Smoki Wolnych Stad

6/4 mięsa oraz 6/4 owoców dla Isimy w prezencie.

Akt.

2x ametyst i rubin jako datek dobrowolny (z prośbą o zwolnienie z ZUSu :>)

Akt

Dziwiło ją że tyle smoków spoza bariery usiłowało od niej uzyskać informacje na temat życia Wolnych. Nawet kiedy powiedziała, że nie jest stąd! Trudno żeby miała jakikolwiek autorytet w tych sprawach.
– Możliwe. Przywódcy Plagi wybierali bardzo różne przydomki. Najczęściej od osobowości, nie pochodzenia – mruknęła, nieco zniechęcona entuzjazmem Neiry. W sumie to czuła się trochę niekomfortowo z tym że dostała akurat taki przydomek. Przecież również miała jakąś osobowość a nie tylko fakt "bycia spoza", prawda? – Przynajmniej na swój... tytuł w Wolnych Stadach masz jakiś wpływ. Na swoje imię nie. Może dlatego to jest takie atrakcyjne dla wielu smoków. Mogą pokazać kim naprawdę są, a nie kim chcieli ich rodzice.
Doprawdy głębokie, Szarlotko. Uśmiechnęła się półgębkiem, wpatrując się w zamyśleniu we własne łapy.
O, co się dzieje, zabawa włosami zakończona? Rzuciła zdziwione spojrzenie w stronę Neiry. Gdzie głaskanie?
W takich sytuacjach chyba wypada pochwalić artystkę, a przynajmniej zobaczyć własne odbicie i okazać jakieś zainteresowanie. Dlatego Szar nachyliła się lekko nad taflą, przyglądając się warkoczowi. Nie wyglądał tak źle.
– Dziękuję. Może się nie rozsypie do następnego polowania – grzecznie, prawda? Położyła się znowu niepewnie na krze, nieświadomie zmniejszając dystans pomiędzy nimi. Czy mogła jakoś sprowokować dalsze głaskanie?
– Często... robisz warkoczyki innym smokom? Uczą tego w rodzinie królewskiej? – zapytała nieśmiało.

Malachit dla Makowca

Akt

Sprzeczne uczucia zafalowały przez ułamek chwili w Prostocie...
Duma: nie powinna dawać się wyręczać innym smokom w używaniu maddary, przecież na pewno była lepsza... to znaczy, bardziej oddana sztukom magicznym i zaznajomiona z jej tajnikami, oczywiście.
Nieufność: no bo co do czarciej grypy? Nie będzie właziła ledwie poznanej urodziwej, egzotycznej... znaczy, WODNEJ smoczycy na jakąś krę lodową, stykając się bezpośrednio z tworem z maddary. Który może akurat w tamtym miejscu był tylko iluzją kry, a tak naprawdę czystym kwasem.
Motyle w brzuszku: tłumaczenie zbędne. Neira była stworzeniem nieskazitelnie urodziwym.
Faktycznie się wahała, aż nie usłyszała słowa kluczowego. Heimr..

– Najbliżej nas znajduje się Heimr. Jest tam zdecydowanie zimniej niż w Horgifell,.. Smoki muszą być tam odziane w specjalne okrycia, nawet czystej krwi północne...
...Zabraknie kurierów i... na nic im się zda ta armia... bogaci w minerały, wszelkiego rodzaju bogactwa i kamienie szlachetne. Heimr słynie z ich obróbki,..

