Smoki Wolnych Stad

Przekazuję Ołtarzowi Wyniesionych
– "szczęściarz" na nieudany rzut na przeżycie po 125 księżycu – L24, zużyj do końca '25

Aktualizacja.

Topaz ode mnie dla Melancholijnego Kaprysu


Aktualizacja

szmaragd ode mnie dla Zawilcowego Serca


Aktualizacja

Pokręciła jedynie głową na pytanie Połowu, nie brała Krabiego, bo miał jakieś niecne plany z Krabusiem, czy coś takiego. Nie wnikała w te krabie zabawy. Do brata uśmiechnęła się lekko, gdy ten spróbował ją podnieść na duchu. Tak wiele smoków, tak wiele aur...tak wiele emocji i...wcale nie było ich mniej, gdy przemówili bogowie, a ich dawna przywódczyni, jak się okazało, teraz była prorokiem. Uh...
Zerknęła niepewnie na całe zgromadzenie, delikatnie się kuląc, ale zaraz potem odetchnęła głęboko i słuchała. Bo tylko to jej pozostało....

Udany Połów Najpiękniejsza Łuska

Przybyła i ona, wiedziona dziwną wiadomością od potężnej magicznej istoty. Wiedziona tą dziwną aurą, przybyła jak zwykle drogą wodną, a potem na pieszo. W pewnym momencie zobaczyła tłumy smoków. Skuliła się lekko. Czy...to aby na pewno dobry wybór? Nie lubiła takich zgromadzeń. Nie czuła się w nich dobrze. Szybko wyłapała nadawczynię wcześniejszej wiadomości. Wyglądała...jak jej matka. Przechyliła z lekką zadumą głowę na bok, a potem szybko nią potrząsnęła, z lekkim uśmiechem. Nonsens.
Jednak jej aura była potężna i faktycznie, musiała to być bogini, bo któż inny? Przyćmiewała swoją obecnością prawie wszystkich, oprócz jednego samca, który...też był chyba bogiem? Ślepa z nim rozmawiała, a przynajmniej, wyglądała, że chce rozmawiać, bo póki co tylko rozmawiała.
Wzrok Lilii zatrzymał się na bracie i wujku i w końcu właśnie do nich podeszła. Podczas wędrówki starała się delikatnie otoczyć ciepłym powietrzem, który miał delikatnie odpychać smoki, niczym takie klepnięcie w ramię, żeby nie musiała się przez nie przeciskać. W końcu, gdy dotarła na miejsce, uśmiechnęła się lekko do obojga.
– Witajcie – powiedziała cichym głosem, przysiadając się do nich.

Najpiękniejsza Łuska Udany Połów

Imię:Krabi
Płeć: samiec
Gatunek:żywiołak wody (krab tęczowy)
Opis wyglądu: To prawdziwy arystokrata wśród skorupiaków – jego wygląd przyciąga wzrok i budzi respekt. Jego karapaks lśni głębokim błękitem podziemnych wód, który w zależności od światła wpada w fioletowe odcienie, nadając mu aurę tajemniczości. Jego oczy, osadzone na smukłych słupkach, są bystre i czujne, zawsze gotowe wyłapać najmniejszy ruch w otoczeniu. Twarz – jeśli można tak nazwać przód jego pancerza – wydaje się nieco wyniosła, jakby wiedział, że jego wygląd wzbudza podziw. Najbardziej imponujące są jednak jego potężne szczypce – błękitne, przechodzące na krańcach w biel. Jego nogi, smukłe i silne, noszą ognistą barwę. Spód jego ciała jest jaśniejszy, połączony barwami mandarynki i bieli.

Charakter: Choć może sprawiać wrażenie dumnego i niedostępnego, w rzeczywistości jest sprytny, ciekawski i gotowy bronić swojego terytorium i rodziny. To nie tylko piękny, ale i charakterny krab – prawdziwy książę wśród skorupiaków. Uwielbia zabawy z kompanem Axarusa – Krabusiem, od którego uczy się nowych, ciekawych przyzwyczajeń.

