Smoki Wolnych Stad

Kroki stawiało się ciężej, niż na ziemi i było to zdecydowanie mniej przyjemne z racji na lepiącą się wodę do futra. Nie odpowiadał turkusowi trzymał od niego dystans, nie znał go i nie ufał mu. Jego podejście do obcych na pewno przysporzy mu w przyszłości sporo kłopotów. Pisklak podskoczył w wodzie i zaczął przebierać łapkami, jakby chodził, uniósł się na chwilę w wodzie, futerko pomagało mu w tym. Potem opadł, Szrona zaskoczyło całe zdarzenie, było ciekawe i dziwne zarazem.

Wyjście z wody również nie należały do przyjemnych, dla pisklaka popiół, przyczepiał się jeszcze bardziej do mokrej łapki, było to bardzo nieprzyjemne nawet bardziej niż woda. Jeko smok północny lubił chłód, wkroczył do wody z wyciągniętą do góry szyją, aż do momentu w którym trzymał się podłoża i wystawał głową znad wody. Z racji małego wzrostu nie zaszedł za daleko wgłąb wody.
– Ziemia się lepi i woda się lepi.
Powiedział nieśmiale, nadal się wstydził dorosłego smoka. Do pisklaka wstydził się odezwać, więc tylko na chwilę spojrzał w jego stronę, ale potem zwrócił wzrok na maga.

Pisklak bardzo chciał się nauczyć pływać i zobaczyć jak to jest. Również bardzo ciekawiły go tereny wspólne, nigdy na nich nie był. Zgodził się bez zastanowienia, jednak nie znał za dobrze Znamienia Burzy. Pisklak pierwszy raz był w powietrzu, podobało mu się bardzo, zapragnął nauczyć się również latać, powiedział nieśmiale.
– Chcę latać.
Gdy wylądowali zszedł z grzbietu dorosłego smoka, po zachętach zamoczył prawą łapkę w wodzie, woda wydała mu się od razu nieprzyjemna, oblepiła jego futro w bardzo nieprzyjemny sposób, zaraz potem zabrał łapkę.
– Woda jest niedobra.
Powiedział nieśmiałym głosem, wstydził się Znamienia, za mało go znał, aby się przy nim pewnie czuć.