Smoki Wolnych Stad

Nefryt na ZUS za lipiec.

Aktualizacja.

Oddaję do Skarbca:
– Eliksir chroniący przed atakiem fizycznym
– Eliksir chroniący przed atakiem fizycznym oraz magicznym
– 2x Eliksir leczący rany ciężkie
– Eliksir leczący rany lekkie.

Aktualizacja.

Jaspis za ZUS


Akt.

Malachit na ZUS

Akt.

+ Różowy opal i malachit (od Bandyckiej Groźby)\

Akt.

Świeżo upieczona czarodziejka chciała być jeszcze lepsza. Choć nikomu by się do tego nie przyznała, pragnęła dorównać Mahvran, która była jej mistrzynią, oraz Frar, którą podziwiała. Chciała stać się równie potężna jak one.
A kwarc mógłby jej w tym pomóc.
Skierowała się do jednego z kamieni, trochę na ślepo, bo nie wiedziała, który z nich jest tym właściwym. Miała jedynie nadzieję, że wybrała dobrze.
Położyła przed kwarcem zapłatę i znieruchomiała, czekając.

//2x onyks, 2x perła, 2x opal za moc 3

I Vicjra się zjawiła, lądując z łopotem skrzydeł na ziemi i składając je z szelestem. Na miejscu były już Frar i Aveli. Białołuskiej czarodziejce skinęła łbem na powitanie, a siostrę powitała niskim pomrukiem.
Podeszła do nich i stanęła nieruchomo, czekając na przybycie Veir. Pierwszy raz wybierała się na misję, zastanawiała się, co ją czeka.

//Darmowy udział w misji zwiadowczej

Biorę bezzwrotnie dwa onyksy, zbieram na podbicie jednego z atrybutów do 3.
Dostaniesz perły, bo więcej jest. Aktualizacja

Minęło trochę czasu i pierwsi nieustraszeni poszukiwacze przygód zaczęli wracać. Vicjra lekko obróciła łeb, by widzieć przybywających, poza tym jednak nie okazała zainteresowania.
Jak na razie, nie wyglądało, by kogokolwiek brakowało. Jednak sądząc po wyglądzie Modraszki i pisklaka, którego niosła irytująca Ziemna, co najmniej dwóm drużynom nie poszło zbyt gładko. Samica nie była zastanawiała się, czy Kage też ucierpiała... w końcu była w tej samej grupie co ranny pisklak.
Wypatrywała siostry, ale ta się nie pokazywała. Vicjra nie martwiła się tym, wiedziała, że białołuska jest twarda. Pewnie po prostu się ociąga.
Mimo to westchnęła cicho, gdy Kage wreszcie wdrapała się na szczyt i wydała z siebie niski, powitalny pomruk.
– Witaj, siostro – odezwała się ze spokojem. – Może innym razem... nie na życzenie jakiejś leniwej boginki. – I najlepiej, bez asysty mięczaków z innych stad, pomyślała. Chociaż podejrzewała, że Kage właśnie ich towarzystwo najbardziej bawiło.
Ruchem pazura wskazała na rannego pisklaka i resztę zdenerwowanej grupy Kage.
– A tym co się stało? Ty ich tak załatwiłaś? – Przekrzywiła lekko łeb w lewo, w pytającym geście. Coś takiego byłoby z pewnością godne pochwały. Co prawda Vicjra starałaby się raczej, aby inni nie zorientowali się, że to jej robota, ale Kage z pewnością nie obawiałaby się tak ostentacyjnego sabotażu, tak samo, jak potencjalnej walki z całą drużyną.

Nic więcej nie mogła już zrobić. Teraz od Modraszki zależało, czy uwierzy w słowa "Sennah" i podzieli się nimi z towarzyszami. Vicjra wiedziała, że gdyby skontaktowała się następnie z innymi członkami drużyny Wodnej smoczycy, mogłoby to wzbudzić podejrzenia młodych smoków.
Odwróciła się i odeszła od krawędzi szczytu, wracając na miejsce, gdzie wcześniej przesiadywała. Tam legła, kładąc wygodnie pysk na ziemi.
Wpatrywała się przed siebie, w bliżej nieokreślony punkt, pozornie ignorując Strażnika i piastunów. W rzeczywistości jednak słuchała uważnie, gotowa zareagować w razie jakiegoś wrogiego zachowania ze strony obcych.

