Smoki Wolnych Stad

Biała Poświata uśmiechnął się do smoka pustynnego.
– Chyba woda nie jest twoim ulubionym środowiskiem. Ale to wszystko czego mogę cię nauczyć z tej umiejętności. Resztę musisz przećwiczyć sam. – rzekł do piaskowego smoka. To chyba koniec jego nauki na ten czas.

//Raport PÅ‚ywanie I

Następnie zwrócił się do Pazura, który akurat wykonywał swój skok na skałę. Na wszelki wypadek przygotował proste zaklęcie, którym złapałby pisklaka, gdyby jednak mu się nie powiodło. Ale to okazało się zbędne, bo Pazur wykonał ten skok doskonale.
– To teraz zeskocz z tego kamienia na ziemię. Przy zeskoku wkładasz minimum siły, żebyś był w stanie zamortyzować swój ciężar, który będzie rósł im dłużej będziesz spadał. Ale jednocześnie musisz się trochę jednak odepchnąć od tej skały, inaczej uderzysz o nią podbrzuszem lub ogonem.

+ wytrenowany smok: Chochlik (skok I) –> raport

+ wytrenowany smok: Kometa (Skok I) –> raport

Dodano: 2014-02-28, 21:15[/i] ]
+ PL –> raport

Poświata susząc skrzydła przyglądał się ćwiczeniu Pazura z niemałym zainteresowaniem. Chciał mu pomóc jak najlepiej mógł, ale ku jego zadowoleniu, pisklak radził sobie lepiej niż dobrze. Pierwszy skok przez obręcz doskonały. No ale to nie koniec.
– Bardzo dobrze sobie radzisz, Pazurze, ale to nie koniec. Skoro już wiesz jak skakać do przodu, to sprawdzimy jeszcze skok wzwyż do celu – uśmiechnął się do przygotowanego do następnego skoku, samczyka.
Biała Poświata odwołał iluzję obręczy i stworzył jak najbardziej namacalny, szary kamień o powierzchni około dwóch ogonów i płaskiej powierzchni na szczycie. Kamień był dość wysoki. Gdyby Pazur stanął na tylnych łapkach, kamień sięgałby mu aż do piersi. Samego zadania Pazur mógł już się domyślić, ale Biała jeszcze coś powiedział.
– Teraz musisz połączyć dwie techniki, które przećwiczyłeś na początku. Czyli skok wzwyż i skok do przodu. Musisz być nieco oddalony od kamienia, żeby ci się udało. To kwestia intuicji, ale i znajomości swoich możliwości. Przy skoku nie możesz pomagać sobie skrzydłami.
Na końcu skinął głową Pazurowi dając mu sygnał do startu.

Poświata pokiwał głową i usiadł na trawie. Następnie lekko rozłożył skrzydła i zatrzymał je w tej pozycji pozwalając wodzie ścieknąć po gładkich błonach.
– Skoro już skoczyłeś. To przejdźmy do czegoś trudniejszego.
Uzdrowiciel skupił się przez chwilę, a obok smoczka pojawiła się cienka, magiczna obręcz koloru jasnego błękitu, o promieniu około długości jednego Pazurowego ogona.
– To teraz wskocz do tego kręgu. Nie masz prawa dotknąć niczego poza kręgiem.

Informacje od Pazura nie były cenne. Ale rozumiał, że starsze smoki nie pozwalały mu się zbliżać do terenów objętych wojną. To zrozumiałe i odpowiedzialne.
– Mogę cię nauczyć skakania, teraz.
Poświata podniósł się i wynurzył z wody wynosząc swoją majestatyczną sylwetką nad lustro gorącej wody. Zderzenie rozgrzanej, mokrej łuski z zimnym powietrzem spowodowało, że wyglądał przez jakiś czas jak zjawa zbudowana z delikatnej mgły.
Smok stanął na lekko rozstawionych łapach. Następnie ugiął je w łokciach i kolanach i pochylił łeb nisko, tuż nad lustro wody. Ogon był wyprostowany, lekko uniesiony nad wodę. Skrzydła ciasno przylgnęły do ciała.
Nagle mięśnie smoka spięły się, czego konsekwencją było nagłe wyprostowanie przednich łap, a gdy te odrywały się od dna płycizny, uniósł szybko głowę i odepchnął się zadnimi łapami z całych sił. W momencie skoku, ciągnąca się za Poświatą, biała smuga pary sprawiała wrażenie spowolnionego opadania. Lecz to tylko wrażenie. Uzdrowiciel wylądował najpierw na przednich łapach, a później dołączyły do nich i tylne, a smok przyjął mocno zgiętą w kręgosłupie pozycję. Następnie zrobił dwa kroki do przodu prostując się. Zwrócił swoją rogatą głowę w kierunku ucznia.
– Widziałeś już wszystko. Teraz przyjmij odpowiednią postawę – polecił pisklakowi.

