Smoki Wolnych Stad

Nagle przede mną wylądowała pełna porcja mięsa . Podniosłam łeb na odlatującą już smoczyce, jednak widziałam jej uśmiech.
– Dziękuję! – krzyknęłam do Błękit, ale nie wiem czy mnie słyszała. Więcej nie czekając, zaczęłam jeść. Ostatnio jadłam owoce, więc byłam ciekawa jak smakuje mięso. Najpierw ostrożnie ugryzłam kawałek mięsa. O matko, to jest pyszne. Może nie tak słodkie jak owoce, ale miało swój unikatowy smak. Nie wytrzymałam i pożarłam całą porcję. Naprawdę pyszne. Po przełknięciu ostatniego kawałka, postanowiłam już wracać. Wolnym krokiem, szczęśliwa i najedzona ruszyłam w drogę powrotną.

W końcu dotarłam do Ukrytego zagajnika. Znowu zapomniałam o jedzeniu. Jednak ostatnia przygoda nic mnie nie nauczyła. Rozejrzałam się po zagajniku. Może będzie tu jakiś łowca, który by mnie nakarmił. Ryknęłam, by zwrócić na siebie uwagę innych smoków. Po chwili ryknęłam jeszcze raz, tak dla pewności. Ech, kiedy ja się nauczę wyciągać wnioski z moich czynów.

Gdy zobaczyłam te wszystkie owoce (4/4 owoce), aż mi się oczy zaświeciły.
– Dziękuję !– podziękowałam samicy i zaczęłam jeść. Najpierw powoli rozkoszując się smakiem, potem wręcz zachłannie, zjadałam cały owoc. One były przepyszne, nigdy takich nie jadłam. Takie słodkie. Pyszne. Nawet nie zauważyłam kiedy wszystko zjadłam. Jeszcze raz podziękowałam i z powoli ruszyłam w drogę powrotną. Najedzona i szczęśliwa.

Dotarłam wreszcie do Ukrytego zagajnika. Muszę coś zjeść. Jestem taka głodna. Dawno nic nie jadłam. Muszę poprosić jakiegoś łowcę czy by mnie nie nakarmił. Ryknęłam by zwrócić na siebie uwagę smoków. Może któryś pomoże. Dla pewności ryknęłam raz jeszcze. Ta przygoda będzie dla mnie nauczką by pamiętać o jedzeniu.