Vicjra postanowiła wcielić swój śmiały plan w życie. Podeszła na skraj szczytu od wschodniej strony, skąd miała dobry widok na okolicę. Z tego, co zaobserwowała, pierwsza grupa kierowała się na wschód. Może do lasu, a może nad Zimne Jezioro? Nie wiedziała, możliwe, że to tylko chwilowe i lada moment skierują się na północ lub południe. Tak czy inaczej, musiała działać. Nie mogła pozwolić, by zwyciężyli zbyt łatwo, skoro w ich szeregach nie było ani jednego smoka z Plagi (i w dodatku obrażali członków jej stada, co było niewybaczalne). Musiała im nieco zamieszać szyki.
Wytężyła wzrok. Miała nadzieję, że zobaczy smoki, ale najwyraźniej odeszły już za daleko i widok zasłonił jej las. Równie dobrze mogły się znajdować się pośród drzew, na brzegu połyskującego w oddali jeziora, lub jeszcze gdzieś indziej.
Vicjra zamyśliła się. Musiała to dobrze rozegrać. Pomyślała o małej niebieskiej smoczycy z Wody, Modraszce. Wydawała się naiwna i niepewna siebie. Najsłabsze ogniwo w drużynie. Idealny cel.
Odetchnęła głęboko. To, co zaraz spróbuje zrobić, będzie wymagało od niej nie lada sprytu i umiejętności blefowania. Skoncentrowała się na Wodnej, starając się nawiązać mentalne połączenie. Oby została usłyszana.
~ Modraszko, kochanie, to ja, bogini Sennah – odezwała się w umyśle małej smoczycy, mając nadzieję, że jej przekaz dotrze do niej mimo odległości. Skupiła się, nadając swojemu mentalnemu głosowi ciepłą, pogodną i dobroduszną barwę, jakby przepełniała ją radość i troska o niebieskie pisklę. Coś, co jak sądziła białooka, powinno cechować boginię lata, która wymyśliła te zawody. Cały czas koncentrowała się na tym, jak to uwielbia lato, pisklęta i stado Wody, oraz jak jest podekscytowana zawodami, spychając swoje prawdziwe uczucia tak głęboko, aby nie dało się ich wyczuć zbyt łatwo. Musiała przekonać nie tylko niebieskołuską, ale też siebie, że jest Sennah i zależy jej na dobru pierwszej grupy. ~ Wiesz, zawsze dużą sympatią darzyłam stado Wody. Należą do niego takie miłe i dzielne smoki, o wiele lepsze, niż te okropne, nieprzyjemne smoki z Plagi. A twoja grupa jest jedyną, w jakiej nie ma nikogo z Plagi i chcę, żebyście zajęli pierwsze miejsce, dlatego trochę wam pomogę. Co prawda to troszeczkę nieuczciwe, ale smoki z Plagi naprawdę nie zasługują na wygraną, zgodzisz się ze mną, prawda? Są takie brzydkie i wredne! – "Sennah" przerwała na moment. Pora wspiąć się na wyżyny umiejętności mediacyjnych. ~ Domyślam się, że taka mądra smoczyca jak ty już to odgadła, ale i tak o tym wspomnę: kuli, której szukacie, wcale nie ma tam, gdzie jej szukacie. Nie dajcie się zwieść, celowo sprawiłam, żeby na to wyglądało, bo sądziłam, że jedna z grup, w której są smoki z Plagi uda się w tamtym kierunku. Nie wiedziałam, że to będziecie wy. Nie mogę dopuścić, żebyście przegrali przez mój podstęp. Kula poleciała na cmentarz, który znajduje się na północ od Skał Pokoju. Żaden smok z Plagi nigdy nie odważyłby się tam pójść, bo to straszne tchórze, wiem jednak, że wam zmarli nie straszni. Powiedz swoim przyjaciołom, co ci przekazałam i ruszajcie po zwycięstwo! Powodzenia, kochanie! – Przekaz zakończył się i Vicjra machnęła ogonem. Teraz pozostawało czekać i mieć nadzieję, że jej wiadomość dotarła do Modraszki, a ta da się nabrać. I, że reszta grupy jej uwierzy.

