Smoki Wolnych Stad

//Raport MPI

–Bardzo dobrze, Dynamiczna. Z Magii Precyzyjnej to wszystko. Teraz zajmiemy się twoją magią ataku. Zrobimy to tak. Widzisz tamtą skałę za tobą? Będziesz ją atakowac, a ja będę jej broniła. W ten sposób poćwiczę nieco swoją Magię Obrony. – Wyjaśniła jej. – Ale zanim zaczniemy. Powiedz mi proszę jakie punkty można atakować przeciwnika, aby ataki były najbardziej skuteczne. Wymień mi punkty witalne.

–Super. Bardzo ładnie wykonana technika. – Uśmiechnęła się do smoczycy po czym przypomniała sobie co jeszcze zadał jej Cichy. – Ostatnia rzecz. Niech twoja kula zmieni kolor. Ale ma być to płynne, dalej ma się kręcić i inne sprawy, ale zmiana koloru ma być płynna, ma nie nastąpić od razu. Mam nadzieję że rozumiesz o co mi chodzi? – Cóż. Nie byla dobra w tłumaczeniu, ale chyba wyraziła się jasno, czego oczekuje od adeptki.

Kula zaczęła powoli zataczać koła. Smoczyca przyglądała się temu i pokiwała głową. – Bardzo ładnie Dynamiczna. – Pochwaliła ją. – Skoro tak, to teraz niech ta kula dodatkowo obraca się wokół własnej osi. To samo ćwiczenie dał mi Ciche Wody, więc powinnaś sobie z tym poradzić. – Była ciekawa czy młoda smoczyca poradzi sobie z tym co jej zadała. To dość dużo cech dotyczących jednego tworu.

Wtedy właśnie ów kula zmaterializowała się w miejscu które umyśliła sobie w głowie samiczka.
–Bardzo ładnie. A skoro potrafisz już coś stworzyć, musisz nauczyć się jak wprawić to w ruch. Wyobraź sobie tor ruchu twojej kuli jako nitkę maddary po której kula ma się poruszać. Pamiętaj by wciąż koncentrować się na kuli i wyobraź sobie dokładnie jej ruch, tchnij w nią potem maddarę by ten ruch rozpocząć. Niech krąży w kółko.– Poleciła różowofutrej i czekała w tym momencie na jej ruch. Co jak co ale młodej całkiem dobrze szło póki co.

Tak. Spodziewała się że dla tej zwariowanej smoczycy będzie to całkiem trudne. Ale z cierpliwością czekała na efekty. Nie odzywała się, nie rozpraszała Dynamicznej ponieważ musiała umieć sama znaleźć tą energię w sobie. Na własny sposób.
–Znakomicie. – Powiedziała cicho. – Spróbuj teraz wyobrazić sobie lewitującą kulę. Musisz wyobrazić sobie każdy jej aspekt, z czego się składa, wielkość, kolor, wysokość unoszenia. Nic nie możesz pozostawić przypadkowi bo czar nie wyjdzie, albo może mieć nieprzewidywalne skutki. Kiedy wyobrażenie będzie gotowe i będziesz na nim w pełni skoncentrowana. Spróbuj tchnąć w nie cząstką twojej maddary, a twór się pojawi.

– Bardzo ładnie, jak zwykle mnie zaskakujesz swoją wiedzą, ale teraz przed tobą trudne zadanie. Zamknij oczy i wycisz się. Wyciszy swój umysł. Musisz poszukać w sobie tej energi, gdzieś tam. Tam głeboko jest ukryta w tobie niesamowita siła. – Mówiła cichym głosem, prawie szeptem i obserwowała smoczycę. – Spokojnie i bez nerwów. Aż do skutku. Musi cię cechować cierpliwość i wytrwałość. – Pokiwała głową i obserwowała. Czy smoczycy się powiedzie?

Smoczyca spojrzała się na Dynamiczną. – Ależ oczywiście. Myślę, że to bardzo fajny pomysł. Więc zanim zaczniemy proszę cię byś powiedziała mi, czym według ciebie jest Magia Precyzyjna. To właśnie od niej zaczniemy bo jej podstawy pomogą ci pojąć resztę sztuk – Spojrzała się na smoczycę i usiadła na swoim zadku. Była ciekawa jak młoda przyłoży się do tej nauki. Ogólnie miała w sobie sporo entuzjazmu więc warto to sprawdzić.

Smoczyca usłyszała słowa różowej i powoli zaczeła zwalniać krok. Przeniosła ciężar ciała na zad żeby się nie wywalac i powoli zaczynała zwalniać. Nie było to takie proste ale powoli sobie radziła i zwalniała coraz bardziej. Cóż. Musiała sobie jakoś z tym poradzić no. Ale w pewnym momencie udało jej się zatrzymać, musiała wbijać nieco mocniej pazurki w ziemię i się udało.
–Rany dziękuję ci! Tak bardzo się cieszę, nareszcie nie będę tak mocno odstawać od reszty. Powiem ci że umiem już też magię precyzyjną i ataku, tak że mogłabym uczyć innych podstaw.

