Smoki Wolnych Stad

Poruszył gorejącymi uszami. Smagnął językiem po jej nosie z pomrukiem. Po tym na powrót stykając się z nią nosem, a także czołem.
– Cieszę się, że jesteś. – powiedział zaraz po jej słowach, równym szeptem. Instynktownie czuł na co liczyła smoczyca, lecz samiec puki co się powstrzymywał. Choć nie z winy niechęci, gdyż jeśli chodzi o to łowca całym sobą mniej lub bardziej wyrażał, że było mu dobrze w jej towarzystwie, a następne pytanie było tego potwierdzeniem. – Czy jutro, też będziesz chciała się spotkać? –

@Zaranna Łuska

Przyjął na siebie skaczące Yngwe. Trochę się zachwiał i postąpił krok w tył, ale poza tym został w miejscu dając się przytulić.
– Yngwe! Nawet nie wiesz jak się stęskniłem! – zawołał wesoły, że go widzi. Chociaż gdy bliżej mu się przyjrzał odezwał się doń znowu radośnie. – O rety! Jakiś ty już duży! Dobrze ci karmią, co? – zamruczał zarzucając mu ramię przez grzbiet i przytulając do siebie. Wtedy też polizał go po już nie takim małym łebku. Wyczuł pod językiem rosnące kolce, lecz nie przeszkadzało mu to bardzo. Ogon poruszał się za nim żywo. – Opowiadaj! Co u ciebie? – popatrzył jasnymi slepiami po Małach. Z lekkim ukłuciem pomyślał, że przecież osiągnął już odpowiedni wiek, aby zostać adeptem. Tak więc po jakimś czasie zapytał: – Będziesz miał niedługo ceremonię na adepta, dobrze myślę? Jest coś co cię interesuje, aby się szkolić? –

@Yngwe

Uśmiechnął się lekko i mocniej zacisnął ogon na jej ogonie. Przez chwilę jeszcze zbierał myśli, ale już nie było tego zakłopotania co przed chwilą, tylko onieśmielenie, na przeciw której samiec nie spuszczał spojrzenia z Gwiazdki. Wymowne ślepia uśmiechnęły się do niej, a on pozostał przy jej boku.

@Zaranna Łuska

Postawił uszy napotykając jej spojrzenie. Wtedy dopiero pojął co powiedział i pewnie zapadłby się pod ziemię, gdyby nie smoczyca, której zakłopotany oddawał teraz całą swoją uwagę. Ścisnęło go w środku widząc jej łzy, których początkowo nie zrozumiał. Przestraszył się, że coś zrobił nie na miejscu. Jednak smoczyca wkradła mu się pod skrzydło. Spiął się wciąż czując się pogubiony i nie wiedząc co robić w takiej sytuacji. Nie spodziewał się tak żywej reakcji. Więc okrył ją po prostu skrzydłem pod które się wkradła. Jednocześnie wbijając szpony w śnieg ze stresu. Chwilę tak czekał i myślał. Może powinien coś powiedzieć? Jednak zamknął pysk bojąc się co jeszcze może zeń wypłynąć. Odetchnął więc głęboko, relaksacyjnie i rozluźnił mięśnie spowrotem siadając przy niej (okazało się, że się poderwał). Nie zabrał skrzydła. Zwinął ogon z jej strony i tak pozostał. Chyba czekał aż ona coś powie. A z drugiej strony nie był pewien czy potrzebne tu były jakiekolwiek słowa...

@Zaranna Łuska

Przyleciał w porze popołudniowej, aby nie prędko spotkać mrok i mieć tym samym więcej czasu na spotkanie z Yngwe. Zatrzymał się na łące głazów, gdzie znalazł sobie przyjemnie duży, na którym uznał, że posiedzi nim młody do niego dołączył. Wiedział, że jest już na tyle duży, że może sam chodzić, chociaż szczerze mówiąc miał nadzieję, że dostrzeże za nim przynajmniej czyjegoś kompana. Gdzieś w międzyczasie przesłał mentalnie zaproszenie i miejsce gdzie czeka.

@Yngwe

Smoczyca go zaskoczyła obsypując go pocałunkami. Samiec nie chował się przed nimi choć skłonił łeb i czekał aż miną językiem "łapiąc" tę co wylądowały w pobliżu pyska, z którego wydostał się pomruk. Gdy smoczyca go zapytała popatrzył nań szeroko otwartymi ślepiami, w których płonęła żywa iskra. W odpowiedzi potrząsnął głową. Zdawać się przez chwilę znów opanowało go onieśmielenie, choć zwyczajnie zabrakło mu słów. Zaraz przekręcił się na brzuch. Co ciekawe ciałem był rozluźniony, a ogon nadal zdradzał podekscytowanie spotkaniem. Kiedy spojrzała w gwiazdy on nie potrafił odwrócić od niej spojrzenia.
– Starałem się, chociaż... ze wszystkich gwiazd i tak to ty tu świecisz najpiękniej. – powiedział prosto do niej. Siedziała blisko niego więc od początku, leżąc, przywierał do niej bokiem. Teraz jednak podniósł się do siadu, by mniej więcej dorównać jej wysokością.

