Smoki Wolnych Stad

Niedługo po pieśni Powiernika, ze sklepienia świątyni spadło na niego białe, ale nieszkodliwe dla oczu światło. Po chwili rozległ się łagodny, przyjemny dla ucha śmiech doskonale znanego mu już głosu.
– Młody Gryfie, sam sobie jesteś światłem i od zawsze byłeś. Żaden blask tego świata nie zastąpi ci tego własnego – zapewnił, a poświata momentalnie zniknęła, pozostawiając po prostu uczucie ciepła. Nie na skórze czy piórach, ale w środku. – Aby móc kochać innych, musisz nauczyć się kochać siebie – dodał miękko, nim jego obecność zniknęła na dobre, na koniec delikatnie mierzwiąc grzywę wojownika podmuchem letniego powietrza.

Powiernik Pieśni

Urokliwa Łuska
+spinka z kwiatem wiśni Uessasa (niezniszczalna)*

To fabularny przedmiot.

Obca Idea
– zmiana rasy (i lekkie dopasowanie wyglądu) – L23, zużyj do końca '24

Rajski –> Morski
Pióra –> Łuski
Zieje kwasem –> Skrzela
Brak skrzydeł –> Skrzydła błoniaste
Lot 0, musi wykupić/nauczyć się

Poprosić gracza o zaktualizowany opis wyglądu, jeżeli jest taka potrzeba.

Akt.

Zapach Goździków
+spinka z kwiatem wiśni Uessasa (niezniszczalna)*

To fabularny przedmiot.

viewtopic.php?p=625390#p625390

Aktualizacja.

Niesmak Poranka
+1/4 pożywienia do sytości (dodatkowa para skrzydeł)
– częściowa zmiana wyglądu w obrębie rasy (smok musi pozostać rozpoznawalny) – L23, zużyj do końca '24

Dopisać jej dwie pary skrzydeł w znakach szczególnych (i poprosić gracza o zaktualizowany opis wyglądu, jeżeli jest taka potrzeba).

viewtopic.php?p=625390#p625390

Aktualizacja.

// Wybaczcie za zwłokę, Uessas przechodził adopcję. Obca Idea Niesmak Poranka Zapach Goździków Urokliwa Łuska (?)

Czarodziejkę długo częstowało milczenie, co mogła odebrać jako namyślanie się lub odmowę. Lusterko pod łapą posągu zalśniło, zachęcając do tego, aby w nie spojrzeć. Gdy smoczyca to wreszcie zrobiła, widziała tylko swój pysk. Czuła minimalne mrowienie w okolicach tylnej części pleców, momentami miała też wrażenie, że ktoś subtelnie ciągnie ją za mniejszą, nielotną błonę skrzydła. Proces trwał tak naprawdę zaledwie uderzenie serca, ale smoczycę tak bardzo ciągnęło do jej własnego odbicia w zwierciadle, i to w taki niepróżny sposób, że nie potrafiła oderwać od niego wzroku.

Ciepły głos raz jeszcze rozbrzmiał w jej głowie.
– Minie trochę czasu, nim przyzwyczaisz się do jego obecności. Zwłaszcza drugiego ramienia – poradził łagodnie. Jego uwaga później skierowała się w inne miejsce, więc smoczyca została sama ze swoimi myślami oraz odbiciem, jeżeli nadal chciała się w nim poprzeglądać.

-----

Choć skała z której składał się posąg wydawała się nieruchoma, cała trójka przybyłych mogła przysiąc, że wężowe ciało nieznacznie się poruszało, a kamienne łuski ocierały się o siebie. Tak naprawdę poruszyła się tylko umięśniona, krótka łapa, która pochwyciła ostrożnym ruchem oba kolczyki.
– Ach, są przepiękne! Nytba mi pozazdrości kreacji – odezwał się rozweselonym tonem. Wokół piedestału unosił się zapach kwitnących kwiatów wiśni. – Wyrosły na piękne i zaradne smoczyce. Najlepszym błogosławieństwem jest troskliwa rodzina, która roztacza opiekę wartą po stokroć więcej niż moje sztuczki – czy on puścił im oczko? – Ale, hmm, och, chyba wiem, co może troszkę pomóc... – dodał rozbawiony. Ciepły wiatr zmierzwił eleganckie, długie grzywy obu córek Idei, a za ich uszami pojawiło się po jednym kwiecie wiśni wpiętym w broszkę ze srebrnego złota. Jego płatki nie wyginały się, ani nie były im straszne komplikacje żywiołów. Nie mogły spłonąć ani się zamoczyć czy nawet ubrudzić. Zawsze były piękne.