Nie umknęło jej uwadze pojawienie się Juchy, która zjawiła się trochę spóźniona. Białooka spojrzała na nią z uwagą, ale ostatecznie straciła zainteresowanie. I tak w końcu się okaże, do której grupy trafi – jeśli w ogóle.
Była nieco zaskoczona słowami Veir, ale oczywiście nie pokazała tego po sobie. Sądząc po szacunku, jaki okazywała brązowołuskiemu smokowi, Vicjra spodziewała się, że zielonooka ją potępi za jej decyzję. Najwyraźniej się myliła.
Ale oto i przemówił wielki prorok...
Ostatecznie wyszło na to, że wszyscy, którzy dookoła z takim zapałem dobierali się w grupy, równie dobrze mogliby tego nie robić, bo przewspaniały Strażnik Gwiazd i tak postanowił ich porozdzielać wedle swego widzimisię. Vicjra parsknęła w duchu na widok miny Sahidy; poczuła złośliwą satysfakcję, że ta zadufana w sobie, mała smoczyca, która tak nie lubiła Plagi, trafiła do grupy jej siostry – którą wcześniej obrażała. Ciekawe, czy Kage wykorzysta tę okazję, żeby się jakoś na niej zemścić?
Tak, jak podejrzewała, Jucha nie została uwzględniona, najwyraźniej przyjdzie im zostać razem na szczycie. Lepiej, żeby to była ona, niż ktoś z innego stada, pomyślała białooka, choć obawiała się, że zostanie wciągnięta w rozmowę, zamiast sobie wygodnie odpoczywać.
~ Powodzenia – wysłała mentalną wiadomość kolejno do Kage, Szarlotki i Yarhry, przyglądając się każdemu z nich i kiwając zachęcająco łbem. Niech wiedzą, że mają w niej wsparcie, nawet, jeżeli nie będzie im towarzyszyć.
Zresztą, może ze szczytu będzie w stanie zobaczyć kule i przekazać wskazówki, co do ich położenia innym smokom Plagi? Jeśli oszustwo gwarantowałoby im wygraną, to czemu z niego zrezygnować, skoro inne stada i tak nie spodziewały się po nich niczego innego?

Wreszcie coś zaczęło się dziać. Vicjra wstała i zaczęła śledzić wzrokiem kule, które odsunęły się nieco od pisklaka, który poprosił brązowego smoka o ochronę. Wydawało się, że to wszystko, ale po chwili dorosły samiec przeszedł w końcu do rzeczy.
Strażnik Gwiazd, strasznie pretensjonalne imię, tak, jakby gwiazdy potrzebowały jakiejkolwiek warty, pomyślała z lekkim rozbawieniem. Mimo wszystko postanowiła dać prorokowi szansę i nie skreślać go od razu tylko dlatego, że nie był z Plagi. Ostatecznie nie należał też do Ziemi albo Wody, w ogóle nie miał stada, a zatem mogła go traktować trochę lepiej.
Ale ta cała gadka o bogach... Nie, nie przekonała jej. Vicjra natychmiast uznała, że nie podoba jej się idea jakiś "znacznie potężniejszych istot", które zapewne w każdej chwili mogłyby ją zdmuchnąć z powierzchni ziemi i jeszcze wtrącają się w życie smoków. To, że rzekomo robili to za ich pozwoleniem, nic nie zmieniało w jej opinii. Takie stwory nie powinny w ogóle istnieć, stanowiły zagrożenie.
A teraz jedna z tych istot chciała ich przetestować. Tak, jakby miała do tego jakieś prawo, tak jakby była jednym ze smokiem z ich stad. Nie, Vicjra nie zamierzała się popisywać ku uciesze kogoś, o kim dotąd nawet nie słyszała. Nie będzie tańczyć, jak jej zagrają.
Spojrzała szybko na siostrę. Domyślała się, co zrobi Kage, nie zrezygnuje z szansy wykazania się.
~ Jak cię znam, to pewnie nie odmówisz takiemu wyzwaniu, ja jednak nie zamierzam robić tego, czego sobie życzy ten cały Strażnik i jego bogini. Zostanę tutaj i będę Ci kibicować – przekazała jej szybko telepatycznie.
Odeszła parę kroków, kierując się w stronę zielonookiej piastunki, ale na chwilę przystanęła. Jeszcze raz zwróciła nieruchomy wzrok na Strażnika Gwiazd.
– Ja się w to nie bawię, tylko Plaga ma prawo testować moje umiejętności i nie będę się popisywać przed twoją Sennah, tylko dlatego, że tego chce – powiedziała głośno, patrząc prorokowi prosto w oczy. Podjęła już decyzję i nie zamierzała się wycofać.
Nie czekając na odpowiedź, odwróciła się i nie zwracając już na nikogo uwagi, ostentacyjnie podeszła prosto do Veir. Z obojętnością wymalowaną na pysku położyła się obok fioletowołuskiej i zaczęła znów obserwować zgromadzenie, ciekawa, czy ktoś jeszcze pójdzie w jej ślady.

