Smoki Wolnych Stad

Isir potrzebował chwili spokoju. Ostatnio sytuacja w stadzie była dla niego zbyt napięta. Dodatkowo jeszcze musiał się zajmować swoimi pisklakami. Chwila samotności była w tym momencie bardzo wskazana. Przyszedł więc nad Lazurowe Jezioro by w spokoju zanurzyć się w wodzie zalewając całe swoje ciało na tyle by wystawała tylko głowa znad powierzchni. Powinien częściej przychodzić na tereny wspólne. Pomyślał i faktycznie była w tych miejscach nietypowa kojąca aura i o wiele... Jaśniej w porównaniu do ponurych terenów Pla... Mgły.

Isir znał już potęgę kwarcu dlatego nadszedł czas wykorzystać ją jeszcze raz. Jego ciało było gotowe by stać się bardzo potężnym magiem. Był mistrzem ataku a teraz miał zostać mistrzem obrony. Dlatego zjawił się z kolejną zapłatą przy kwarcu. Wyłożył przyniesione kamienie przed kwarc i usiadł wyczekując nauk. To był ostatni raz kiedy tu zaglądał więc postanowił że pod koniec nauki spróbuje spytać Opiekuna kwarcu kim właściwie jest. W końcu wiedza była też pewnego rodzaju potęgą.

// szafir, Bursztyn, cytryn, diament, perła, szmaragd za magie Obrony na 3 (Atut Utalentowany)

Isir pierwszy raz w życiu musiał okazję skorzystać z kwarcu. Nie wiedział dokładnie jak działają ale miał zamiar się przekonać i w końcu przestać być słabym magiem. Chciał stać się o wiele potężniejszy by chronić swoje stado. Siadł więc przed kwarcem i położył przed nim trzy szafiry, dwa rubiny i jeden bursztyn. Podobno nie trzeba było nic więcej by magia zadziałała ale oo tym musiał się dopiero przekonać.


//3x Szafir, 2x Rybin, Bursztyn za Magia Ataku na 3

Porzyczam 5 Cytryn ze skarbca (Bezzwrotna pożyczka na naukę )

Aktualizacja, ale kamienie dam inne, bo branie 5x jednego rodzaju gdy nie mowa o kalectwie is unnecessary.

Isir dobrze wiedział że to co miał zamiar zrobić mogło bardzo zaważyć na losach przyjaźni między nim na Gerną. Mimo wszystko nie zamierzał zostawiać jej w sytuacji w takiej jakiej była. Isir przybył na kurchan wiedząc że tam właśnie się wybierała uzdrowicielka. Gdy zobaczył ją siedzącą samą po prosu podszedł i usiadł obok. W międzyczasie nim przybył zdążył zrobić herbatę której przygotowanie podpatrzył u przyjaciółki. Nic nie mówiąc postawił naczynie z herbatą przed Gerną i... po prostu był. Mogła odejść, skarcić go że za nią chodzi lub nawet spoliczkować ale jego celem było to by Gerna przede wszystkim nie czuła się samotna. Każdemu było ciężko ale nie chciał jej tego mówić więc po prostu siedział tak w milczeniu. To co zamierzała z tym zrobić samica było tylko i wyłącznie jej decyzją.

Słowa wypowiedziane przez boga nie były tym czego się spodziewał jednak nie mógł dłużej zwlekać. Czuł na swoich łuskach przerażający wzrok przywódczyni więc odetchnął ukłonił się Ateralowi na pożegnanie oraz Prorokowi po czym ruszył i widząc że Khart sam postanowił się sam też ruszyć po prostu zaczął iść w kierunku swojego stada. Miał w końcu jeszcze dużo rzeczy do zrobienia w obozie. Miał tylko nadzieję że swoim zachowaniem nie zmusi przywódczyni do dania mu kary. Ehh nowe czasy nadchodzą i trzeba się będzie dostosować.

//zt

5x mięta, żywokost,eliksir leczący rany średnie, eliksir wzmacniający Mocy (użyj do końca sierpnia 2022) do skarbca od Isira.

