Smoki Wolnych Stad

Prorokini nie przybyła od razu, a więc niestety Łowca Cienia musiał odczekać. Słońce nie zdążyło jednak uciec daleko na niebie, gdy obok wylądowała drobniuteńka smoczyca. Biało-szara wywerna złożyła miękko skrzydła i zrobiła kilka kroków w stronę Mroku. Zmierzyła go czujnym spojrzeniem, uśmiechając się ciepło.
~ Witaj, Antrasmerze. Jestem Opiekunka Gwiazd, albo Białe Pióro jeśli wolisz.
Mrugnęła pogodnie do samca i zadarła nieco łeb, by móc patrzeć nań wygodnie.
~ Mogę Ci w czymś pomóc?

~ Jeśli musisz wybierać pomiędzy babką a nawłocią, stawiałabym na babkę, chyba że nie masz jej w zapasach. Tamuje krwawienie, co jest bardzo przydatne. Co do trudnych ran – ropieją i przez długi czas się nie zasklepiają. Najczęściej to rany szarpane, bo te najłatwiej ubrudzić. Co do odmrożeń, zaraz do tego przejdę.
Poprawiła nieco ułożenie i usiadła wygodniej.
~ Osobiście nazywam je wspomagającymi, ale nie można o nich zapominać podczas leczenia. Niewielka ilość kwiatów Dziurawca Pospolitego może zostać użyta do przygotowania naparu, który uśmierzy ból smoka. Prywatnie uważam, że najlepiej nadaje się przy złamaniach, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by użyć go też przy normalnej ranie. Od pięciu do dwóch jagód Jałowca, tych dojrzałych oczywiście, podajemy by przyspieszyć zrastanie się kości. Na rany dróg oddechowych doskonale działa Lubczyk. Najlepiej działają liście rosnące tuż przy ziemi. Najpierw pilnujemy, by smok wdychał opary z naparu, a po wystygnięciu podajemy je do wypicia, najlepiej z odrobiną miodu, ale nie jest to konieczność. Działanie przeciwbólowe ma również Lulek Czarny, którego sproszkowane nasiona mieszamy z wodą i podajemy do wypicia. Na rany oczu stosujemy Ostróżeczkę Polną. Delikatnie sparzyć płatki kwiatów zioła i nałożyć je na powieki. Po pewnym czasie okład wyschnie i sam odpadnie. Bardzo ważny jest Ślaz Dziki, gdy leczymy rany zadane przez magię. Pozbywa się on resztek maddary z rany, dzięki czemu Uzdrowiciel może ją potem leczyć. Utarte liście nakładamy na ranę. Najlepiej działa w parze z Nawłocią. I na koniec Żywokost. Pomaga właśnie na odmrożenia i ułatwia gojenie sie ran. Sproszkowany korzeń zmieszać z niewielką ilością wody. Maź nakładamy na ranę, a zaschniętą skorupę ściągamy po godzinie.

// Oh gods... Ubzdurałam sobie, że jesteś Klerykiem. Przepraszam! :D

Uśmiechnęła się i pokiwała łbem. To dobrze. Mówienia jest faktycznie dużo.
~ Oprócz tego są jeszcze zioła dezynfekujące i tamujące krwawienie, i takie, których grupy nigdy nie potrafiłam nazwać. Wielofunkcyjne.
Odsłoniła zęby w wesołym uśmiechu i mrugnęła do Adeptki.
~ Ale nie będę Cię zanudzać samymi ziołami. Czy jesteś w stanie powiedzieć mi coś o wojnach jakie miały miejsce na tych terenach?