Vicjra dalej siedziała przycupnięta trochę dalej od towarzystwa, obserwując białymi oczami wszystkich przybyłych w głębokim zamyśleniu. Nie odeszła na tyle daleko, by nie mogła usłyszeć większości tego, co było mówione, chyba, że niektóre smoki szeptały. Słuchała z uwagą wszystkiego, co tylko mogła i dokładnie to analizowała, starając się wyłapać i zapamiętać wszystko, co mogło być kiedyś przydatne.
– A więc ten brązowy dorosły smok to jakiś prorok o imieniu Strażnik Gwiazd. Ten smok w dziwne czarno-pomarańczowe plamy ma na imię Skarabeusz i zna się z pierzastym pisklakiem, który czepiał się Kage. Oboje są ze stada Ziemi – rozmyślała, układając sobie w głowie najważniejsze informacje. Zanotowała w głowie, że niektóre z tych smoków chcą zostać czarodziejami, co najmniej jedno wojownikiem i jedno łowcą. To mogło być ważne. – Towarzyszy im jakaś Modraszka z Wody, na oko słaba i delikatna. Ta zielona dorosła, która próbowała się rządzić, stara się udawać lepszą od nas, ale jest głupia, zdradzając obcym smokom na całe gardło swoje prywatne imię, skoro najpewniej posiada już adepckie. Też jest z Ziemi i w jej rodzinie jest aż pięcioro przywódców, prawdopodobnie urośnie bardzo wielka. Jej rozmówca jest nadmierne podekscytowany i nazywa się Mekhan z Ognia. Brał udział w zawodach w lepieniu ze śniegu, które wygrała Kage i ma matkę oraz rodzeństwo w Pladze. Dołączyła do nich jakaś Oleandra, ale nie wiem, skąd jest. – Dowiedziała się póki co chyba wszystkiego. Zastanawiała się, czy powinna posłać mentalną wiadomość do Kage i się z nią tym powiedzieć. Siostra większą wagę przykładała do siły i mięśni, niż mózgu i wiedzy, ale może też wyłowiłaby z tych informacji coś ciekawego. Teraz jednak wydawała się dobrze bawić w towarzystwie czerwonej smoczycy i czarnołuska wolała jej nie przeszkadzać. Powie jej po spotkaniu, albo wcześniej, jeśli trafi się okazja.
Póki co, pozostawało jej wrócić do obserwowania i słuchania tych wszystkich smoków i wypatrywania kolejnych przybyszów, aby niczego nie przegapić. I pilnowania, by nikt nie zaatakował jej samej, członków Plagi albo nie obrażał Kage, nie rzucając się przy tym w oczy, aby nikt nie próbował jej zaczepiać. Proste, prawda?