Potem bóg nieco spoważniał, gdy rozbrzmiała kolejna prośba, której dziś się nie spodziewał usłyszeć.
– Czy to na pewno jedyny powód? – Su miał wrażenie, że wręcz usłyszał jak Uessas podnosi brew. Po chwili cicho westchnął. – ... w porządku. Jednak nie zrobię tego tutaj. To bardzo duża zmiana i proces by wystraszył twoje córki. Wyrastanie kości nie jest ani trochę przyjemne – zapewnił. Wkrótce potem z piedestału przetoczył się owoc granatu, lądując przed przednimi łapami czarodzieja. – Zjedz go przed następnym snem. Obudzisz się taki, jakim chciałbyś być – wyjaśnił.

Zanim jego obecność w świątyni wygasła, dodał jeszcze jedną rzecz, tym razem przeznaczoną tylko dla Obcej Idei.
~ Silny nie jest ten, kto dokona zemsty, a kto potrafi wybaczać.

-----

Niesmak Poranka
+dodatkowa para skrzydeł
– częściowa zmiana wyglądu w obrębie rasy (smok musi pozostać rozpoznawalny) – L23, zużyj do końca '24

Obca Idea
– zmiana rasy (i lekkie dopasowanie wyglądu) – L23, zużyj do końca '24

Zapach Goździków, Urokliwa Łuska
+spinka z kwiatem wiśni Uessasa (niezniszczalna)*

Kiedy odpowiedzieliście na na pytanie Uessasa, w powietrzu znów zerwał się ciepły wiatr, a płatki wiśni zawirowały przyjemnie.
  – Podążajcie więc za wiatrem
Nie tłumacząc wiele więcej, białe płatki leniwie poprowadziły was na wspólne miejsce spotkania.

Miejsce spotkania dla:
Widmo Tęczy
Nieugięty Kolec

Kiedy odpowiedzieliście na na pytanie Uessasa, w powietrzu znów zerwał się ciepły wiatr, a płatki wiśni zawirowały przyjemnie.
  – Podążajcie więc za wiatrem
Nie tłumacząc wiele więcej, białe płatki leniwie poprowadziły was na wspólne miejsce spotkania.

Miejsce spotkania dla:
Obejmujący Obłoki
Powiernik Pieśni

Kiedy odpowiedzieliście na na pytanie Uessasa, w powietrzu znów zerwał się ciepły wiatr, a płatki wiśni zawirowały przyjemnie.
  – Podążajcie więc za wiatrem
Nie tłumacząc wiele więcej, białe płatki leniwie poprowadziły was na wspólne miejsce spotkania.

Miejsce spotkania dla:
Ślad Chmur
Niebanalnie Kuszący

Kiedy odpowiedzieliście na na pytanie Uessasa, w powietrzu znów zerwał się ciepły wiatr, a płatki wiśni zawirowały przyjemnie.
  – Podążajcie więc za wiatrem
Nie tłumacząc wiele więcej, białe płatki leniwie poprowadziły was na wspólne miejsce spotkania.

Miejsce spotkania dla:
Pryzmatyczny Kolec
Erudycyjna Łuska

Kiedy odpowiedzieliście na na pytanie Uessasa, w powietrzu znów zerwał się ciepły wiatr, a płatki wiśni zawirowały przyjemnie.
  – Podążajcie więc za wiatrem
Nie tłumacząc wiele więcej, białe płatki leniwie poprowadziły was na wspólne miejsce spotkania.