Smoczyca uśmiechnęła się delikatnie, słysząc pytania. Dobrze. W ten sposób szybciej się nauczy.
~ Gorąca. A konsystencja zależy od zioła. Dawkę musisz dostosować do rodzaju rany.
Przekrzywiła delikatnie łeb, spoglądając czujnie na Kleryczkę.
~ Wszystko w nadmiarze jest niebezpieczne. Szczególnie zioła usypiające. Nawet tak słabe jak melisa. Z niczym nie wolno przesadzić.
Po chwili namysłu skinęła delikatnie łbem.
~ Tak. Dezynfekujące i tamujące krwawienie. Podstawowym ziołem jest Babka Lancetowata, której jak najszersze liście zgniatamy, by puściły sok i nakładamy na ranę. Najlepiej użyć jej na samym początku, bo działa krótko. Za raz po niej na ranę nakładamy identycznie przygotowane liście Nawłoci Pospolitej. Działa trochę słabiej, ale zdecydowanie dłużej. Przy obfitych krwawieniach bardzo ważnym ziołem jest Jemioła. Używamy jej ususzonych liści, z których przygotowujemy mocny i gęsty napar. Należy podzielić go na cztery części, z których trzy ma wypić smok, a czwartą nakładamy na ranę. Jeśli rany spowodowały krwawienie wewnętrzne, możemy użyć owoców Kaliny. Gęsty wywar podajemy do wypicia gdy wystygnie. Macierzanka to zioło doskonałe na oparzenia, trudno gojące się rany czy zakażenia. Zgniecione, mocno ulistnione gałązki nakładasz na ranę i pozostawiasz tam jak najdłużej. Najlepiej w towarzystwie innych ziół, bo sama Macierzanka nie tamuje krwawienia. I ostatnia – Topola Czarna. Wielokrotnie przegotowany napar z kory obniża temperaturę smoka w razie gorączki, choć trzeba uważać, by nie przesadzić. Podawać powoli, by zbyt szybko nie ochłodzić ciała. Zapobiega też rozprzestrzenieniu się zakażenia po ciele.

Starsza smoczyca pokiwała delikatnie łbem, słuchając młódki. Nie najgorzej, ale to nie wszystko.
~ Najłatwiej jest wszystko zapamiętać, gdy do każdego zioła przypiszesz sobie pewną kategorię. Podstawowe to rośliny uspokajające. Chmiel zwyczajny już wymieniłaś. Musisz przy nim jednak pamiętać o ilości szyszek. Cztery to maksymalna dawka dla dorosłego smoka, a dwie zadziałają jedynie na młodzików. Wygodnym ziołem, gdy smok jest przytomny, to lawenda. Tak jak podałaś, używamy mocno ulistnionych gałązek. Najsilniej działa żuta przez smoka, ale starszym może być wygodniej podać ją w postaci wywaru do picia. Liści Kozłka lekarskiego używamy do inhalacji, którą może wspomóc kilka kropel olejku wyciśniętego z liści Mięty. Można jej też używać osobno. I dosyć pospolite zioło, Melisa. Świeże liście podajemy w postaci naparu do wypicia.
Nauczanie było piękną rzeczą. Przekazywano pewną wiedzę smok po smoku, a każdy dodawał coś od siebie, ulepszając niepisany zbiór informacji. Zdawałoby się, że ledwie kilka księżyców temu to ją uczył Szpon Ziemi.
~ Nadążasz?
Prorokini uśmiechnęła się ciepło do Cienistej.

Kleryczka nie wiedziała praktycznie nic, a więc wszystko przed nimi. Nie miała jednak za co przepraszać. Ktoś musiał ją tego nauczyć.
~ Używamy różnych ziół i podzielić je można na wiele sposobów. Zacznijmy od ziół uspokajających. Chmiel zwyczajny to najmocniejsze z nich. Używamy jego szyszek do przygotowania naparu. Gałązka z Lawendy do żucia przez trzecią część godziny dla młodszych smoków. Starsze smoki lepiej radzą sobie z wywarem, jednak ma on słabsze działanie. Niewielka ilość liści Kozłka lekarskiego używana jest do przygotowania gorącego naparu, który ma wdychać smok przez krótki okres czasu. Dla wydłużenia działania naparu można dodać olejku ze startych liści Mięty, który sam w sobie również ma działanie uspokajające. Najsłabsza z nich jest Melisa, którą podajemy w postaci naparu ze świeżych liści, do wypicia.
Przekrzywiła delikatnie łeb, pytająco.

