Smoki Wolnych Stad

Mimo chłodnej pory, okazjonalnie przychodził także i pogodny dzień. Pogodnu jednak niekoniecznie znaczył ciepły. Słońca wyszło zza chmur, przez co wszystko wokół szkliło się białym śniegiem, a w powietrzu dało się odczuć przenikający mróz. Chociaż doprawdy nie były to najlepsze warunki dla łowczyni z Plagi. Odbijające się światło nieco drażniło jej delikatne oczy.
Samica przemierzała teren, zatrzymując się w zagajniku by się zrelaksować i wziąć oddech. Tymczasem samica zaczęła rozglądać się po ziemi między leszczynami, zastanawiając się czy znajdzie jakieś orzechy. Świeżych na pewno nie będzie o tej porze, jednak może jakieś zostały niezauważone? Isima naprawdę miała to do siebie że po okresie samotnego wykarmiania stada, nie gardziła żadnym pożywieniem jakie mogła znaleźć. Nawet jeżeli nie było już tak desperackiej potrzeby.
Nie zdawało się jednak żeby gryzonie zostawiły wiele. Jeżeli już, to znajdowała puste łupiny. Końcowo samica oparła się grzbietem o drzewo, przymykając lekko oczy. Plaga ponownie stała w stabilnej sytuacji i nie musiała się martwić. Jednak nadal pozostawała czujna, znajdując się na ziemi która nie należała do nich. Nawet jeżeli nie należała do nikogo.

/Sekcja Zwłok/

2/4 Owoców od Światła Głębin na Więzy Krwi.
Akt

2/4 Owoców od Światła Głębin na Więzy Krwi.

Akt.

Isima nie czuła się z jakiegoś powodu niekomfortowo z faktem że Jadowita była coraz bliżej niej. Czy w sumie powinna? Niejako, samica była z innego stada i nie było powodu czemu miała jej całkowicie ufać że nie zechce jej skrzywdzić. Ale z drugiej strony, Isima nie chciała spędzić całego życia spodziewając się najgorszego po innych. Może warto jednak odrobinę zaufać w tej sytuacji. Poza tym sama także nie była jakimś bezradnym pisklęciem.
– Nie zdziwiłoby mnie to szczególnie. Aż dziwne że sama o tym nie pomyślałam. – Więzy Krwi miała już pewne doświadczenia z duszkami, chociaż może nie od tej strony. Ale słyszała o tym że niektóre z nich lubiły robić smokom psikusy. Czasami także dość przykre, chociaż ten technicznie był raczej niegroźny. Co najwyżej mógł być irytujący lub zabawny, zależnie od smoka.
– Wydajesz się z resztą wiedzieć coś na ten temat. Miałaś dużo doświadczeń z duszkami? – Isima zapytała łapiąc się tematu. Skoro tu znalazły się razem, mogły porozmawiać na spokojnie. Bo czemu nie! – Sama napotkałam jakiegoś jedynie jeden raz do tej pory. – Isima skupiła uważnie wzrok na samicy, przyglądając się jej. Zdecydowanie wyrosła od czasu kiedy widziały się ostatnim razem.

Oddaję do skarbca dobrowolnie przedmioty fabularne z KP:

– 3x srebrna moneta,
– ozdobna drewniana maska w kształcie ptasiego dzioba,
– ciepły koc ze skóry niedźwiedzia polarnego,
– kwiat bzu

Oraz do zielnika:

5x grzybień biały


Akt

Poproszę 1x Tygrysie Oko od Światła Głębin. Muszę nakarmić kompana.

Akt

Poproszę pożyczkę 3/4 mięsa ze skarbca. Na karmienie Isimy i leczenie kompana.

Akt

– Tak się przedstawiłaś, jeżeli dobrze pamiętam. – Isima lekko zaczęła klepać ogonem o kamień, próbując przywołać wspomnienia. Na pewno się już wspomniały. Chyba była wtedy zaledwie pisklaczkiem i podróżowała sobie z Umnganem. Wtem i druga samica sobie przypomniała dokładniej w jakich okolicznościach się spotkały. – O faktycznie. Pamiętam że próbowałam wtedy zobaczyć co jest w takiej szczelinie w ziemi... – Isima odpowiedziała. Już wtedy miała zainteresowaniem badaniem terenów poza stadem. – Myślę że teraz nie byłoby łatwiej... – Isima dodała wzruszając skrzydłami, gdy Jad wspomniała ich walkę. Isima jedynie doświadczyła że wyrywanie się na siłę nie miało sensu. Użyła zaś trochę sprytu i zręczności.

Isima przytaknęła lekko głową słysząc że wcale nie miała jakiś halucynacji. Znaki rzeczywiście się zmieniały! Co to jednak znaczyło? – Czyli nie jestem po prostu ślepa! Zastanawia mnie jednak o co chodzi z tym kamieniem. Jest to jakiś rodzaj magii? Nie wygląda ogólnie na smoczą. – Zastanowiła się, wpatrując w skały. Ciekawe czy kamień miał jakieś konkretne znaczenie. Cel by tu być i mieć takie właściwości. Chociaż może po prostu były stworzone jako żart, by drwić sobie z tych co próbowali go analizować.