Na nieprzekonującą ripostę pierzastej odpowiedziała jedynie miażdżącym spojrzeniem. Nie widziała sensu w informowaniu jej, że jest już adeptką, zresztą mogłoby się okazać, że młodsza smoczyca też już przeszła swoją ceremonię, a wówczas Vicjra straciłaby nieco prawo do spoglądania na nią jak na gorszą. Upewniwszy się więc, że samica zostawiła jej siostrę w spokoju i zauważając, że Kage najwyraźniej dogadała się ze swoją rozmówczynią, odwróciła się i odeszła o parę kroków. Zatrzymała się jednak, by zmierzyć wzrokiem zieloną, wyglądającą na dorosłą smoczycę i drugą, nieco młodszą, pachnącą Ogniem.
– Nigdy nie próbuj mówić Pladze, co ma robić. Ty i twój "strażnik" nie macie nad nami władzy – rzuciła spokojnie najpierw do zielonołuskiej. Potem zerknęła jeszcze raz na samicę z sojuszniczego stada. – Ciebie też to dotyczy, Ognista.
Wypowiedziawszy te słowa, odmaszerowała beztrosko i usiadła z boku, z dala od towarzystwa. Kage wyraźnie wolała porozmawiać w spokoju, Yarhra i Szarlotka też sobie znaleźli coś do roboty, a Vicjra chciała odrobiny spokoju. Mogłaby jeszcze coś powiedzieć samcowi z Ognia o łuskach w dziwne plamy, ale po co? Yarhra już się nim zajął i teraz panował względny porządek.
Tak więc białooka przycupnęła z dala od pozostałych i się rozluźniła, co jednak nie znaczy, że straciła czujność. Z uwagą wszystkich obserwowała, sprawdzając, czy ktoś się do niej nie podkrada, albo nie próbuje zaatakować innych Plagijczyków.

Vicjra nie wiedziała co o tym sądzić. Spięła się odruchowo, gdy ktoś jej nieznany nawiązał z nią kontakt. Nie wiedziała, co to za dziwne skały, które ujrzała ani o co chodzi z jakąś boginią lata. Nic nie słyszała o żadnej bogini i nie miała ochoty nigdzie iść.
Ale Kage nalegała, żeby z nią poszła, a białooka nie była wstanie wbić jej do głowy, że to może być bardzo zły pomysł i wpakują się pułapkę.
Więc ostatecznie poleciała.
Wylądowała z łopotem skrzydeł, szybko się rozglądając dookoła. Tego się nie spodziewała. Wszędzie kręciły się jakieś obce smoki, niektóre w jej wieku, inne młodsze lub starsze... a pośród tego wszystkiego stał smok, obok którego unosiły się trzy miniaturowe słońca. Czarnołuska zesztywniała, czując, że wszyscy pachną obco, bez wątpienia nie byli z Plagi... wyczuła tylko dwa smoki z Ognia. Reszta musiała należeć do Wody i Ziemi.
Powinna zaatakować? Tamci mieli przewagę liczebną, ale byli wrogami, jeśli nie zareaguje pierwsza, to oni to zrobią. Ale... coś jej nie pasowało. Dostrzegła Yarhrę, Szarlotkę i Veir, żadne z nich nie paliło się do walki, chociaż różowy adept tak jak ona był spięty. A Kage właśnie jakby nigdy nic podeszła do smoczycy z sześcioma łapami i zaczęła z nią rozmawiać. No dobra, obrażać, ale nie atakowała, chociaż Vicjra wiedziała, że siostra potrafi walczyć.
Nie do końca wiedziała, co o tym wszystkim myśleć i liczyła, że dorosły smok wszystko im wyjaśni. Teraz jednak musiała utemperować bezczelne pisklę, które próbowało dokuczać jej siostrze.
Podeszła powoli do pierzastej samicy tak blisko, że prawie jej dotknęła, po czym spojrzała na nią z góry niepokojąco pustymi, białymi oczami. Przez chwilę po prostu na nią patrzyła z beznamiętną miną, która niczego nie wyrażała.
– Szukasz kłopotów, pisklaku? – zagadnęła w końcu obojętnie, jakby wcale nie zamierzała napędzić jej strachu. Żadnym mięśniem nie zdradziła gotowości do ataku, była spokojna niczym toń jeziora.