Motylki w brzuchu zatrzepotały skrzydełkami skonfudowane. Prostota przełknęła ślinę. Veir...
Nawet nie zauważyła, kiedy bezwiednie wślizgnęła się na krę, pozwalając się dalej głaskać Neirze. Trudno było jej się skupić na słowach smoczycy. To, co robiła, było trochę dziwne. Wiedziała, że podoba jej się Veir. Już udało jej się to ustalić i zaakceptować. Czy to przez to teraz podoba jej się ta nowa smoczyca z Heimru? A co jeśli Veir też mnie lubi? Może się znają i dowiedzą, że... ta smoczyca robi mi warkoczyki? To tylko głupie warkoczyki! To nie musiało nic znaczyć. Jest trochę starsza. Może mnie traktuje jak swoje pisklę? Czemu od razu musi mnie to ekscytować, kurna? Wymogła na sobie siłą chociaż trochę skupienia na słowach smoczycy.
– W Pladze też są przydomki, ja jestem Puszczańska. Od puszczy. Jestem łowcą i w ogóle... – chciałaby dodać i lubię drzewa, ale kto mówi w rozmowie, że lubi drzewa? – Przed Plagą mieszkałam w klanie, który mieścił się cały w puszczy. Dużo większej, niż tutejsze lasy – wyjaśniła. Trochę głupio nazywać się po swoim pochodzeniu. Trochę jakby Neira nazywała się Neirą Północną. Ale tak było.
– Ja myślę, że smoki nazywają się tak, jak chcą, żeby inni ich postrzegali – dodała w końcu. Tak, przebłysk geniuszu, mogła powiedzieć coś chociaż połowicznie interesującego, co mogło rozwinąć się w rozmowę i dać jej więcej czasu na głaskanie. I nagłą wewnętrzną analizę tego dlaczego podobają jej się starsze północne samice i jak ma się do tego jej trudne dzieciństwo.

Prostota zamrugała ślepiami na sugestię o powłoce, choć odruchowo niechętnie sama przyzwała swoją maddarę, by nieco sobie pomóc w utrzymaniu się na powierzchni. Ciężko jej się tak rozmawiało ciągle majtając łapami.
– Od tego przecież boli głowa i chce się spać. Nie mogę tak ciągle – odpowiedziała. Maddara miała swoje naturalne ograniczenia. Bardzo się kiedyś męczyła zimą z tego powodu. – I nie chodzi o to, że nie lubię pływać, tylko-o… – dotyka jej włosów?! Lekko zachybotała się w wodzie, nagle tracąc skupienie. Pasemka były na tyle długie, że swobodnie dalej zwisały sobie z łap Neiry, w czasie gdy Szar znów stabilizowała swoją pozycję.
Przypatrywała jej się wielkimi, nagle rozszerzonymi w szoku ślepiami. No tak. Przecież zachowywała się jak pisklę. To mogło wyjaśniać nagłe zainteresowanie dotykaniem wszystkiego. Ale, uh, nie wyglądała jak pisklę. Poczuła przypływ dziwnej ekscytacji, ale także irytacji. Tak może mnie dotykać tylko ktoś, kogo lubię! Nie powiedziała jednak nic na głos, bo dotyk był bardzo… miły. Może jeśli zwróci jej uwagę dopiero za następne trzy sekundy będzie to dalej normalne? I za kolejne dwie…
– Ukrywam? Nie, chyba nie… Mam na imię Szar. Znaczy, Szarlotka, ale wszyscy raczej mówią Szar lub Lotka – kontynuowała rozmowę w miarę normalnie, co miało dać jej szansę na dalsze bycie mizianym po głowie. – Nie wiedziałam nawet, że się tam udają. Brzmi bardzo ciekawie. Pewnie zapytam przywódczyni później czy mogę, czy coś – mówiła nieco szybciej niż zwykle, starając się odwrócić uwagę Neiry od jej reakcji na dotykanie włosów.
– Prawdziwe imię? – nagle zapytała, zwężając ślepia. Dopiero zauważyła to sformułowanie. – Myślałam, że tylko smoki Plagi uważają pisklęce za prawdziwe. W Wodzie też jest ten zwyczaj?
To by mogło wskazywać na to że smoki Plagi uważają się za bardziej wyjątkowe, niż są. Cóż za zaskoczenie.

Na warsztat za PercepcjęII Kazika poszło:

