Smoki Wolnych Stad

– Słyszałam że była wojna. Mogę wiedzieć jak się to wszystko potoczyło? Nadal trwa?
Rzuciła od razu Chciwa, ponieważ ta sprawa ją bardzo interesowała. Pomachała ogonem niczym pies, spojrzała nieco zakłopotana na smoka. Nie wiedziała czy ta sprawa nie jest dla niego zbyt drażliwa albo coś w tym klimacie, po prostu nie chciała aby z smoka wyszedł nagle demon. Miała takie schizy, ona była zakręcona i jej myśli często nie odpowiadały pozornemu, logicznemu myśleniu!

-Eee..– Smoczyca nieco zawahała się na pytanie Bezchmurnego. Jednak nie będzie tutaj nikogo oszukiwać, toteż powiedziała
– Dziękuję za rady.. A Chciwa.. bo to jest najgorsza cecha mojego charakteru. Czy mogę się jeszcze o coś zapytać?– Patrzyła na samca pełna podziwu, zachwycała się jego umiejętnościami. Teraz Chciwa widziała w nim kogoś ważnego, potężnego i doświadczonego. Jej oczy mówiły tylko jedno- pełne podziwu "wow"

Skinęła łbem i poszła w świat.
z.t


Naomi: Regulamin obowiązuje bez względu na to, w którym punkcie nauki się znajdujemy. Minimum 3 ROZBUDOWANE zdania.

Chciwa podeszła do kamieni i ustawiła je w dużych odstępach, zajęło jej to trochę bo nie potrafiła się zdecydować w jakiej odległości je ustawić. W końcu skończyła i wróciła do Shurikana aby zaraz ruszyć przed siebie. Minęła kamień i ustawiła pod skosem łapy, lekko zgięła ciało w łuk a ogon powędrował za nią. Tak samo gdy minęła trzeci kamień, tyle że teraz wszystko poszło w prawo. Przy ostatnim kamieniu trochę się zachwiała ale pomógł jej ogon. Wróciła zadowolona do nauczyciela.
(a skoku też mnie nauczysz?)

// podejrzane... :D

Smocza popatrzyła na czerwonego samca, a więc i jest z życia. Adeptka wstała zdziwiona, kiedy to magicznie pojawiły się przed nią kawałki mięsa. Nastroszyła jeszcze bardziej białe pióra na głowie i w milczeniu zjadła je wszystkie. Kłucie w żołądku zniknęło szybko, tak samo jak mięso którego nie było po pięciu minutach. Zadowolona Mako usiadła i powiedziała
– Dziękuję bardzo. Mam u ciebie dług, może jak kiedyś będę Łowcą to się odwdzięczę. Tak poza tym to miło by było znać twoje imię, jestem Chciwa Łuska ale jak chcesz to mów mi Mako

Nie było zbytniego powodu dlaczego wybrała właśnie to miejsce. Powód jedna aby się tutaj zjawić był prosty; jej totalne beztalencie sprawiło że miała prawdziwą Czarną Dziurę w żołądku. Jeden smok z Życia miał jej pomóc i nakarmić ją. Usiadła więc wygodnie i nastroszyła pióra nieco poddenerwowana. Porozglądała się wypatrując w powietrzu czy na ziemi jakiegoś smoka.

Smoczyca nastroszyła pióra na głowie, nie opuszczał jej dobry humor i entuzjazm. Ruszyła ponownie, biorąc większy łuk, ustawiając łapy pod skosem. Ogon ustawiła nieco wyżej i kiedy skręciła w prawo, ogon powędrował w lewo. Skręciła idealnie, udało jej się i wróciła truchtając do swojego nauczyciela.

