Smoki Wolnych Stad

poproszę bezzwrotną pożyczkę 4/4 owoców(nie wykorzystałem całej ostatnio), wymiane 1/4 owoców na 1/4 mięsa oraz akwamaryn jako pożyczkę

Akt

Przyszedł wraz z resztą, wciąż czując zmęczenie przebytą misją, jednak również ulgę jej zakończeniem. Zaczynał oswajać się na nowo z byciem sam na sam ze sobą, choć wciąż nie minęło dostatecznie dużo czasu, by całkowicie przestał czuć się dziwnie z nieobecnością Ragana w swoim umyśle.
Póki co zwyczajnie usiadł przy grupie, czekając czy coś się stanie. Bóg śmierci nie brzmiał szczególnie przyjaźnie, ale z drugiej strony gdyby stanowił zagrożenie, Frar nie przyniosłaby tutaj jego iskry.

Przybył wraz z Frar, niosąc ze sobą pakunek. Był trochę zaspany, gdyż magiczny sen próbował go dalej zmóc. Nie był już tak przerażający, gdyż przestał być czymś obcym. Mimo to przeszkadzał mu w wykonywaniu obowiązków, co go trochę irytowało.
Wiedział, że Ragan już był na miejscu i na nich czekał. Skinął mu głową, w myślach przepraszając za spóźnienie, po czym położył pakunek na ziemi.

//rubin, diament, 4/4 mięsa za misję 21.11

Przybył na końcu, gdyż podróż pieszo zawsze zajmowała trochę więcej niż lot i musiał wyjść przed innymi smokami, by być w stanie zdążyć. Wszedł na plac i skinął głową mamie oraz pozostałej dwójce, po czym wyjął z torby trzy kamienie i dołożył je do pozostałych.

//akwamaryn, szmaragd, topaz na misję 11.11

4/4 mięsa i tygrysie oko dla isimy ode mnie

Aktualizacja

daję jaspis na październikowy zus i poproszę o wymianę akwamarynu na 4/4 mięsa i po tym od razu to mięso wpisać Isimie, tak samo jak jeszcze 2/4 mięsa ode mnie

Akt

9/4 mięsa i nefryt ode mnie dla różanej

Akt

4/4 mięsa ode mnie dla Agonii

Akt

potrzebuję 4/4 mięsa ze skarbca pożyczyć xD

Akt

Przyszedł i on, niechętnie. Nie chciał jednak by jego towarzyszom podróży coś się stało tylko dlatego, że było ich za mało. Z drugiej strony w trakcie poszukiwań kompana dla Veir może nie będą musieli rozmawiać z żadnymi dwunogami. Łowca stanął niedaleko fiołkowej smoczycy, kładąc pod swe łapy pakunek z zapłatą. Nie rozumiał po co bogom było jedzenie i kamienie, ale nie zamierzał tego kwestionować; szczególnie jeśli naprawdę sprawiali, że było bezpieczniej podróżować za barierą.

//4/4 mięsa, 4/4 owoców i koral za misję 18.09 godz. 16:30-17:30

2/4 mięsa ode mnie dla isimy i 4/4 mięsa na zus

Akt.

Yarhra nie sądził, by Błyskotka była chętna kogokolwiek pogryźć. Była dość nieśmiała i unikała kontaktu z rzeczami, które były dla niej straszne. Mimo wszystko postanowił przekazać jej przez więź, że miała taką opcję i nie powinna się bać z niej skorzystać. Wilczyca tylko strzepnęła uchem.

– Nie rozumie co od niej chce. Czemu nie bawi się tak jak powinien – wyjaśnił pokrótce, obserwując parkę wilków.

Teraz, gdy Łaska Aterala wyjaśniła mu sytuację, on sam zrozumiał co się dzieje. Choć potrafił rozumieć uczucia innych smoków na podstawie ich ekspresji, bardziej subtelne rzeczy unikały jego uwadze. Szczególnie jeśli na pierwszym miejscu się ich w ogóle nie spodziewał.

Błyskotka była zaskoczona tym, co zrobił Imbir. Gdy puścił patyk, poleciała w tył i upadła na zad, prawie robiąc fikołka. Gdy nagle poczuła nos wilka wpychający się jej do ucha, kłapnęła na niego pyskiem, omijając jego własny pysk o grubość łuski. Nie podobało jej się to. Podniosła się z ziemi, otrzepała i porzuciła Imbira, wracając do boku swojego smoczego kompana, gdzie usiadła. Niezadowolona zaczęła czyścić swoje futro, ostentacyjnie ignorując wilka.

