Smoki Wolnych Stad

Spojrzał na nią nieco niepewnie, jakoś inaczej się zachowywała niż ostatnio kiedy ją spotkał, ale że nie znał jej jeszcze bardzo dobrze to nie pytał czy wszystko w porządku.
– Lubię to, chcę móc mieć moją wiedzę zawsze w zasięgu łapy, nawet wtedy kiedy zawiedzie mnie pamięć i nie, nie jestem uzdrowicielem, a w sumie szkoda mój przyjaciel jest, a ja poszedłem inną drogą, zostałem czarodziejem– powiedział odkładając tabliczkę po czym zaśmiał się cicho
-Wiesz, musiałem wybrać rangę która nie wymaga użycia mięśni bo...hmm chyba od razu widać dlaczego– powiedział i mrugnął porozumiewawczo ślepiem. No wiecie, do mięśniaków nie należał.

Samiec podskoczył lekko słysząc głos zza swoich pleców i z wrażenia niemalże upuścił prawie w całości zapisaną tabliczkę, jednak chwycił ją w ostatniej chwili łapami i odetchnął cicho po czym odsunął się o kilka szponów na lewo od roślinki
-Hej, ja...co ja robię, pfff, dobre pytanie. Obserwuję tą roślinę, myślę że to jest, em, no w sumie nie znam tego gatunku kwiatu ale ogólnie zapisywałem na kamieniu informacje o nim żeby nie zapomnieć jak wygląda, muszę się zorientować jak się nazywa. Wiesz lubię odkrywać nowe rzeczy, a...a co ty tu robisz ?– zapytał nieco podejrzliwym tonem, chyba go nie śledziła, racja ? W sumie po co miałaby go śledzić.

Młody smok łaził bez celu po terenach wspólnych a konkretniej wokół Zimnego Jeziora, zatrzymując się co chwila przy jakimś wybijającym z ziemi kwiatku. Za pomocą maddary niósł przy sobie kilka cienkich, kamiennych tabliczek, na których również przy pomocy własnej magii rył runami smoczymi opis danej rośliny i przedstawiał jej rysunek jeśli tylko potrafił go odwzorować. Kiedy spostrzegł nowy, nieznany mu dotychczas gatunek kwiatu, usiadł nad nim i zaczął się przypatrywać. Dla obserwatora mógł teraz wyglądać jak idiota wgapiony w najzwyklejszy w świecie kwiatek, ale on widział w tym czystą naukę, coś co mógł na swój sposób odkryć i opisać, własnoręcznie. Siedząc tak nie zwracał zbytniej uwagi na otoczenie, ach nieostrożny adept, bez reszty pochłonięty obserwacją i skrobaniem czegoś na kamieniu.

Westchnął cicho ale niczego nie powiedział, decyzja została podjęta, po części cieszył się że smoki odzyskają zmysły ale po części się bał, ba ! Był przerażony tym co może się tutaj stać po upadku bariery, nieubłaganym upadku jak wynika z obrotu sytuacji. Cóż, trzeba było wreszcie opanowac swoją maddarę i szkolić się do walki bo o ile dobrze pamiętał z życia za barierą, tamtejsze smoki nienawidziły wszystkiego co się rusza. Po chwili stanął naprzeciw Biel Feniksa i wykonując wskazówki duszki, podał kulkę mocy członkini swojego stada.
Kiedy upewnił się, ze jej głos wrócił na miejsce, uderzyła w niego ogromna, przytłaczająca fala myśli i wspomnień, całkiem niedawnych. Daleko stąd, pod dębem z którego pochodziła kula mocy i dziwna gałązka w gardle Bieli, leżało wciąż ciało Tembru Ognia. Smok westchnął głęboko, nie było sensu mówić Bieli skąd wyciągnął jej utracone zmysły, więc pożegnał się z nią krótko i ruszył w kierunku dębu, musiał zanieść ciało swojego ojca na tereny jego stada, nie pozwoli gnić mu pod drzewem w dziczy.

Skinął lekko łbem, sam miał bardzo mieszane uczucia odnośnie tego co powinno się stać z kulkami mocy, wiedział że inne smoki miały jeszcze gorzej niż Biel, więc szanował ich chęć odzyskania zmysłów i sam też uważał tak, że skoro jeden smok uprze się by odzyskać zmysły i kula trafi do niego to reszta niczego nie zdziała więc wtedy wszyscy powinni odzyskać swoje zmysły.
-Biel Feniksa wyraża zgodę na uleczenie bariery za pomocą jej kuli, jeśli jednak reszta zdecyduje inaczej, ona też pragnie odzyskać swój głos. W końcu tylko wszystkie cząstki mocy mogą naprawić barierę.