Data zdobycia: 21.02.2025
Pochodzenie: misja
Typ: 3
Inne: niewrażliwy na ataki związane z wodą i lodem ; podatny na ogień, ciepło i kwas, napastnik atakujący fizycznie ma +2ST do akcji (nie wliczając rodzajów, na które żywiołak jest podatny), nie może wędrować po terenach pustynnych
 

---

 
ATRYBUTY * (do rozdania przez gracza z puli PA przysługującej oswojonemu gatunkowi)
Siła: 1
Wytrzymałość: 1
Zręczność: 1
Moc: 2
Percepcja: 2
Aparycja: 1


UMIEJĘTNOŚCI (wpisuje Moderator)
Pływanie: 1
MA: 1
MO: 1
Skradanie: 1
Śledzenie: 1

Dieta: kamieniożerność
Data ostatniego karmienia: klik

Lilia stwierdziła, że czas najwyższy udać się do kwarcu, który pomoże jej w usprawnieniu swojej defensywy. Nie czuła się dobrze w ataku i nie zamierzała go rozwijać do mistrzowskiego poziomu. Przynajmniej póki co. Przełamała się już i mogła atakować smoki ze swojego stada, ale wciąż – walkę traktowała jako ostateczność i raczej wolała spokojne, ciche życie i wędrówki w morskiej toni. Jednak aspirowała wysoko jako czarodziejka i którejś dziedziny musiała nauczyć się najlepiej, jak tylko się dało. Postanowiła więc właśnie wyćwiczyć magię obrony, Przyniosła odpowiednią zapłatę – 6 kamieni szlachetnych, które położyła pod kwarcem z prośbą o polepszenie jej magicznych defensywnych zdolności i teraz czekała cierpliwie na to, co się wydarzy dalej.

//MO III za topaz, jaspis, koral, tygrysie oko, agat i cytryn

– psikus Riromiego (jednorazowy Chytry Przeciwnik)* – użyj do końca '24
– szczęście Katamu (jednorazowo usuwa wszystkie jedynki z rzutu)* – użyj do końca '24

^ przepadły

F (*)
Aktualizacja

– fiolka kwasu (dodatek do normalnego ataku – zadaje ranę lekką) – L23, zużyj do końca '24 (przekazane Tonacji Deszczu)
– darmowe uleczenie kalectwa (przy ołtarzu Erycala – wlicza się w limit) – L23, zużyj do końca '24 (przekazane Ołtarzowi Wyniesionych)

Aktualizacja

darmowe uleczenie kalectwa (przy ołtarzu Erycala – wlicza się w limit) – L23, zużyj do końca '24 (dla Ołtarza Wyniesionych)


Aktualizacja. link

fiolka kwasu (dodatek do normalnego ataku – zadaje ranę lekką) – L23, zużyj do końca '24 (dla Tonacji Deszczu)

Akt

prośba o usunięcie z KP:
– dodatkowy atut: gojenie ran (raz na tydzień wyleczenie rany lekkiej lub zmniejszenie powagi innej) – uwaga, nie można łączyć z Regeneracją – L23, zużyj do końca '24*

^ użyty

Akt.

Lilia zgodziła się od razu na propozycję wujka, by razem udali się w znane mu z opowieści miejsce. Przy okazji wpadł na genialny pomysł rozwiązania jej problemu – znalezienia odpowiedniego żywiołaka wody. Niestety tata nie mógł iść razem z nimi, pewnie dlatego, by mała Fro jeszcze nie musiała zostawać sama, a pewnie później, wybiorą się taką całą grupą na jakieś ciekawe przygody.
Czarodziejka posłusznie wstała skoro świt, a nawet i przed, by o świcie być już być przed świątynią. Zgodnie z instrukcjami, położyła również swoją zapłatę składającą się z trzech kamieni. A potem uśmiechnęła się do wujka i pokiwała głową.
– Pewnie, niech wie co traci! A jak będzie chciał, to może kiedyś go weźmiemy jeszcze! – zaśmiała się cicho swoim dźwięcznym głosem, ciekawa bardzo, co przyniesie ta podróż.

//topaz, tygrysie oko, nefryt za misje 26.11 godz. 18:00

Idąc za wskazówkami ducha, ruszyła śladem cukierków, aż w końcu dostrzegła to, co było najbardziej intrygujące w tej historii – starą chatkę na kurzej stopce, stojącą pośród drzew.