Sam łowca mógł jedynie na to wewnętrznie wzruszyć barkami. Przynajmniej jego towarzyszka potrafiła lepiej okazać niezadowolenie niż on i odciąć się od czegoś, co nie sprawiało jej przyjemności. Westchnął dyskretnie i zwrócił spojrzenie ku uzdrowicielce, choć nie patrzył bezpośrednio w jej ślepia.

– On chyba nie wpadł jej w oko – skwitował.

– 8/4 mięsa
– rehabilitacja do 14.09

also chcę wymienić 4/4 owoców z mojego ekwipunku na jakiś kamień szlachetny ze skarbca.

Akt

Och, a więc to było zwykłe nieporozumienie. Sierść łowcy opadła powoli na swoje miejsce, zaś głowa powróciła do normalnej pozycji. Spojrzenie przesunęło się na pióra zdobiące głowę Łaski Aterala. W ten sposób wyglądał prawie jakby patrzył rozmówczyni prosto w oczy bez robienia tego.

Słowa Wodnej były dość niespodziewane. Czemu jej się podobało to, że był dziwny? Przecież nie było w tym nic dobrego. Nie potrafił mówić normalnie, podczas gdy innym smokom przychodziło to bez wysiłku; nie potrafił nawet przekładać tego co czuł na gesty i mimikę. Był niczym kawałek drewna – nudny i pozbawiony wyrazu. Jakaś jego część jednak też się trochę speszyła, szczególnie gdy do słów dołączył dotyk. Był jednak zbyt krótki i ulotny, by łowca potrafił określić, czy mu się podobał. Nieznacznie przechylił głowę na bok, jakby się nad czymś zastanawiał, ale trwało to tylko krótką chwilę.

Zerknął na wilki, gdy smoczyca zwróciła na nie uwagę. Nie miał więzi z Imbirem, więc nie wiedział czy Błyskotka naprawdę wpadła mu w oko. Wyglądał jednak na zadowolonego, bo to właśnie znaczyło machanie ogonem.

– Czy to źle – powiedział, choć nastawienie uzdrowicielki raczej tego nie sugerowało.

Sama Błyskotka zaś nie wiedziała jak zareagować na zachowanie wilka. Myślała, że będą się bawić w przeciąganie patykiem, jednak samiec stanął obok niej, zamiast na przeciwko, na dodatek jego pysk przysuwał się coraz bliżej. Bok wilczycy odsunął się od jasnobrązowego boku Imbira, a ona sama zaczęła znów uparcie ciągnąć za patyk. Z jej zaciśniętego na kiju pyska wyrwało się parsknięcie.

Jego ogon również drżał w nieregularnym rytmie, jedyny wskaźnik sugerujący odczuwane przez łowcę emocje. Rozmowa zeszła na tor poza jakimikolwiek schematami, do których był przyzwyczajony. Czuł się prawie jak przy ostatnich rozmowach z rodzicami. W takich momentach miał ochotę rozpłynąć się w nicość, by nie musieć w nich uczestniczyć. Jednak bogowie tych krain najwyraźniej nie spełniali tego typu życzeń. A może to kwestia tego, że się nie modlił?

Szorstka sierść nastroszyła się nieco, a pomiędzy puchatymi brwiami Yarhry pojawiła się drobna zmarszczka. Poczuł ukłucie irytacji. Może kiedyś był uprzedzony do smoków z innych stad; może w jakimś stopniu dalej był. Nie zmieniało to faktu, że nie zamierzał zachowywać się źle w stosunku do innych smoków tylko dlatego, że nie były z Plagi. Zniżył głowę i zawiesił wzrok na prawym uchu Oleandry.

– Lubię cię. I nie obchodzi mnie twoje stado. Po prostu nie chcę o tym mówić. Złe wspomnienia – powiedział typowo monotonnym głosem, choć przy ostatnim zdaniu stał się on nieco zduszony, jakby łowca siłą wypchnął owe dwa słowa z gardła. – A nad imieniem naprawdę nie myślałem dużo. I mówiłem. Że nie jestem dobry w rozmowach. Po prostu jestem dziwny. – Bezbarwna i pozbawiona tonacji wypowiedź została zaakcentowana gwałtowniejszym wydmuchnięciem powietrza przez nos, które w tej sytuacji nie robiło szczególnego wrażenia, może poza pokazaniem, że za jednostajnym głosem kryły się faktyczne emocje, a nie zupełna pustka.