Zamyślił się, to była na prawdę trudna decyzja i czuł że smoki okaleczone powinny mieć tutaj prawo wypowiedzi, przecież chodziło tu o ich utracone zmysły, ale też o dobro ogółu.
-Bielo misją było odnalezienie twojego utraconego głosu i zwrócenie ci go jeśli się uda, ale chcę znać twoją opinię, wiem że chcesz odzyskać głos więc o to nie pytam, ale co sądzisz o uleczeniu bariery lub Nauczyciela ? Widziałem barierę, to znaczy jak obecnie wygląda z bliska i...ona się rozpada, a kiedy się rozpadnie...wiem też co czyha na nas za barierą. – powiedział, na prawdę chciał wyleczyć te smoki ale co się stanie jeśli bariera upadnie ? Czy smoki dadzą sobie radę z przybyszami zza bariery ? Świat na zewnątrz był bardziej brutalny niż ten tutaj, wiedział to bo tam się wykluł ,ale nie mógł podjąć decyzji za biel, poza tym byli też inni.

Powiódł wzrokiem za łapką Duszki po czym spojrzał na białą kulkę, teraz liczyła się pomoc Bieli Feniksa.
– Tak to Biel Feniksa ona została dotknięta kalectwem, nie może mówić ani w ogóle wydać żadnego dźwięku paszczą, w jej gardle znalazłem gałązkę dębu, pod którą znalazłem...miejsce zbrodni i ciebie, no i tą kulkę. Czy ta kula może być antidotum na kalectwo smoczycy ? A może to coś pozbawiło ją głosu ? – spytał.

Przybył za swoją przewodniczką w miejsce z którego wyszedł, zdziwiło go dlaczego Naqimia zaprowadziła go tutaj skoro stąd wyszli, dlaczego musiał znaleźć ciało swojego ojca pod dębem, którego gałązka utknęła w gardle Bieli ? To nie mógł być zbiór przypadków. Jakby tego było mało spostrzegł Nauczyciela, co on tutaj robił ? Cała sprawa robiła się coraz ciekawsza. Smok cały czas trzymał przy sobie magiczną kulę znalezioną pod dębem.

Spojrzał na Żer z dziwnym wyrazem pyska. Nie znał dostatecznie dobrze tego gada ale już wiedział że jego dziwaczne zachowanie nie mogło wróżyć niczego dobrego. Zamiast myśleć o dziwnym smoku, spojrzał na przybywające wozy i kolejne gnomy. Ciekawe z nich były dwunogi.
Podszedł bliżej do obcych gnomów i zaczłą im się dokładniej przyglądać, nie podejrzliwie ale badawczo.
– Ten kamień jest dla was na prawdę ważny. Mm pytanie– powiedział spoglądając na nieprzytomne smoki – Co można zrobić żeby pomóc smokom poszkodowanym przez moc meteorytu ?

Sosnowy faktycznie siedział bez słowa od dobrych kilku chwil i gapił się oniemiały na całą sytuację, rejestrując wszystko co sie tutaj zdarzyło. Kiedy Zima zwróciła się do niego, otrząsnął się i spojrzał na nią, potem na pozostałych i skinłą lekko łbem
– Mogę wam pomóc, chętnie wam pomogę – powiedział, perspektywa rozmowy z gnomem wydawała mu się całkiem ciekawa, nie mógł przepuścić takiej okazji, racja ?

Pomyślał, pomyślał...tereny Ognia, ale Sosnowy nie umiał sobie przypomnieć gdzie rosły jakieś duże skupisaka dębów. Las Valkhi ? Nie, ale było jedno miejsce na granicy gdzie rósł wielki dąb. Może warto było poszukać wskazówek na granicy Ognia i Ziemi, tak to miało jakiś sens ( lub nie).
-Chciałbym zbadać okolice Północnego Dębu, co prawda te drzewa są też w innych częściach naszej krainy ale ten jest najbardziej charakterystyczny, wydaje mi się że to może być jakaś poszlaka. Czy ty Bielo pójdziesz ze mną czy wolisz tutaj zaczekać i...Wodny smoku, co ty o tym sądzisz ? Wolisz zbadać jakieś inne miejsce ? Ale z drugiej strony nie, samotny Wodnisty raczej nie powinien chodzić po terenach Ognia. – powiedział a kiedy uzgodnił z resztą czy idą z nim czy nie, ruszył w stronę wielkiego dębu.