Chciwa przyjrzała się uważnie, tak jak jej powiedział, na łapy. Spojrzała na jego łapy, jak przechyla ciało i ustawia je pod skosem. Kiedy ten do niej wrócił, ruszyła i ona. Biegła spokojnie, przyspieszając co jakiś czas. W końcu spróbowała wziąć zakręt, przechylając się na bok i ustawiając pod skosem łapy. No ale jak to w życiu bywa, nie wszystkiego smok nauczy się od razu. Przechyliła się ale odrobinę za mocno, toteż prawie się przewróciła, podparła się jednak skrzydłem. Wróciła do Shurikana i spojrzała na niego w milczeniu.

Smoczyca w milczeniu rozchodziła łapę, zaraz przestała boleć. Kiedy zostało jej wydane następne zadanie, przygotowała się lepiej. Wzięła rady malucha, ponieważ nie oceniała go po wieku a po umiejętności biegu. Ona, adeptka, musi jeszcze się wiele nauczyć i podgonić większość smoków aby nie być totalnym zerem. Ustawiła głowę, łapy, ogon i skrzydła ponownie i ruszyła nie wymachując ogonem na wszystkie strony. Rzeczywiście, od razu lepiej zaczęło jej się biegnąć. Rytmicznie stawiała łapy, choć do perfekcji jeszcze było jej daleko. Zrobiła jedno okrążenie i już nie potykając się i nie przewracając, wróciła do pisklęcia-nauczyciela strosząc pióra na głowie
– Chyba poszło mi lepiej

Bardzo uważnie przyjrzała się młodemu nauczycielowi, kiedy ten ruszył ta została przez chwilę w miejscu. Uważnie patrzyła jak radzi sobie z biegiem, pewnie jej tak dobrze nie pójdzie. Kiedy ten na nią spojrzał, ruszyła bo uznała to za znak do startu. Od razu nie złapała rytmu i ogon latał jej na wszystkie strony, przynajmniej skrzydła zostały w rytmie. Łapy na przemian, był to już odruch bezwarunkowy podczas biegania. W końcu udało jej się ustabilizować ogon, nie latał na wsystkie strony ale zatrzymała się. Źle stanęła i bolała ją łapa, przez co stała na trzech łapach a prawą miała w górze by mogła odetchnąć.

Smoczyca spojrzała spokojnym wzrokiem na Shurikana, westchnęła i powiedziała
– Nie mam zamiaru zadzierać z przywódcą stada. Wybacz że cię pospieszam ale życie nauczyło mie ciągłego załatwiania spraw, nie siedzenia w miejscu bezczynnie. Postaraj się to zrozumieć- tu posłała mu lekki uśmiech. Uważnie wysłuchała się w słowa młodszego, widząc jak ten ustawia się- ona też tak postąpiła. Przyjrzała się dokładnie ja ustawia łapy, zwinęła skrzydła aby jej nie przeszkadzały(wprawdzie są one ogromne) Dalej też ugięła łapy, czego wcześniej nie zrobiła a jedynie je rozstawiła. Schyliła głowę oraz idąc w ślad za nim, wyprostowała ogon tak jak on. Zanim ten ruszył do biegu powiedziała, a raczej zapytała
– Powiesz mi na co mam uważać podczas biegu? Oczywiście nie mówię o przeszkodach bo to przecież oczywiste..– lekki śmiech- Myślę bardziej czy trzeba robić coś specjalnego łapami?

Chodząc sobie powoli po polanie, nagle nastroszyła pióra gdy usłyszała czyjś głos. Spojrzała za siebie, nieco w dół i zobaczyła pisklaka! Nie miała żadnych zastrzeżeń ni wymagań kto ma ją uczyć, byle żeby potrafił dobrze biegać. Skinęła mu głową na powitanie i też usiadła, mówiąc
– Na mnie mówią Chciwa Łuska, zaczynaj naukę biegu bo czasu nie mam wiele-

Zima- ulubiona pora smoczycy. Wędrowała sobie spokojnie, kiedy dotarła na miejsce nie usiadła. Krążyła wokół, ponieważ zwyczajnie nie potrafiła siedzieć w miejscu. Miała się tutaj spotkać z kimś, kto nauczy jej biegu- pierwszy krok do latania. Nie wiedziała jednak, kim jest owa osoba.