Aktualizacja.

Isir czekał aż reszta plagijczyków opuści Skały pokoju by mógł ruszyć za nimi i pilnować tyłów. Jednak nim zdążył to zrobić poczuł przeszywający chłód. Nagle jak wryty stanął i nie mógł odwrócić wzroku od pojawiającego się boga. Wiedział kim był ale jeszcze nigdy nie miał okazji zobaczyć go na własne oczy. Pokornie słuchał jego słów praktycznie zapominając o tym że miał odejść z resztą stada. Jednak to co mówił było dla niego na tyle ciekawe że postanowił zostać. Gdy jednak Bóg skończył przemawiać Isir przełkną ślinę i postanowił się odezwać.
– Co więc powinniśmy uczynić by ten duch nie zagrażał Wolnym Stadom? Czy powinniśmy znaleźć te całe białe plany? Chcę jakoś pomóc ale potrzebuję wiedzieć co powinniśmy zrobić.
Mimo iż wcześniej nie zbyt był zainteresowany całą sprawą to jeśli sam Bóg Śmierci do nich przemówił to wszystko było bardziej poważniejsze niż się Isirowi zdawało

Nie wiedział co się stało, czy trafił czy nie? Teraz to nie miało znaczenia. Isir czym prędzej podbiegł do leżącego Khart i czym prędzej staną pomiędzy nim a innymi smokami tak by zasłonić mu widok. Idiota, po prostu idiota.
~ Nie pogarszaj jeszcze bardziej całej sytuacji i wróć do przywódczyni nim zrobisz coś naprawdę głupiego. Narażasz nas wszystkich na niebezpieczeństwo. Więc schowaj swój wybuchowy temperament do pyska i zacznij zachowywać się jak wojownik. Broń plagę a nie wpędzaj ją w kłopoty.
Wyraz pyska Isira był jak nigdy wcześniej. Mieszanina wściekłości i dezaprobaty połączona z zmęczeniem całą sytuacją. Zmieniła się jednak po chwili gdy spojrzał za siebie na przewrócone inne smoki. Był teraz spokojny i wyluzowany by udzielił się też innym smokom i łatwiej przekonać ich do odpuszczenia walki.
-Wybaczycie nam proszę ten wybuch. Przysięgam że w intencji naszego stada nie był żaden atak. Proszę byśmy wszyscy odetchnęli bo nie ma sensu bić się o takie wybuch głu*ekhm* emocji
Chciał jak najszybciej rozładować całą sytuację chociaż wiedział że takim działaniem mógł narazić się na nieprzychylne spojrzenie że strony przywódczyni. Dlatego od razu po tym dlatego wysłał wiadomość do swojej przywódczyni.
~ Wybacz mi proszę że bez twojego pozwolenia przemawiam w naszym imieniu. Jeśli będzie trzeba to odpowiem za tą samowolę. Ale proszę to nie czas i miejsce na sprzeczki stadne.

Isir gdy słuchał i widział co się działo miał wrażenie że jest wytworem jakieś chorej historyjki. Ziemia została ukarana to mógł zrozumieć ale ten idiotyczny atak że strony współstadnego był przesadą. Czy on chciał nas wszystkich narazić na wojnę? Jak można było być tak lekkomyślnym. Isir nie mógł patrzeć na to co robi. Sięgnął więc do swojego źródła i starał się zwizualizować dwa pnącza które miały pojawić się za Khartem w odległości nie większej niż jednego szponu. Zielone, twarde niczym kamień i zimne pnącza o chropowatej powierzchni miały owinąć się w około ogona samca i zatrzymać go nie robiąc mu przy tym krzywdy jednak dając innym plagijczykom szanse na powstrzymanie tego idioty. Ostatnie czego nam było trzeba to wojny. Szczególnie teraz. Jednocześnie też wysłał bardzo ostrą wiadomość mentalną do Kharta.
~ Czy ty do cholery myślisz nim coś zrobisz? Przestań zachowywać się jak bezmyślne zwierzę!

//chytry przeciwnik.

