Kolec]

Zatopiony wysłuchał krótkiego polecenia i nic nie odrzekł. Widok tego jak znów jest zagrożony zmusił go do natychmiastowego działania by nie odnieść ran. Gdy tylko Jad zamachnął się kierunku jego zadu, od wybił się tylnymi łapami i obrócił się w miejscu zgodnie z ruchem łapy wojownika na przednich byle tylko odsunąć się od niego. Gdy tylko jego tylne łapy znów znajdą się na ziemi, uśmiechnie się lekko i po chwili doskoczy do wojownika, atakując jego szyję za pomocą swoich kłów. Chciał wgryźć się w nią i zacisnąć swoje szczęki z całej siły by złamać jego kręgosłup oraz rozerwać naczynia biegnące w szyi.

[Jad Duszy]

Błyskawicznym, sprawnym susem odskoczył w tył, poza zasięg ataku Adepta. Obrona najprostsza, a przy tym w większości przypadków najbardziej skuteczna, a ile zostaje wykonywana wystarczająco szybko – a jego była bardzo szybka. Miał dzięki temu doskonały widok na odsłonięty bok szyi smoka, który zamierzał zaatakować błyskawicznym cięciem pazurami prawej przedniej łapy, od góry do dołu, jakby zamierzał odciąć Zatopionemu głowę.

[Olśniewający Kolec]

Adept uważnie śledził unik Jadu spod przymrużonych ślepi i odsłonił trochę kły. Widok nadciągającego ciosu od razu go otrzeźwił i zmusił do szybkiej reakcji. Nie czekał aż szpony wojownika dotrą do celu, tylko natychmiast ugiął swoje łapy i wybił się z nich, wykonując skok w tył. Liczył, że zdoła się oddalić od jego szponów szybko, po czym przy lądowaniu ugnie kończyny mocniej i wybije się z nich w kierunku wojownika. Chciał się szybko do niego zbliżyć i gdy tylko będzie obok niego, po wylądowaniu na ugiętych kończynach, wykona szybki zamach szponami prawej łapy celując w bok jego pyska, wykonując atak od nozdrzy aż do oczu. Liczył, że zdoła zranić go chociaż na boku jego łba.

[Jad Duszy]

Uniósł się na zadnich kończynach, tym samym unosząc głowę w grę poza zasięg pazurów Adepta. oczywiście ciało wraz z głowa również odgiął ku tyłowi, dzięki czemu uniknął obrażeń. jego obrona był a błyskawiczna,teraz natomiast miał idealna szanse na atak z góry. Zionął potężną, gorącą kula ognia wprost w odsłonięty kark Zatopionego Kolca. Nawet nie musiał doskakiwać dzięki temu, ze nie zmniejszał odległości pomiędzy sobą a Adeptem.

[Olśniewający Kolec]

Zatopiony nie zdołał nawet odwrócić łba gdy poczuł, że nad nim zrobiło się gorąco. Domyślił się ataku ze strony Jadu i upadł na śnieg, by po chwili przeturlać się w bok. Starał się jak najszybciej zejść z linii ognia i uniknąć oparzeń. Gdy tylko się oddali, wstanie szybko na łapy i ugnie je mocniej by przygotować się do skoku. Starał się obrać jakiś dobry cel do szybkiego ataku i po chwili już wiedział co zaatakuje. Wybił się z całej siły ze swoich łap i skoczył ku lewemu bokowi wojownika. Zamierzał przelecieć obok niego i wykonać szybki zamach swoją lewą łapą w jego skrzydło, które zamierzał zranić w ramię oraz rozerwać w nim błonę lotną. Gdy tylko wykona cios, wyląduje za nim na ugiętych łapach, z lekkim poślizgiem i odwróci łeb ku swojemu nauczycielowi.

[Jad Duszy]

Odskoczył w bok, z dala od łapy Zatopionego. Cóż, Adept miał pewien dryg do walki, nawet jeśli nie miał jej w genach tak, jak on. Ale czego innego oczekiwać, gdy miał takiego nauczyciela? Tak, zero skromności. Tak czy inaczej Jad odskoczył jedynie tak, by znaleźć się poza zasięgiem łapy smoka, ale na tyle blisko, by samemu wykonać atak. Obrócił się na łapach, prostując ogon nisko nad ziemia, by uderzyć nim mocno w kostki Zatopionego. jednak w ostatniej chwili uniósł ogon wyżej, by uderzyć w barki. gdyby smok wybił się w górę nie zdołałby zmienić swojego położenia i oberwałby dość mocno.

