Smoki Wolnych Stad

-Ja nie na nauki.-powiedziała Biała, jednocześnie kiwając łbem w geście powitania. Czy już czas odejść? Te smoki chyba nawet nie są z jej stada... Byłoby kiepsko, zważając na to, że chyba trwała wojna pomiędzy Życiem a Ogniem. No więc czas na nią! Biała Łuska zaczęła biec, aby jak najdalej odejść od smoków.

/wyszłam/

-Widać więcej, niż ci się wydaje. W oczach smoka widać wszystko.-odparła, i zmrużyła ślepia. Tak jak powiedziała, w oczach Białej Łuski było widać co teraz czuje. W jej przypadku była to ciekawość. Zresztą, białą smoczycę niezbyt interesowała opinia rozmówczyni. Niech myśli i mówi co chce, póki nikogo nie obraża. Biała podniosła głowę do góry, i spojrzała w niebo. Ziemia jest wspólna, wszechświat bogów, lecz niebo należy do nich.

Biała wystawiła łeb nad śnieg, i z uśmiechem spojrzała na Pierzastą.
-I tak widać, że coś cię trapi.-stwierdziła po czym wyskoczyła wysoko w powietrze. Rozłożyła skrzydła, ale w powietrzu utrzymała się tylko chwilę. Biała machnęła skrzydłami, aby choć trochę przedłużyć "lot". Wiele to nie dało, bo smoczyca i tak opadła na ziemię. Wtedy znów zaczęła buszować w śniegu. Udało jej się nawet zrobić tunel! W końcu zabawa hej się znudziła, i Biała Łuska usiadła. Gdyby miała z kim, bawiłaby się dalej. Dobra. Koniec. Trzeba mieć trochę powagi! Smoczyca owinęła łapy ogonem, i okryła się swoimi skrzydłami. Jej niebieskie oczy były wbite w Pierzastą Łuskę. Ten smok ją zaintrygował.

Widząc pisklaka, Biała przekrzywiła łeb. Patrzyła na niego chwilę, a następnie "przejechała" wzrokiem po pyskach reszty smoków. Chyba powinna iść. Widać, że raczej się nie dogadają. Albo nie. Biała Łuska odeszła kawałek, i dała nura w śnieg. Od razu ogarnął ją przyjemny chłód. Ale fajnie! Smoczyca raz po raz wyłaniała się ze śniegu, tylko po to, aby zaraz w nim zniknąć.

-Wiele smoków już mi mówiło, że jestem inna niż pozostałe. Nie zmienię tego. Taki mam już charakter.-a intencje? Biała zazwyczaj albo ignorowała obcych, albo z nimi gadała. Czyli w sumie tak jak teraz. Biała Łuska westchnęła, i przymknęła oczy. Oczywiście nadal pozostawała czujna.

Na pysku białej majaczył cień uśmiechu. Gwałtowna zmiana nastroju Pierzastej wydała jej się dziwna.
-Pierwsze wrażenie musi być.-powiedziała, i owinęła ogon wokół łap. Przekrzywiła łeb, przyglądając się smokom. Zachowywały się tak dziwnie i nienaturalnie. Biała Łuska poruszyła skrzydłami, gdyż lekko jej zdrętwiały. Zdecydowanie za mało lata. Powinna jeszcze poćwiczyć.
-Czyżbym powiedziała coś źle?

-Powiedziałabym, gdyby to było konieczne. Widzisz, wolę nie obrażać obcych. Mimo wszystko, niech wiedzą, co zamierzam. Albo po prostu jestem zbyt szczera.-ostatnie zdanie biała powiedziała szczerząc kły w uśmiechu. Potem kiwnęła głową na powitanie Ujmującemu, lecz skupiła się na smoczycy. Intrygujące stworzenie.
-W sumie to chyba nie przypadłam wam do gustu, co?-powiedziała, i znów się uśmiechnęła. Czasem zabawnie jest robić dobrą minę do złej gry. Biała Łuska czekała na odpowiedź smoków, choć i tak nic by nie zmieniła.

-Ciekawość pierwszym stopniem do piekła. Nie, nie przybyłam na szkolenie. Jestem tu przypadkiem. Moje miano brzmi Biała Łuska.-odparła przyglądając się rozmówczyni niebieskimi oczami. Na pewno można się tak rozluźniać? No cóż, ony była przyzwyczajona do czegoś innego. Tam skąd pochodziła, każdy był potencjalnym zabójcą. Zresztą, nieważne. Biała machnęła ogonem, i zmrużyła oczy.
-Powiedziałabym coś niemiłego, ale chyba się powstrzymam.

Przywędrowała tutaj, nie spodziewając się nikogo. A jednak, myliła się były tu jakieś smoki. Biała wypięła pierś, i dumnie uniosła łeb. Chciała pokazać, że się nie boi.
-Grf.-mruknęła gniewnie, i usiadła. Przyglądała się obcym bez oporów. Najwyżej uznają ją za dziwną.