Smoki Wolnych Stad

Kamyczek wiec czekał jeszcze chwilkę, drugi wielołapny smok, to miłe zaskoczenie, dzięki temu nie był sam. Pomachał Pszczelej na pożegnanie i wszystkim, którzy byli w jego stadzie.
– Byłem przywódcą stada Nocy. – powiedział z jakąś dumą, może nie wszystko wyszło jak trzeba, chyba nie było najgorzej..
– I dostałem różowy kamień. – dodał z uśmiechem, to byłoby wszystko na dziś, czy też chyba wszystko, gra była ciężko i wymagała wiele wyobraźni, ale dał radę.
Ekscytacja powoli z niego schodziła, jego nieporadność trochę go samego raziła, ale mogło być gorzej.

Kamyczek był przytłoczony ogromem informacji, trochę sam kręcąc się w niepewności.
Podszedł w końcu do Iris, której słowa były bardzo mądre.
– Masz rację, musimy zdobyć zioła. Podczas podróży będziemy mogli to chyba zrobić, dostaniesz odpowiednią ochronę i pójdziesz ich szukać, dobrze? – zaproponował, troszkę gubiąc się we własnych myślach.
– Dobrze, więc musimy zdobyć zioła oraz trzeba zadecydować czy zgadzamy się podjąć sojusz z Łupieżcami. Moim zdaniem powinniśmy wraz z nimi Zaatakować Energię, choć może zaoferować też Energii że wciągniemy jej członków do naszego stada? – zaproponował dość odważniej, nie chciał też do końca walczyć, jednak chyba musiał wybrać, bo co jeśli Łupieżcy potem zaatakują ich?
– Pójdę się spotkać z przedstawicielem Energii, ale musimy się razem, zdecydować co będziemy robić. – dodaje dalej zagubiony, sam musi podejmować decyzje, to po co stado?

Kamyczek odprowadził nową znajomą wzrokiem, po czym ruszył do swojego stada Nocy.
– Udało mi się rozpocząć rozmowy. Jest wielka okazja. Stado, najdalej oddalone, składa propozycję. – powiedział i zastanowił się chwilę jak ubrać to w słowa.
– Możemy wraz z nimi zaatakować stado Energii i podzielimy się Lasem. – oznajmił, udało mu się chyba coś osiągnąć, jakiś sojuszników zdobyć? Może to, a może ich wykorzystują, kamyczek nad tym wiele nie myślał.

– Strażnikowi, w takim razie powiemy o tradycjach związanych z księżycem i kamykach, coś jeszcze do tradycji? – Spytał, aby wszystko mieć poukładane w swojej główce.

– I oczywiście czy zgadzamy się ze stadem Łupieżców. – dodaje kolejne pytanie.

– Brzmi uczciwie. – powiedział i zastanowił się.
– Nie wiem, czy możemy, czy nie. – dodał nie pewnie.
– To może wrócimy do siebie, ja porozmawiam ze stadem i jeśli podniosę trzy rączki do góry i ci pomacham, to znaczy, że zgadzamy się na wasz plan, dobrze? – spytał, aby mieć pewność, że jakoś to przejdzie. WIęc mogą zaatakować, ale może w pierw porozmawiają z ostatnim stadem? Chyba że tak nie można, troszkę się zagubił w tym wszystkim.

– Ja jestem Kamyczek, miło cię poznać. – powiedział i lekko pochylił głowę. Ona też ma sześć odnóży, niesamowite jest nas więcej, to super.
– My także jesteśmy bardzo silni. To, co mówisz, brzmi niesamowicie i ciekawie. – powiedział i zainteresowaniem i taka prawda, że to chyba byłoby jakieś rozwiązanie.
– Jak się podzielimy? – spytał od razu, to dosyć ważne oraz chyba nie powinien ot, tak mówić, że się zgadzają, bo to wiele może zmienić, więc musi podejść do tego mądrze!
– Więc jesteśmy zainteresowani współpracą. – dodał aby była to milsza rozmowa.

Kamyczek musiał znów pomyśleć, trochę wszystko pomieszał i źle zrozumiał słowa proroka.
– Powinny być to grupy trzy osobowe, zawsze bezpieczniej. Bo nie możemy stracić więcej z naszlego stada.– powiedział z przekonaniem o tym. Tak sądził i wierzył, że tak właśnie ma być.
– Wyszkolimy młode smoki i podczas pełni księżyca nadamy im rangi. – dodał, jak on to sobie wyobraża.
– W przyszłości, będziemy mogli wyznaczać grupy, łowca, który wiele polowa oraz świeży łowca. – dodał, nie wie jak to, normalnie wygląda, więc wymyślił coś takiego.
– Najlepiej teraz pójść na ugodę, aby wyjść z głodu i potem pomyślimy co dalej. Bo możemy potem rozwiązać i uhonorować śmierć, przez sparingi i zawody łowieckie? – zaproponował, aby jakoś to złagodzić. Zamilkł i znów kawałek języka mu się wysunął.

