Smoki Wolnych Stad

– Immanor, Kammanor, Tarram, Nenya, Thahar – powtórzyła, by zapamiętać, przyglądając się sylwetkom bogów. W szczególności zainteresował ją ten należący do Tarrama, który wyglądał, jakby skrywał ten kształt gdzieś głęboko. Na wszelki wypadek dalej raczej znajdowała się za opiekunem obserwując, czy oblicza na pewno są bezpieczne.
– Dlaczego zdradził swojego brata? – zapytała, nie rozumiejąc jeszcze w małym łebku jakie powodu ktoś może mieć, aby sprowadzić na świat tyle zła.
– Jest Upadły bo... upadł? – dodała, zaciekawiona jego tytułem. Spojrzała w górę, jakby wyobrażając sobie niebo nad nią i "widząc" jak ciemnieje. Przeszedł ją dreszcz i wtuliła się w łapę ojca, patrząc na blok obsydianu z wyrzutem.
– Gdzie te potwory się podziały? Jesteśmy tu bezpieczni?

Pielgrzym Światła

Młoda została przyprowadzona w to miejsce przez ojca. Była niesamowicie podekscytowana okazją zarówno nauki, jak i poznania kolejnych smoków w swoim życiu. Gdy została postawiona przed Wieczorem, praktycznie trzęsła się ze szczęścia. Mimo ogromnej ekscytacji jak i bycia pisklęciem, była zaskakująco wyciszona i spokojna.
– Jestem Serafin – przedstawiła się i ukłoniła nisko łebek w geście szacunku do nowo poznanego smoka. Następnie przedreptała z łapki na łapkę szczęśliwa i lekko wyszczerzyła ząbki w dziwnego rodzaju grymasie.
– Jesteś śliczna! – powiedziała, a potem zakryła łapą pyszczek zaskoczona, że słowa wyrwały się z jej głowy mimowolnie. Dużo emocji nie sprzyja nauce, ale może za chwilę uda się młodej uspokoić, gdy trzeba będzie się skupić na zadaniach.

Wieczór Szeptów

Młoda rozejrzała się dookoła świątyni zafascynowana wszystkimi posągami, które tu dostrzegła. Miała milion pytań, które roiły się w jej głowie, jednak uprzejmie czekała, aż Pielgrzym skończy mówić. Czasami w przerwach od tego, gdy opowiadał o prawach czy stadach, wtrącała pojedyncze słowa, by lepiej zapamiętać to, co mówił.
– Lojalność, posłuczeństwo i wierność – odparła najpierw, wtórując po pierwszym prawie, starając się zapamiętać zasadę. Już teraz była pewna, że będzie wierna stadu i będzie szanować innych jak i Bogów! Rozejrzała się ponownie, poczym spojrzała na tatę.
– To są bogowie? – zapytała mając na myśli posągi w pomieszczeniu. Uważnie wysłuchała kolejnych praw i podobnie jak wcześniej, zawtórowała:
– Nielojalność to zdrada – skinęła łebkiem, zapamiętując.
– Dlaczego ktoś chciałby zabić zdrajcę? – zapytała po chwili. W jej jeszcze naiwnym i łagodnym życiu trudno było zrozumieć okropieństwa, które mogą się w życiu dziać. Morderstwa piskląt, innych smoków, wywoływanie wojen, itd.
– Cnotom – skinęła głowa i ponownie w głowie powtórzyła "Lojalność, posłuszeństwo, wierność, szacunek". Po chwili przylgnęła bliżej ojca, ciut zaniepokojona sylwetkami bogów. Tak, jak gdyby umieli czytać w myślach i właśnie ją oceniali. Zadrżała.

Pielgrzym Światła