Miejsce spotkania dla:
Rytm Wydm
Pielgrzym Światła

Po słowach Zarannej, nastała cisza która nagle przerwało lekkie westchnięcie, pokierowane w eter. Ciężko było wyczytać, jakie miało to podłoże – czy bóg miłości był w jakiś sposób rozczarowany czy może zirytowany tym, co powiedziała? To zostało jedynie w przestrzeni domysłów.
— Za Twoją prośbą idzie wiele nieodwracalnych ograniczeń z których wydaje mi się nie do końca zdajesz sobie sprawę — zaczął, miłym, troskliwym wręcz tonem jak gdyby był jej rodzicem, chcącym odwieźć ją od czegoś, co niekoniecznie mu się podoba — Będziesz mogła zapomnieć o lataniu, jedynie szybować, choć też nie zawsze, bo jeżeli kończyna dozna jakiegoś urazu, nawet to będzie przestawało wchodzić w grę. Nie czuję w Twoich słowach przekonania. Jak dasz mi pewność, że nie będziesz potem tego żałować? Ostatnim czego bym chciał, to przykładać się do czyjegoś nieszczęścia — zacmokal na koniec, dalej będąc nieprzekonanym argumentacją Zarannej. Być może powinna się bardziej postarać?

Trzeba było przyznać że Zaranna przyszła z dość nietypowym pomysłem, chyba pierwszy raz w historii modlitw, ktoś miał takie.. życzenie. W każdym razie pierwsze oddechy po wypowiedzeniu jej słów, które były pełne szacunku, nastała.. cisza. Nie poczuła ona w pomieszczeniu żadnej obecności, powietrze które było zimne, dalej takie pozostawało. Jak gdyby Uessass pozostawał głuchy na prośbę Mglistej..
Nagle znikąd przed nią opadł pojedynczy listek kwiatu wiśni.
— Dlaczego chcesz się okaleczać? — zapytał w jej głosie z troską i zmartwieniem, którego nie próbował kryć.


// Zaranna Łuska wybacz za zwłokę.

Ach, Bóg Miłości bardzo lubił takie wizyty, gdy smoki przychodziły dzielić się swoimi rozterkami sercowymi bez wstydu z nim! Choć i tak, gdyby chciał, mógłby przejrzeć ich serca to jednak niewymuszone, szczere wyznania były przyjemniejsze do słuchania. A jeszcze, gdy ktoś uraczył go wierszem! Gdy Yulo przyszedł, miał wrażenie, że raczej nikt go nie słucha, lecz ledwo skończył mówić, a usłyszał głos w swojej głowie…
– Gryfie Młody zakuty w uczucia okowy…
Cóż, mam Ci rzec, gdy przychodzisz tu do mnie?
Wiedz, że wstążkę na ślepiach co obraz Ci przysłania.
Nie jest nawet namiastką kochania!
Czy nawet przyjaźni, znajomości bardziej zażyłej?
Założyłeś ją sam więc sam zdjąć ją musisz,
Nim gorące słońce samo zdąży twój żar zdusić,
A mi smutno by patrzeć na Twoją udrękę,
Zdradzę Ci sekret więc Gryfie, lecz nie mów nikomu;
By sięgać wysoko musisz zacząć od dołu – po tych słowach Uessas nic więcej nie powiedział, tak jakby jedynie wyszeptał mu jakiś miły wierszyk do ucha, a potem rozpłynął się w powietrzu. Może właśnie tak było?

Powiernik Pieśni

Choć Uessas długo pozostawił Topolę i Bestię bez odpowiedzi, obie były na tyle stabilne w swych pragnieniach, że z pewnością nie zraziłby ich nawet świątynny chłód. Jakże rzadkie było to silne uczucie, które wiązało smoki, wbrew wygodzie i rozsądkowi, scalając zmysły i umysł w jedno, tak że stawały się nierozłączne.
Słodki zapach prędzej czy później wysączył się z niemożliwej do wskazania lokalizacji, wypełniając powietrze wyobrażeniem o pełnej soczystych owoców uczcie. Obie smoczyce poczuły także, jak drobne iskierki przemykają po ich ciele, elektryzując i rozgrzewając, ale także łaskocząc kręgosłup.
Najwyraźniej bóg zapragnął wzmocnić ich, jak i własną ekscytację, gdy już w pełni pochylił się nad sprawą z którą do niego przybyły.
– Nie ma zjawisk, które radują mnie bardziej, niż to co kwitnie między wami, kochane! – ciepły, swobodny głos patrona rozbrzmiał w przestrzeni, wypełniając powietrze kolejnym powiewem słodkiego, rozgrzewającego ciała zapachu.
We własnych piersiach smoczyce poczuły jego dumę, ale także... siebie nawzajem. Miały wrażenie iż doświadczają przez moment uderzeń własnych serc i oddechu. Subtelne, abstrakcyjne doświadczenie, lecz podświadomość, zupełnie jak we śnie, zdawała się uzasadniać jego źródło i sens.

