Smoki Wolnych Stad

Kamuflaż był trudny. Zwłaszcza ten w wodzie, czy w zimę, gdy jej łuski nijak nie pasowały do białego otoczenia. Chciała jednak umieć lepiej się kamuflować i być niewidoczną dla zwierząt. Co jej po cichym chodzie, jeśli nagle zwierzę akurat spojrzy w jej stronę i nie zdąży się schować? No właśnie, nici z cichego podkradania się! Bo los chciał akurat, by zwierzę spojrzało na nią! Dlatego przyszła do kwarcu, by poprosić je o pomoc. Pomoc w lepszym kamuflowaniu się w otoczeniu wszelakim, ale zwłaszcza zimowym. Położyła mięso i roślinki przy kwarcu – spadek po rodzicach i czekała. Cierpliwie i miała nadzieję, że opłacalnie.

//15/4 mięsa (zdobycz nie własna) + 1/4 roślin (nie własne) proszę na Kamuflaż II

Ikka wiedziała, że babcia to świetna mistrzyni i wiele się od niej nauczyła. Ale ostatnio miała dla niej nieco mniej czasu, a polowanie musiało iść dalej, do przodu. A jej umiejętności nie były jeszcze na tyle wystarczające, by móc w pełni wykorzystywać swój potencjał. Wiedziała jedno – wykorzysta dobrze spadek, który pozostawili jej rodzice. Zamierzała więc być świetnym łowcą, jak mama i babcia. Przyszła z naręczem mięsa do kwarców i położyła stos zabitych ofiar przed kwarcem skradania. Pomyślała "proszę, chcę być tak wspaniałym łowcą, jak mama i babcia, pomóż mi lepiej podkradać się do zwierząt". I zamknęła ślepia, czekając na to, co się wydarzy.

//Skradanie II za 16/4 mięsa (nie własnej zdobyczy) poproszę

Przekazuję wygraną z loterii – kolor nicku na Discordzie Dumie Dymu :)

ok.

Ikka zdziwiła się widząc przyjaciółkę...znajomą? Sama już nie wiedziała, jakie relacje je łączą. Jedno było pewne – była śnieżnobiała! Pierwszy raz widziała zmianę futra u północnych, dlatego widać było w jej ślepiach zdziwienie, nie tylko jej przybyciem, ale i wyglądem. Była jednak na tyle taktowna, że przemilczała to wszystko i w końcu pokiwała głową, gdy jej zdziwienie zostało zastąpione lekkim zasępieniem.
– Szczerze...nie mogę być w obozie. Jest mi tam ciężko...Chyba po prostu muszę odpocząć i poszwendać się tam, gdzie nie mam wspomnień... – odparła po chwili namysłu, po czym zerknęła ciekawa reakcji Szczęścia.

Wyśnione Szczęście

Raczej nie spodziewała się odzewu. Ale miło się zaskoczyła, gdy jednak koleżanka odpowiedziała. Czekała więc cierpliwie, aż w końcu przybyła. No i to tyle jeśli chodzi o to, jak się powinna zachować. Wciąż stała w tej wodzie, ale teraz odwróciła się do Wyśnionego Szczęścia i skinęła jej głową w geście powitania.
– Hej, cieszę się, że przyszłaś... – zaczęła niezgrabnie, bo i nie wiedziała za bardzo, co powinna powiedzieć.

Wyśnione Szczęście

Ikka dawno nie rozmawiała ze swoją pierwszą koleżanką w stadzie i tęskniła. Tęskniła bardzo za niezobowiązującymi, niedołującymi rozmowami. Od jakiegoś czasu stała po brzuch w zimnej wodzie i zastanawiała się nad wszystkim, co do tej pory przeżyła. Pozwalała myślom dryfować, po czym zebrała się w sobie (nie wiedziała ile czasu jej to zajęło) i wysłała ciche, mentalne zaproszenie.
~ Czy chciałabyś przyjść i pogadać? Albo cokolwiek? – brzmiała nieporadna wiadomość mentalna wysłana do Wyśnionego Szczęścia.

Wyśnione Szczęście

Niedługo po Okopconej Łusce, przed kwarc wytrzymałości zawitała i Ikka. Tachała ze sobą spory prowiant, ale przeznaczony był dla nikogo innego, jak dla duszków, kwarcu, czy innej siły wyższej, która czuwała nad tym miejscem. Położyła mięcho i uśmiechnęła się lekko do Okopconej. W myślach poprosiła o lepszą wytrzymałość swojego ciała, by móc lepiej polować i nie zawieść swojego stada.

//28/4 mięsa za wytrzymałość III

Uśmiechnęła się szeroko na słowa ojca, ale nie miała czasu na nie odpowiedzieć, bo wydarzyła się cała ta sytuacja, jak się później ze słów taty okazało – Gheiny. Uśmiechnęła się do nieznajomej, po czym pokiwała jej głową na znak przywitania. Słuchając jej słów, otworzyła nieco szerzej ślepia.
– Ale jak to...sama? – była bardzo zdziwiona, bo rodzice w zasadzie przedstawili jej cały świat i nauczyli wszystkiego, co przyda się jej w życiu. Co prawda jeszcze dużo nauki przed nią, ale spisywali się bardzo dobrze w roli nauczyciela.
– Bo mój tata jest super! – odparła wesoło, patrząc na tatę z miłością. – Gheina...a z jakiego stada jesteś? I na kogo się szkolisz? – zapytała.