Pamiętając o tym, że czarownica znajduje się w środku, Lilia zakradła się bliżej. Musiała być cicho, uważała by nie nadepnąć na żadną suchą gałązkę, czy liść, który mógłby zdradzić jej obecność. Podeszła do wejścia i gdy drzwi uchyliły się lekko, bezszelestnie wsunęła się do środka. Wnętrze chatki spowijał półmrok, ale smoczy wzrok szybko przywykł do ciemności. Ostrożnie wkroczyła do jednej z izb, pełnej różnych skarbów i dziwnych przedmiotów, których wcześniej nie widziała – garnków, łyżek, a także dziwnych, połyskujących bibelotów. Jej uwagę przyciągnął stary, miedziany garnek, lśniący delikatnie w świetle wpadającym przez okno pomieszczenia, którym musiała być kuchnia.
Zaraz jednak jej nozdrze wypełnił zapach jedzenia. Na stole, ledwie parę kroków dalej, stała wielka miska gorącego gulaszu z alg, a obok niej bochen chleba i stos świeżo usmażonych rybek. Lilia poczuła, jak burczy jej w brzuchu – jej łapy aż drżały, by sięgnąć po te przysmaki. Musiała jednak oprzeć się pokusie, wiedząc, że to nie dla niej.
W końcu, z wielką ostrożnością, wyciągnęła łapę i pochwyciła ostrożnie wcześniej upatrzony miedziany garnek, po czym, starając się nie narobić hałasu, wycofała się cicho z chatki, cały czas uważając na to, co robi wiedźma. Gdy dotarła do miejsca, gdzie czekał na nią duszek, z uśmiechem pokazała mu swoją zdobycz.

MORZE

Nad niekończącą się taflą morza rozpętała się epicka bitwa – fioletowołuska smoczyca stanęła naprzeciw hordom truposzy, gotowych do ataku. Ciemne chmury przysłoniły niebo, a w powietrzu unosiła się mgła, zimna i wilgotna, niosąca ze sobą odór śmierci.

Lilia uniosła swoje skrzydła i ryknęła tak, że zatrzęsły się fale. Z jej pyska wyrwał się magiczny ogień – błękitny, pulsujący mocą, który rozlał się po nieumarłych, odcinając ich w ogniu. Truposze próbowały kontratakować, lecz smoczyca miała więcej niż jeden sposób na ochronę. Kiedy zjawy i szkielety rzuciły się do przodu, rozciągnęła swoje pazury i zaryła nimi w powietrzu, tworząc lodowe wiry, które natychmiast zamroziły przeciwników.

Jednak nieumarli nie poddawali się. Lilia zebrała całą swoją energię, unosząc się nad powierzchnię morza. Rozpostarła skrzydła, a jej oczy zaświeciły wewnętrznym blaskiem maddary. Rzuciła potężne zaklęcie, które sprawiło, że z głębi oceanu zaczęły wzbierać kolumny wody, otaczając ją jak tarcza. Następnie rozłożyła płomienie na owe wiry – fale ognia i wody rozpryskiwały się wokół. Owe wiry ruszyły w kierunku armii – oba żywioły współgrały, a nie wyniszczały się wzajemnie. Zadanie miały jedno: zniszczyć armie truposzy.

Lilia po ostatnich porażkach związanych z brakiem dostrzegania wielu rzeczy na polowaniu, stwierdziła, że czas najwyższy trochę poprawić swoją percepcję. Przyszła do warsztatu i położyła solidną porcję mięsa, która miała zapewnić jej cel. Może dzięki temu jej polowania będą bardziej owocne w znaleziska? Lilia przysiadła przed kwarcem i czekała cierpliwie na niewątpliwie nadchodzący błysk.

//24 mięsa za Percepcję 2

I znów Lilia zawitała do odpowiedniego kryształu, by zdać odpowiednią zapłatę i czekając na cud. Cud, który pozwoli jej być bardziej przekonywującą, piękniejszą i w ogóle. Musiała w końcu przekonać do swoich racji, a to wymagało odpowiednich atutów, których miała nadzieję, nauczy się tutaj. Usiadła i czekała na znajomy już błysk i naukę.