// Do Północnego Dębu

Sosnowy zdziwił się, wielce się zdziwił na widok tej gałązki. Chyba smoczycia nie zmieniała się w drzewo.
– Feniksie, nie wiem jak to jest w ogóle możliwe ale masz gałąź w gardle, prawdziwą gałąź ! Mogę sięgnąć maddarą do twojego gardła i spróbować to wyjąć ?– zapytał a jeśli dostał pozwolenie, spróbował za pomocą swojej mocy magicznej bardzo delikatnie wyciągnąć gałązkę z gardzieli Ognistej. Starał się robić to tak by nie uszkodzić jej niczego w środku, a jeśli gałązka była do czegoś przyczepiona na tyle mocno że groziło uszkodzeniami, przerwał całą operację.

Sosnowu poczuł drganie addary i usłyszał w swojej łepetynie głos Bieli co uderzyło w niego jakjakaś lodowata woda. Obrócił się do Bieli która próbowała bezsilnie wydać z siebie jakiś dźwięk, podszedł jeszcze bliżej, nie był uzdrowicielem ale wiedział skąd wydobywa się dźwięk więc stanął na przeciwko członkini swojego stada.
– Widzę , widzę Feniksie. Przepraszam ze dopiero teraz, chyba powinienem zapytać o co chodzi zanim czekać na cud, ech. Mogę prosić żebyś otwarła szeroko paszczę ? mogę zajrzeć do środka ? Ja wie że nie jestem uzdrowicielem, ty nim jesteś, ale może zobaczę coś czego ty nie widziałaś ?– poprosił i zaczekał na reakcję Bieli Feniksa, jeśli ta zgodziła się otworzyć pysk to zajrzał do środka, szukając jakiś niepokojących zmian, a może ciał obcych czy czegoś takiego. Nie chciał sięgać magią do jej ciała, tak jak mówił nie był uzdrowicielem i nie chciał poczynić większych szkód niż to coś spowodowało u smoczycy.
[color]– A właściwie nie zjadłaś ostatnio jakiejś dziwnej rośliny czy coś ? Ach przecież ty się znasz na roślinach. To może jakaś istota albo coś innego majstrowało przy twoim gardle ?[/color]

Wciąż nie czuł się pewnie wśród tylu obcych smoków, a i tych młodych z Ognia nie kojarzył, ale jeśli już miał z kimś iść to z członkami własnego stada.Podszedł więc do Bieli i zerknął ukradkiem na innych członków swojej grupy. Nie znał żadnego z nich, nie wiedział jecy są i czego się po nich spodziewać więc milczał, nie chciał być pierwszym który nawiąże kontakt w dodatku wcale nie był najstarszym z członków tej grupy, nie wiedział jak odniosą się do niego inni, nie wiedział też czego spodziewać się po wydarzeniach, które nastąpią za chwilę, kiedy już wszyscy zbiorą się w grupy. Spojrzał jeszcze na Biel Feniksa, po czym znowu na duszka w ciele ptaka. Ciekawe jak będzie wyglądało zadanie jego grupy. Jasne duszek wyjaśnił że mają znaleźć lekarstwo czy raczej sposób żeby pomóc swojemu smokowi, ale jak będzie to wyglądało w praktyce ? To chyba zaraz się okaże.

Siedział w pewnej odległości od kamienia ale dobrze widział i słyszał wszystko co się tutaj działo, a to co sie tu działo było dość niepokojące. Jednak zanim zdołał znowu o coś zapytać, moc meteorowej magii ścięła go z łap i wylądował na ziemi.

Obudził się dość późno, czy było to niepokojące że oprzytomniał chyba jako ostatni ? Może miała na to wpływ jego własna magia, a może fizyczna wątłość jego ciała. Tak czy siak wstał na rozdygotanych łapach i usiadł, dotykając jedną z przednich łap łba, w którym okropnie mu się kręciło. Siedział tak dłuższą chwilę aż wrócił do siebie. Skała ewidentnie była niebezpieczna, teraz już to wiedzieli, ale czy Dar nie słyszał jak gnom mówił żeby nie używać magii ? Chciała ich tam wszystkich pozabijać czy jak ?
– Miło byłoby gdyby żadne z nas nie próbowało nas tu wszystkich pozabijać – mruknął do siebie. Czuł że nikt, ale to nikt nie zwraca tu na niego uwagi, był tylko młodzikiem, którego wszyscy pewnie uważali za głupiego i niedoświadczonego, ale nie miał zamiaru stąd iść, musiał zobaczyć co wydarzy się później. Ciekawość nie pozwalała mu sie stąd ruszyć.