[Bławatek]

No! To jest własnie to miejsce! Idealnie! Stwierdziła od razu po tym jak przekroczyła granicę łąki. Zwanej przez niektórych, albo więcej niż niektórych Łączką Przy Skale. Nazwa dziwaczna, ale teraz nie to ją obchodziło. Chciała trochę potrenować. Szukała w tym celu dogodnego do tego miejsca na terenach jej stada, czyli stada Wody. Ale jak sama nazwa wskazuje wszędzie była tam Woda. Same jeziora, strumyki i inne zjawiska naziemne tego typu. Rzeki, stawy bagna i tak dalej i tym podobne. A w takim terenie nie można trenować rzeczy fizycznych. To znaczy można tylko jest ciężko. Nawet zimą gdy wszystko jest skute lodem śliska powierzchnia nie sprzyja tego typu zadaniom. W takim razie wybraął się na Terany Espólne gdzie mogła znależć coś lepszego. I znalazła. I to o wiele lepszego. A co by powiedzieć na połączenie biegu i skoku? Może być ciekawie! Na pewno ciekawiej niż sam bieg czy sam skok. Decyzja podjęta. Czas się podszkolić. Zadbać o swoją kondycję fizyczna. Nie wchodziła w głąb łąki tylko pozostałą na jej skraju czy jak to woli brzegu. Znaczenie było prawie takie samo. Ustawiła się w dobrze sobie już znanej pozycji. Rozstawiła wszystkie cztery szare łapy. Nie za wąsko i nie za szeroko tylko ta by było w sam raz w stosunku do je proporcji ciała. Jednocześnie je uginając także nie za mocno i nie za słabo. Lekko, ale wystarczająco. Ogon uniosła i trzymała go w tym czasie luzno na ile to możliwe. Łeb natomiast opuściła, ale nie na tyle by dotykał ziemi. Nauczyła się takiej postawy, postawy wyjściowej do biegu już sporo księżycy temu. Dziś rozpierała ja wręcz energia, jak przed pierwszą i ostatnią jej walką w życiu kiedy jeszcze chciała zostać Wojowniczka. Jako Uzdrowiciel nie było to niestety możliwe. W sensie walka. Wtedy otrzymała tak zwanego krytyka. Ale po cóż to wspominać? Skupmy się teraz lepiej na biegu. Najpierw zaczęła niepozornie, dla rozgrzewki , biegnąć lekkim truchtem. Gdy już kości jej się przyzwyczaiły i rozgrzały zaczęła przyspieszać. Coraz, bardziej i coraz bardziej aż odciągnęła chyba maksymalną swa szybkość. Przednie łapy były wyciągane na ile tylko mogła byle by tylko kość nie wypadła jej z zawiasów. Gdy przednie stawały Potem dołączyły do nich łapy tylne, tylne stawały i przednie. Biegła szybko jak gepard i podobnym do jego biegu stylem. W ten sposób przestrzeliła na wprost przez cała Łączkę Przy Skale a gdy dotarła do przeciwległego brzegu w stosunku do tego na którym stała wcześniej gwałtownie skręciła. By to zrobić przechyliła ciężar ciała na prawa stronę bo to właśnie w tamtym kierunku miała zamiar zrobić swój skręt. Ogon zaś powędrowała w kierunku przeciwnym do kierunku przechylenia reszty ciała. Łapy pracowały jej jak nigdy do tąd. Teraz dotykały ziemi nieco po skosie. Śnieżny puch aż rozpryskiwała się na boki spod jej szarych łuskowatych łap. Gdy osiągnęła swój cel i skręciła gwałtownie się wyprostowała swój tułów na powrót przechylając by był prosto a nie pochyło. Ogon także znów powędrowała na swe dawne miejsce. Teraz biegła z powrotem do startu. Ale trochę to urozmaiciła. Nie tracąc na szybkości wykonała skok. Ugięła mocniej wszystkie cztery łapy w tym dając większy nacisk na te tylne i szybko je rozprostowała w efekcie wybijając się w górę i w przód. Podczas opadania wyciągnęła najpierw przednie łapy by to one wzięły na siebie impet skoku, ale moment pózniej te tylne także dotknęły ziemi. Poczuła się wolna ja nigdy do tąd!!! Było jakże cudownie. Po wykonaniu skoku przebiegła znów kawałek w przód i znów skoczyła starając się by był to wyskok wyższy i dalszy niż poprzedni. Znów pokonała biegiem kawałek i znów skoczyła. Czułą znacznie przyspieszone bicie swego serca, swój świszczący z wysiłku oddech. Czuła jak płuca napełniają jej się świeżym, rześkim mroznym powietrzem miesiąca Surowego Słońca. Gdy dotarła do końca Łączki znów skręciła tym razem w lewo przechylając ciężar ciała w wyżej wymienioną stronę, ogon zaś przechyliła w stronę przeciwną do tamtej czyli w prawą. Po udanym skręcie w lewo znów wyszła na prosta. Ignorując swe zmęczenie dalej wykonywała w tym czasie skoki w równych miała nadzieje odstępach czasowych i przestrzennych. Ale zatrzymała się tym razem na środku. Znów przechyliła ciężar ciała na prawo a ogon swój na lewą stronę. Skręcała i skręcała ale nie zamierzała się na razie wyprostowywać. To miało być koło. Dodatkowo za każdym razem gdy wykonywała kolejne koło pochylała się jeszcze bardziej by to kolejne było mniejsze. Gdy zrobiła najmniejsze kółko z możliwych, zatrzymała się. Na sam koniec ugięła mocno łapy i wyskoczyła w górę. Gdy już była na powrót na ośnieżonej ziemi nie mogąc utrzymać się dłużej na cienkich nogach padła na śnieg. Oddychała w przyspieszeniu ale po pewnym czasie powróciło to do stałego normalnego rytmu. Poleżała tak jeszcze chwilkę i gdy uznała że już wypoczęła i da sobie rade wstała i powolnym krokiem udałą się w stronę terenów stada Wody. Na zasłużony jej wypoczynek. Ale warto było, co do tego byłą w stu procentach pewna. I szczęśliwa.

