Smoki Wolnych Stad

Z zamyślenia wyrwał go łopot skrzydeł. Od razu obrócił pysk w kierunku Zarannej i uśmiechnął się do niej, a ogon poruszył się po ziemi okazując zadowolenie z tego, że jego oczy ją widzą. Skłonił pysk przed jej liźnięciem, choć pozostał w miejscu mimo tego, że wstał. – Prawda? Też się cieszę, że cię widzę! – Dotknął nosem jej bark na przywitanie. Jak się odsunął szczęśliwe oczy popatrzyły na jej pysk. – Co u ciebie? Wszystko w porządku? Ja ostatnio widziałem Yngwe. Rośnie jakby się czegoś najadł! Niesamowite. Byłem też polować na terenach Ziemi. Bardzo lubię ich bagna. Wygląda jak taki mniejszy i wilgotniejszy las deszczowy. – opowiadał z uśmiechem na pysku, a ogon radośnie mu podrygiwał. Jak przestał mówić wymownie popatrzył na nią jasnymi slepiami – czekał na to co mu odpowie.

@Zaranna Łuska

Przyleciał w tę miejsce pod wieczór, gdy niebo zaczynało szarzeć. Wcześniej polował co się tym razem przedłużyło, ale nie chciał przekładać tego na nazajutrz. Zatrzymał się na jednym ze wzgórz, gdzie powiódł spojrzeniem po okolicy, by zerknąć na pobliski las i niebo. Położył się na trawie, a ogon wówczas drgał niespokojnie.
– Cześć, Gwizdko. Masz chęć się dziś spotkać? Jestem na Bliźniaczych Skałach- odezwał się w jej głowie jak zwykle, przyjaźnie i pogodnie nastawiony na spotkanie z nią, bo taki też był. Lubił się z nią spotykać i rad jest gdy ją widzi. Tylko to czego nie mogła teraz dostrzec, to milczące zamyślenie jakiemu się oddał czekając na jej odpowiedź, a potem może na jej przybycie.

@Zaranna Łuska

Słuchał jej istotnie z zaciekawieniem. Wyobraził sobie zgromadzenie kilku takich jak ona sióstr wraz z tym co opowiadała. Jednak jak słuchał to nie wszystko było dla niego jasne, stąd też pochodziło następne pytanie jakie padło z jego pyska: – Kakova volya monolita? –
Skupił spojrzenie na masce. Że to jest chwała, lecz i karta aby powrócić do swoich... Po chwili zadał jeszcze jedno pytanie.
– Pochemu vy puteshestvuyete v odinochku? Razve ty i tvoi sestry ne mozhete puteshestvovatʹ vmeste?–

@Prip

Patrzył jak się rozpycha, a on poruszył się, co by i jemu było wygodnie. Nie uciekał jednak od niego, a łapy były tuż przy nim. Widocznie zauważył, że poszukuje ciepła.
– Nie kłamią oni. Lecz nie znaczy to, że musisz iść w ślady ojca. Słuchaj tych co ci dobrze radzą, to nie tylko bezpieczny, a też szczęśliwy będziesz. – przybliżył pysk i przejeżdżał delikatnie, w matczynym geście, językiem po jego futrze na łebku. – Poznawaj dalej ojca jeśli chcesz, bo i od gorszego można nauczyć się czegoś dobrego. Byle nie tego za co go karano. – mówił spokojnie, skupiając spojrzenie na wychowanku, lecz i nie bardzo przestając powyższą czynność. Dopiero po chwili jak skończył mówić oparł brodę na jego czole. – Na prawdę jesteś już wysoki. – stwierdził po tym jak nie bardzo zmieniła mu się perspektywa patrzenia, a w jego głosie brzmiało zaskoczone i w pełni zachwytu westchnienie.
Gdy uniósł głowę on swój pysk po odniósł i popatrzył w ten sposób z góry na niego.
– Rozumiem cię. Ale w końcu polubisz tę miejsce, czyż nie? Skoro jest tam ktoś taki jak Veir, to i więcej fajnych smoków tam jest. W końcu też Gwiazdka jest. A pamiętasz? Co spotkaliśmy cię z Pieśnią Feniksa? Nie widziałeś jej aby? – mimo wszystko, łowca nie twierdził, że smoki mgieł są okropne. Poznał, że mogą mieć podwyższony temperament i parę innych ciekawych cech charakteru, ale nie wadzą one przecie temu, żeby były to rzeczywiście dobre smoki. Chciał, aby Yngwe, też tak zaczął myśleć o swoim stadzie. W końcu co to za życie w stadzie, którego się nienawidzi? Jak wtedy być jemu wiernym? A chciałby, żeby Yngwe był przykładnym smokiem Mgieł, skoro już do nich trafił.
– Powiem ci – ja sam też jak dopiero co przyszedłem do Słońca czułem się obco. Nikogo nie znałem, bo tych co owszem musiałem pozostawić za sobą. Jednak teraz z Mackonurem to prawie jak druga rodzina, a Khamsima mam za przyjaciela. – uśmiechnął się szerzej. Oni wszyscy byli powodem, dla którego tak bardzo nie chciał ich opuszczać.