Waląca Łuska Spóźniony Debiut

Ikka jeszcze szerzej się uśmiechnęła, gdy tata pokiwał głową. No to wiedziała, gdzie pójdą następnym razem. Zmarszczyła lekko pyszczek, gdy tata w końcu odpowiedział. Jak to? Już chciała zadać to pytanie na głos, gdy Spóźniony Debiut kontynuował swoją wypowiedź. Pokiwała powoli głową.
– Czyli po prostu lubisz mamę za całokształ? – zapytała, upewniając się, czy dobrze zrozumiała.
Chciała zadać kolejne pytanie, ale w tej chwili jakiś smok przeleciał tak nisko wody, że ochlapał ich wodą. Ikka prychnęła i potrząsnęła głową, by już suszącą się grzywkę strącić z oczu. Potem wysunęła się trochę ponad głowę taty, wspierając się łapkami o jego szyję, by zobaczyć fioletową samicę wiszącą przed nimi w powietrzu. Nie znała jej, ale to nic. W końcu nie znała wiele smoków. Póki co jednak nie zamierzała odpowiadać na jej pytanie, bo to tata był tym, który wiedział co robić w takich sytuacjach i być może zna tę smoczycę.

Waląca Łuska

Ikka lekko uniosła się na przednich łapkach.
– Naprawdę? Byłoby super! Chodźmy jak tylko będziesz mógł! – nie dało się ukryć entuzjazmu w jej głosie, przesunęła się bliżej głowy taty i cmoknęła go w policzek.
Jeśli będzie mogła poznać jeszcze głębsze wody niż zatoczki, czy jeziora, byłoby super! Chciała sprawdzić, jak głęboko może zejść i jak długo może wytrzymać pod wodą. Chociaż na to drugie pytanie znała już odpowiedź. Bo w sumie mogła siedzieć pod nią, ile chce.

Na pytanie taty zastanowiła się jeszcze chwilę.
– Za co lubisz najbardziej mamę? – to pytanie zadała Śnieżce, tylko na odwrót, gdy skończyły naukę biegu. Wersję taty też chciała znać!

Spóźniony Debiut

Następnym bardzo przydatnym kwarcem do jej przyszłej, wymarzonej profesji był kwarc percepcji. W końcu co to za łowca, który nie umie odpowiednio nasłuchiwać, węszyć czy patrzeć? No właśnie.
Przy pomocy rodziców, przytachała kupkę mięsa do kwarcu i uśmiechnęła się szeroko na ten widok. Kiedyś też sama dorobi się takiego majątku i odwdzięczy się tacie i mamie za okazane wsparcie.
Przysiadła standardowo, na zadku, a potem przymknęła oczka.
– Bardzo proszę, byście wzmocnili moje zmysły, bym mogła dostrzec więcej niż do tej pory – poprosiła.

//28/4 mięsa za percepcję III

Kolejnym ważnym dla niej kwarcem był ten od siły. W pływaniu, jak i w innych czynnościach wiedziała już, że ta energia do działania bardzo mocno się jej przyda, a mogąc przyspieszyć trening mięśni i ich tężyzny, musiała skorzystać. Zwłaszcza, że rodzice bardzo w tym jej pomogli. Z ich pomocą umieściła kolejną wielką porcję mięsa przy kwarcu siły i Ikka znów przysiadła i zamknęła oczka.
– Bardzo Was proszę, byście obdarowali mnie większą siłą, bym mogła wykonywać jeszcze więcej rzeczy – powiedziała cicho, prosząco.

//24/4 mięsa za siłę II, rubin, perła, 2x szmaragd, agat, 2x turkus za siłę III

Pierwszym kwarcem był ten, który najbardziej chciała odwiedzić – czyli zręczności. Położyła przy nim, przy pomocy rodziców spore zapasy mięsa, a potem przysiadła i zamknęła lekko oczka.
– Proszę, chcę być zwinniejsza niż dotychczas – powiedziała krótko i wyraźnie.
Nie chciała w końcu się przejęzyczyć, by duszki nie obdarowały jej czymś innym. Teraz czekała cierpliwie na to, co się wydarzy.

//28/4 mięsa za zręczność III

Ikka całą drogę się śmiała. Bo walka taty z Elarem była komiczna. Struś chciał capnąć kamienie, a Debiut chronił je na wszelakie sposoby. Była też bardzo ciekawa tego, co to są te kwarce i w jaki sposób pomogą jej się wzmocnić. Szła spokojnie między rodzicami, a potem, gdy już dotarli do miejsca i mam powiedziała jej, żeby zrobiła tak, jak prosiła. Ikka podchodziła kolejno do kwarców i prosiła o dane wzmocnienie. No, niezłe zapasy tutaj przytachali, trzeba było to powiedzieć wprost.

Westchnęła z ulgą, gdy usłyszała, że tata daje za wygraną. Szybko zorientowała się w terenie i zobaczyła, że Spóźniony Debiut idzie na płytszą wodę. Zaczęła wypływać i gdy już wystawiła pyszczek, uśmiechnęła się szeroko do taty.
– Ale prawie mnie capnąłeś kilka razy! – powiedziała z rozbawieniem, po czym owinęła się wokół brzucha taty, główkę układając mniej więcej między jego barkami. Jej nie przeszkadzało, że woda dostaje się w jej nozdrza, bo i tak przecież tlen najłatwiej pobierało się z wody.
Potem uważnie wysłuchała słów, które jej przekazał i pokiwała ze zrozumieniem głową.
– Pływanie przyda mi się w polowaniu, więc będę je bardzo mocno szlifować – stwierdziła, po czym wygodniej ułożyła się na grzbiecie taty i rozmarzyła już o kuchni Kubcika. Aż zaczęło jej burczeć w brzuszku!