Isima przekonała się szybko że jeżeli chciała utrzymać jakoś stado w dobrym stanie, musiała korzystać z każdej okazji by rozwinąć swoje umiejętności. Akurat miała nieco kamieni które mogła wydać na to. Nie wiele, ale powinno na coś wystarczyć.
Samica pojawiła się u wejścia do jaskini, spoglądając dookoła. Szybko jednak skierowała się do kwarców, by odebrać po co przyszła. Miała ze sobą cztery kamienie na wymianę. Po kilku minutach udało jej się odnaleźć kwarc którego akurat szukała. Ten który obdarzał smokiem lepszymi umiejętnościami śledzenia i podejścia zwierzyny. Isima postawiła przed nim zapłatę.
– Zwierzyna zbyt często ucieka mi sprzed nosa. Uprzejmie proszę o pomoc... – Samica cicho wymówiła, wpatrując się intensywnie z magiczny kamień.

Do odjęcia: 2x onyks, jaspis, bursztyn
Wykupuję: Skradanie II

12/4 mięsa od Światła Głębin do Więzów Krwi poproszę. :(

Akt.

12/4 mięsa od Światła Głębin do Więzów Krwi poproszę. :(

Aktualizacja

Mięso niestety po raz kolejny się kończyło, ale głodnych pysków końca nie było widać. Tak się jednak składało że Isima miała trochę kamieni, które mogła pozwolić sobie spróbować wymienić na pożywienie. Była już świadoma że duszki nie były szczególnie hojne, więc nie było sensu przynosić więcej niż jeden.
Łowczyni wkroczyła do świątyni, kierując się do miejsca gdzie wymiany się odbywały. Postawiła przed sobą zapłatę. – Witajcie. Prosiłabym o pożywienie. Nie chcę by stado musiało zmagać się z głodem. – Isima wypowiedziała głosem pewnym szacunku i odrobiny zmartwienia. Miejmy nadzieję że duszki miały dzisiaj dobry humor...

/Diament –> 4/4 mięsa/

Poproszę 7/4 mięsa od Światła Głębin dla Więzów Krwi.

Akt.

Poproszę 7/4 mięsa od Światła Głębin.

Akt

Może Jadowita szukała zaczepki. Kogoś by obić sobie mordę dla zabawy. Niestety jednak nie trafiła na dobry do tego typ smoka. Isima miała to do siebie, że nie brała szczególnie przyjemności z walki. Jak i szczerze mówiąc...Kąsek prawdopodobnie powaliłaby ją bez większego problemu. Czy walka jest zabawna gdy nie jest wyzwaniem? Wtedy to już raczej znęcanie się nad słabszym. No chyba że Kąsek miała ciągoty w tym kierunku...
Isima uważnie obserwowała samicę. Poczucie dziwnej znajomości nie ustępowało. Dodatkowo druga samica także wydawała się coś zauważać. Jeżeli obie miały takie wrażenie, było to bardzo wątpliwe żeby był to jedynie zbieg okoliczności lub żeby obie pomyliły siebie z kimś innym. Musiały się kiedyś już spotkać. Tylko kiedy?
Ukąszenie. To słowo coś jej mówiło, chociaż konkretne wspomnienie cały czas uciekało jej gdy tylko zdawała się coś pamiętać.
– Hm...to musiało być dość dawno. Też sporo spałam i nie pamiętam tak dokładniej księżycy przed tym... – Isima przyznała, przykładając szpon jednego skrzydła do pyska, w zastanowieniu. Wspomnienia sprzed snu wydawały się nieco zamglone w tym momencie. W sumie nic dziwnego, bo zasnęła nadal będąc pisklęciem. Ale kojarzyła że czasem mama zabierała ją poza obóz i poza tereny stada. Może to był jedna z tych okazji?
Imię jednak nadal jej coś mówiło. Ukąszenie...Ukąszenie...Kąsek? – Oh! Chyba coś pamiętam! Czy nie mówiono na ciebie Kąsek!? – W końcu jakaś lampa zapaliła się w umyśle samicy. W końcu dotarła do nieco niewyraźnego wspomnienia gdy bawiły się przy szczelinie. Z pewnością to wtedy się spotkały!
– Moje imię teraz brzmi Więzy Krwi. Jestem łowczynią. Ale jako pisklę nazywałam się Isima. – Plagowe smoki zazwyczaj nie były zbyt chętne do wyjawiania swoich oryginalnych imion, jednak samica miała świadomość że musiała je już zdradzić kiedyś. To jedyne co mogłoby naprowadzić smoczycę. Na pewno nie była wtedy jeszcze adeptem.

