Smoki Wolnych Stad

Cichy, nad wyraz spokojny szept przy uchu Antostricte przyprawił go niemal o zawał. Co jak co, ale takiego malucha dosyć łatwo przestraszyć, jednakże treść przekazu go zaciekawiła. Nauki an Skałach Pokoju? To może być przydatne.
Wypełzł spoza skał od południowej strony, rozglądając się wokoło czujnie – równie dobrze mogła być to przecież jakaś pułapka na młode, niedoświadczone smoki.
Czujnie badając otoczenie swymi lampionowymi oczyma w końcu zatrzymał wzrok na trzech gadach – dwóch, wyglądających nieco doroślej niż on sam i jednego, szarego, pod którego stopami przycupnęły wcześniej wspomniane gady, wydawał się wiekowy, emanując od siebie dziwną aurą, której sam nie mógł bliżej zidentyfikować. Nie wiedział sam, kim jest smoczy mędrzec, jednakże domyślał się, iż to od niego będą czerpać potrzebną wiedzę. Co do tego nie miał wątpliwości.
Spoglądając dosyć nieufnie na gady, przestąpił lekko z łapy na łapę, wciąż się wahając, jednakże ciekawość w końcu wygrała, i stąpając bezszelestnie okrążył zebranych, by klapnąć zadem o zimną ziemię z przeciwnej strony niż dwa łuskowate stwory. Nie wiedząc, czy wolno mu się odezwać, tylko lekko skłonił głowę, jak uczyła go Sombre – szacunek do starszyzny przede wszystkim.