mięsa, owoców

Aktualizacja

Ach! Drgnęła gwałtownie, czując nagle, że ktoś tu jest. Obróciła się zgodnie z przewidywaniami Neiry dopiero, gdy znalazła się już dość blisko.
Co robisz? Musiała przyznać, że to było dość dziwne pytanie. Pisklęce. Ale też mało mądre. Pływa sobie, a co ma robić? Nie wolno jej? Nie odpowiedziała i przyjęła nieco skonsternowany wyraz pyska. Chyba nie musiała zresztą odpowiadać, bo Wodna zaczęła nagle strasznie dużo mówić.
– Jest gorąco. Dużo smoków szuka ochłody. Nie lubię zbytnio pływać – wyjaśniła spokojnie. Członkinię rodziny królewskiej? Trochę łapała słownictwo przez jej nieprzyjemny pobyt u ludzi, ale... no właśnie. Ludzi.
Ten słowotok był naprawdę interesujący. Jesteśmy nad morzem. Czyżby właśnie się dowiedziała czegoś o lokalizacji obozu Wody? Neira miała szczęście, że Szar niezbyt obchodziły te całe wojny. Miała jednak wystarczająco oleju w głowie, by pewne fakty rejestrować jako raczej ściśle tajne i warte zapamiętania. Choćby po to, by czuć się lepiej od smoków, które nie wiedziały.
Chociaż nie, wspomniała również o Pladze. Czy chodziło jej tylko o dostęp do morza? Będzie warto to jeszcze zbadać.
– Plaga to żart. Kiedyś nazywała się Cieniem, ale po odrodzeniu Cienia nazwali się Plaga, bo wiele smoków mawiało, że "Cień to plaga Wolnych Stad" – uprzejmie wymieniła informacje z Uciechą.
– Ładnie czarujesz – skomplementowała, przyglądając się krze. W jej głowie to zabrzmiało bardziej jak "ładnie czarujesz, jak na smoka Wolnych". Nigdy by nie podejrzewała tutejszych magów o sumienne ćwiczenie medytacji na tyle, by wyrobić bezbłędnie potrzebne refleksy i siłę charakteru.
– Jestem Prostota Czerwi, łowczyni. A ty jak się nazywasz? I czemu myślisz, że w Pladze jest królestwo? To chyba domena ludzi – zakończyła. Nie opuści tego miejsca bez dowiedzenia się, co to za gadatliwa Wodna.

Prostota nie była na terenach Wspólnych od naprawdę długiego czasu. W końcu nabrała ochoty na to, by nieco przeczyścić umysł. Zostawiła dzieciaka razem z kompanami i bandą Plagijczyków, po czym ruszyła nad jeziorko.
Zbliżyła się do lazurowej tafli i odetchnęła, czując natychmiast przyjemny chłodek. Wślizgnęła się do wody niczym wąż i zaczęła zataczać powolne, smutne kręgi po jeziorze. Wyglądała troszkę jak krokodyl. Brązowy krokodyl z dredami. Nie, tak naprawdę nie wyglądała jak krokodyl.
Melancholijny wąż...

Prostota również zjawiła się na kolejnym nadaniu tytułów. W zasadzie nie znała się na nich za bardzo i nie miała świadomości, skąd Strażnik tyle o niej wie. Czy śledził każdy ich ruch? Stanęła gdzieś w pobliżu Yarhry i skinęła łbem na powitanie wszystkim... oprócz Proroka. Tego obrzuciła dość chłodnym spojrzeniem. Wciąż nie zapomniała wydarzeń ze spotkania młodych.
Ale darmowe błyskotki mogła odebrać.

// Myśliwy, Odkrywca, Wiążący

Jakiś czas później Prostota znowu zjawiła się przed tym samym kwarcem, co zwykle. Tylko tym razem z innym kompanem. Kazik rozglądał się energicznie po warsztacie, rzucając groźne spojrzenie każdemu elementowi otoczenia, łącznie z kwarcem. Szar starała się za bardzo o tym nie myśleć. Po prostu wyjęła bogactwa, które ze sobą przyniosła i ułożyła je w tym samym miejscu, co zwykle. Następnie wskazała bez słowa na Kazika.

// mięsa, owoców za Percepcję II dla kompana Kazika

Cytryn na ZUS

Akt.

Warsztat:

– ametyst
– 8/4 owoców
– 20/4 mięsa

Akt.

Prostota przybyła do warsztatu ponownie. Tym razem jednak była zupełnie sama. Intrygujące, prawda? Czuła się nieuczciwie względem swojego kompana, bo... no właśnie.
Chciała być świetna względem zwierząt, rozumieć ich uczucia lepiej, potrafić na nie wpływać. Na smoki też mogła. Ale przede wszystkim chodziło jej o jeszcze jednego kompana. Pragnienie budowania własnej rodziny wśród Plagi nigdy nie było zaspokojone, ono ciągle rosło.
Ułożyła przed kwarcem Aparycji stos bogactw. owoców, ametyst i stosik mięsa. Tak, musiała to wszystko sama przytachać, nie mając pomocy Umngane.

// bogactwa za Aparycję IV

Ametyst wylosowany za głosowanie na smoka sezonu proszę mi wpisać 8)

Akt.