@Yngwe

Drgnął uchem, a potem przechylił łeb pytająco.
– Oh... To już ci opowiadali co też narobił twój ojciec? – zapytał powoli. Po tym nieco patrząc uważniej dopytał. – A "konsekwencje" to znaczy co? – nie snuł domysłów, choć przychodziły mu one naturalnie, a nie były w cale przychylne jego otoczeniu. Nim jednak zabrnie za daleko chciał wysłuchać.
– A coś co ogólnie cieszy cię w Mgłach? Mówiłeś o Cioci Veir. Lubisz ją? – uśmiechnął się delikatnie.

@Yngwe

– Więc taka sytuacja. Ale! To nam w niczym nie przeszkadza. Może kotek pobawi się z twoim kompanem? Chyba, że nie lubi... A wy coście chcieliby porobić? – zamruczał liżąc językiem łapę Yngwe, co wylądowała mu na nosie. Uśmiechnął się szeroko wówczas bardzo ciesząc się tym spotkaniem. Ciepło skrzące spojrzenie spoglądało nazmiennie na Gwiazdkę i młodzieńca. Kompana łapał kątem oka. Naprawdę było mu szkoda, że nie wziął Hjigi. Wydawał się przygnębiony...

@Zaranna Łuska @Yngwe

– Wyczekiwany czas wolniej mija, ale nie przejmuj się. Nawet nie zauważysz kiedy nadejdzie. – pogłaskał Yngwe po głowie pocieszając. Kiedy zaś przeszło na monolit... cóż. Widocznie zbłądził domysłami. I mimo, że jednak samotniczka wciąż pozostała mu w umyśle, odstawił jej sprawę na bok i skupił się dalej na ciągu spotkania.
– Ohh...um. to czyli coś na wzór... tak. Chyba wiem o co chodzi. To mają też wewnętrzne zasady? Oj. Ale widzę, że coś cię nie bawi ten monolit. Na prawdę nie ma tam nic co cię cieszy? – przechylił łeb, otulając go skrzydłem.

@Yngwe

Poruszył uchem słysząc znajomy głos i w tym samym momencie dostrzegł jak bierzy ku niemu pisklę. Pysk mu rozjaśniał uśmiech.
– Yngwe! O rety! Schowałeś się za Zaranną? – zachichotał wesoły. Nie dał się mu jeszcze przewrócić, ale poczuł z dusznością w piersi, że pisklę zauważalnie rośnie. – Cieszę się widząc was obu. To znaczy, że już znieśli twoją karę? – podniósł tym razem spojrzenie na Zaranną.