[Olśniewający Kolec]

Zatopiony widząc, że jego nauczyciel z łatwością uniknął ataku, jedynie uśmiechnął się. Gdy zauważył zmierzający ogon ku jego kostkom, był gotów na skok, lecz zauważył w ostatniej chwili zmianę wysokości lotu, który sugerował inne miejsce uderzenia. Adept nie czekając padł na brzuch pozwalając by ogon Jadu przemknął nad nim, a gdy tylko tak się stanie, szybko podniesie się i doskoczy do starszego smoka. Jego zamiarem było wgryźć się z całej siły w szyję wojownika tuż przy jej podstawie. Zatopiony chciał rozerwać łuski i przebić mięśnie, przy okazji miażdżąc kręgi szyjne swojego nauczyciela co powinno doprowadzić w najgorszym razie do śmierci a w najlepszym do paraliżu wojownika.

[Jad Duszy]

Jego skrzydło rozłożyło się do połowy, uderzając od dołu w szczękę Adepta, tym samym zamykając ja i odrzucając głowę smoka w tył – a co za tym idzie całkowicie uniemożliwiając mu atak. uderzenie nie było na tyle silne, by zrobić mu krzywdę, gdyż była to w końcu obrona, nie atak. Jednak Jad nie czekał, aż młody odzyska równowagę czy tez przygotuje się do kolejnego ataku. Skierował w jego stronę głowę, korzystając z tego, iż Zatopiony był blisko i najzwyczajniej w świecie zionął ogniem prosto w pysk smoka. Z takiej odległości adept miał bardzo mało czasu na reakcję.

[Olśniewający Kolec]

Zatopiony po otrzymaniu ciosu skrzydłem w pysk, poczuł bolesne uderzenie swoich zębów, co nie było przyjemne. W wyniku tego, przymknął ślepia i ledwo ujrzał, że Jad skierował ku nie swój łeb i zionął ogniem. Nie czekając aż płomienie dosięgną jego pysk, adept wykorzystał swoje ciało jako obciążenie i zaryzykował bolesny upadek na grzbiet. Zrobiłby wszystko byle nie zostać poparzonym przez swojego nauczyciela. Gdy tylko upadnie na plecy i uniknie ognia, przetoczy się na swoje łapy i wstanie szybko by przygotować się do ataku. Jego zamiarem było szybkimi susami zbliżenie się do prawego boku wojownika, i zaatakowanie jego barku szponami swojej lewej łapy, wykonując szybki zamach wzdłuż jego ciała. Liczył, że zdoła wbić chociażby płytko pazury i pociągnąć nimi po jego barku.

[Jad Duszy]

Jad ani na moment nie spuszczał Zatopionego z wzroku. gdy ten zaatakował, Wojownik ugiął łapy i wybił się z nich mocno w lewo, by odskoczyć poza zasięg pazurów smoka. Następnie sam skoczył w jego kierunku, wykonując atak frontalny. Wyglądało tak, jakby jad zamierzał staranować Zatopionego, ale w ostatniej chwili gwałtownie wyhamował i przypadł do ziemi, sięgając zębami ku prawej przedniej łapie smoka. jego zamiarem było wgryzienie się w nią mocno i zmiażdżenie mu kości.