//16/4 mięsa, ametyst, agat, szafir za Aparycję 3

I...udało się! Pochwyciła lampion, który, teraz nie chciał odejść jej od łap. Oj...Lilia dzięki magii zabezpieczyła zaproszenie i schowała bezpiecznie do torby, zabezpieczając przed ewentualną kradzieżą. Zaraz potem spojrzała na pozostałe smoki, rozstawiając na powierzchni skrzydła, by się utrzymać bez tracenia sił. Spojrzała z zachwytem na świetliki, a potem ze śmiechem na próbujące je złapać żaby. Przez co nie zauważyła spojrzenia młodej Mglistej, które nie było przychylne, ale co się dziwić...W końcu ta też dzielnie próbowała zdobyć lampion. Na jej słowa, uważnie przyjrzała się młódce i pokiwała głową z entuzjazmem.
– Mam teraz tak lepkie łapki, że możecie próbować zaganiać świetliki w moją stronę, a kiedy tylko dotknę ich łapami...na pewno już nie uciekną – pokazała swoje przednie łapki oblepione śluzem, które miały sporą powierzchnię do chwytania świetlików, dzięki błonom pławnym.
– Albo faktycznie możemy poczarować i stworzyć na przykład siatkę, dzięki której świetliki skupią się w jednym miejscu, a ci, którzy wolą nie czarować lub jeszcze nie potrafią, mogą je zaganiać ku niej. Bardzo dobry pomysł – skierowała te słowa do morskiej siostry z lekkim, nieśmiałym uśmiechem.

Ametystowa Łuska

Lilia dowiedziała się o lampionach od Mistrza. Dlatego też bez wahania, gdy tylko jeden ujrzała – ruszyła za nim w pogoń. W końcu wydawało się, że ten maskowy bal był swego rodzaju jakimś ciekawym wydarzeniem. Morska nie miała najmniejszego problemu w poruszaniu się w wodzie. Było to wszak jej naturalne środowisko. Dlatego bez wahania wykorzystała swoje atuty – błony pławne, by szybko i zwinnie przemykać między trzcinami, odpychać się od mułu, nie zapadając weń. Starała się poruszać niczym wąż, łapami wspierając się tylko przy bardziej grząskim terenie. Ale w ogólnym rozrachunku jej ciało poruszało się wijącymi ruchami delikatnie pod powierzchnią wody. Jej ślepia cały czas były zawieszone na lampionie. Przepływała pod smokami na powierzchni, starając się im nie przeszkadzać. Jej grzebień mógł musnąć stopę jednego czy drugiego smoka, ale ogólnie...nie dotykała ich. W końcu, gdy była w odległości pozwalającej jej czarować, chciała zamknąć lampion w swojej maddarze. Jednocześnie chroniąc go przed łapami innych smoków i ich ewentualnych maddar i łap. Lilia wyobraziła sobie stalową kulę, która była gładka i pozbawiona wszelkich zadziorów. Była też...bardzo ciężka, mimo tego, że była pusta w środku (by pomieścić lampion). Stal ta była koloru srebra, zimna w dotyku i twarda – na tyle, by smocze pazury nie zdołały jej przebić. A ciężkość jej tworu miały sprawić, że lampion zamknięty w niej spadłby do wody wprost w łapy Lilii. Oczywiście dodatkowo jej twór miał być wodoszczelny i...negować obcą maddarę. Przelała w to wyobrażenie odpowiednią porcję swojej mocy i...miała nadzieję, że jej się powiedzie!

Lilia również przybyła do warsztatu, ale tym razem do kryształu aparycji. Lilia wiedziała jedno – chciała przywrócić sobie choć trochę pisklęcego uroku, a jednocześnie zadbać o swoje umiejętności do przekonywania i zjednywania sobie pozostałych. Jednym słowem, musiała w końcu trochę wybić się spośród szarego tłumu. Położyła więc przy krysztale aparycji odpowiednią zapłatę z kamieni i mięsa czekała na ten sławny błysk, który poprawi jej wygląd. W myślach poprosiła, by jej pragnienie się spełniło.

//2x bursztyn, akwamaryn, turkus, malachit i 4/4 mięsa za Aparycję 2