@Zaranna Łuska Yngwe

Nie wiedział co smoczyca ma na myśli przez zagadkę, lecz chętny si z nią spotkać (oraz ciekawy co dla niego przyszykowała) zdecydował się przylecieć. Wylądował między drzewami w leszczynowym zagajniku. Rozejrzał się wtedy od razu napotykając spojrzeniem Zaranną. Uśmiechnął się do niego na jej widok. Poruszył ogonem jednkcz machając skrzydłem na przywitanie. Podszedł.
– Cześć Zaranna! Ciebie też Apollo miło widzieć. Wiesz? Mogłaś mówić że wzięłaś kompana bym dla niego Hjige przyprowadził. – zaśmiał się pogodnie. – No dobrze. To może następnym razem... Więc cóż to przygotowałaś? –

@Zaranna Łuska @Yngwe

Podarek spoczął na łapach bogini, więc cel osiągnięty. Obrócił się, by ruszyć do wyjścia. Wtedy to w drodze dobiegły go słowa Kalimy, na której teraz zawiesił spojrzenie. Na pierwsze pytanie domyślił się prędko o co chodzi i w odpowiedzi skinął pyskiem lekko. Więc ją także wtedy pytał... Słuchał nieprzerwanie, po czym z krótkim namysłem – odpowiedział, również mentalnie:
~ Jestem na tak. Chętnie się z tobą umówię i spotkam. ~

@Piaskowa Wichura

Słuchaj jej ze skupieniem. Poruszył pyskiem uśmiechając się do niej.
– Nie musisz nic zabierać. Jeśli będziemy potrzebować to złapiemy sami dla siebie. – odparł. To było jednak tyle na dziś. Nadchodziła późna noc, a należałoby wrócić przed świtem do siebie. Tak więc po chwili pożegnał się z nią słowem, a następnie obserwując czy odlatuje w kierunku Mgieł, sam udał się w kierunku Słońca.

@Zaranna Łuska //zt?

Nie puścił syna z uścisku napawając się radością, jaką daje mu jego osoba. W końcu tyle się nie widzieli! Jeszcze zmartwił się tym co mu mówił. – Też wolałem, gdy byliśmy razem...ale nie martw się, będzie w porządku. Niedługo znów będziesz mógł się widywać z Zaranną to będziemy mogli przywrócić choć skrawek spokoju. – pogłaskał go po głowie.
– Rozumiem. A co masz na myśli poprzez monolit? – na myśl przychodziła ma Prip. Czyżby zaciągnęła się do Mgieł?

@Yngwe

Dobrobyt przyszedł wraz z dwójką przyjaciół. Nie do końca rozumiał plan zaradnięcia się nocą do świątyni, lecz również szedł jak najciszej mimo wszystko podekscytowany ich działalnością. Zatrzymał się po drugiej stronie Kalimy, gdzie posłyszał co Rytm do niej mówi, po czym podpatrywał jej reakcje. Wówczas zerkając czy posąg Sennah się nie porusza. W końcu ma być niespodzianka! Skoda by się ot pojawiła i ją sobie zepsuła.

@[Menton]Piaskowa Wichura[/mention] @Rytm Wydm

Wkrótce i on raźnym krokiem dotarł na plac. Widząc swoich towarzyszy wyprawy od razu podszedł do nich bliżej, zatrzymując się po drugiej stronie Rytmu.
– Dzień dobry, wam! Jak nastroje? – zagaił ich dwoje. Po tym położył trzy kamienie przed sobą, aby poczekać na pojawienie się Sennah. A może tym razem pojawi się Strażnik? – myślał. Chociaż myślał tak też ilekroć nie widział go na ceremonii.

//onyks, ametyst, tygrysie oko za misję 29/12/23, 17:00
@Piaskowa Wichura @Rytm Wydm

Księżyc wspiął się już wysoko na niebo i zdawać się zawisł nad ich głowami. Samiec dostrzegał jak jego srebrne światło maluje się zdobiąc bogatym połyskiem łuski wywerny. Łaknął tego widoku tak samo jak chętnie oddychał powietrzem zmieszanym z jej zapachem.
– Po południu. Nad zatoką Tyrial. – zdecydował, a w głosie brzmiała radość z wizji kolejnego spotkania. Jednak co to myśleć o następnym, gdy tę się jeszcze nie skończyło.
– Jest coś co lubisz robić? – zapytał po chwili jak tak siedzieli.

@Zaranna Łuska