Smoki Wolnych Stad

Wpatrywałem się w srebrny spektakl nie zawarzając na wszystko inne. Ta woda była zbyt piękna bym mógł odwrócić od niej swoje oczy. Nawet szelest w pobliżu mnie nie ruszył. Dopiero gdy wiatr dowiał zapach smoka z innego stada lekko sie wzdrygnąłem, tym że mnie tak łatwo podszedł. Gwałtownie odwróciłem łeb z lekkim strachem w oczach spojrzałem na towarzysza...

– K-kim jestes? – zapytałem patrząc na oponenta spode łba, jednocześnie delikatnie napinając mięśnie, jeśli trzeba by było uciekać. – Co tu robisz? – ponownie wydałem dźwięk z swojej paszczy, lecz tym razem spokojniej, przyjaźniej, bez żadnej agresji.

Przez brak jakiegokolwiek zajęcia wyruszyłem przed siebie w ucieczce przed rodzicami, którzy byli zajęci swoimi sprawami. Pogoda mi to ułatwiała. Gdyż była idealna na długi spacer, więc ruszyłem przed siebie. Nie zważałem na to, że odszedłem daleko poza obóz ziemi, ba poza tereny mego stada. Nie czułem już specyficznego zapachu tylko mieszaninę ich wielu...

Minęło sporo czasu min dotarłem do przepięknego miejsca, które wyłoniło się spomiędzy gęstego lasu. Wielka polana i w oddali potok, który mienił się przepięknie, kiedy wpadały na niego pojedyncze snopy czystego świata gwiazdy porannej. Powolutku ruszyłem do rzeczki zapatrzony w to zjawisko. Było ona przepiękne, szkoda, że nie mogłem go zabrać ze sobą.

Usiadłem na skraju tego potoku i patrzałem w niego, pełen oczekiwań na kolejne rozbłyski nietrwałego, wodnego srebra...