– Umiesz już pływać i biegać.
Wypowiedział te słowa z zadowoleniem i uśmiechnął się lekko do Pazura. Ciekawie było obserwować jak młodszy samczyk uczy się podstawowych umiejętności. To był miły widok, który chciał zapamiętać, aż do ich kolejnego spotkania, gdy zapewne Pazur będzie już starszy i wyższy rangą. Póki co, Poświata nie pytał kim chce zostać ten pisklak.
– Czy wasze stado jeszcze walczy na wojnie? – zapytał z dziwnym smutkiem w oczach.

//Raport bieg I

+1x szmaragd

Dodano: 2014-02-22, 18:45[/i] ]
+1x cytryn

Dodano: 2014-02-24, 21:18[/i] ]
+1x koral

Poświata powiódł wzrokiem za biegnącym samczykiem. Skinął głową, kiedy Pazur skręcił w prawo, wykonując tym samym idealną ósemkę.
– Doskonale. To jeszcze zatrzymywanie się. Postaraj się skrócić skoki i spowolnić odbijanie łap od ziemi. Zaczniesz wtedy zwalniać. Gdy już będziesz tylko truchtał, spróbuj zatrzymać się w miejscu. Aby to zrobić postaw równo przednie łapy i zaprzyj się nimi o glebę. Głowę cofnij do tyłu, a zad i ogon opuść na ziemię. Oprzyj cały ciężar ciała na tylnych łapach.
Po tych instrukcjach ziewnął przeciągle. A niech to... Przez tą ciepłą wodę zachciało mu się spać.

– Dobrze, trzymaj tempo i teraz skręć w lewo. Aby to zrobić, musisz pochylić się w lewo i zmienić kąt odpychania łapami, tak żeby opychać się nimi w lewo. Lewymi łapami wykonujesz krótsze ruchy, zaś prawymi – dłuższe. Ogon trzymaj jak teraz, uniesiony nad ziemią, wygięty w lekki łuk w lewo.
Powiedział do biegnącego smoka, po czym dodał.
– Gdy zawrócisz, wróć do brzegu i skręć w prawo.

– Zaczynasz bieg odpychając się z prawej przedniej i lewej tylnej łapy. Następnie przebierasz łapami naprzemiennie, nieco szybciej od zwykłego chodu. Odpychasz się coraz mocniej, a wtedy przyspieszasz i twoje kroki stają się coraz dłuższe i rzadsze, bo część drogi pokonujesz w powietrzu. Wykonujesz coś w rodzaju powtarzających się naprzemiennych skoków łap przednich i tylnych. Pamiętaj, że ogon musi być uniesiony nad ziemią, a głowę na wyprostowanej szyi. Skrzydła! Nie zapominaj o skrzydła. Gdybyś je poluźnił i opuścił, mógłbyś się o nie potknąć i je pokaleczyć. Więc trzymaj je ściśle przy bokach i nie pozwól, żeby hamowały ci ruchy. Czy wszystko zrozumiałeś? – zapytał przyglądając się pisklakowi z ciekawością. Pływać umiał i do dobrze. Ciekawe jak mu pójdzie z biegiem.

– To wyjdź na brzeg i przyjmij pozycję startową.
Powiedział do młodszego samczyka, ale sam się nie ruszył z miejsca. Wyjątkowo dobrze mu było w tym ciepłym basenie. Chwila relaksu mu nie zaszkodzi.Gdy Pazur wyszedł na brzeg, biały Uzdrowiciel przemówił do niego:
– Prawą lub lewą łapę wysuń do przodu, przeciwległą, tylną, też ustaw lekko do przodu. Ugnij łapy w stawach i unieś ogon nad ziemię. Wyprostuj go. Głowę możesz mieć na wysokości barków.

Poświata obserwował z powierzchni niewyraźną sylwetkę płynącego pod wodą pisklaka. Tu także nie miał uwag. Pazur doskonale radził sobie we wodzie i teraz Biały Uzdrowiciel miał pewność, że pisklę już nie utonie.
– To tyle z pływania. Możesz dalej trenować sam, a ja mam już pewność, że nie skończy się to twoim utonięciem – rzekł z wesołym uśmiechem. – Czy chcesz kontynuować naukę i nauczyć się biegać? – zapytał z błyskiem w oczach.