Staruszka uśmiechnęła się delikatnie. Zawsze lubiła zadawać pytania. Jako młódka była nieznośnym stworzeniem, a jej mistrz, Szpon Ziemi, długo znosił jej ciekawski nos. Wciąż odbijały się w niej stare nawyki.
~ Powiedz mi więc, jakie znasz zioła. I jakie ich części możesz użyć, by leczyć inne smoki.

Skinęła delikatnie łbem. Im szybciej Wolne Stada zyskają Uzdrowiciela tym lepiej. Nie wolno jednak popełnić żadnego błędu. Wkrótce ta młódka będzie odpowiadać za życie innych. Nie może mieć braków w wykształceniu.
~ Zacznijmy więc od podstaw. Czy znasz już wszystkie zioła i ich zastosowanie?

Choć niewątpliwie Białe Pióro do najmłodszych istot wśród Wolnych Stad nie należała, Kleryczka Ognia nie musiała długo czekać. Ba, nie zauważyła nawet, kiedy stanęła obok niej drobniutka, biało-szara smoczyca. Na pierwszy rzut oka wyglądała, jakby była niewiele starsza niż Niezdecydowana. Ale później dostrzegało się to coś w lazurowych ślepiach. Odbicie wieku i wspomnień starej smoczycy. Co potęgował fakt, że dosyć szybko usiadła by ulżyć łapom, posyłając młodszej przepraszający uśmiech.
~ Witaj, Niezdecydowana Łusko. Jak pewnie wiesz, jestem Opiekunka Gwiazd. Możesz mi też mówić Białe Pióro.
Uśmiechnęła się ciepło, owijając ogonem smukłe łapy.
~ Od czego chciałabyś zacząć naszą naukę?

Obok młodej smoczycy Cienia stanęła drobniutka postać Prorokini. Najprawdopodobniej Zwiastująca była zbyt podekscytowana nauką, by usłyszeć cichą staruszkę. Albo ta znała się co nieco na metodach cichego zachodzenia innych.
Biało-szara smoczyca obdarzyła młódkę ciepłym uśmiechem i usiadła, dając odpocząć wiekowym łapom – a w każdym razie tak to wyglądało.
~ Jestem Opiekunka Gwiazd. Chciałabyś poprawić swoje wiadomości, czyż nie?
Poprawiła ułożenie skrzydeł i spojrzała miękko na Łuskę, matczyna czułość w lazurowych ślepiach.
~ Wolisz odpowiadać na pytania czy je zadawać?

Gdy Wojownik oddał uścisk uśmiechnęła się, pełna matczynej czułości. Dla niej wszystkie smoki były niczym jej dzieci, pisklęta, których nigdy nie miała wiele. Nawet te najbardziej zrzędliwe. A Oko należał do tych, które szczególnie potrzebowały ciepłego podejścia. Potargała grzywę smoka palcami skrzydła i uśmiechnęła się raz jeszcze gdy się cofnął. Słowa smoka były ważne dla Prorokini. Właśnie dlatego tu była.
~ Trudności ukrywają się pod różnymi postaciami. I każdy inaczej na nie reaguje. Zmieniają one smoka, dlatego nie ma dwóch takich samych – nawet, jeśli ciała mieliby bliźniacze. Niektórzy wyrażają miłość złośliwością, bo uprzejmość zostawiają wrogom. Inni boją się, że uczucia mogą zostać wykorzystane przeciwko nim, więc otwierają się w jedynie prywatnych momentach. Są też smoki, które nie potrafią jeszcze odnaleźć swojej ścieżki i błędnie szukają jej raniąc innych. Musimy im pomagać, ale nie możemy niczego narzucić, bo nigdy nie będą dokładnie tacy jak my. Potrzebna jest wyrozumiałość i zdolność do wybaczania, ale i czasem do upomnienia i ostrzeżenia.
Poprawiła ułożenie skrzydeł przy bokach, delikatnie opierając je dla wygody o nieco wystające żebra.
~ Ale nigdy nie wolno nam się poddawać. Nie ważne jest to, czy reszta radzi sobie lepiej czy gorzej. Zawsze najpierw trzeba patrzeć na siebie.