Akurat niedawno poznała tą pozycję więc mogła ją wykorzystać. – Tak. Dynamiczna mnie uczyła. – Odpowiedziała radośnie po czym rozstawiła swoje łapy lekko i ugięła je nieco w stawach. Dodatkowo przycisnęła skrzydła do swojego ciała, żeby jej nie przeszkadzały. Głowę z szyją nieco opuściła, ale jedynie tak by lekko wystawały ponad linię grzbietu. Ogon zaś nieco uniosła by wysokością pokrywał się z linią jej grzbietu ale nie usztywniała go. Miał służyć jako ster przecież. – Gotowe.

Smoczyca musiala się teraz mocno skoncentrować na zadaniu. Cały czas pilnowała swojej pozycji w biegu. Kiedy była gotowa wygięła swoje ciało w łuk, od czubka nosa, aż po swój ogon. Nie chciała zawalić tego w tym momencie bo już na prawdę coraz lepiej jej szło. Pazurki nieco mocniej wbijała w ziemię, skrzydła mocno przyciskała do swego ciała. W ten sposób zakręciła bardzo duże koło na lewo. Spokojnym, równym rytmem podążała do przodu po obwodzie tego koła, a kiedy dotarła do punktu wyjścia musiała zrobić coś nieco innego niż dotychczas. Wpierw wyrównała odginając ogon na prawo a kiedy przebiegła tak dwa kroki, wygięła swoją szyję i ogon na prawo, mocniej wbijając pazurki w ziemię. Czuła że łapy nieco się pod nią prześlizgnęły ale dziennie wytrzymała sytuację. Odbiła więc na lewo i zakreśliła swym ruchem tym razem o wiele mniejsze koło. Tak by skala trudności była o wiele trudniejsza. No cóż. Zrobienie tego kółka już nie było trudne a kiedy przeszła do ruchu po linii prostej spostrzegla, że smoczyca nie powiedziała jej czegoś. – Em! A jak się zatrzymać?! Tak żebym sie nie wywaliła!

Smoczyca szybko przyjęła to do wiadomości i wygięła swoje ciało w lewo by wykonać zakręt. Od łba aż po czubek ogona, wygięła się w jeden cały łuk. Pazury wbiła mocniej w ziemię i zakręciła dość płynnie w lewo. Kiedy wychodziła z zakrętu, odgięła ogon w drugą stronę by wyrównać po czym zrobiła to samo, tym razem w prawo. Całe jej cialo wygięło się w drugim kierunku i już miała uśmiech na pyszczku. Tym razem wykonała całe koło na prawo, wbijając pazurki w ziemię. A na końcu odgięła ogon w drugą stronę i cały czas pilnując rytmu biegu, przemieszczała się do przodu.

Smoczyca wpierw postawiła kilka pierwszych kroków po czym zaczęła przyspieszać cały czas pilnując swojej pozycji. W pewnym momencie zaczęła truchtać. W jednym kroku szła prawa łapa przednia z lewą tylną i na zmianę. Było to całkiem wygodnie. Czasami musiała łapac rownowagę swoim puchatym ogonem ale im dłużej biegła do przodu tym lepiej sobie radziła z tym problemem. – Rany. Na reszcie nie jestem ślimakiem. – Zawołała zadowolona i prawie się potknęla bo zgubiła koncentrację. Ale to nic. Zaraz złapała równowagę i truchtała dalej przed siebie z uśmiechniętym pyszczkiem.

Smoczyca zaczeła odpowiadać na jego pytania niemalże od razu. – Skakanie jest potrzebne do wielu rzeczy. Do pokonywania przeszkód na swojej drodze, do lotu bo czasami wybicie się w górę pomaga przy starcie, do ataku i obrony przed ciosami oraz kiedy skaczemy na ofiarę podczas polowania. – Wyrecytowała wszystko co wiedziała na ten temat. – To chyba wszystko prawda?

Smoczyca spojrzała się na błekitnego smoka i potrzepała łbem, bo nastroszyla jej się nieco sierść. – No dobrze. Wrażliwe punkty na ciele smoka to oczywiście brzuch, gardło, oczy, błony skrzydeł, wszedzie gdzie są błony, gdzie są miękkie łuski, chociaż nie atakowałabym tam smoka w zwykłym pojedynku. Są to miejsca w które atakując możemy zabić. Ale są najbardziej wrażliwe. – Odpowiedziała mu i czekała na dalsze polecenia lub pytania.

Smoczyca przyszła na miejsce i usiadła sobie czekając na pewnego adepta stada Życia. Musiała jak najszybciej ogarnąć swoje umiejętności, a raczej ich brak. Wiadomo jak wyglądała sytuacja. Jej marzeniem było już za dwa tygodnie ruszyć na pierwsze polowanie, czeka ją sporo pracy przez ten czas. Nie mogła się doczekać.