//Raport PÅ‚ywanie I

Biały Uzdrowiciel przyglądał się pracy łap swojego ucznia i musiał przyznać, że pisklak radził sobie doskonale.
– Ty na pewno nie umiesz pływać? – zaśmiał się krótko. – Doskonale sobie radzisz. To może jeszcze jedno. Nabierz powietrza do płuc i wstrzymaj oddech. Następnie odepchnij się mocno łapami do przodu i pochyl głowę w dół. Tak... Zanurkujesz. Gdy będziesz pod wodą musisz mieć oczy otwarte, żeby widzieć gdzie płyniesz i kontrolować głębokość. Jako że powietrze w płucach naturalnie będzie cię wynosiło na powierzchnię, musisz być ciągle lekko pochylony w dół i nie przestawać się poruszać. Pod wodą nie machasz już łapami, ale pracujesz całym ciałem. Wyginasz je na boki jak wąż. Całe ciało ma się wić powoli i rytmicznie. Zobaczysz jakie to proste. Masz długą szyję i ogon. One muszą współpracować. Głowa nadaje ci kierunek, a ogon... Jest wykończeniem twojego ruchu i głównym napędem.
Po tych poleceniach usiadł i czekał aż Pazur spróbuje. Nie każdy lubił pływać pod wodą, ale nie mógł wypuścić pisklaka bez tej umiejętności.

Poświata cały czas czuwał nad Pazurem i był gotów szybko wyciągnąć go na powierzchnię, gdyby jednak sobie nie poradził.
– Nie jest tak źle, prawda? – zapytał zadowolony z postępów malca. – To może teraz skręć w lewo. Omiń mnie, a potem w prawo, żeby mnie okrążyć i oddalić się ode mnie, potem zawróć do mnie skręcając w lewo.
Polecił i dodał.
– Kiedy chcesz skręcić w lewo, pochylasz się delikatnie w tą stronę, a łapy wykonują ruchy pod kątem, tak, żeby wyrzucać wodę w prawą stronę. Ogonem możesz sobie pomóc skręcając go w lekki łuk w lewo. Przy skręcie w prawo robisz wszystko to samo, tylko odwrotnie – uśmiechnął się do Pazura. – Gdy zaczniesz skręcać w lewo, zrozumiesz jakie to proste i skręt w prawo będzie jeszcze prostszy.

// Jesteśmy w gorącej zatoczce xP Woda jest tutaj przez cały czas bardzo ciepła xD

Poświata zrobił krok ku pisklęciu, które przez przypadek wskoczyło głębiej niż zamierzało. W razie potrzeby był gotów mu pomóc.
Ale na szczęście Pazur sam wykaraskał się z tarapatów.
– Wszystko dobrze? – zapytał.
Lecz widząc wzrok pisklaka, zrozumiał, że ten nie zrezygnuje. Nie widział w jego oczach lęku, więc nie czekał na odpowiedź i kontynuował nauczanie.
– Pływanie jest bardzo podobne do szybkiego chodzenia. Musisz odbić się od dna i machać łapami po wodą w ten sposób, jakbyś szedł po ziemi. Z tą różnicą, że ruchy muszą być płynne i dłuższe. To znaczy, że ruch jednej łapy zaczyna się od momentu, gdy masz ją wyciągniętą przed siebie, a kończy, gdy jest już za tobą. Odpychać wodę musisz trochę za siebie i pod siebie. Palce łap powinieneś trzymać złączone. Skrzydła muszą przylegać do boków, a ogon w miarę wyprostowany. Mówię "w miarę", gdyż nie powinien być sztywny. Ma być ciągnięty za tobą i tylko lekkimi ruchami będzie ci pomagał przy skrętach. Ale o tym później.
Popatrzył na Pazura i zrobił chwilę przerwy, żeby maluch przyswoił sobie nową wiedzę.
– Płynąc nie zapominaj oddychać. Jak będziesz wstrzymywał oddech, stracisz siły. Oddychaj swobodnie trzymając głowę nad powierzchnią wody.
Podszedł do pisklaka, żeby być blisko niego i nie wypłynął na głębinę.
– No to zaczynamy... Odbij się od dna i zacznij równomiernie machać łapami odpychając wodę za siebie – polecił z lekkim uśmiechem.