Po kilku chwilach dostrzegł innego smoka, który mu macha. Pomachał obiema łapkami do niej, ma całe sześć, z czego cztery przednie więc to nie był problem.
Powoli ruszył w jej stronę, mogą porozmawiać. Czy to już ta ważna rozmowa, dobrze, spróbuje to zrobić dobrze.
Troszkę się spiął i schował język, chyba jest gotów.
– Witaj. – będąc bliżej, powiedział to, do dziwnej pszeczelej i małej smoczycy, jednak nie przekraczał granic.

Kamyczek wysłuchiwał wszystkich, z jego pyszczka zwisał kawałek języka a on próbował, sobie to wszystko poukładać. Wysłuchał wszystkich, którzy mówili w około niego.
– Pójdle – powiedział a ten długi przeklęty język, znów troszkę zamienił jego słowo.
– Spotkam się z drugim stadem, Zaproponuje pomoc w pozbyciu się stwora za część mięsa z niego, bo laczej nie pozwolą nam wejść na ich tereny. – powiedział i wziął większy wdech, głowa go troszkę bolała od takiego nadmiaru informacji.
– Kiedy my będziemy rozmawliać. Możecie szukać nowego miejsca oraz polować. – dodał, zmiana miejsca, mogłaby być bardzo dobra.
– Poruszajcie się ziemią, zaś wartownicy, będą mogli od czasu do czasu wzbić się w powietze aby choćby częściowo przykuć uwagę smoków z lasu. – dodał, jako propozycję, dużo myśli..
– A powinienem mówić, że mamy tak wiele smoków, że potrzeba więcej jedzenia, czy powiedzieć, że nie mamy jedzenia nawet dla najmłodszych? – zapytał, bo może jakby wzięli małego smoczka niewyszkolonego, mogliby pokazać jak nam głodno? Teraz sam nie wiedział, czy to się może udać.

Jednak co do Stada.
– Lubię kamienie, brzmi fajnie. – Podobał mu się pomysł Paskudy i zastanowił się chwilę.
– Kult księżyca brzmi fajnie, możemy mówić, że niektóre kamienie, mają w sobie cząstki księżyca? – zapytał, bardzo niepewnie, nie wie, czy to brzmiało dobrze.
– Na pewno, niech nasze stado jest nocne, częściej polujemy w nocy, zaś w dzień, część z nas odpoczywa, abyśmy nocą mogli działać? – zaproponował, noc zdecydowanie pomoże nam w byciu niewykrywalnym, bo to chyba dobry pomysł, takie miał wrażenie.

Kamyczek siedział pośród nich wszystkich i naprawdę nie wiedział co zrobić, był to ogrom informacji i jeszcze musi przełamać się, aby cokolwiek powiedzieć. Po wysłuchaniu Strażnika Gwiazd przetworzył w kilka chwil wszystkie informacje.
– W-wolalbym.. – powiedział i jego długi język mu ewidentnie przeszkadzał, wysunął kawałek, po czym znów schował go w ustach.
– Czerwone miejsce najlepsze. – powiedział i chwilę przetworzył następne słowa.
– Lubię biegać, to mogę być tym chodzącym, niewyszkolonym. – powiedział i trochę się skulił, czuł, że wszedł komuś w słowo, albo choćby powinien słuchać starszych.
– Łatwiej się schować w górach. – dodał, co było raczej prawdą, a poza tym, jak już wspomniał Strażnik, mniej tam drapieżników.
– Mogę być też Repezezantem. – dodał, znów nie wyszło mu wypowiedzenie poprawnie słowa, jeszcze poćwiczyć musi.
– Bo mam dużo łap. – dodał, może troszkę pokręcił jak, działa ta rola, ale wspomniano o łapach, a on ma ich całe sześć! Próbował też troszkę, naśladować piastuna, który go nauczył pływać. Jak powie się coś śmiesznego, inne smoki przychylniej na ciebie patrzą.

Kamyczek obserwował wszystko zainteresowany. Choć bał wykonywać się większych interakcji. Był to ogrom smoków, trochę go to onieśmielało.
Kiedy podszedł do niego jeden smok, był troszkę zdziwiony. Myślał, że jest niezauważalny. Onieśmielony Kamyczek potrzebował chwili na odpowiedź.
– Dobrze. – powiedział nie za pewnie i ruszył powolnym krokiem. Jego ciało delikatnie się gibało, przypominając odrobinę ruch rzeki.
Wszystkie sześć odnóży przesunęło ciało smoka bliżej.
– J-jestem Kamyczek. – powiedział już do wszystkich i owinął się ogonem. Zakryłby się skrzydłami, ale takowych nie posiadał.
Pysk Silnej Łuski przypominał trochę pysk Kamyczka.
Oba przypominały w pewnym stopniu maskę. Tylko oczy kamyczka były niedostrzegalne. Szczególnie że był bardzo młody, co za tym idzie. Był mały.

Kamyczek wiedziony dziwną i nieznaną mu wcześniej wiadomością. Po długim marszu dotarł na miejsce spotkania. W pierw był zdziwiony, niepewny i przestraszony. Jednak dziecięca ciekawość i ten ładny kolorowy przedmiot zaprowadził go aż tutaj. Kiedy tylko zauważył, jak wiele jest tutaj innych smoków. Zamarł, tego się nie spodziewał. Przemknął chyba niepostrzeżenie, aby zwinąć się w kulkę i udając kamień, obserwować co ma się tutaj zdarzyć.