Nie wiedziały kiedy dokładnie, lecz kawałek przed trzymanym przez Uessasa lusterku, z litego kamienia zakwitł różowy kwiat. Był podobny do tego, który Bestia widziała dawno temu, choć bardziej nasycony, o wytrzymalszych, większych płatkach i soczyście żółtym centrum.
– Jeśli któraś z was zapragnie stworzyć jajo samodzielnie – obie spożyjcie po dwa płatki z mego kwiatu. Ostatni połknięty płatek zdecyduje o osobie, która sprowadzi młode na świat.
Jeśli jednak obie chcecie uniknąć tego procesu, spożyjcie po dwa płatki, lecz ostatni spalcie w legowisku, w którym zechcecie doświadczyć mojego cudu – wytłumaczył wszystko cierpliwie, zostawiając najważniejszy wybór w ich łapach.
Nie było nic łatwiejszego niż błogosławienie zakochanych! *** Nie inne doświadczenie przytrafiło się Szronowi i Obcej Idei, choć tutaj bóg postąpił z większą rezerwą, żeby dwójki niepewnych samców nie spłoszyć. Ciepło i słodycz otoczyła ich ciała, a z kamienia przed lusterkiem zakwitł różowy kwiat wiśni – choć dwa razy większy niż egzemplarze możliwe do spotkania w naturze. Oboje zresztą widzieli to zjawisko wcześniej. Poniekąd przez nie zresztą mogli tutaj dzisiaj stać.
– Zjedzcie po dwa płatki, a piąty spalcie tam, gdzie zechcecie doświadczyć mojego cudu – łagodny, ciepły głos rozbrzmiał z okolicy łba pomnika, choć ten w ogóle się nie poruszył. Bóg zdawał się zaintrygowany ich sprawą, bardziej niż podekscytowany, jak w przypadku Topoli i jej partnerki.
– Jeśli zdołacie odchować młode, przyprowadźcie je do mnie, a będę nad nimi czuwał – zapewnił jeszcze, choć jego głos przycichł pod koniec, a boska obecność rozproszyła się po świątyni, zostawiając w powietrzu jedynie łagodne nuty owocowego zapachu.

Efekt spalonego we właściwym miejscu płatka byłby równie tajemniczy, co wiele innych boskich działań. Początkowo nie stałoby się nic, jednak gdyby smoki opuściły lokalizację, by odwiedzić ją później, zastałyby czekające na nich, otoczone ocieplającymi skórami i trawą jaja.

Podtrzymywane w łapie Uessasa lusterko niespodziewanie odbiło wędrujące w zagadkowej trajektorii światło i zaświeciło nim prosto w ślepia Kuszenia. Nie było to żadne bolesne oślepienie, choć niewątpliwie pomogłoby smoczycy zwrócić uwagę na niewielki zdobiony obiekt, podobnie jak na fakt iż Uessas prawdopodobnie zmaterializował się gdzieś, aby jej odpowiedzieć.
Frar jak zwykle nie od razu przechodziła do rzeczy, ale na szczęście Uessasowi nigdzie nie było spieszno. Zwłaszcza w obliczu kontaktu ze smokiem, któremu coś zawdzięczał.
Najpierw w powietrzu wyczuła łagodne nuty słodyczy, które następnie wymieszały się z zapachem świeżej herbaty. Idealna na dialog, lekka atmosfera.
– Odzywa się w tobie tęsknota za niewykorzystanym potencjałem młodości? – ciepły głos rozbrzmiał w przestrzeni, wyraźnie żartobliwym tonem. Bóg zaśmiał się krótko, choć nie tyle z własnego żartu, co rozczulenia starą smoczycą.
~ Nie ryzykowałaś, więc chociaż twoją nagrodą zostały bezpieczeństwo i moja wdzięczność, nieuczciwym byłoby teraz odkrywać treść ścieżki, którą nie podążyłaś – wyjaśnił swobodnie. Zapewne połknięcie iskry nie byłoby bogu na łapę, ale wciąż mogłoby się okazać interesujące.
Powierzchnia ułożonego przed piedestałem jajka również w pewnym momencie zapachniała świeżym, kojącym zmysły naparem. Uessas nie dodał jednak nic więcej, jak gdyby chciał aby to ona przejęła inicjatywę.