@Zaranna Łuska

Nie specjalnie zwrócił uwagę na kompana, gdy w jego kierunku nadlatywała Zaranna. Zaśmiał się napotykając ślepiami jej ślepia. Samiec szybko połączył kropki – brak lądowa, kierunek na niego i kończyny rwące na niego. – aby widzieć co się dzieje. Jednak on nie myślał jej zatrzymywać ani odskoczyć. Zamerdał wesoło ogonem na powitanie i na starcie obdarowując ją uśmiechem. Zaś kiedy wleciała w niego, uniósł przód ciała tylko na tyle, aby pojmała go za przód, a później... przetoczyli się w uścisku ugniatając i rozrzucając świeży śnieg. Gdy się zatrzymali, Zaranna była nad nim. – Masz mnie. – Łowca zamruczał ze śmiechem. Wciąż zaglądał jej głęboko w ślepia. Długi ogon choć leżał nadal w śniegu, co rusz się unosił i opadał blond kitką. – I co teraz? – zapytał ją przyglądając się jak ostatnie złote promienie słońca padają na jej pysk, srebrząc i ocieplając białe łuski.

@Zaranna Łuska

Dobrobyt przybył tu w wolnej chwili, co znaczy, że gdy skończył polować. Słońce zaczęło zniżać się do horyzontu, lecz nie przeszkadzało to łowcy cieszyć się jego blaskiem gorejącym barwami ognia. Uśmiechnął się lekko widząc pierwsze gwiazdy. Szukał księżyca, który po chwili także rzucił się w oczy, jako, że była prawie pełnia. Dzisiejszej nocy będzie jasno.– stwierdził łowca. A zaraz potem zasięgnął maddary, by przesłać wiadomość.
– Masz może chęć na spotkanie pod gwiazdami? – zaraz po pytaniu o ciepłej intonacji, Zaranna usłyszała miły rozbawiony chichot zwiastujący dobry nastrój u samca.

@Zaranna Łuska

Posłyszał coś nad głową, lecz gdy tylko uniósł pysk zamknął ślepia, z zaskoczeniem stwierdzając, że właśnie oberwał czapą śniegu. I to z jakim poświęceniem tej co go obrzuciła! Zarechotał otrzepując się z płatków śniegu.
– spryciula. – wymruczał, a zaraz potem wstał. Gestem ją poprowadził, a potem szedł krok w krok przy niej w kierunku jeziora, przy czym tylko trochę obrzucił ją śniegiem...

//Temat wolny
@Zaranna Łuska

+4/4 mięsa (własne) dla Yngwe

Aktualizacja.

-4/4 mięsa (własne) z mojego kp do Yngwe

• aktualizacja

– Niektórzy nazywają go krócej – dżunglą. Charakteryzują go ogromne wręcz drzewa i zwykle barwni mieszkańcy. – miał na myśli i smoki i inne zwierzęta. Odpowiedział jej, choć i on kierował spojrzenie głównie na Yngwe. Zarechotał na atak gilgotek, choć wodząc rosnącą udrękę pisklęcia i jego maddara zawibrowała. Żółty motylek miał nadlecieć od boku, by strącić drugiego motyla. A przynajmniej z takim zamiarem trącił jego skrzydła. Później by kołował nisko nad głową pisklęcia.
– Nie tworami, a samą maddarą. Choć nie powiem, że nie zgadywałem. – poruszył ogonem po śniegu.

@Yngwe @Uroczysta Pieśń

– Dobrze, Gwiazdko. Dziękuję ci.– szturchnął ją nosem. Tym razem chwilę dłużej trwał tak przy jej szyji. Po czym sie odsunął pyskiem i przekręcił się na brzuch zwijając ogon blisko lewego boku. Wciąż patrzył na nią – Ale może zakończmy temat, że nie wywołać niepotrzebnie Aterala. – uśmiechnął się delikatnie.
– Co powiesz na przejście się nad jezioro? –

@Poranny Szron

– Nie mogę ci tego obiecać. – powiedział powoli. Żałował, ale nie wszystko od niego zależało. Wiedział to, bo i sam był w podobnej sytuacji co Zaranna. Znając jej uczucia rozumiał co mogła czuć widząc ryzyko, jakie na nim ciąży... – Ale będę robił co w mojej mocy, by do was wracać. – rzekł do niej, choć przez myśl przemknęły mu też inne smoki, jakie były dla niego ważne.

@Poranny Szron

Czuł ucisk w piersi widząc jej łzy. Stwierdził, że tym lepiej, że wie o jego aspiracjach w ten sposób niż w inny... lecz niestety nie pocieszało to go, gdy również ją objął. Wziął jej pysk pod brodę słuchając jej słów.
– Przysięgam, że zawsze poinformuje cię o moim powrocie i że żyje...Tylko nie myśl, że dam się tak łatwo. – parsknął przez ściśnięte gardło. Podrapał ją po grzywie jednocześnie mocniej opatulając ją skrzydłem. Wciąż opierał pysk na jej głowie, choć po chiwili jego ciężar zelżał co znaczy że lekko ją uniósł.

@Zaranna Łuska