Smoki Wolnych Stad

Prawdopodobnie to, że Brzask była tutaj zupełnie sama, nie świadczyło dobrze o jej opiekunach, ale młoda kompletnie się tym nie przejmowała. Zgubiła się już bardzo dawno, tak dawno, że teraz słońce stało nisko na niebie, zwiastując wieczór. Ale mimo to, młoda wcale się nie bała. Po drodze widziała przecież tyle niesamowitych rzeczy! Dodatkowo, otaczała ją cała mnogość zapachów, tak różnych od tych, które znała z terenów Ognia. To właśnie zapach podpowiedział jej, że przekroczyła granicę. Podejrzewała, że znajduje się na terenach wspólnych, bo wonie mieszały się tu i nie przypominały żadnej konkretnej.
Samiczka przemierzała Dziką Puszczę z radością i ciekawością pisklęcia. Dopiero kiedy drzewa zaczynały rzucać długie cienie, a wokół zrobiło się mroczniej, zdecydowała się znaleźć wyjście z lasu. I znalazła je... niejako. Po prostu dostrzegła między drzewami prześwit i wdrapała się na niezalesiony fragment terenu. Niestety, kazał się zbyt niski, by mogła dostrzec z jego szczytu tereny Ognia. Mimo to, przysiadła wśród traw, by trochę odpocząć. Po tak długiej wędrówce, łapki zaczęły ją boleć.