Błyskotka odwróciła wzrok ku Imbirowi, odchylając uszy w tył. Wreszcie z ociąganiem kontynuowała zabawę, chwytając wolny koniec patyka we własne zęby i zaczynając ciągnąć. Była nieco rozkojarzona, ale ostatecznie postanowiła pozostawić swojego smoczego towarzysza samemu sobie. Przynajmniej na razie.

8/4 mięsa z mojego ekwipunku do skarbca na ostateczną spłatę długu

Akt.

Nie zareagował na zbliżającą się sylwetkę Oleandry, zbyt pochłonięty własnymi myślami. Nie lubił myśleć o swojej przeszłości, ale gdy raz temat został poruszony, jego umysłowi trudno było przejść na coś innego. Mimo że miał już czterdzieści księżyców na karku, wciąż zbyt mocno wpływało na niego to, co miało miejsce, gdy był jeszcze bardzo młody. Normalnie poszedłby na intensywne polowanie i się zmęczył. Teraz jednak gadał z Łaską Aterala i czuł, że mogłaby go źle zrozumieć, gdyby nagle od niej uciekł. Nie chciał jej przypadkiem urazić.

... I choć naprawdę tego nie chciał, w typowy dla siebie sposób i tak to zrobił. Może nie uraził, ale sprawił, że poczuła się źle. Podejrzewał czemu, ale nie wiedział co do tego miało jej bycie w Wodzie. Jakby nagle zaczęli mówić o czymś zupełnie innym. Jego mózg uparcie próbował połączyć jeden wątek z drugim, ale nie był w stanie. W takich chwilach łowca jeszcze bardziej sobie uświadamiał jak wybrakowanym smokiem był.

– Co – wyrzucił z siebie cicho, kładąc uszy po sobie. – Co do tego ma twoje bycie w Wodzie. – Poruszył niespokojnie ogonem, wyraźnie zbity z tropu.

Błyskotka zaś, wyczuwając nastrój swojego smoczego towarzysza puściła patyk i zwróciła pysk ku niemu, jakby Imbir przestał nagle istnieć. To nie tak, że nagle nie chciała się bawić, ale zwyczajnie jej smok był wyżej na liście priorytetów. W końcu to ona pilnowała, by w ogóle jadł i zajmował się sobą, i próbowała go pocieszyć, gdy czuł się gorzej niż zwykle. Wciąż mało rozumiała otaczający ją świat, ale nie przeszkadzało jej to w opiekowaniu się smokiem, który również się nią opiekował. Można spokojnie powiedzieć na tym etapie, że znali się od małego i razem dorastali. Choć między nimi przepływała nadnaturalna więź, oprócz niej wytworzyła się również swego rodzaju przyjaźń i wzajemne zrozumienie.

Właśnie dlatego Błyskotka wlepiła brązowe oczy w smoczego łowcę i zastygła w bezruchu, obserwując czujnie sytuację i próbując ją na swój sposób zrozumieć.

Przyszedł i on, może trochę spóźniony, może nie. Nie miał ostatnio zbyt wiele energii, choć trudno było to po nim dostrzec. Skinął głową obecnym smokom i bez słowa dorzucił swój pakunek. Wyglądało na to, że wychodzili w tym samym składzie... Miał nadzieję, że nie spotkają więcej dwunogów, ale zarazem wiedział, że nic nie szło po jego myśli. Nie miał jednak serca odmawiać Frar.

//8/4 mięsa na misję 27.08.2021

poproszę bezzwrotną pożyczkę 8/4 mjenska. wydałem prawie całe moje żarcie na kwarc a ostatnio leżę z aktywnością i nie chcę zagłodzić stada. |D

Akt.

Bajki i wierszyki brzmiały jak coś dla piskląt, ale może mógłby o nich posłuchać pod wymówką, że to jakby chciał czymś zająć pisklęta ze stada. Gdy Jutrzenka zaczęła się zbierać i rzuciła słowa pożegnania, skinął w jej kierunku głową.

– Też dziękuję. Do zobaczenia – rzucił za nią, odprowadzając ją wzrokiem.

Gdy zniknęła z jego pola widzenia, westchnął cicho i skierował się ku obozowi Plagi. Zastanawiał się nad powiedzeniem o wszystkim mamie, ale nie był pewien. To była sprawa piastunki, i to do niej należała ostateczna decyzja względem wszystkiego.

zt.