Czy Vicjra zorientowała się, że zmieniła styl? Nie bardzo. Aqen nie wymienił wszystkich rodzajów ciosów, ataków i obrony oraz którymi posługują się zręcznościowcy, a którymi siłacze. Jednak nawet, gdyby była tego świadoma, raczej by się nie przejęła. Chciała się obronić przed Kage i zrobiła pierwszą rzecz, jaka przyszła jej do głowy. Kto by tam zwracał uwagę na technikę?
Nadal jednak nie był to koniec treningu.
Odwróciła łeb ku ojcu, słysząc chrząknięcie, a potem wyczuła drganie maddary. I to było właściwie jedyne ostrzeżenie przed magicznym atakiem.
Vicjra błyskawicznie zanalizowała sytuację.
Instynkt podpowiadał, że coś jej grozi, gdzieś nad nią znajduje się coś niebezpiecznego. Natychmiast ugięła łapy, odbiła się i skoczyła w lewo, chcąc wykonać unik. Ne wiedziała, co jej zagraża, ale zamierzała znaleźć się jak najdalej od tego czegoś. Planowała wylądować na wszystkich czterech kończynach i nie tracąc czasu rozejrzeć się, aby zorientować się w sytuacji. Kątem oka widziała Kage atakującą Forkora. Zgadywała się, że sama jest celem Aqena. Miała ochotę zionąć na niego ogniem i rozproszyć, tak, jak próbowała zrobić siostra, ale po pierwsze, kamień raczej po pierwszym ewentualnym chybieniu celu nie spadnie na nią ponownie, a po drugie zajmowali się w tej chwili obroną – wliczał się do niej unik, ale późniejsze zionięcie ogniem na futrzastego smoka byłoby już raczej atakiem.

Teraz przyszła jej kolej na obronę. Vicjra spojrzała na siostrę uważnie, próbując zgadnąć, co ta zamierza zrobić. Kage kierowała się mięśniami, więc białooka domyślała się, że zaatakuje korzystając z siły, a nie zręczności. Musiała być na to przygotowana.
Widząc pędzący w kierunku jej skrzydła zębaty pysk białołuskiej, szybko zareagowała. Skoczyła do przodu, odpychając się mocno tylnymi łapami, przednie wyciągając przed siebie. Celowała w pierś Kage, zamierzając wykorzystać pęd i własny ciężar, alby ją przewrócić i chociaż na chwilę przygnieść do ziemi. Może udałoby się ją unieruchomić choć na kilka uderzeń serca?

– 2 diamenty, 8 owoców
Za Kamuflaż I i Mediację I

Aktualizacja.

Zarówno ona jak i Kage nieźle sobie poradziły. Vicjra aż mruknęła z uznaniem, widząc, jak siostra przyszpiliła ojca. Z siebie też była dość zadowolona, ostatecznie nie dała się trafić, a oto przecież chodziło.
Ale teraz wyglądało na to, że zrobi się trochę poważniej. Vicjra popatrzyła uważnie na Aqena, a potem zmierzyła wzrokiem siostrę. Miała ją atakować, huh? Nie ma sprawy.
Cofnęła się o kilka kroków, ustawiając się tak, by stać dokładnie naprzeciw Kage. Przyglądała jej się uważnie, wybierając punkt, w który uderzy. Nie spieszyła się, wiedziała, że siostra, jako ta broniąca się, nie zaatakuje jej.
Wybrała cel i skoczyła naprzód, w locie ze świstem zamachując się prawą przednią łapą. Celowała w klatkę piersiową siostry, chcąc szybko i celnie uderzyć w łuski na jej szyi, blisko klatki piersiowej. Łapę ułożyła tak, żeby w razie trafienia nie zranić Kage ostrymi pazurami. Poruszała się szybko i pewnie, zachowując równowagę dzięki odpowiedniemu ułożeniu ogona.