Pióro uśmiechnęła się smutno. Oko przypominał jej inny Zmierzch, o nieco podobnych, ponurych myślach. Długo go dręczyły. Dopóki się w niej nie zakochał. Tak dawno temu, że wiele wyrośniętych drzew, jakie mógł Wojownik Życia oglądać, były jeszcze nasionkami.
Stanęła na palcach, wyciągając skrzydła, by objąć nimi Oko w ciepłym uścisku. Oj nie, przed tym nie ucieknie. Prorokini przytuliła nawet Uśmiech Cienia!
~ Mam nadzieję, że odnajdziesz swoje szczęście. Pilnie się rozglądaj – nigdy nie wiesz, pod jaką postacią przyjdzie.

Uśmiechnęła się delikatnie. To co powiedział smok tym razem podobało się jej nieco bardzo. Tak niewiele posiadało ostatnimi czasy zdrową pewność siebie. Od zbytniego wycofania i kompletnego jej braku, po arogancję która nie miała przysporzyć im wrogów. Czasem trzeba być po prostu sobą. Nie szukać wad ani u siebie, ani u innych.
~ Szukaj wiec szczęścia, moje dziecko. Stado to jeden wielki organizm, ale składający się z tak samo ważnych elementów. Twoje dobro jest mu potrzebne do osiągnięcia pełni.
Lazurowe ślepia zaćmiła nutka nostalgii, gdy smoczyca westchnęła delikatnie.
~ Kochaj swoje stado tak, jakby miało go zabraknąć następnego dnia. Ale żyj tak, jakbyś nie musiał martwić się jutrem.

Na szarym pysku na moment wykwitł smutek. Czemu ten młody, silny smok o wielkich możliwościach pozwalał, by jego umysł oplątywała czarna sieć ponurych myśli? A jeśli nie to, to co zrobić, by nauczył się szerzej patrzeć na świat? Otwarte oczy nie oznaczały otwartego umysłu.
Podeszła do smoka z karcącym, ale jednocześnie wesołym i ciepłym uśmiechem. Wyciągnęła skrzydło, by pacnąć Wojownika palcami po nosie, zupełnie jakby upominała pisklę. Choć wyglądała na niepozorną staruszkę, poruszała się zbyt szybko, by mógł tego uniknąć.
~ Ograniczasz się, młody smoku. Czemu życie bez celu? Wszystko ma swój cel. Drzewo, krzew, mała zwierzyna, owady. Nie jesteś najważniejszy. Gdyby Cię nie było, świat dalej by istniał.
Wyprostowała się i ułożyła miękko skrzydła przy bokach.
~ Nie oznacza to jednak, że jesteś mało ważny. Jesteśmy elementami nieprzerwanego kręgu. Tak jak ty trenujesz by mieć siłę, drzewo pnie się w stronę nieba, by być silniejsze od pozostałych. By mieć lepszy dostęp do słońca, by lepiej stawić opór złej pogodzie.

Ale smoczyca pokręciła delikatnie łbem. Odpowiedź smoka jej nie usatysfakcjonowała. Prorokini chciała czegoś innego. Ale jaki miała w tym cel? Jeśli w ogóle jakiś miała?
~ Nie stałeś się drzewem.
W lazurowych ślepiach zamigotała nutka rozbawienia.
~ Opowiedziałeś mi trochę o nich. Ale nie wczułeś się w swoją rolę.
Raczej nie chodziło o rzecz tak prostą, jak osoba w której się wypowiedział. Być może smoczyca sama spędziła sporo czasu, myśląc o tym i nie koniecznie sprawiedliwie wymagała więcej od Wojownika Życia. Ale chciała coś przedstawić, a do tego potrzebowała, by Oko opróżnił umysł z poprzednich myśli. By poddał się czemuś nowemu.
Albo po prostu bardzo lubiła drzewa.