To co się zdarzyło było nieprzewidywalne a Isir nie lubił takich rzeczy. Mimo wszystko uchylił się i na całe szczęście nie został ranny Mimo wszystko Samica była mocno ranna. A co gorsza Isir nie wiedział czy miała jakieś stado.
– Na Bogów, Do jakiego stada przynależysz trzeba ci natychmiast wezwać uzdrowiciela.
Isir po tych słowach nie czekał nawet na odpowiedź tylko przystąpił do tego o co prosiła samica. Delikatnie zaczął oczyszczać językiem ranę. Nie był uzdrowicielem ale przynajmniej mógł jakoś przygotować ranę do czasu przybycia owego smoka. Miał tylko nadzieję że ta cała sytuacja nie jest jakąś dziwną prowokacją. Mimo wszystko nie widział powodu by nie pomóc samicy chociaż trochę.

Na wezwaniu nie powinno zabraknąć też zwiadowcy plagi. Ten sam niepewny malec który na spotkaniu młodych trzymał się blisko strażnika teraz patrzył na niego z góry gdy przelatywał na miejsce spotkania. Jednak gdy łapy zwiadowcy dotknęły ziemi nie znajdował się on przed prorokiem lecz patrzył na niego podejrzliwie z za wszystkich. Niepewnie przyglądał się każdemu smokowi i w miarę przybywających kolejnych cały czas starał się trzymać za nimi wszystkimi. Zdołał tylko kiwnąć głową przywódczyni ziemi na znak powitania. Upewnił się też że wszyscy plagijczycy są bezpieczni gdzie siedzą i kontynuował swoją obserwację.

Przyglądał się samiczce bardzo uważnie. Na pewno musiała być samotnikiem inaczej tak beztrosko by do niego nie podeszła. W końcu jednak przedstawiła się, Isir od razu po tym zaczął myśleć czy słyszał już kiedyś o samicy zwanej Anarea jednak nie potrafił sobie nikogo takiego przypomnieć. Samica zaskoczyła go jednak nim zdążył jakkolwiek zareagować bo oto padła propozycja rywalizacji.
– Chcesz ze mną walczyć? Cóż jeśli nie jest to konieczne to odmówię bo niedługo planuję wyprawę a połamane kości i stracona krew to ostatnie czego potrzebuję. Jednak zawsze możemy zmierzyć się w inny sposób na przykład kto dłużej utrzyma maddarą duży głaz.
Wyprostował się i wypiął pierś by wyglądać na jeszcze bardziej wyższego niż do tej pory. Był rosłym, i zdrowym samcem więc nie dość że wydawał się większy to jeszcze przy odpowiednim świetle był też piękniejszy szczególnie przez jego złociste pasy biegnące od oczu.

Tutaj jednak samica mogła się zdziwić gdyż Isir już od jakiegoś czasu wyczuwał obcą maddarę Gdy jednak ta się odezwała samiec szybko odwrócił się a kamienie stanęły w miejscu by powoli opaść formując koło w oku niego.
– Tak, a ty kim jesteś?
Zapytał nie mogąc wyczuć od niej żadnego zapachu stada. Było to o tyle niepokojące że była bardzo dobrą kandydatką na ewentualnego szpiega. Mierzył ją wzrokiem ale nie pokazywał po sobie swoich niepewności by jej nie wystraszyć.

Emocji wydawało się nie mieć końca mimo wszystko jednka doszło do końca i nie tylko samica leżała ledwo przytomna. Isir oddychał ciężko starając uspokoić emocje. Jak na pierwszy raz to nie spodziewał się takie natłoku uczuć ale jedno było pewne. Nie zawiódł sie. Gdy ta pytała się jaki było on powoli nachylił się do niej i polizał ją od nasady szyji aż do polika.
– fajnie to mało powiedziane. Teraz już wiem co mnie przez te wszystkie księżyce omijało. Mam nadzieję że jeszcze kiedyś będziemy mogli to powtórzyć chyba że zbytnio cię zdominowałem?
Zapytał z uśmiechem przekręcając się na grzbiet i powoli stabilizując oddech.