Samica uśmiechnęła się lekko, jednak kamienie ponownie zwróciły jej uwagę. Zauważyła wcześniej coś intrygującego, ale nie miała pewności. Przyjrzała się jeszcze raz rysom na skałach przedstawiających smoki. Jednak nie mogła określić ich ilości. Tak jakby...zdawały się cały czas zmieniać miejsce. Isima otworzyła lekko pysk, mrugając.
– Zauważyłam coś w tym miejscu... – Samica mruknęła, wpatrując się w ryciny. – Próbuję policzyć je...ale za każdym razem coś się nie zgadza. Możesz spróbować? Czy rzeczywiście coś z tym jest nie tak...czy to ja po prostu mam tak słaby wzrok...? – Isima skierowała się do ukąszenia. Była świadoma że jej wzrok nie był najlepszy, ale zazwyczaj nie mylił jej aż tak bardzo. Inaczej nie miałaby wielkich szans żeby upolować cokolwiek. Coś...wydawało się tutaj nie tak...

4/4 Mięsa od Światła Głębin.

Akt

/Rezygnuję/

Niestety zazwyczaj jadłodajnia nie była najlepszym miejscem na rozmowy z łowcą, zwłaszcza w czasie jego zmiany. Zazwyczaj obrót był duży, zwłaszcza ostatnio. Niedługo po całej sytuacji, samica miała nieco wolnego czasu. Nadal wiele rzeczy ją zastanawiało. Zachowanie Aohy. Słowa Haezryla. To co powiedziała Egzotyczny Kwiat. Czy...mogła być to rzeczywiście prawda? Nie rozumiała jednak nadal dlaczego w takim razie Aoha zdawał się jej unikać. Dodatkowo, żadne z nich nie miało zbyt wiele czasu żeby wchodzić w...cokolwiek. Czemu niektóre rzeczy musiały być tak...skomplikowane?
Samica zauważyła przelatującego Haezryla i po chwili myślenia zdecydowała się podążyć za samcem. Trzymała pewien dystans, nie śpiesząc się. Wylądowała dopiero jakiś czas po nim.
Zmierzyła syna Żałobnej Pieśni zmęczonym spojrzeniem. – Cześć Haz, co to robisz? – Zapytała, by zaraz zawiesić wzrok na przestrzeni. Nie czuła się szczególnie komfortowo na środku wody...ale póki nie musiała się moczyć, nie było najgorzej. Już za sprawą Veir doświadczyła...da się przeżyć. – Wracając do naszej rozmowy...co właściwie miałeś na myśli? – Zapytała, patrząc się w przestrzeń przed nią.

Poproszę Topaz i Tygrysie Oko od Światła Głębin z Ziemi.

Akt

Samica była co prawda zajęta badaniem interesującego zjawiska, jednak obecność intruza nie przeszła całkowicie bez jej wiedzy. Isima była łowczynią. Musiała zazwyczaj zachowywać czujność, gdyż podczas polowań mogła paść ofiarą jakiegoś drapieżnika. Zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt że nie należała do zbyt dużych lub silnych osobników. Była łatwym posiłkiem dla wielu potężniejszych drapieżników i kto wie co można znaleźć w tej puszczy...
Ciężki do zidentyfikowania cień padł na otoczenie gwałtownie, co uprzedziło ją dość jasno że nie była sama. Jej ciało błyskawicznie sprężyło się do działania. Trzepnięciem skrzydeł, Isima wyskoczyła w górę, lądując na największym z kamieni, oglądając się z podejrzliwym sposobem za siebie. Była gotowa do walki lub ucieczki, jeżeli przeciwnik przerastał jej możliwości.

Jednak jej oczom nie ukazał się drapieżnik. Zobaczyła smoka. Isima zastygła, nie będąc pewna co robić. Gdyby Jadowita Łuska miała ją zaatakować, była to najlepsza okazja. Jednak atak nie nadszedł, także Isima domyśliła się że nieznajoma nie miała takich intencji.
– Bardzo śmieszne. Zrób to komuś innemu, a od razu odpowie użyciem kłów i szponów. – Samica warknęła cicho. Była to prawda. Część smoków miało w instynkcie uciekać przed niebezpieczestwem jak ona, inne zaś wykonają pierwszy cios, zanim potencjalne zagrożenie wyrządzi im pierwsze krzywdę. Zmierzyła samicę wzrokiem.

...

Nastała chwila milczenia, gdy oczy Isimy się lekko rozszerzyły, a ciało rozluźniło. Nie była w stanie określić dokładnie, ale coś w smoczycy wyglądało...znajomo. Chociaż nie mogła sobie do końca przypomnieć jak się wcześniej spotkały. Więzy krwi zamrugała ze zdziwieniem. Czarne łuski, rogi pochylone lekko do przodu, biała grzywa i cętki. – To dziwne...wyglądasz...znajomo. Czy my się już kiedyś spotkałyśmy? – Isima w końcu zapytała. Nigdy wcześniej tak nie miała, więc musiały się już gdzieś spotkać...